หานเซิ่นฟันมีดแสงออกไปทางโกลเด้นโกรวเลอร์ เขาต้องการจะตัดพลังกาลเวลาที่แช่แข็งโกลเด้นโกรวเลอร์เอาไว้ โกลเด้นโกรวเลอร์คงจะถูกแช่แข็งอยู่ที่นี่มาสักพักหนึ่งแล้ว แต่พระเจ้าชั่วพริบตาก็ยังไม่ได้ฆ่ามัน นั่นหมายความว่าโกลเด้นโกรวเลอร์เหลือพลังพอจะต่อสู้กับพระเจ้าชั่วพริบตาได้
 
ถ้าเขาช่วยโกลเด้นโกรวเลอร์ได้สำเร็จ บางทีมันก็ยังมีโอกาสอยู่ ถึงการต่อสู้กับพระเจ้าชั่วพริบตาจะเป็นเรื่องยาก แต่พวกเขาก็มีโอกาสที่จะหนีไป
 
พระเจ้าชั่วพริบตาดูเย็นชา ขณะที่เธอประกบฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าหากัน
 
ทันใดนั้นมิติอวกาศของทั้งวิหารพระเจ้าก็เกิดความเปลี่ยนแปลง หานเซิ่นเห็นมีดแสงของเขาที่กำลังจะไปถึงตัวโกลเด้นโกรวเลอร์นั้นเคลื่อนที่กลับมาหาเขา มันเหมือนกับว่าเวลากำลังย้อนกลับ
 
“พลังย้อนเวลา!” หานเซิ่นแปลกใจ การที่เธอเกือบจะทำให้เวลาหยุดอยู่กับที่ได้ก็เป็นอะไรที่น่ากลัวมากแล้ว แต่มันเป็นอะไรที่น่ากลัวยิ่งกว่าเมื่อได้รู้ว่าพระเจ้าชั่วพริบตาสามารถย้อนเวลาได้ ถึงแม้มันจะแค่เพียงชั่วพริบตา แต่มันก็เป็นอะไรที่น่ากลัวเกินไป
 
“หนีไปจากที่นี่!” หานเซิ่นตะโกนขึ้นมาขณะที่ถอยออกไปด้านหลัง เขาต้องการจะเทเลพอร์ตออกไปจากวิหารของพระเจ้าชั่วพริบตา แต่พระเจ้าชั่วพริบตานั้นมีพลังในการย้อนเวลา ถึงเขาจะเสี่ยงชีวิตของตัวเอง โอกาสชนะของเขาก็ต่ำมากๆ
 
อสูรขนเขียวและกาน่าหญิงรู้ว่าสถานการณ์นั้นเลวร้ายขนาดไหน พวกเขาจึงใช้พลังของตัวเองเพื่อออกไปจากเขตแดนของวิหารพระเจ้าของพระเจ้าชั่วพริบตา
 
พระเจ้าชั่วพริบตาประกบฝ่ามืออีกครั้ง และเวลาก็ถูกย้อนกลับ หานเซิ่นและคนอื่นเริ่มบินย้อนหลังกลับมา
 
หลังจากนั้นพระเจ้าชั่วพริบตาก็เริ่มเคลื่อนไหว เธอเดินเข้าไปหาหานเซิ่นที่ถูกย้อนกลับมา เธอยื่นมือออกมาหาเขา
 
หานเซิ่นยังคงถูกย้อนถอยกลับในแม่น้ำของกาลเวลา เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงการเคลื่อนไหวของตัวเองได้ เขาพยายามจะระเบิดพลังออกมา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เขาเห็นว่ามือของพระเจ้าชั่วพริบตากำลังจะสัมผัสแผ่นหลังของเขา
 
หานเซิ่นกระอักเลือดออกมา ขณะที่ร่างกายของเขาถูกส่งกระเด็นออกไปจากปราสาทของพระเจ้าเหมือนกับอุกกาบาต เขาชนเข้าไปดวงดาวในจักรวาลอย่างรุนแรงจนดาวดวงนั้นระเบิด ฝุ่นควันกระจัดกระจายไปทั่ว
 
