“อลู-อลู-อลู!”
พายุหมัดที่บ้าคลั่งเป็นอะไรที่ยากจะหยั่งถึง ดวงตาของเซี่ยชิงลุกเป็นไฟเรืองด้วยแสงสีเงิน หมัดสีเงินที่เขาชกออกไปนั้นไร้เทียมทาน และโอโดก้าก็ไม่มีโอกาสที่จะปัดป้องหมัดอันบ้าคลั่งที่ตรงเข้ามาหาเขา
 
ด้วยเหตุนั้นโอโดก้าจึงล้มเลิกความคิดที่จะป้องกันและใช้พลังธาตุแสง ความมืดและเคออสรวมกันเพื่อทำลายล้างเซี่ยชิง
 
แต่เซี่ยชิงที่บ้าคลั่งไม่ได้สนใจอะไรในสิ่งที่คู่ต่อสู้พยายามจะทำ ตอนนี้เขาต้องการอัดโอโดก้าให้เละจนไม่สามารถแยกตัวเองกับโคลนพบพื้นได้ เซี่ยชิงเมินเฉยต่อการโจมตีของโอโดก้าและปล่อยให้ตัวเองถูกโจมตี
 
ตอนนี้ทั้งเซี่ยชิงและโอโดก้ามุ่งมั่นกับการจู่โจมอย่างเต็มกำลัง การต่อสู้ที่โหดร้ายและดุเดือดที่สุดในบัญชีสิ่งมีชีวิตจีโนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น
 
หมัดทั้ง 6 ของโอโกก้ากระหน่ำชกเข้าใส่เซี่ยชิงด้วยพลังที่น่ากลัว และในขณะเดียวกันเซี่ยชิงก็ใช้พลังของตัวเองอัดโอโดก้าอย่างไม่หยุดยั้ง
 
โชคร้ายที่โอโดก้าที่มี 6 หมัดนั้นได้เปรียบ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเซี่ยชิงที่มีหมัดแค่ 2 หมัดจะอ่อนแอกว่า เพราะยิ่งเขาได้รับความเสียหาย เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น
 
โอโดก้าบ้าคลั่งและร้องตะโกนใส่คู่ต่อสู้ที่ไม่ยอมลดละ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลจากความพิโรธของคู่ต่อสู้ เขาอดไม่ได้ที่จะปล่อยเสียงตะโกนออกมา เนื่องจากความเจ็บปวดที่ได้รับ
 
บาดแผลของทั้งคู่ถูกสะสมเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ เลือดกระเด็นผ่านอากาศราวกับกรีบดอกไม้ แต่มันก็ยังไม่มีฝ่ายไหนที่คิดจะถอย พวกเขาชกใส่คู่ต่อสู้ซ้ำอย่างบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ
 
“โอ้พระเจ้า! นี่มันไม่ใช่การแข่งขันแล้ว นี่มันการนองเลือด!”
 
“นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว พวกเขาทั้งคู่หัวรุนแรงเกินไป”
 
“นี่สิการต่อสู้ที่แท้จริง ข้าหลงรักการต่อสู้แบบนี้!”
 
“ข้าต้องขอยอมรับว่านี่มันค่อนข้างน่าสนใจ มันสะใจมากกว่าที่ได้เห็นการต่อสู้แบบซึ่งๆหน้าแบบนี้”
 
ผู้ชมกระหายที่เห็นมากกว่านี้ การต่อสู้ที่ดุเดือดกระตุ้นความการหายเลือดที่ไม่รู้จักพอของพวกเขา ระดับความตื่นต้นของผู้ชมเพิ่มขึ้นถึงขีดสูงสุด
 
ปัง!
 
