ขณะที่หลี่อวี้เจินยังคงล่าด้วงดาราอยู่นั้น เขายังคงได้ยินเสียงคำรามของด้วงระดับเทพเจ้าอยู่เป็นระยะๆ
 
“ไม่เลว เขาเอาตัวรอดได้นานขนาดนี้ แต่ทำไมเขาถึงไม่พยายามหนีไปจากต้นไม้ดารากันนะ?” หลี่อวี้เจินพึมพำกับตัวเอง เขาแค่มองไปในทิศทางของหานเซิ่น แต่ไม่ได้เข้าไปหา
 
ด้วงดาราระดับเทพเจ้าไล่ล่าหานเซิ่นก็เพราะหลี่อวี้เจินไปกระตุ้นกลิ่นของด้วงที่ตายไป ซึ่งหลี่อวี้เจินเองก็ฆ่าด้วงดาราไปเป็นจำนวนมาก ด้วยเหตุนั้นด้วงดาราก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงมันเช่นเดียวกัน
 
โชคดีที่หลี่อวี้เจินอยู่ไกลออกไป และเขาก็ใช้วิชาลับเพื่อระงับกลิ่นที่อยู่รอบๆตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นถ้าเขาเข้าไปใกล้ด้วงระดับเทพเจ้ามากเกินไป มันก็มีโอกาสที่ด้วงระดับเทพเจ้าจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นบนตัวของเขาและหันมาไล่ล่าเขาแทน
 
ดังนั้นหลี่อวี้เจินจึงพยายามอยู่ห่างจากบริเวณที่หานเซิ่นอยู่ เขาไม่ได้รู้สึกตัวว่าแผนการที่จะหยุดหานเซิ่นนั้นจริงๆแล้วไม่ได้ผลดีเท่าไหร่นัก
 
หานเซิ่นหลบหลีกการโจมตีของด้วงระดับเทพเจ้า และในขณะเดียวกันเขาก็ยังคงฆ่าด้วงระดับราชันที่พบเจอไปด้วย เขาจัดการพวกมันรวดเร็วยิ่งกว่าหลี่อวี้เจินซะอีก
 
ชายแก่ที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้มองด้วยความประหลาดใจ ด้วงดาราระดับเทพเจ้านั้นไล่ล่าหานเซิ่นเป็นเวลานานและทำการโจมตีอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีการโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวที่สร้างความเสียหายกับต้นไม้
 
เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นเพราะหานเซิ่นหลอกล่อเจ้าแมลงอย่างระมัดระวัง ไม่อย่างนั้นการโจมตีของด้วงดาราระดับเทพเจ้าก็อาจจะไปสร้างความเสียหายกับต้นไม้เข้า
 
ชายแก่รู้สึกชื่นชมหานเซิ่นยิ่งกว่าเดิม ถึงแม้หลี่อวี้เจินจะเก่งมากเช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับหานเซิ่นแล้ว ชายแก่คิดว่าหลี่อวี้เจินยังขาดบางสิ่ง มันไม่ใช่ว่าหานเซิ่นแข็งแกร่งกว่า แต่มันมีบางสิ่งเกี่ยวกับความสามารถของเขาที่ทำให้เขาเหนือกว่าคนอื่นที่อยู่ในระดับเดียวกัน
 
หานเซิ่นอาจจะไม่ได้เหนือกว่าหลี่อวี้เจินมากนักในเรื่องพลัง แต่วิธีการรับมือกับปัญหาของหานเซิ่นเป็นอะไรที่โดดเด่น ถ้าหลี่อวี้เจินตกอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกัน เขาก็คงจะทำได้ไม่ดีเหมือนอย่างกับหานเซิ่น
 
“เอ็กซ์ควิสิท ข้าขอยืมตัวไหมของเจ้าได้ไหม?” ชายแก่ถามเอ็กซ์ควิสิทอย่างจริงจัง
 
“ท่านลุงหมายความว่ายังไง?” เอ็กซ์ควิสิทพอจะรู้ว่าชายแก่นั้นหมายถึงอะไร แต่มันดูเกินจริงไปหน่อย
 
“ข้าอยากให้เขาเป็นคนเฝ้าต้นไม้ดาราเป็นเวลาหนึ่งปี ถ้าเกิดผ่านไปหนึ่งปีแล้วข้ายังไม่กลับมา พวกเจ้าทั้งคู่ก็จะได้เป็นเจ้าของต้นไม้จนกระทั่งข้ากลับมา” ชายแก่พูดอย่างหนักแน่น
 