สิ่งมีชีวิตจากทุกเผ่าพันธุ์ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น แม้แต่ก็อดฟาเธอร์หานก็เอาชนะศัตรูคนนี้ไม่ได้ ความน่ากลัวของพระเจ้าชั่วพริบตานั้นฝังลึกอยู่ในจิตใจของทุกสิ่งมีชีวิต
 
พระเจ้าชั่วพริบตามองไปทางหานเซิ่นที่ถูกส่งกระเด็นออกไปด้วยสีหน้าแปลกๆ ดูเหมือนว่าเธอพยายามจะยืนยันอะไรบางอย่าง เธอจ้องไปยังดวงดาวที่หานเซิ่นไปชนเข้าจนระเบิด
 
อสูรขนเขียวและกาน่าหญิงนั้นใช้ประโยชน์ในตอนที่พระเจ้าชั่วพริบตายืนนิ่งไปเพื่อหนีออกไปจากวิหาร และดูเหมือนว่าพระเจ้าชั่วพริบตาจะไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการหนีไปของพวกเขา เธอแค่จ้องมองไปทางฝุ่นควัน
 
หานเซิ่นรู้สึกราวกับว่ากระดูกหลังของเขาหักทั้งหมด มันเจ็บปวดเกินกว่าที่เขาจะเคลื่อนไหวได้ เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดและใช้กาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นเพื่อกลับไปที่สเปชการ์เด้น
 
หานเซิ่นเทเลพอร์ตไปด้านแค่ครึ่งทาง ร่างกายของเขาก็ทนต่อไปไม่ไหว เขาร่วงลงกลางทาง เป่าเอ๋อจับตัวเขาเอาไว้และช่วยเขาเทเลพอร์ตอีกครั้งเพื่อกลับไปที่สเปชการ์เด้น
 
เป่าเอ๋อวางหานเซิ่นลงบนเตียงและถามอย่างเป็นห่วง “พ่อเป็นอะไรไหม?”
 
“พ่อไม่เป็นอะไรมาก อย่างน้อยพ่อก็ยังมีชีวิตรอด” หานเซิ่นใช้พลังอย่างมากในการพูดออกมา และทำให้กระอักเลือดออกมาเพิ่มอีก
 
“หนูจะไปตามจิ้งจอกสีเงินมา” เป่าเอ๋อพูดก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พาจิ้งจอกสีเงินมาข้างเตียงของหานเซิ่น
 
จิ้งจอกสีเงินได้รับยีนซีโน่เจเนอิคที่มีอยู่ในสเปชการ์เด้นมามากมาย นอกจากนั้นโกลเด้นโกรวเลอร์ยังได้มอบแอนเชี่ยนท์ธันเดอร์ก็อตออริจินให้กับมันอีก ซึ่งมันเพิ่มระดับขึ้นเร็วอย่างมาก ตอนนี้มันเป็นระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟเรียบร้อยแล้ว
 
“ไม่… ไม่เป็นอะไร…พ่อสบายดี…อ้า…” หานเซิ่นต้องการจะปฏิเสธ แต่จิ้งจอกสีเงินปล่อยสายฟ้าออกมาช็อตเขาเรียบร้อยแล้ว มันทำให้หานเซิ่นรู้สึกชาไปทั้งตัว
 
“เอาชุดคลุมของพ่อออกก่อน” หานเซิ่นพูดขณะที่อดทนต่อความเจ็บปวด
 
เป่าเอ๋อรีบพยุงหานเซิ่นขึ้นมาและถอนชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มออก ในตอนที่เธอเห็นด้านหลังภายใต้เสื้อคลุม เธอก็ส่งเสียงร้องออกมา
 
ด้านหลังของเสื้อคลุมมีรูขนาดใหญ่อยู่ มันเป็นรูที่มีรูปร่างเหมือนกับมือของผู้หญิง มันเป็นจุดที่พระเจ้าชั่วพริบตาโจมตีใส่เขา
 
เมื่อหานเซิ่นเห็นด้านหลังของเสื้อคลุม มันก็ทำให้เขายิ้มแห้งๆออกมา
“โชคดีที่เสื้อคลุมช่วยรับการโจมตี ไม่อย่างนั้นเราก็คงจะไม่รอดแน่ๆ”
 
