ตูม!
 
เวรี่ไฮสเปลล์ลึกลับทำลายพลังแรงโน้มถ่วงของจระเข้ระดับเทพเจ้า และร่างกายของเอ็กซ์ควิสิทก็แว็บหายไป
 
หานเซิ่นตกใจกับเรื่องนั้น จู่ๆเอ็กซ์ควิสิทก็ระเบิดพลังระดับเทพเจ้าออกมา เขาไม่รู้เลยว่าเธอทำแบบนั้นได้ยังไง
 
“เราจะหนีไปได้ยังไง?” แต่หานเซิ่นไม่มีเวลามามัวคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ การพาตัวเองหนีไปถือเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า
 
แต่พลังของจระเข้ระดับเทพเจ้าตัวนี้อยู่เหนือจินตนาการของเขา เขาไม่คิดว่าตัวเองมีพลังพอที่จะต่อสู้กับบางสิ่งที่น่ากลัวขนาดนั้น
 
ปัง!
 
ขณะที่หานเซิ่นยังคงคิดหาวิธีที่จะหนีไป เขาก็ได้ยินเสียงอีกเสียงหนึ่ง เอ็กซ์ควิสิททได้ใช้กาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นเพื่อจะหนีไป แต่เธอหลุดออกมาและตกลงบนดวงดาว เธอกระอักเลือดออกมาและใบหน้าของเธอก็ไม่ได้ดูไร้ความรู้สึกอีกต่อไป มันดูเหมือนกับว่าเธอกำลังเข้าตาจน
 
หานเซิ่นอึ้งไป “เอ็กซ์ควิสิทใช้กาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ทำไมยังกลับมาที่นี่อีก? นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว”
 
“พี่สาม” หลี่เคอเอ๋อพูดอย่างลังเล เธอตกใจที่เห็นเอ็กซ์ควิสิทอยู่ในสภาพแบบนั้น “พี่สาม เกิดอะไรขึ้น?”
 
เอ็กซ์ควิสิทไม่สามารถพูดได้ เลือดยังคงไหลออกมาจากปากของเธอ เธอได้ใช้เวรี่ไฮสเปลล์เพื่อทำลายพลังของแรงโน้มถ่วงและหนีไป เธอเดินทางออกไปไกลจากดวงดาว แต่เมื่อเวรี่ไฮสเปลล์หมดพลัง พลังที่น่ากลัวของจระเข้ระดับเทพเจ้าก็ดึงเธอกลับลงมา
 
มันเหมือนกับยางยืด ยิ่งเธอออกไปไกลมากเท่าไหร่ แรงที่จะดึงเธอกลับมาก็มากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้อวัยวะภายในส่วนใหญ่ของเธอได้รับความเสียหาย นี่อาจจะไม่ทำให้เธอถึงตาย แต่ด้วยแรงกดดันของแรงโน้มถ่วง ความเจ็บปวดที่เธอได้รับก็แสนทรมาน
 
ถ้าเธอเผชิญหน้ากับระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟล่ะก็ เธอก็จะสามารถจัดการกับเรื่องทั้งหมดนี่ได้ เพราะยังไงซะเอ็กซ์ควิสิทก็เป็นราชันขั้น 9 ที่มีวิชาจีโนของเวรี่ไฮ แต่ต่อหน้าจระเข้ระดับเทพเจ้า แม้แต่สมาชิกของเผ่าเวรี่ไฮก็ยากจะรอดชีวิตไปได้โดยปราศจากเวรี่ไฮสเปลล์ ความต่างระหว่างระดับพลังนั้นมีมากเกินไป
 
หลังจากที่ได้เห็นสภาพของเอ็กซ์ควิสิท หลี่เคอเอ๋อก็ลังเลที่จะใช้เวรี่ไฮสเปลล์ หลี่เคอเอ๋อทำได้แค่มองไปที่เอ็กซ์ควิสิทโดยหวังว่าเธอจะฟื้นตัวโดยเร็ว
 
ในจังหวะนั้นจระเข้ระดับเทพเจ้าอยู่ห่างจากพวกเขาแค่สิบเมตรเท่านั้น ดวงตาที่มีขนาดเล็กของมันจ้องมองมาที่พวกเขาราวกับว่ามันกำลังล้อเล่น
 
