มงกุฎหยกขาวค่อยๆตกลงมาหาหานเซิ่น มันตกลงบนหัวของเขาอย่างพอดิบพอดี รัศมีอันศักดิ์สิทธิ์เปล่งประกายออกมาจากมงกุฎหยกขาวเหมือนกับออร่าของเทพสปิริต มันหล่นลงมาบนหัวของหานเซิ่นและเปลี่ยนเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนกับเทพสปิริต
ข้อความจากมงกุฎหยกขาวไหลเข้ามาในสมองของหานเซิ่นและมอบข้อมูลเกี่ยวกับมันให้กับเขา
[มงกุฎสกายก็อต: อาวุธประจำตัวพระเจ้าขั้นแอนนิฮิเลชั่น]
ส่วนวิธีการใช้มงกุฎสกายก็อตก็ถูกแสดงภายในหัวของหานเซิ่นเช่นกัน เขาเข้าใจในทันทีว่ามงกุฎสกายก็อตนั้นใช้ทำอะไรได้
“แบบนี้นี่เอง เราไม่ได้รับสิ่งประจำตัวพระเจ้าเพื่อจะกลายเป็นเทพสปิริต แต่เราได้รับมงกุฎสกายก็อตที่มีพลัง ทำให้เรามีอำนาจในการเข้าออกจากจีโนฮอลล์เสมือนเป็นเทพสปิริตคนหนึ่ง”
หานเซิ่นเข้าใจว่าต้องใช้มงกุฎสกายก็อตยังไง แต่หลังจากที่เขาเข้าใจในเรื่องนั้น หานเซิ่นก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ อาวุธประจำตัวพระเจ้านั้นไม่ได้แตกต่างอะไรจากอาวุธขั้นทรูก็อต หานเซิ่นไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่างอะไรมากนักระหว่างหอกสกายไวน์แรดิชก็อตกับโล่เมดูซ่าส์เกซ พวกมันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นระดับเดียวกัน หานเซิ่นได้รับอันดับที่หนึ่ง แต่เขาแค่ได้รับอาวุธประจำตัวพระเจ้ามาอันหนึ่ง นอกจากนั้นมันยังแค่ทำให้เขาเข้าออกจากจีโนฮอลล์ได้เท่านั้น นอกจากเรื่องนั้นแล้วมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรอย่างอื่น
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดอยู่นั้น บัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง มันเทเลพอร์ตเขากลับไปยังสวนของเอ็กซ์ตรีมคิง
“ขอแสดงความยินดีด้วย ข้าไม่คาดคิดว่าเจ้าจะได้อันดับที่หนึ่ง” พระเจ้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“เจ้าไม่ขี้เหนียวเกินไปหน่อยหรอ” หานเซิ่นบ่น
“ทำไมอันดับที่หนึ่งถึงได้แค่อาวุธประจำตัวพระเจ้า? อันดับที่สองและอันดับที่สามก็ได้รับอาวุธพระจำตัวประเจ้าเป็นรางวัลเหมือนกัน นั่นไม่แปลกเกินไปหน่อยหรอ?”
พระเจ้ามองเขาด้วยความดูถูก “เจ้าไม่รู้ถึงความโชคดีของตัวเอง พวกเขาแค่ได้รับอาวุธประจำตัวพระเจ้าที่เหมือนกับหอกสกายไวน์แรดิชของเจ้า ถึงมงกุฎนี่จะเป็นอาวุธประจำตัวพระเจ้าเหมือนกัน แต่มันก็เป็นถึงขั้นแอนนิฮิเลชั่น มันไม่ได้เหมือนกับอาวุธประจำตัวพระเจ้าพวกนั้น มงกุฎสกายก็อตจะมอบสิทธิ์ให้เจ้าเข้าออกในจีโนฮอลล์ได้ เจ้ารู้ไหมว่ามียอดฝีมือมากขนาดไหนที่แสวงหาพลังนั่นน่ะ?”