โอโดก้าและเซี่ยชิงกระเด็นออกจากกัน หนึ่งในพวกเขาชนเข้ากับภูเขา ขณะที่อีกคนร่วงลงบนพื้นโล่ง
 
พวกเขาทั้งคู่บาดเจ็บหนัก แขนของโอโดก้าถูกทำลาย และพวกมันบางส่วนก็ถูกฉีกจนขาด ขณะที่ส่วนอื่นถูกห้อยโดยเส้นเอ็น มันมีเพียงแค่ 2 ข้างเท่านั้นที่ยังอยู่ดี แต่ถึงแบบนั้นพวกมันก็เต็มไปด้วยบาดแผล
 
ใบหน้าทั้ง 3 ของเขาบูดบวมและบิดเบี้ยว และหนึ่งในดวงตาของเขาถูกบดขยี้ เลือดไหลท่วมร่างทั้งของเขา
 
เซี่ยชิงเองก็ไม่ได้ดีกว่าคู่ต่อสู้ ขาของเขาหัก ไหล่ข้างขวาของเขาหลุด ดวงตาทั้ง 2 ข้างของเขาแตกละเอียด และกระดูกซี่โครงทั้งหมดของเขาแตกร้าวหรือไม่ก็หัก ด้วยจำนวนเลือดที่อาบร่างของเขา อย่างเดียวที่เขาสามารถูกเรียกได้ก็คือมนุษย์เลือด
 
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นพลังชีวิตของเซี่ยชิงก็ไม่ได้อ่อนแอลงไปเลย ความจริงแล้วมันกลับเติบโตขึ้นไปอีก เขาพยุงตัวเองขึ้นมาและเรืองแสงด้วยแสงสีเงิน แสงสว่างนั้นห่อหุ้มทั้งร่างกายของเขาราวกับเปลวไฟที่หิวกระหาย
 
โอโดก้าดูมืดมัวไปเลยเมื่อเทียบกันแล้ว หลังจากที่พยุงตัวเองกลับขึ้นมา เขาก็รวบรวมพลังไปที่หมัดของเขาอีกครั้ง
 
ขณะที่พลังของโอโดก้าเพิ่มขึ้น พลังสีขาวและดำก็ดูเหมือนกับหยินหยาง พลังประหลาดบางอย่างทำให้พวกมันอยู่ในความสมดุลที่สมบูรณ์แบบ
 
เมื่อเห็นโอโดก้าและเซี่ยชิงต่างรวบรวมพลังทั้งหมดของตัวเอง ผู้ชมก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ด้วยสภาพของพวกเขาทั้งคู่ การรวบรวมพลังมากมายขนาดนั้นก็หมายความว่านั่นจะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของพวกเขา
 
“เจ้าแข็งแกร่ง แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าก็ยังคงอ่อนแอกว่าข้า ตอนนี้เจ้าควรจะยอมแพ้ ถ้าเจ้ายังอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป” หมัดของโอโดก้าชาร์จพลังจนถึงจุดสูงสุด ขณะที่เขาพูดออกมา
 
พลังที่น่ากลัวทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวเขาสั่นสะเทือน มิติรอบๆดูเหมือนจะบิดเบี้ยวภายใต้พลังสีดำและขาวบนหมัดของเขา
 
“ต้องขออภัยด้วย ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าหมายความว่าอะไร พจนานุกรมของข้าดูเหมือนจะขาดคำบางคำไป และข้าคิดว่าสิ่งที่เจ้าเพิ่งจะพูดออกมาอยู่ในหมู่คำพวกนั้น”
เลือดไหลออกมาจากดวงตาของเซี่ยชิง เขายิ้มออกมาอย่างแปลกๆและเปลวไฟสีเงินก็ขับเคลื่อนเขาออกไปข้างหน้า
 
“แสง ความมืดและเคออส ร่วมกันพวกมันเป็นธาตุที่เสถียรภาพที่สุด มันคือแสงเทพที่ทรงพลังที่สุดในจักรวาลจีโนแห่งนี้ เมื่อเจ้ารับการโจมตีครั้งนี้ เจ้าก็จะกลายเป็นเพียงแค่ความทรงจำ บอกตามตรงข้าชื่นชอบเจ้า และข้าก็อยากให้เจ้าได้มีชีวิตอยู่ต่อไป ถ้าเจ้าสาบานว่าจะเข้าร่วมกับเดสทรอยเยอร์ ข้าจะปล่อยให้เจ้าเป็นฝ่ายชนะ” โอโดก้าพูดอย่างช้าๆ
 