จระเข้ระดับเทพเจ้ามองพวกเขาอยู่สักพัก แต่ความสนใจของมันอยู่ที่เอ็กซ์ควิสิทซะส่วนใหญ่ มันค่อยๆคลืบคลานไปหาเธอ
 
หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาไม่รู้ว่าจะหนีไปได้ไหม ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่ได้คิดเกี่ยวกับการช่วยเอ็กซ์ควิสิท
 
แต่หลี่เคอเอ๋อได้สอนวิชากาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นให้กับเขา เขาจึงไม่คิดจะมองดูเธอถูกฆ่าตาย ดังนั้นในตอนที่ที่จระเข้ระดับเทพเจ้าจดจ่ออยู่กับเอ็กซ์ควิสิท เขาก็จะหาโอกาสพาหลี่เคอเอ๋อหนีไป
 
ขณะที่หานเซิ่นยังคงลังเล จระเข้ระดับเทพเจ้าก็กระทืบพื้นและทำให้พื้นสั่นสะเทือน พวกเขาทั้ง 3 เด้งขึ้นจากพื้น เอ็กซ์ควิสิทอยู่ใกล้กับจระเข้ระดับเทพเจ้ามากที่สุด ดังนั้นเธอจึงเด้งสูงที่สุด
 
จระเข้ระดับเทพเจ้าสะบัดหางและฟาดเอ็กซ์ควิสิทกระเด็นออกไป
 
หานเซิ่นร่วงกลับลงมาบนพื้น เขามองดูเอ็กซ์ควิสิทกระเด็นผ่านอากาศไป การฟาดหางของจระเข้ระดับเทพเจ้านั้นไม่ได้รุนแรงอย่างที่เขาคิดเอาไว้ เมื่อเธอตกลงมาบนพื้น หานเซิ่นก็เห็นว่าเธอยังมีชีวิตอยู่
 
ขณะที่หานเซิ่นไม่แน่ใจว่าควรจะทำยังไงดี จระเข้ระดับเทพเจ้าก็กระทืบพื้นและฟาดหางอีก 2 ครั้ง หานเซิ่นและหลี่เคอเอ๋อถูกส่งกระเด็นออกไปเช่นเดียวกัน
 
หางของจระเข้ระดับเทพเจ้านั้นทรงพลังมาก แต่มันควบคุมพลังของตัวเองได้เป็นอย่างดี หานเซิ่นไม่ได้รู้สึกถึงแรงที่มันใช้ฟาดใส่ร่างกายของเขามากนัก มันเหมือนกับว่าเขาแค่ถูกโยนออกไป เขาร่วงลงบนพื้นถัดไปจากเอ็กซ์ควิสิท หลี่เคอเอ๋อก็ร่วงลงมาบนพื้นข้างๆพวกเขาเช่นกัน
 
ที่น่าแปลกที่สุดก็คือที่ที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้ดูเหมือนกับส่วนอื่นของดวงดาว แต่แรงโน้มของที่นี่นั้นเบาบางลง
 
มันไม่ใช่แค่แรงโน้มถ่วงของจระเข้ระดับเทพเจ้าเท่านั้นที่หายไป แม้แต่แรงโน้มถ่วงตามธรรมชาติของดวงดาวก็หายไปด้วยเช่นกัน
 
หานเซิ่นและหลี่เคอเอ๋อลุกขึ้นมา พวกเขามองไปรอบๆและสังเกตเห็นว่าพื้นที่พวกเขายืนอยู่นั้นเปลี่ยนจากสีแดงเข้มเป็นสีดำ และมันก็มีรูๆหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา
 
“นี่เป็นถ้ำของจระเข้ระดับเทพเจ้าอย่างนั้นหรอ? ทำไมมันถึงส่งพวกเรามาที่นี่? นี่มันจะเก็บพวกเราเอาไว้ในฐานะของหวานอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นสงสัยกับตัวเอง
 
“พี่สาม พี่เป็นอะไรไหม?” หลี่เคอเอ๋อพยุงเอ็กซ์ควิสิทที่ได้รับบาดเจ็บขึ้นมา
 
เอ็กซ์ควิสิทส่ายหัว “มันเป็นแค่อวัยวะภายในเท่านั้นที่ได้รับความเสียหาย ข้าไม่เป็นอะไร อย่าเพิ่งใช้กาแล็กซี่เทเลพอร์ตเทชั่นในตอนนี้ อาณาเขตแรงโน้มถ่วงของจระเข้ระดับเทพเจ้านั้นทรงพลังเกินไป ถึงแม้พวกเราจะเทเลพอร์ตหนีไปได้ แต่พลังของมันก็จะดึงพวกเรากลับลงมา”
 