“อาวุธประจำตัวพระเจ้ามีอยู่กี่ระดับกัน? นี่ขั้นแอนนิฮิเลชั่นเหนือกว่าขั้นเดสทรัคชั่นอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นรีบถาม
“เจ้าจะได้รู้เองเมื่อเข้าไปในจีโนฮอลล์” พระเจ้าพูดด้วยรอยยิ้ม
“สัตว์เลี้ยงของเจ้าเพิ่งจะเข้าไปข้างในนั้น เจ้าจะไม่ไปดูหน่อยหรอ?”
“ข้ากำลังยุ่งอยู่ ข้าจะยังไม่ไปในตอนนี้”
หานเซิ่นไอกลบเกลื่อน หลังจากนั้นเขาก็ถามขึ้นว่า “ว่าแต่ภายในจีโนฮอลล์มันอันตรายไหม? ด้วยพลังของข้าในตอนนี้ เจ้าคิดว่าข้าจะเป็นอันตรายไหมถ้าข้าเข้าไปในนั้น?”
“ไม่รู้สินะ” พระเจ้าปากแข็งเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเมินเฉยต่อหานเซิ่น
จริงๆแล้วหานเซิ่นอยากจะเข้าไปในจีโนฮอลล์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อโกลเด้นโกรวเลอร์อยู่ข้างในนั้น แต่เขาคิดว่าควรจะกลายเป็นขั้นทรูก็อตซะก่อนที่จะพยายามเข้าไปข้างใน ไม่อย่างนั้นเขากลัวว่าเขาจะเป็นภาระให้กับโกลเด้นโกรวเลอร์ นั่นจะเป็นอะไรที่น่าหดหู่และอาจจะทำให้สถานการณ์ของโกลเด้นโกรวเลอร์เลวร้ายขึ้นมา
“หว่านเอ๋อร์จะตื่นขึ้นมาเมื่อไรกัน ไม่อย่างนั้นถ้าเธอยังอยู่ติดกับเราตลอดเวลา เราก็จะใช้โหมดเทพเจ้าสปิริตขั้นสุดยอดเป็นเวลานานๆไม่ได้”
หานเซิ่นมองเข้าไปในหอคอยแห่งโชคชะตา ซึ่งหว่านเอ๋อร์ยังคงหลับสนิท แต่เธอดูสงบมากกว่าเดิมมาก พลังชีวิตของเธอดูมีชีวิตชีวามากกว่าครั้งก่อนที่เขาเห็นเธอ
ดอลลาร์ได้อันดับที่หนึ่งในบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโน ส่วนโกลเด้นโกรวเลอร์นั้นเข้าไปในจีโนฮอลล์ได้สำเร็จ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงกันมากที่สุด ทั้งจักรวาลพูดถึงแต่เรื่องของพวกเขาเป็นเวลานาน ชื่อของดอลลาร์และโกลเด้นโกรวเลอร์นั้นกลายเป็นชื่อที่โด่งดังไปทั่วจักรวาล
เผ่าพันธุ์ที่ใหญ่โตมากมายพยายามจะสืบหาที่มาที่ไปของดอลลาร์ ซึ่งรวมถึงเอมตี้เมาท์เทนด้วย แต่พวกเขาไม่ได้ความคืบหน้าอะไร ไม่มีใครหาได้ว่าดอลลาร์ผู้ลึกลับมาจากที่ไหนกันแน่
ไม่มีใครหาข้อมูลเกี่ยวกับเผ่ามนุษย์เจอเช่นกัน สิ่งมีชีวิตจากโบราณกาลนั้นพอจะรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของมนุษย์ แต่ดอลลาร์นั้นปลดปล่อยออร่าของซีโน่เจเนอิค เขาแตกต่างไปจากมนุษย์ที่มีเลือดสีฟ้า ดอลลาร์กับมนุษย์นั้นไม่ใช่เผ่าพันธุ์เดียวกัน
จากที่พวกเขาเห็นภายในบัญชีรายชื่อเทพเจ้าจีโนนั้นมีนักสู้เผ่ามนุษย์คนหนึ่งอยู่ด้วย แต่คนๆนั้นไม่เหมือนกับดอลลาร์ มนุษย์คนนั้นก็คือโหลวเลี่ยที่ได้อันดับที่สี่
“เราจะไปที่เผ่าบุดด้าโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็นได้ยังไงกัน?”