“หนทางเดียวที่ข้าจะปล่อยให้ตัวเองได้รับชัยชนะก็คือข้าต้องทำลายล้างคู่ต่อสู้ตรงหน้าให้สิ้น แสดงความสามารถทั้งหมดของเจ้าออกมาและอย่าได้ออมมือเด็ดขาด”
เซี่ยชิงพูด เพลิงสีเงินเป็นเหมือนกับลาวาสุดท้ายของพวกเขาไฟที่เตรียมพร้อมที่จะปะทุ
 
“ถ้าเจ้าอยากจะตายล่ะก็ ข้าจะทำให้สมหวังเอง” พลังของโอโดก้าระเบิดออก ขณะที่เขาชกหมัดเข้าใส่เซี่ยชิง
 
พลังสีขาวและดำประสานเข้าด้วยกัน มันดูเหมือนกับว่าสามารถทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางได้
 
เพียงแค่คลื่นกระแทกจากพลังก็มากพอที่จะฉีกผืนดินและท้องฟ้าในระยะหลายไมล์
 
“ปืนใหญ่เซี่ยชิงลูกสุดท้าย” ชุดเกราะบนร่างกายของเซี่ยชิงแตกสลายภายใต้พลังของตัวเอง เขายืนอยู่บนสนามประลองด้วยร่างกายท่อนบนที่เปื่อยเปล่า พร้อมกับรอยยิ้มที่ชั่วร้อย ดวงตาของเขามีเลือดไหลออกมา และถึงจะมองไม่เห็น แต่เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของคู่ต่อสู้ หมัดของเขาถูกปลดปล่อยออกไป
 
หมัดสีเงินกลายเป็นลูกบอลแห่งแสง ขณะที่มันพุ่งออกไปข้างหน้าและชนเข้ากับพลังสีขาวและดำ
 
ตูม!
 
พลังที่น่ากลัวทั้ง 2 ปะทะกัน และผลลัพธ์ก็คือการระเบิดที่คล้ายคลึงกับสิ่งที่เกิดจากระเบิดไฮโดรเจน แรงระเบิดขนาดใหญ่ยักษ์ดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่กำลังเกิดซูเปอร์โน แสงสว่างที่เกิดขึ้นนั้นเจิดจ้าเกินกว่าที่ใครจะมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างในได้
 
เมื่อแสงสว่างมัวลงไป สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงแค่เหวลึกขนาดใหญ่ ภายในหลุมลึกมีเพียงคนๆเดียวที่ยังยืนอยู่ ส่วนอีกคนนอนกองอยู่กับพื้นและไม่สามารถลุกกลับขึ้นมาได้
 
เซี่ยชิงมองดูโอโดก้าที่พยายามจะลุกขึ้นมาจากพื้น เขาสะบัดผมสีเงินของเขาก่อนที่จะพูดออกมา “เจ้าน่ะแข็งแกร่ง แต่เจ้ายังคงอ่อนแอกว่าข้า และเนื่องจากตอนนี้ดูเหมือนเจ้าจะเข้าใจถึงพลังของข้าแล้ว ข้าจะไว้ชีวิตของเจ้า กลับไปฝึกอีกสักร้อยปีและกลับมาหาข้าใหม่ บางทีหลังจากนั้นเจ้าอาจจะมีโอกาส 0.0001 เปอร์เซ็นต์ที่จะเอาชนะข้าได้”
 
“ข้าจะกลับมา” โอโดก้าไม่สามารถลุกขึ้นได้ เขาฉีกกระดาษของตัวเองและค่อยๆหายไปจากสนามประลอง
 
“ข้าไร้เทียมทานไม่ว่าข้าจะไปที่ไหน!” เซี่ยชิงเสยผมของเขาและหายตัวไป
 
ปัง!
 
ทันทีที่เซี่ยชิงเทเลพอร์ตกลับออกมาจากบัญชีสิ่งมีชีวิตจีโน ร่างกายที่บาดเจ็บของเขาก็ล้มลงไปกับพื้น ความต้องการเอาชนะคือสิ่งเดียวที่ผลักดันให้เขายังยืนอยู่ได้