ไผ่เดียวดายไม่ได้พูดอะไรอีก เขาแค่เอื้อมมือไปหาดาบหยกของเขา
 
ไม่มีใครรู้ว่าเนตรมารจะมาเกิดใหม่เป็นคนเผ่านภา และมันก็ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะปลอมตัวเพื่อแอบเข้ามาในปราสาทนภาแบบนี้
 
ไผ่เดียวดายไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะใครกล้าแอบเข้ามาในปราสาทเหมือนกับชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาตอนนี้ เพราะแม้แต่ยอดฝีมือระดับเทพเจ้าก็ยากจะฝ่าเข้ามาในปราสาทนภาได้
 
เมื่อไผ่เดียวดายเปิดประตูเข้ามา เขาก็รู้สึกว่าตัวเลือกของเขาหายไปทันที และทางเลือกเดียวของเขาก็คือต่อสู้กับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า
 
แต่ที่นี่คือปราสาทนภา ถ้าพวกเขาต่อสู้กันไม่ว่าไผ่เดียวดายจะชนะหรือแพ้ ผู้คนของปราสาทนภาก็คงจะรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แบบนั้นไผ่เดียวดายก็ไม่คิดว่าเนตรมารจะหนีรอดออกไปจากปราสาทนภาได้
 
ตอนนี้เนตรมารเป็นเพียงแค่มาร์ควิสคนหนึ่ง และถึงจิตใจของเขาจะอยู่ในระดับเทพเจ้า แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหนีออกจากปราสาทนภาโดยไม่ถูกสังเกตเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่กับเขาด้วย
 
ไผ่เดียวดายแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเนตรมารจะทำอะไรที่บ้าระห่ำแบบนี้ มันยากที่จะเชื่อได้ว่าเขาจะแอบเข้ามาในปราสาทนภาเพียงเพื่อจะประลองกับไผ่เดียวดาย
 
แน่นอนว่ามันไม่มีทางที่ไผ่เดียวดายจะรู้ได้ว่าเนตรมารต้องการอะไร แต่นั่นไม่เป็นไร เพราะถ้าเขาเอาชนะเนตรมารได้ ทุกอย่างก็จะกระจ่างแจ้งออกมา
 
ไผ่เดียวดายไม่ได้ใช้ดาบหยกในการฝึกฝน มันไม่ปลดปล่อยแสงระยิบระยับหรือลมปราณดาบออกมา แต่แรงกดดันที่มันปลดปล่อยออกมาก็มากพอที่จะนำพลังงานที่สงบไปสู่เนตรมาร
 
เนตรมารเพียงแค่ยืนขึ้นโดยไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ เขามองตรงไปที่ดวงตาของไผ่เดียวดาย
 
พวกเขาทั้งคู่ไม่เคลื่อนไหว และมันก็ไม่มีการต่อสู้ที่มองเห็นได้เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา พวกเขาทั้งคู่แค่จ้องหน้ากัน
 
เมื่อเวลาผ่านไป บ้านไม้ไผ่ก็ดูเหมือนกับว่าถูกแช่แข็งในการเวลา เนตรมารและไผ่เดียวดายยืนนิ่งอย่างเงียบสงบราวกับก้อนหิน
 
พวกเขาสังเกตกันและกันอย่างละเอียดโดยรอคอยช่องโหว่เพียงแค่เล็กน้อย แต่ยิ่งเวลาผ่านไป พวกเขาก็รู้สึกว่าตัวเองสามารถพ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่ายหนึ่งได้ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าการโจมตีที่พวกเขาปลดปล่อยออกมาในครั้งแรกจะเป็นครั้งสุดท้ายของพวกเขาเช่นกัน มันจะไม่มีโอกาสครั้งที่ 2
 
ด้วยเหตุนั้นจึงไม่มีฝ่ายไหนเคลื่อนไหว และมันก็ไม่มีฝ่ายไหนที่พบโอกาสที่พวกเขากำลังมองหาอยู่
 
“เนตรมาร ข้าหิวแล้ว” เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเนตรมารพูดออกมาพร้อมกับดึงแขนของเขา
 
แต่หลังจากการดึงนั้น สถานการณ์ที่ถูกแช่แข็งก็เปลี่ยนไป
 
การต่อสู้ของเนตรมารและไผ่เดียวดายเป็นอะไรที่สูสี ความผิดพลาดเพียงแค่นิดเดียวก็จะนำไปสู่ความพ่ายแพ้
 
เด็กผู้หญิงดึงแขนของเนตรมาร แต่เนตรมารทำให้แน่ใจว่าตัวเขาจะไม่ถูกรบกวน แต่โชคร้ายสำหรับเขาที่มันสร้างความผันผวนเล็กๆในพลังชีวิตของเขา ไผ่เดียวดายยกดาบหยกของเขาขึ้นและเทเลพอร์ตไปตรงหน้าเนตรมาร
 
มันเป็นดาบที่ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆเอาไว้ เนตรมารทำพลาด และเขาก็รู้ตัวว่าไม่สามารถหลบหลีกการโจมตีที่เข้ามาได้ เขากำลังจะพ่ายแพ้และมันก็ไม่มีอะไรที่เขาจะทำเพื่อหลีกเลี่ยงผลลัพธ์ที่น่าเศร้าได้
 
แต่ในวินาทีต่อมา เนตรมารก็ดึงเด็กผู้หญิงเข้ามาตรงหน้าดาบของไผ่เดียวดาย
 
มันเป็นการกระทำที่เปล่าประโยชน์ ดาบของไผ่เดียวดายสามารถตัดร่างของเด็กผู้หญิงก่อนที่จะตัดร่างของเนตรมารไปด้วย
 