หานเซิ่นเห็นด้วยกับเธอ ด้วยเหตุนั้นเขาจึงไม่คิดจะเทเลพอร์ตหนีไป แถมเขายังฝึกวิชาเทเลพอร์ตได้ไม่นาน เขายังไม่สามารถเทเลพอร์ตในระยะไกลได้
 
ถ้าแม้แต่เอ็กซ์ควิสิทยังเทเลพอร์ตหนีไปไม่ได้ เขาเองก็ไม่สามารถเทเลพอร์ตหนีไปได้เช่นกัน
 
จระเข้ระดับเทพเจ้าแกว่งหางไปมาเพื่อข่มขู่ แต่หานเซิ่นไม่ได้หวาดกลัวจนเกินไป เพราะถ้าจระเข้ระดับเทพเจ้าต้องการจะฆ่าพวกเขา มันก็คงจะทำไปก่อนหน้านี้แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่มันต้องส่งพวกเขามาที่นี่
 
ขณะที่หานเซิ่นพยายามคาดเดาว่าจระเข้ระดับเทพเจ้าต้องการจะทำอะไร จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงบางสิ่งคืบคลานออกมาจากภายในถ้ำ เขาหันไปมองและคิดกับตัวเอง ‘นี่มันมีจระเข้ระดับเทพเจ้ามากกว่าหนึ่งตัวอย่างนั้นหรอ?’
 
เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อเองก็ได้ยินเสียงนั้นเช่นเดียวกัน พวกเธอหันมองไปที่ปากถ้ำและเห็นจระเข้อีกตัวกำลังคืบคลานออกมา
 
จระเข้ตัวนี้มีขนาดเล็กยิ่งกว่าซะอีก มันยาวไม่ถึงหนึ่งฟุต ร่างกายของมันดำสนิทและเกล็ดของมันแน่นมากๆ เนื่องจากความตัวเล็กของมัน มันจึงไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดเดียว จริงๆแล้วมันดูค่อนข้างน่ารัก มันดูเหมือนกับตุ๊กตาโลหะ
 
แต่ดวงตาของมันมองมาที่พวกเขาด้วยความดูถูกเหมือนอย่างจระเข้ระดับเทพเจ้า ดวงตาของมันตัดกับร่างกายที่น่ารักของมันโดยสิ้นเชิง
 
“นี่คือลูกของจระเข้ระดับเทพเจ้าอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นมองไปที่จระเข้ตัวน้อยด้วยความแปลกใจ มันไม่ใช่แค่ตัวเล็ก มันยังดูอ่อนวัย มันดูเหมือนกับเด็กที่เพิ่งเกิดขึ้นมา
 
เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อดูประหลาดใจมาก เท่าที่พวกเขารู้ซีโน่เจเนอิคในคอร์แอเรียนั้นน้อยตัวนักที่จะให้กำเนิดลูก แต่จระเข้ระดับเทพเจ้าตัวนี้ให้กำเนิดทายาทของมันในที่แห่งนี้ มันเป็นสิ่งที่เห็นได้ยากภายในคอร์แอเรีย
 
ท่ามกลางความสับสนของพวกเขา จระเข้ระดับเทพเจ้าตัวน้อยก็มองเห็นพวกเขา ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมันเหมือนกับสีหน้าของมนุษย์
 
ตูม!
จระเข้น้อยตื่นเต้นมากจนร่างกายเริ่มจะส่องแสงสีดำออกมา หานเซิ่นและคนอื่นๆถูกปกคลุมอยู่ในแสงนั้น หลังจากนั้นพวกเขาก็ล้มลงไปอีกครั้ง พวกเขาถูกกดลงไปกับพื้น
 
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง…ระดับเทพเจ้าตั้งแต่กำเนิด…”
เอ็กซ์ควิสิทและหลี่เคอเอ๋อตกตะลึง พวกเขามองไปที่ซีโน่เจเนอิคตัวน้อยอย่างไม่อยากจะเชื่อ