“พี่ใหญ่ พวกเราควรจะลองไปดูไหม?” ดราก้อนเอทถามขณะที่ขยับเข้ามาใกล้ๆดราก้อนวัน
 
บนดวงดาวดาร์คโซนแทบจะไม่มีแสงสว่างเลย ทั้งดวงดาวถูกปกคลุมด้วยพายุแม่เหล็กและก้อนเมฆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมองเห็นพื้นผิวของดวงดาวจากด้านนอก ถึงแม้มันเพิ่งจะมีการระเบิดเกิดขึ้นก็ตาม
 
ดราก้อนวันไม่ตอบ เขายังคงจ้องไปที่ดาวดาร์คโซน เช่นเดียวกับดราก้อนเอท เขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างล่างนั่น
 
หลังจากแรงระเบิดนั้น พวกเขาก็ไม่เห็นอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้นบนดาวดวงนั้นอีก และดาวดาร์คโซนก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
 
บาร์และเดียร็อบเบอร์กลับเข้าไปในชั้นบรรยากาศของดวงดาว และมันก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรให้เห็นอีก นอกจากก้อนเมฆกลุ่มควันที่ลอยอยู่แล้ว ดาวก็เงียบสงบไป
 
“พี่ใหญ่ นี่จะเป็นกับดักหรือเปล่า? เดียร็อบเบอร์และคนอื่นคงจะไม่ได้พยายามหลอกพวกเราหรอกใช่ไหม?” ดราก้อนเอทพูด
 
“ข้าไม่คิดแบบนั้น เดียร็อบเบอร์ไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกับพวกเรา”
ดราก้อนวันหยุดไปชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็พูดต่อ “ถึงแม้มันจะเป็นกับดักจริงๆ มันก็ไม่มีความจำเป็นที่พวกเราต้องกลัว พวกเราควรไปดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
 
คนอื่นๆคิดว่านั่นสมเหตุสมผล มีเพียงแค่ยอดฝีมือระดับราชันและครึ่งเทพเท่านั้นที่เข้ามาในคอร์แอเรียจักรวาลได้ ถึงแม้พวกเดสทรอยเยอร์จะวางกับดักเอาไว้อยู่จริงๆ มันไม่มีความจำเป็นที่พวกเขาจะต้องกลัว
 
หานเซิ่นเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คัดค้านอะไร เขาตามคนอื่นลงไปบนดาวดาร์คโซนด้วยความระมัดระวัง
 
ถึงแม้ดราก้อนวันและคนอื่นๆจะมั่นใจว่าสามารถปกป้องตัวเองจากเผ่าเดสทรอยเยอร์ได้ แต่พวกเขาก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน พวกเขาเปิดใช้อาณาเขตแห่งราชันของตัวเองก่อนที่ผ่านพายุสนามแม่เหล็กเข้าไป หลังจากที่พวกเขาผ่านมันไปแล้ว พวกเขาก็เห็นรูวงกลมขนาดใหญ่ยักษ์บนผิวดวงดาว มันดูเหมือนกับว่าถูกอุกกาบาตลูกใหญ่พุ่งชน
 
แต่ในตอนที่หานเซิ่นและคนอื่นๆอยู่ด้านนอก พวกเขามองไม่เห็นอุกกาบาตที่ตกลงมาใส่ดวงดาว นั่นหมายความว่าการระเบิดต้องเกิดจากบางสิ่งที่อยู่บนดวงดาวนี้อยู่แล้ว แต่พวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าที่จะสังเกตหลุมได้อย่างชัดเจน ดราก้อนวันลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจบินลงไปที่หลุมนั่น
 
เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้พื้นผิวของดาวดาร์คโซน หานเซิ่นและคนอื่นก็เห็นว่าหลุมนั้นดูน่ากลัวถึงขนาดไหน หลุมนั้นลึกมากๆจนดูเหมือนกับว่ามันไร้ก้นบึ้ง
 
นอกจากหลุมขนาดใหญ่ยักษ์แล้ว พวกเขาก็ไม่เห็นอะไรอย่างอื่นบนดาวดาร์คโซน มันไม่มีคอร์ซีโน่เจเนอิคสักตัวให้เห็น และบาร์กับคนอื่นๆก็หายไปเช่นกัน
 
“นั่นคืออะไรกัน?” ดราก้อนเอทถามขณะที่ชี้ไปที่ศูนย์กลางของหลุมขนาดใหญ่
 
แต่ไม่มีใครตอบเขา หานเซิ่นและดราก้อนวันก็เห็นมันเช่นกัน แต่พวกเขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่
 
ในศูนย์กลางของหลุมมีบางสิ่งที่ดูเหมือนกับไข่ห่านอยู่ มันใหญ่โตพอๆกับสนามบาสและกำลังเรืองแสงสีเขียวดำออกมา
 
หานเซิ่นและคนอื่นเข้าไปใกล้ๆและเห็นเดียร็อบเบอร์กับคนของเขายืนอยู่ข้างๆไข่ห่าน พวกเขาทั้งหมดแข็งทื่อไปขณะที่จ้องมองไปที่ไข่ หานเซิ่นไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่
 
“พวกเจ้าต้องการความช่วยเหลือไหม?” ดราก้อนวันถามขณะที่บินเข้าไปหาพวกเขา
 
หานเซิ่นตามดราก้อนวันไปใกล้ๆกับไข่ห่าน เขามองไปที่มันอย่างระมัดระวัง แต่เขาไม่เห็นอะไรที่พิเศษ มันดูเหมือนกับไข่ธรรมดาๆเพียงแต่มันมีขนาดใหญ่กว่าและทำมาจากหินเท่านั้น
 