แต่ถึงอย่างนั้นดาบของไผ่เดียวดายก็หยุดชะงักไป เขาไม่ใช้ดาบตัดผ่านร่างของเด็กผู้หญิง เขาดึงดาบกลับและจับตัวของเด็กผู้หญิงคนนั้น
 
ในจังหวะนั้นเนตรมารพุ่งตรงเข้าหาไผ่เดียวดายเพื่อคว้าหัวใจของเขา
 
ไผ่เดียวดายทำพลาดเช่นเดียวกับเนตรมารเนื่องจากยั้งมือเอาไว้ ทำให้ตอนนี้สถานการณ์ของพวกเขาถูกสับเปลี่ยนกัน การโจมตีที่กำลังเข้ามาไม่ใช่สิ่งที่ไผ่เดียวดายจะป้องกันได้ ตอนนี้ไผ่เดียวดายกำลังเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้ซะเอง
 
แต่ดวงตาของไผ่เดียวดายยังคงกระจ่างใส ดวงตานภานภาบนหน้าผากของเขาเปิดออกและเรืองแสงสีแดงออกมา หลังจากนั้นพละกำลังและพลังของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก
 
“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าก็เป็นชาวนภาเช่นกัน?”
เนตรมารยิ้มอย่างวิกลจริต ดวงตาดวงที่ 3 ของเขาเปิดออกเช่นกัน แต่ภายในดวงตานภาของเขามีรูม่านตาสีม่วง 4 รู พวกมันดูเหมือนกับดอกไม้น้อยๆ
 
เมื่อเนตรมารเปิดดวงตาที่ 3 ของตัวเอง ไผ่เดียวดายก็ไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน เขาแค่ยกดาบหยกขึ้นมา
 
แต่ในจังหวะนั้นเด็กผู้หญิงที่ไผ่เดียวดายคว้าตัวมาก็ยกมือของเธอขึ้น มือของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็ตบฝ่ามือใส่อกของไผ่เดียวดาย ในขณะเดียวกัน 4 เนตรมารสีม่วงของเนตรมารก็เรืองแสงขึ้นมา
 
ไผ่เดียวดายโยนเด็กผู้หญิงออกไปและใช้ดาบหยกป้องกันมือของเนตรมารเอาไว้ แต่มืออีกข้างของเนตรมารเข้ามาสัมผัสที่หัวของเขาเรียบร้อยแล้ว พลังนั้นพรั่งพรูเข้าไปในสมองของไผ่เดียวดายราวกับสายฟ้า
 
ไผ่เดียวดายมองไปที่คู่ต่อสู้ด้วยสายตาที่เย็นชา ขณะที่เนตรมารก็จ้องกลับไปที่ไผ่เดียวดายด้วย 4 เนตรมาร ดวงตาสีม่วงที่ดูเหมือนกับดอกไม้ทั้ง 4 เริ่มจะหมุน หลังจากนั้นพลังของ 4 เนตรมารก็บุกเข้าไปในดวงตานภาของไผ่เดียวดาย
 
“ถึงแม้จะประสบกับฝันร้ายมา แต่เจ้าก็ยังไม่เรียนรู้ถึงความโหดเหี้ยม เจ้าทำให้ตัวเองพ่ายแพ้เอง” เนตรมารยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย ขณะที่ดวงตาสีแดงของไผ่เดียวดายเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง ไม่นานดวงตาสีแดงก็กลายเป็นดวงตาที่มีรูม่านสีม่วงทั้ง 4 เหมือนกับของเนตรมาร
 
ร่างกายของเนตรมารล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น และเหลือเพียงแค่ไผ่เดียวดายที่ยังยืนอยู่ แต่ตอนนี้ดวงตานภาของเขามีรูม่านตาสีม่วงที่ดูเหมือนกับดอกไม้ 4 ดอก
 
ไผ่เดียวดายปิดดวงตานภาของเขาและมองไปที่ร่างของเนตรมาร เขาพูดออกมาอย่างเลือดเย็น
“มันเป็นอะไรที่น่าเสียดาย เขาแข็งแกร่ง แต่เขากลับพลาดท่าให้กับบางสิ่งที่ง่ายๆอย่างอารมณ์ความรู้สึกซะได้”
 
“เขาจะฆ่าข้าได้ แต่ทำไมเขาถึงได้โยนข้าออกไปแทนที่จะฆ่าข้าล่ะ?” เด็กผู้หญิงมองไผ่เดียวดายด้วยความสับสน
 
“นั่นเป็นแค่หนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาโง่เขลา” เนตรมารพูดอย่างเลือดเย็น
 
ไม่นานหลังจากนั้นแสงสว่างก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้าด้านบน เหล่ายอดฝีมือระดับราชันของปราสาทนภาต่างพากันมาที่เกาะ
 
“ไผ่เดียวดายเกิดอะไรขึ้นที่นี่?” เหล่าราชามองร่างที่อยู่บนพื้น ก่อนที่จะหันมาถามไผ่เดียวดาย
 
“ชายคนหนึ่งมาที่นี่และพยายามลอบสังหารข้า” ไผ่เดียวดายพูด
 
ไม่นานหลังจากนั้นเหล่าราชาก็นำร่างของเนตรมารไป และวันต่อมาไผ่เดียวดายที่ตอนนี้คือเนตรมารก็พาเด็กผู้หญิงเดินทางออกจากปราสาทนภา