หานเซิ่นกำลังฆ่าซีโน่เจเนอิคอยู่ในปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์เพื่อสะสมยีน แต่มันไม่มีซีโน่เจเนอิคระดับสูงอยู่ภายในปราสาทมากนัก หานเซิ่นจำเป็นต้องกินซีโน่เจเนอิคขั้นบัตเตอร์ฟลายเพื่อเพิ่มยีนของตัวเอง ความเร็วในการเก็บสะสมยีนของเขาจึงช้าลงอย่างมาก
หานเซิ่นต้องการจะไปที่เผ่าบุดด้าเพื่อเอามีดเปล่าของเขากลับคืนมา นอกจากนั้นเขายังต้องการจะแก้แค้นเบิร์นนิ่งแลมป์อัลฟ่าที่เปลี่ยนเขาเป็นมดและทำร้ายอี๋ซา
ในตอนที่เขาไปเยือนเผ่าบุดด้านั้น เขาจะใช้ชื่อของหานเซิ่น แบบนั้นมันถึงจะเป็นการแก้แค้น ถ้าเขาใช้ชื่อของดอลลาร์ ถึงเขาจะเอามีดเปล่ากลับคืนมาได้ มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไร แต่ตอนนี้เขามีพระเจ้าอยู่ข้างกาย ถ้าเขาจะใช้ชื่อของหานเซิ่น เขาก็จะเปิดเผยตัวเองออกมา เขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น
หานเซิ่นพยายามคิดหาวิธีการแก้ไขปัญหานี้ แต่เขาคิดอะไรไม่ออก พระเจ้านั้นดูเหมือนกับตาลุงข้างบ้านธรรมดาๆคนหนึ่ง เขาดูเหมือนจะรู้เรื่องต่างๆมากมาย แต่เขาดูจะอ่อนแอกว่าพระเจ้าอย่างราชาจุนซะอีก ถึงอย่างนั้นแรงกดดันที่หานเซิ่นรู้สึกนั้นยิ่งกว่าของราชาจุนซะอีก หานเซิ่นจึงเป็นกังวลและไม่กล้าจะทำอะไรมาก
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะกำจัดพระเจ้าคนนี้ พระเจ้าก็เข้ามาหาเขาและพูด “ข้าจะจากไปสักพัก”
หานเซิ่นเกือบจะคิดว่าพระเจ้านั้นอ่านจิตใจของคนอื่นได้ และนั่นเป็นเหตุผลที่เขาพูดออกมาแบบนั้น
“นั่นเป็นอะไรที่น่าเสียดาย” หานเซิ่นตอบ
“ข้าอยากจะเล่นหมากล้อมกับเจ้าอีก”
“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ข้าแค่จะกลับไปทำอะไรบางอย่าง อีกไม่กี่วันข้าก็จะกลับมาแล้ว” พระเจ้าหัวเราะ
“ทำไมเจ้าถึงต้องรีบกลับไปด้วย? อะไรจะสำคัญยิ่งกว่าการเล่นหมากล้อมกับข้า?” หานเซิ่นแกล้งทำเป็นประหลาดใจ
“จีโนฮอลล์มีสมาชิกคนใหม่ ดังนั้นมันถือเป็นเรื่องปกติที่ข้าจะต้องกลับไปต้อนรับ” พระเจ้าพูด
“เจ้าจะไปหาโกลเด้นโกรวเลอร์อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา เขาไม่คิดว่าการพบกับพระเจ้าคนนี้จะเป็นเรื่องดีสำหรับโกลเด้นโกรวเลอร์
“มันก็เป็นแค่ธรรมเนียมปฏิบัติ” พระเจ้าพูดพร้อมกับหัวเราะ
“ในเมื่อข้ารู้จักเจ้า ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย ข้าก็จะมาแจ้งให้เจ้าได้ทราบ”
“ขอบคุณมาก” ถึงแม้หานเซิ่นจะพูดแบบนั้น แต่ในใจเขาคิดว่ามันมีบางสิ่งผิดปกติ เขาคิดกับตัวเอง
‘นี่พระเจ้าคงจะไม่ไปหาโกลเด้นโกรวเลอร์เพื่อโน้มน้าวให้เราเข้าไปในจีโนฮอลล์หรอกนะ?’