เดียร็อบเบอร์ไม่ตอบดราก้อนวัน เหล่าเดสทรอยเยอร์ยังคงจ้องมองไปที่ไข่ห่าน
 
หานเซิ่นและดราก้อนวันหันมามองหน้ากัน มันคงจะต้องบางสิ่งที่อันตรายมากๆเกิดขึ้น ถึงทำให้เหล่าเดสทรอยเยอร์ทั้งหมดยืนนิ่งไร้ความเคลื่อนไหว แน่นอนว่าถ้าพวกเขาไม่ได้แกล้งทำล่ะก็นะ
 
หานเซิ่นไม่สามารถจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม มันก็ทำให้บาร์ตัวแข็งทื่อไปแบบนั้น ด้วยลักษณะนิสัยและจิตสังหารของบาร์ เขาเป็นคนแบบที่จะพยายามต่อสู้กับชะตากรรมของตัวเอง
 
แต่แล้วบาร์ที่เป็นคนไม่เกรงกลัวอะไรกลับยืนนิ่งไปแบบนั้น มันยากที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่เขาพบเจอได้
 
แต่หานเซิ่นและดราก้อนวันไม่เห็นอะไร ขณะที่พวกเขามองไปที่ไข่ห่าน
 
“เดียร็อบเบอร์ มันเกิดอะไรขึ้น?” ดราก้อนวันถามอีกครั้งขณะที่เดินเข้าไปใกล้ๆ
 
เดียร็อบเบอร์กัดฟัน แต่เขายังคงเงียบสนิท เดสทรอยเยอร์ระดับราชันอีกคนดูเหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะตื่นขึ้นมาจากความฝัน
“มันจบสิ้นแล้ว! ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว!”
 
“อะไรจบสิ้นแล้ว?” ดราก้อนเอทถาม
 
เดสทรอยเยอร์ระดับราชันคนนั้นไม่ตอบ เขาแค่กรีดร้องขณะที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว หลังจากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปหาไข่ห่านหินราวกับคนบ้า
 
“หยุด!” เดียร็อบเบอร์ตะโกน แต่เดสทรอยเยอร์คนนั้นไม่หยุด เดียร็อบเบอร์บินออกไปข้างหน้าและคว้าตัวเดสทรอยเยอร์คนนั้นเอาไว้
 
“ข้าบอกให้หยุด! เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือยังไง?” เดียร็อบเบอร์พูดด้วยสีหน้าตรึงเครียด
 
เดสทรอยเยอร์ระดับราชันคนนั้นกรีดร้อง “โกธและคนอื่นๆยังอยู่ตรงนั้น! เราต้องช่วยพวกเขา!”
 
สีหน้าของเดียร็อบเบอร์มืดมน “สังเกตสถานการณ์ก่อน ถ้าไม่มีคำสั่งจากข้า ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าใกล้มัน”
 
“เดียร็อบเบอร์ มันเกิดอะไรขึ้น?” ดราก้อนวันรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น แต่เขาไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร
 
เดียร็อบเบอร์หันมามองดราก้อนวัน “เมื่อคำนึงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ข้าก็จะไม่ปิดบังอะไรเจ้า เดสทรอยเยอร์ระดับราชัน 60 มาที่ดาวดาร์คโซนเพื่อล่าซีโน่เจเนอิค พวกเรามีแผนที่จะเก็บกวาดที่นี่ แต่ขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยอยู่กับพวกเจ้า ด้วยเหตุบางอย่างเจ้าสิ่งนี้ก็บดขยี้ค่ายของพวกเรา และเดสทรอยเยอร์ระดับราชันทั้งหมดก็หายไป”
 
หานเซิ่นและดราก้อนวันรู้สึกหนาวขึ้นมา มันมีเดสทรอยเยอร์ระดับราชัน 6 คนที่ยังเหลือรอดอยู่ซึ่งรวมถึงเดียร็อบเบอร์และบาร์ นั่นหมายความว่าเดสทรอยเยอร์มากกว่า 50 คนเพิ่งจะหายตัวไป มันเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก
 
‘ถึงแม้อุกกาบาตลูกใหญ่จะตกใส่ดวงดาว มันก็ไม่มีทางที่ยอดฝีมือระดับราชันกว่า 50 คนจะถูกกำจัดไปง่ายๆแบบนั้น เจ้าสิ่งนี้มาจากที่ไหนกันแน่?’ หานเซิ่นจ้องไปที่ไข่ยักษ์
 
“บางทีพวกเขาอาจจะไปที่อื่น?” ดราก้อนวันมองไปรอบๆ ดาวดาร์คโซนมีขนาดใหญ่ ยอดฝีมือระดับราชันไม่กี่สิบคนสามารถซ่อนตัวได้สบายๆ พวกเขาแค่ต้องซ่อนตัวในถ้ำ และมันจะไม่มีใครหาพวกเขาได้
 
“ไม่มีทาง! พวกเขาจะรอพวกเราอยู่ที่ค่าย และถ้าพวกเขาหนีรอดจริงๆ ในตอนนี้พวกเขาก็ควรจะเผยตัวออกมาแล้ว” เดียร็อบเบอร์ส่ายหัว
 
ดราก้อนวันต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร มันก็มีเสียงแตกร้าวดังขึ้นมา จู่ๆก็มีรอยแยกปรากฏบนไข่ห่าน