วัวหินผาตัวนั้นเดินไปเดินมาในหุบเขาราวกับว่ามันเป็นเจ้าของที่นั่น วัวหินผาตัวอื่นจะหลีกทางให้กับมัน หนึ่งในวัวตัวเล็กหลีกทางให้มันช้า เลยถูกเจ้าวัวหินผาตัวนั้นชนกระเด็นออกไป ร่างกายของมันถูกแทงด้วยเขาวัวขนาดใหญ่
 
แต่วัวหินผาตัวเล็กไม่ได้ตอบโต้อะไร มันเพียงแค่ส่งเสียงร้องออกมาและเดินกะเผลกๆออกไป หลังจากนั้นวัวหินผาตัวใหญ่ก็เดินลึกหายเข้าไปในหุบเขา
 
กำแพงของหุบเขาบดบังวิสัยทัศน์ของหานเซิ่น ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจหาจุดใหม่ที่สังเกตเห็นภายในหุบเขาได้อย่างชัดเจน หานเซิ่นปีนขึ้นไปบนภูเขาที่อยู่ใกล้ๆและใช้เถาวัลย์ในการพลางตัว เมื่อพบจุดเหมาะๆ เขาก็ใช้กล้องของปืนไรเฟิลส่องเข้าไปในหุบเขา
 
มันมีเส้นทางแคบๆที่ข้ามระหว่างหุบเขาใหญ่ไปยังหุบเขาที่เล็กกว่า ซึ่งในหุบเขาที่เล็กกว่านั้นไม่มีวัวหินผาตัวอื่นอยู่ข้างใน หลังจากที่วัวหินผาตัวนั้นเข้าไปข้างในแล้ว มันก็นอนลงที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง แต่ดูไม่เหมือนกับว่ามันกำลังพักผ่อนอยู่
 
เมื่อวัวหินผาตัวนั้นนอนลงที่ใต้ต้นไม้ มันก็จ้องอย่างขะมักเขม้นไปที่อะไรบางอย่าง
 
หานเซิ่นมองไปที่ต้นไม้ แต่เขาไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรที่พิเศษ
 
ลำต้นของต้นไม้ต้นนั้นหนามากๆและมันก็สูงถึง 13 เมตร ยอดสุดของต้นไม้ดูเหมือนกับร่ม แต่เนื่องจากอยู่ไกลเกินไป หานเซิ่นจึงไม่สามารถที่จะสัมผัสถึงพลังชีวิตของต้นไม้ได้
 
“แปลกจริงๆ หุบเขาดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่พิเศษ แล้ววัวหินผาตัวนั้นลบล้างพลังเขี้ยวของเราได้ยังไงกัน? ตัวของมันเองก็ไม่น่าจะมีความสามารถแบบนั้นหรอกใช่ไหม ไม่อย่างนั้นเมื่อวานมันก็คงจะไม่ปล่อยให้ตัวเองได้รับความเสียหายจากพลังเขี้ยวหรอก” หานเซิ่นยังคงเฝ้ามองดูมันต่อไปโดยหวังว่าจะได้รับคำตอบบางอย่าง
 
วัวหินผาตัวนั้นนอนอยู่สักพัก แต่ไม่นานมันก็เริ่มเดินไปเดินมาและมองขึ้นไปบนยอดต้นไม้
 
“มันต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับต้นไม้นี่แน่ๆ?” หานเซิ่นพยายามสังเกตต้นไม้ แต่เขาไม่สามารถบอกอะไรได้
 
หลังจากผ่านไปอีกสักพัก วัวหินผาก็ดูไม่ค่อยพึงพอใจ ขณะที่จ้องขึ้นไปบนยอดของต้นไม้
 
หานเซิ่นลองมองดูดีๆอีกครั้ง และในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นรูๆหนึ่งบนลำต้นของต้นไม้ มีบางสิ่งบางอย่างกำลังออกมาจากรูๆนั้น
 
หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันดูเหมือนกับหนู แต่มันยืนด้วย 2 ขาและสวมเสือผ้าที่ทำมาจากใบไม้ และมันยังถือแท่งไม้อยู่ในมือ มันดูน่ากลัวและทำให้หานเซิ่นรู้สึกไม่ค่อยดีเมื่อมองไปที่มัน
 
มันดูชั่วร้าย ดวงตา 3 เหลี่ยมของมันเรืองแสงสีแดงออกมา หลังจากที่เดินออกมาจากรู มันก็ใช้แท่งไม้ในมือฟาดใส่ใบไม้ใกล้ๆ หลังจากนั้นมันก็กระโดดขึ้นไปบนใบไม้และค่อยๆล่อนลงมาที่พื้น
 
วัวหินผาเข้าไปหาสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนกับหนูตัวนั้นและเริ่มแผดเสียงใส่อีกฝ่าย
 
เจ้าตัวนั้นก็แผดเสียงคืนใส่วัวหินผา ดูเหมือนกับว่าพวกมันทั้งคู่กำลังถกเถียงกัน หลังจากผ่านไปสักพัก เจ้าตัวน้อยก็นำหินก้อนหนึ่งออกมาและโยนให้กับวัวหินผา
 
