“น่าหัวเราะ!” หานเซิ่นแกล้งทำเป็นโกรธ เขาใช้แสงแห่งเทพเพื่อปกคลุมวิหคเก้าเศียร
 
แสงแห่งเทพธาตุน้ำห่อหุ้มร่างของวิหคเก้าเศียรและเปลี่ยนเป็นน้ำที่จำกัดการเคลื่อนไหวของวิหคเก้าเศียร
 
วิหคเก้าเศียรยังคงไม่เคลื่อนไหว เขาปล่อยให้แสงแห่งเทพของหานเซิ่นจำกัดการเคลื่อนไหวของเขา
 
“ทำไมเจ้าไม่เคลื่อนไหว?” หานเซิ่นถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
 
“ข้ากลัว” วิหคเก้าเศียรพูด
 
“กลัวอะไร?” หานเซิ่นถาม
 
“ข้ากลัวว่าการโจมตีของข้าจะรวดเร็วเกินไป และเจ้าจะถูกฆ่าตายโดยไม่รู้ตัว มันไม่ใช่ว่าข้าเกรงกลัวเอ็กซ์ตรีมคิง เจ้าน่ะไม่ได้มากไปกว่าตัวเกะกะ” วิหคเก้าเศียรพูดด้วยเสียงที่สงบนิ่ง
 
หานเซิ่นหัวเราะและพูด “ในโลกนี้ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นมีราคา ถ้าเจ้าพบบางสิ่งที่ฟรีอย่างแท้จริงล่ะก็ ได้โปรดบอกข้า”
 
“เจ้าพูดถูก มันยากจะหาบางสิ่งที่มีค่าอย่างลูกแก้ว ข้าอาจจะไม่ได้พบอะไรที่เหมือนมันอีกเป็นครั้งที่ 2 แบบนั้นข้าถึงไม่กลัวที่ต้องเผชิญกับปัญหาเพื่อได้รับแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมา”
วิหคเก้าเศียรยิ้ม ดาบแสงของเขาส่องสว่างขึ้นมาและตัดแสงแห่งเทพของหานเซิ่นในทันที
 
“เจ้าเป็นครึ่งเทพ” หานเซิ่นมองไปที่เขา
 
วิหคเก้าเศียรก้าวผ่านแสงแห่งเทพเข้ามาหานเซิ่นอย่างง่ายดาย ดาบแสงที่ดูเป็นลางร้ายส่องสว่างออกมาจากร่มของเขา ขณะที่เขาก้าวเข้ามาใกล้หานเซิ่น
 
“ข้าเป็นครึ่งเทพ และเจ้ามีแค่แสงแห่งเทพระดับราชันขั้นแรก เจ้าอาจจะคิดว่าข้ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่พวกเราโจรสลัดไม่กลัวที่จะถูกมองว่าเป็นตัวร้าย”
วิหคเก้าเศียรพูด เขาหุบร่มในมือและใช้มันแทงเข้าใส่หานเซิ่น
 
ดาบแสงของเขาดูเรียบง่าย แต่มันก็มีจิตแห่งดาบซ่อนเอาไว้ในการแทงของเขา มันซ่อนความลึกซึ้งที่แท้จริงเอาไว้
 
หานเซิ่นใช้ร่างกายแห่งราชันออริจินอลวอเทอร์เปลี่ยนร่างกายกลายเป็นน้ำ หลังจากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปหาวิหคเก้าเศียร
 
หานเซิ่นพุ่งเข้าหาร่างกายของวิหคเก้าเศียร แต่ทันใดนั้นร่มของวิหคเก้าเศียรที่ถูกใช้เหมือนกับดาบก็กางออกอีกครั้ง ทำให้ร่างน้ำของหานเซิ่นชนเข้ากับมัน
 
ปัง!
หานเซิ่นกระเด็นกลับไปและร่างน้ำของเขาก็กลับคืนสู่รูปร่างมนุษย์ เขาคิดจะกระโดดเข้าใส่วิหคเก้าเศียรอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นดาบแห่งแสงก็ฟันลงมาที่ตัวเขา การฟันนั้นถูกซ่อนอย่างสมบูรณ์แบบ หานเซิ่นมองไม่เห็นมันจนกระทั่งมันฟันมาถูกร่างกายของเขาแล้ว
 