เอ็กซ์ควิสิทจ้องไปที่ชายแก่ เธอไม่อยากเชื่อว่าเขาจะตัดสินใจแบบนั้น การให้ตัวไหมมาเป็นคนเฝ้าต้นไม้ดาราหรือได้เป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งนั้นเป็นบางสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
 
“ท่านลุงแน่ใจหรือว่าต้องการให้เขาเป็นคนรับผิดชอบต้นไม้ดารา?” เอ็กซ์ควิสิทไม่อยากจะเชื่อ ดังนั้นเธอจึงถามเพื่อความแน่ใจ
 
“ใช่ ข้าคิดดีแล้ว เขาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้ เจ้ายินดีจะให้เขาเฝ้าอยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งปีไหม?” ชายแก่ตอบอย่างมั่นใจ
 
“ถ้าท่านลุงตัดสินใจแบบนี้ ข้าก็ไม่กล้าจะปฏิเสธ” เอ็กซ์ควิสิทพูดติดขัดเล็กน้อย เนื่องจากไม่แน่ใจว่าสถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง
 
หานเซิ่นเป็นตัวไหมของเธอ เธอควรจะช่วยเขาหาทรัพยากรที่จำเป็น แต่ตอนนี้หานเซิ่นได้รับสิทธิ์ให้เป็นคนเฝ้าต้นไม้ดาดรา และถ้าชายแก่ไม่กลับมาในหนึ่งปี หานเซิ่นและเอ็กซ์ควิสิทก็จะได้ครอบครองต้นไม้ดาราอย่างสมบูรณ์ สำหรับเอ็กซ์ควิสิทแล้วต้นไม้ดาราถือเป็นอะไรที่มีค่ามากๆ
 
เอาท์เตอร์สกายนั้นอุดมไปด้วยทรัพยากร แต่มันก็เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย ด้วยกฎของเผ่าเวรี่ไฮ หลังจากที่เธอเลือกตัวไหมได้แล้ว เธอจะต้องหาทรัพยากรด้วยตัวเอง ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายๆในสถานที่อย่างเอาท์เตอร์สกาย
 
แต่ต้นไม้ดารานั้นต่างออกไป ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็คือเลือกผลไม้สักลูก ซีโน่เจเนอิคที่อยู่ภายในไม่ได้เป็นอะไรที่อันตรายเหมือนกับซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าที่ถูกพบได้ในโลกภายนอกเช่นกัน
 
เวลาที่ถูกกำหนดใกล้เข้ามา เนื่องจากความสามารถในการเทเลพอร์ตของหานเซิ่นถูกจำกัดในระยะสั้นๆ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงกลับลงมาจากต้นไม้ก่อนล่วงหน้าหนึ่งชั่วโมงเพื่อให้ทันเวลาที่ชายแก่กำหนด
 
ด้วงระดับเทพเจ้าหยุดไล่ล่าหานเซิ่นหลังจากที่เขากลับไป
 
หลี่อวี้เจินไม่ได้ยินเสียงของด้วงดาราระดับเทพเจ้าอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงรับรู้ว่าในที่สุดหานเซิ่นก็ลงไปจากต้นไม้
“มันมีประโยชน์อะไรที่รอจนถึงตอนนี้? นี่เขาปล่อยให้ตัวเองถูกไล่โดยซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าเกือบทั้งวัน แบบนั้นมันไม่มีทางที่เขาจะผ่านการทดสอบของผู้อาวุโส” หลี่อวี้เจินพูดกับตัวเองขณะที่ยังคงล่าด้วงดาราต่อ เมื่อถึงเวลาที่กำหนด เขาก็เทเลพอร์ตกลับลงมาหาชายแก่
 
เนื่องจากหานเซิ่นใช้วิธีบินกลับมา เขาจึงมาถึงผู้อาวุโสพร้อมๆกับหลี่อวี้เจิน
 
“ท่านลุง ข้าฆ่าด้วงดาราระดับราชันได้สองพันสี่ร้อยสิบหกตัว นี่ข้าผ่านการทดสอบใช่ไหม?” หลี่อวี้เจินโค้งคำนับต่อหน้าชายแก่
 