วัวหินผาอ้าปากและกลืนหินก้อนนั้นลงคอไป วัวหินผาไม่แม้แต่จะเสียเวลาเคี้ยว
 
หลังจากที่เจ้าวัวกลืนหินเข้าไปแล้ว ร่างกายของมันก็เริ่มเรืองแสงออกมา หลังจากนั้นมันก็นอนลงไปกับพื้น
 
เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนกับหนูมองดูวัวหินผาอยู่สักพัก หลังจากนั้นมันก็กระโดดกลับขึ้นต้นไม้และหายเข้าไปในรูนั้น
 
‘ไม่รู้ว่าเจ้าหนูนั้นเป็นสายพันธุ์แบบไหนกันแน่ แต่มันดูมีสติปัญญาเหนือกว่าซีโน่เจเนอิคทั่วๆไป และหินที่เจ้าวัวกลืนเข้าไปมันคืออะไรกัน? นั่นคือสิ่งที่ลบล้างพลังเขี้ยวอย่างนั้นหรอ?’ หานเซิ่นสงสัย
 
หลังจากที่ค้นพบเรื่องนี้ หานเซิ่นก็ต้องการจะรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างวัวหินผาและเจ้าหนูตัวนั้น ดังนั้นเขาจึงยังซ่อนตัวอยู่ที่นั่นและคอยจับตาดูต่อไป
 
หลังจากที่วัวหินผาตื่นขึ้นมา สีหน้าของมันก็ดูดีขึ้น มันเดินกลับไปยังหุบเขาใหญ่และส่งเสียงเรียกวัวตัวอื่นๆ วัวหินผาขนาดเล็กพากันนำเนื้อของเหล่าซีโน่เจเนอิคมา และเจ้าวันหินผาตัวใหญ่ก็กินพวกมันในทันที
 
วัวหินผาตัวนั้นจะออกไปนอกหุบเขาเป็นครั้งคราว แต่มันจะกลับมานอนอยู่ใต้ต้นไม้ทุกๆวัน ถ้าเจ้าซีโน่เจเนอิคที่ดูเหมือนกับหนูไม่ออกมา มันก็จะใช้หัวกระแทกใส่ต้นไม้จนกระทั่งกิ่งของต้นไม้เริ่มจะร่วงลงมา เจ้าวัวหินผาจะทำแบบนั้นจนกว่าที่เจ้าหนูจะออกมาและมอบหินน้อยๆให้กับมัน
มันเห็นได้ชัดว่าเจ้าหนูตัวน้อยเกรงกลัววัวหินผา เพราะมันไม่เคยปฏิเสธคำของของวัวหินผาเลย มันจะมอบหินน้อยให้กับเจ้าวัวทุกๆวัน
 
“หินพวกนั้นคืออะไรกัน? และเจ้าหนูไปได้พวกมันมาจากที่ไหน?”
หานเซิ่นอยากจะรู้ความจริง แต่มันมีวัวหินผาจำนวนมากอยู่ในหุบเขา ดังนั้นเขาไม่สามารถจะเข้าไปข้างในได้
 
หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก หานเซิ่นก็คิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้
 
หานเซิ่นรอจนกระทั่งเจ้าวัวหินผาตัวนั้นออกมาจากหุบเขา และเมื่อมันออกมาไกลมากพอ เขาก็ใช้โอกาสนั้นยิงใส่มันขณะที่มันยังไม่ทันตั้งตัว
 
กระสุนพุ่งไปถูกร่างของวัวหินผาและเกิดเป็นสัญลักษณ์เต่าขึ้นมา วัวหินผาโกรธ แต่หานเซิ่นยิงกระสุนใส่มันอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งมันช้าราวกับเต่า
 
ซึ่งก็เป็นเหมือนกับครั้งที่แล้ว วัวหินผาพยายามวิ่งกลับเข้าไปในหุบเขาพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมา
 
หลังจากผ่านไปไม่นาน พวกวัวหินผาตัวเล็กก็ออกมาตามล่าหานเซิ่น เขาเรียกยมทูตสีแดงออกมาเพื่อดึงดูดความสนใจของพวกมันและล่อพวกมันไปทางอื่น
 
หลังจากนั้นหานเซิ่นก็อ้อมผ่านพวกมันและวิ่งเข้าไปในหุบเขา เขาต้องการจะดูว่ามันมีอะไรอยู่ข้างในรูบนต้นไม้นั้นกันแน่
 
เมื่อหานเซิ่นวิ่งเข้าไปในหุบเขาใหญ่ เขาก็ใช้กล้องของปืนไรเฟิลเล็งไปทางซีโน่เจเนอิคดูเหมือนกับหนูที่กำลังยืนอยู่บนกิ่งของต้นไม้ โดยไม่ลังเล เขาเหนี่ยวไกยิงออกไปทันที
 
หานเซิ่นแค่ต้องการจะหาว่ามันคืออะไรกันแน่ แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่ากระสุนเพียงนัดเดียวจะระเบิดหัวของเจ้าหนูตัวนั้น
 
“ซีโน่เจเนอิคระดับเอิร์ลถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกพบ”
 
“ซีโน่เจเนอิคระดับเอิร์ล?” หานเซิ่นประหลาดใจ เนื่องจากเจ้าหนูตัวนั้นดูฉลาดผิดปกติ เขาจึงคิดว่ามันเป็นระดับเดียวกันกับเจ้าวัวหินผา แต่จริงๆแล้วมันเป็นแค่ระดับเอิร์ลเท่านั้น