น้ำที่ประกอบเป็นร่างกายของหานเซิ่นแตกกระจายออก ก่อนที่จะพยายามรวมตัวกลับเข้าด้วยกันอีกครั้ง แต่มันก็มีบางสิ่งขวางพวกมันเอาไว้ ด้วยเหตุนี้มันจึงยังเป็นหยดน้ำที่กระจัดกระจายอยู่ตามพื้น
 
วิหคเก้าเศียรยกร่มขึ้นเหนือหัวและยิ้ม “ถึงดาบแสงของข้าจะทำลายร่างกายแห่งราชันออริจินวอเทอร์ของเจ้าไม่ได้ แต่ข้าหยุดร่างกายของเจ้าจากการรวมกลับเข้าด้วยกันอีกครั้งได้ ข้าอาจจะฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่ข้าปิดผนึกเจ้าได้เป็นเวลาหมื่นปี องค์ชายสิบหก เจ้าควรจะมอบแอนเชี่ยนท์ก็อตออริจินมาให้กับข้า แบบนั้นทั้งเจ้าและข้าจะได้ไม่ต้องลำบาก”
 
ขณะที่พูดจบ วิหคเก้าเศียรก็ขมวดคิ้ว ร่างน้ำของหานเซิ่นเริ่มเรืองแสงสีทองออกมา ทุกหยดน้ำบนพื้นนั้นมีคิงอีซสีทองระยิบระยับอยู่ภายใน
 
หยดน้ำนับไม่ถ้วนเริ่มไหลมารวมกันอีกครั้ง และร่างของมนุษย์คนหนึ่งก็ก่อตัวขึ้นต่อหน้าวิหคเก้าเศียร
 
วิหคเก้าเศียรหลี่ตามองไปที่หานเซิ่นด้วยความประหลาดใจ
“ร่างกายของเจ้ากักเก็บคิงอีซเอาไว้มากถึงขนาดนั้นเชียว? เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง?”
 
หานเซิ่นไม่ได้พูดอะไร ร่างกายและกระดูกของเขาสั่นไหวด้วยพลังของคิงอีซ เขาชกหมัดเข้าใส่วิหคเก้าเศียร
 
เมื่อเขาชกหมัดออกไป มันก็ไม่ได้มีพลังอะไรอยู่ในหมัดนั้น แต่ร่างกายของเขาได้รับการสนับสนุนจากผืนดินและท้องฟ้า
 
วิหคเก้าเศียรหุบร่มและรวบรวมจิตแห่งดาบของตัวเอง เขาใช้ร่มแทงเข้าไปปะทะกับหมัดของหานเซิ่น
 
ปัง!
พลังของทั้ง 2 ปะทะกัน แสงสีทองของคิงอีซและดาบแสงของวิหคเก้าเศียรกระจัดกระจายไปทั่ว ดาบแสงนับไม่ถ้วนตกลงมาใส่ตัวของหานเซิ่นราวกับสายฝน แต่ก่อนที่มันจะมาถึงตัวของเขา คิงอีซในตัวของเขาก็ดีดพวกมันกระเด็นออกไป
 
หมัดและร่มปะทะซึ่งกันและกัน ครึ่งเทพผู้แข็งแกร่งถูกส่งกระเด็นออกไปด้วยหมัดของหานเซิ่น ร่มของวิหคเก้าเศียรถูกชกจนงอกลับไปด้านหลัง
 
หานเซิ่นไล่ตามวิหคเก้าเศียรที่กระเด็นออกไปพร้อมกับกระหน่ำชกใส่เขา
 
การโจมตีของหานเซิ่นเป็นเหมือนกับคลื่นทะเล มันหนักขึ้นเรื่อยๆในทุกหมัดที่เขาปล่อยออกไป ในตอนที่หานเซิ่นได้เห็นพลังน้ำที่น่าตกใจของแอนเชี่ยนท์วอเทอร์ก็อต เขาก็รู้ตัวในทันทีว่าสามารถรวมมันเข้ากับหมัดช็อคกิ้งสกายของเอ็กซ์ตรีมคิงได้
 
สีหน้าของวิหคเก้าเศียรเปลี่ยนไป เขาพยายามจะหลบหมัดที่กระหน่ำเข้ามาเป็นชุด แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามเคลื่อนไหวสักแค่ไหน โลกนี้ก็เป็นใจต่อคิงอีซภายในร่างกายของหานเซิ่น ในตอนนี้วิหคเก้าเศียรไม่สามารถหนีไปจากหานเซิ่นได้
 