ชายแก่พยักหน้าและพูด “ดูเหมือนว่าเสี่ยวฉวี่จะสอนศิษย์ได้เป็นอย่างดี ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้ฝึกเวรี่ไฮเซ้นส์ แต่พลังของเจ้าก็ไม่ได้แย่ไปกว่าคนที่ฝึก”
 
หลี่อวี้เจินดีใจหลังจากที่ได้ยินแบบนั้น คำชมเชยจากผู้อาวุโสเป็นบางสิ่งที่ควรจะดีใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนอย่างหลี่อวี้เจิน
 
แถมชายแก่ยังฟังดูพึงพอใจอย่างมากกับความสามารถของเขา ตอนนี้หลี่อวี้เจินมั่นใจแล้วว่าตัวเองจะได้เป็นคนดูแลต้นไม้ดาราต่อจากผู้อาวุโสคนนี้
 
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้ ข้าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ไม่อย่างนั้นอาจารย์ก็คงจะไม่แนะนำให้ข้ามาที่นี่เพื่อแสดงความสามารถให้ท่านลุงได้เห็น” หลี่อวี้เจินพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง
 
ชายแก่หยุดไปชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “แต่…ข้าได้พบคนที่จะดูแลต้นไม้ต่อจากข้าเรียบร้อยแล้ว เจ้าช่วยไปขอบคุณเสี่ยวฉวี่แทนข้าที”
 
หลี่อวี้เจินกำลังรู้สึกอวดดีเมื่อครู่นี้ แต่หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น เขาก็คิดว่ามีบางสิ่งผิดปกติ เขาคงจะต้องฟังชายแก่ผิดไป
 
“ท่านลุงจะบอกว่าท่านลุงพบคนที่จะมาดูแลต้นไม้ดาราแล้วอย่างนั้นหรอ?”
หลี่อวี้เจินลังเล แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงถามออกไป เขารู้ว่ามันไม่สมควรที่จะตั้งคำถามแบบนั้น แต่หลี่อวี้เจินกำลังสบสันอย่างมาก ถ้าชายแก่เลือกคนๆหนึ่งเอาไว้แล้ว ทำไมถึงต้องลำบากทำการทดสอบอีก?
 
ชายแก่พยักหน้าและพูด “ใช่ ข้าได้พบคนๆหนึ่งที่เหมาะสมจะดูแลต้นไม้ดาราต่อจากข้า ข้าต้องขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้าต้องมาลำบาก เชิญเจ้ารับผลไม้ดาราสิบลูกกลับไป นั่นถือเป็นการขออภัยต่อเจ้าในฐานที่ข้าทำให้เจ้าต้องมาที่นี่โดยเสียเปล่า”
 
“มาที่นี่โดยเสียเปล่า?” หลี่อวี้เจินไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองยังไงกับเรื่องนี้
 
หลังจากนั้นชายแก่ก็ชี้ไปที่หานเซิ่นและพูด “ข้าได้ตัดสินใจให้เขาเป็นคนรับหน้าที่ดูแลต้นไม้ดาราต่อจากข้า”
 
“อะไรนะ…เขา…?” หลี่อวี้เจินมองหานเซิ่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าหานเซิ่นจะเป็นคนที่ถูกเลือก ชายแก่นั้นเลือกตัวไหมคนหนึ่งให้มาเป็นคนดูแลต้นไม้ดารา
 
หานเซิ่นแปลกใจเช่นเดียวกันเมื่อได้ยินชายแก่พูดแบบนั้น เขาไม่ได้คาดคิดว่าตัวเองจะได้เป็นคนดูแลต้นไม้เช่นกัน เพราะนี่มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา เขาแค่ทำการทดสอบเพื่อจะรับผลไม้ดารา
 
“นี่ท่านลุงเพิ่งจะทำการตัดสินใจในเรื่องนี้อย่างนั้นหรอ?”
หลี่อวี้เจินพยายามจะเก็บความโกรธเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงถามขึ้นมา เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองด้อยกว่าหานเซิ่นตรงไหน ถึงได้ทำให้ชายแก่เลือกตัวไหมมาเป็นคนดูแลต้นไม้ดาราแทนที่จะเป็นเขา นอกจากนั้นหานเซิ่นก็ไม่ผ่านการทดสอบที่ชายแก่มอบให้ด้วยซ้ำ
 
หลี่อวี้เจินคิดหานเซิ่นคงจะฆ่าด้วงดาราระดับราชันได้ไม่ถึงหนึ่งพันตัว มันไม่มีทางที่เขาจะผ่านการทดสอบไปได้