หานเซิ่นเอนตัวกลับไปนอนลงบนเตียง ชุดเกราะมนตราของเขามีรอยฝ่ามืออยู่เช่นกัน โชคดีที่มันไม่ได้ทะลุผ่านมาถึงตัวเขา
 
ถึงอย่างนั้นกระดูกหลังของหานเซิ่นก็ถูกทำลายจนหมด มันทำให้เขาเดินกระแสพลังได้ยาก
 
“เทพสปิริตขั้นแอนนิฮิเลชั่นนี่น่ากลัวจริงๆ” หานเซิ่นต้องการจะลุกขึ้นมา แต่จิ้งจอกสีเงินเริ่มใช้สายฟ้าช็อตใส่เขาอีกครั้ง
 
หานเซิ่นรู้สึกชาไปทั้งตัวจนร้องออกมาอีกครั้ง “อ้า!”
 
พลังในการรักษาของจิ้งจอกสีเงินนั้นไม่เลว มันช่วยร่างกายขั้นทรูก็อตของหานเซิ่นได้ทั้งๆที่มันยังเป็นแค่ขั้นพริมิทีฟเท่านั้น แต่วิธีการในการรักษานั้นยังคงห่วยแตกเหมือนเดิม
 
หลังจากที่หานเซิ่นรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เขาก็บอกให้จิ้งจอกสีเงินหยุด แต่จิ้งจอกสีเงินยืนกรานจะรักษาให้กับเขาจนหายดี มันปลดปล่อยสายฟ้าออกมาช็อตใส่หานเซิ่นเพิ่มอีก
 
น่าเสียดายที่จิ้งจอกสีเงินยังเป็นแค่ขั้นพริมิทีฟ ดังนั้นถึงมันจะใช้สายฟ้าจนพลังหมด มันก็ไม่สามารถทำให้หานเซิ่นกลับมาหายดีได้
 
“ไม่เป็นไร ตอนนี้ข้ารู้สึกดีขึ้นมาแล้ว” หานเซิ่นทนต่อความเจ็บปวดและลุกขึ้นมาจากเตียง เขาออกมานอกห้องและมองขึ้นไปที่วิหารของพระเจ้าชั่วพริบตา
 
พระเจ้าชั่วพริบตากลับเข้าไปในวิหารเรียบร้อยแล้ว เขาจึงมองไม่เห็นเธออีก โกลเด้นโกรวเลอร์ยังคงถูกแช่แข็งอยู่ในลานกว้างของวิหาร ดูเหมือนว่าพระเจ้าชั่วพริบตานั้นไม่ได้รีบร้อนจะฆ่ามัน หรือบางทีเธออาจจะหวาดกลัวบางสิ่งและตัดสินใจจะไม่ฆ่าโกลเด้นโกรวเลอร์
 
หานเซิ่นถอนหายใจ แต่ตราบใดที่โกลเด้นโกรวเลอร์ยังไม่ถูกฆ่า เขาก็ยังมีโอกาสอยู่
 
‘ถ้าเราใช้ร่างกายซีโน่เจเนอิคกับมงกุฎสกายก็อตขั้นแอนนิฮิเลชั่น เราจะช่วยโกลเด้นโกรวเลอร์มาจากวิหารของพระเจ้าชั่วพริบตาได้ไหมนะ’ หานเซิ่นคิด
 
หานเซิ่นไม่คิดว่าตัวเองมีโอกาสมากนัก พลังในการย้อนเวลาของพระเจ้าชั่วพริบตานั้นน่ากลัวเกินไป เมื่อไร่ก็ตามที่เวลาถูกย้อนกลับ หานเซิ่นก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อต่อสู้กับมันได้ เขาทำไม่ได้แม้แต่จะใช้พลังของตัวเอง
 
‘นอกจากเราจะอยู่ในโหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดและไม่ได้รับผลจากการย้อนเวลา ไม่อย่างนั้นเราก็คงจะช่วยโกลเด้นโกรวเลอร์ไม่ได้’ หานเซิ่นคิดขณะที่มองไปที่วิหารของพระเจ้าชั่วพริบตา