ปัง! ปัง! ปัง!
หมัดและร่มปะทะกันบนท้องฟ้า แต่เพียงแค่ไม่กี่หมัดสิ่งของระดับราชันก็ถูกทำลายด้วยหมัดของหานเซิ่น
 
“เวรเอ้ย! นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!” วิหคเก้าเศียรร้องตะโกน
 
เขาเป็นสิ่งมีชีวิตระดับครึ่งเทพ และเขาก็ใช้พลังทุกหยดที่ตัวเองมีเพื่อต่อกรกับหานเซิ่น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบอยู่ดี กระดูกของเขาแตกร้าวและฟังดูเหมือนกับว่าพวกมันกำลังจะหัก
 
ซิวซือและคนอื่นมองดูการต่อสู้บนท้องฟ้า ขณะที่เธอเห็นเงาสีทองอัดวิหคเก้าเศียรจนน่วม เธอก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก
 
“ไม่แปลกใจเลยที่เอ็กซ์ตรีมคิงเป็นหนึ่งใน 3 เผ่าพันธุ์สูงสุด วิหคเก้าเศียรนั้นแข็งแกร่งมากๆ แต่เขาก็ยังต่อกรกับคนที่มีสายเลือดของเอ็กซ์ตรีมคิงไม่ได้อยู่ดี”
 
“เขาเป็นแค่ระดับราชันขั้นแรกเท่านั้น แต่เขากลับจัดการกับวิหคเก้าเศียรระดับครึ่งเทพได้อย่างง่ายดาย เอ็กซ์ตรีมคิงน่ากลัวจริงๆ!”
…
 
วิหคเก้าเศียรโกรธจัดเมื่อได้ยินความคิดเห็นเหล่านั้น เขารู้ว่าหานเซิ่นอ่อนแอกว่าเขามาก แต่คิงอีซที่เสริมพลังให้กับหานเซิ่นนั้นทรงพลังเกินไป ทั้งจักรวาลและสิ่งมีชีวิตทุกอย่างนั้นตอบสนองต่อหานเซิ่น ทุกหมัดของเขารวมพลังของท้องฟ้าและผืนดินเอาไว้ มันมากพอที่จะก้าวข้ามพลังของวิหคเก้าเศียร
 
วิหคเก้าเศียรถูกชกกระเด็นออกไปอีกครั้ง เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ
“ไอ้เวรเอ้ย! ถ้าข้าไม่ใช้ทุกอย่างที่มี เจ้าคงจะคิดว่าข้าเป็นแค่แมวตัวหนึ่ง ถึงเวลาที่จะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้าคือเสือ”
 
แสงสีดำส่องสว่างออกมาจากร่างกายของเขา แขนของเขากลายเป็นปีกสีดำ ขณะที่ร่างกายของเขาเริ่มขยายใหญ่ขึ้น เขาก็กลายเป็นนกสีดำที่ดูน่ากลัว
 
นกประหลาดนั้นดูเหมือนกับเมฆดำที่มี 9 หัว ดวงตาของหัวทั้ง 9 มีแสงสีทอง เมื่อนกสีดำกระพือปีก สายลมและเปลวไฟก็ถูกเรียกออกมา มันดูเหมือนกับปีศาจที่จะนำมาซึ่งวันสิ้นโลก
 
ขณะที่หมัดของหานเซิ่นถูกชกเข้ามา วิหคเก้าเศียรก็ปลดปล่อยเสียงกรีดร้องประหลาดออกมา เสียงนั้นสามารถทำลายก้อนหินและท้องฟ้าก็ดูเหมือนจะฉีกขาด กรงเล็บของนกปะทะเข้ากับหมัดของหานเซิ่น
 
ปัง!
หมัดและกรงเล็บปะทะกัน แต่ในครั้งนี้หานเซิ่นเป็นฝ่ายที่กระเด็นออกไปด้านหลัง วิหคเก้าเศียรกระพือปีกและบินตามหานเซิ่นไป วิหคเก้าเศียรยังคงส่งเสียงกรีดร้องประหลาดออกมาและดวงตาของมันก็ดูเหมือนกับสายฟ้า
 
หานเซิ่นเตรียมตัวจะพุ่งไปเข้าจู่โจมอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นหัวทั้ง 9 ของวิหคเก้าเศียรก็ส่งเสียงร้องประหลาดที่เหมือนกับการร่ายคาถาออกมา ขณะที่คาถานั้นถูกร่าย ความมืดก็แพร่กระจายออกมาจากร่างวิหคเก้าเศียร