หานเซิ่นรู้ว่าตัวเองตัดสินใจผิดพลาด ราชองครักษ์ระดับราชันคนนั้นมีธาตุน้ำ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพลังของเขาจะเกี่ยวเนื่องกับพลังหยินและความหนาวเย็น
 
ธาตุไฟเป็นที่รู้กันว่าเป็นธาตุที่ยับยั้งธาตุน้ำได้ แต่ภายใต้เงื่อนไขที่ถูกต้อง พวกมันสามารถทำให้อีกฝ่ายกลายเป็นอะไรที่น่าสะพรึงกลัว
 
เหมือนกับเครื่องจักรไอน้ำ น้ำสามารถเปลี่ยนไฟเป็นไอน้ำความดันสูงได้ แสงแห่งเทพของราชองครักษ์เองก็มีความสามารถนั้นเช่นเดียวกัน อุณหภูมิที่สูงของลาวาเพิ่มพลังให้กับแสงแห่งเทพธาตุน้ำ และทำให้สถานการณ์ของหานเซิ่นคับขันยิ่งกว่าเดิม
 
น้ำรอบๆตัวหานเซิ่นร้อนขึ้นและเปลี่ยนเป็นไอน้ำความดันสูง ซึ่งจำกัดการเคลื่อนไหวของร่างกายของหานเซิ่นยิ่งกว่าเดิม และความร้อนก็ยากจะทนได้
 
ถ้าหานเซิ่นไม่ใช้กายหยกอย่างเต็มกำลัง เขาก็คงจะสุกเพราะแสงแห่งเทพของราชองรักษ์ไปแล้ว
 
“เหล่าราชันพวกนี้รับมือยากจริงๆ” หานเซิ่นบ่นในหัวใจ แต่เขายังคงจดจ่ออยู่กับการต่อสู้และใช้พลังทุกอย่างที่มีอยู่
 
วิญญาณอสูรอีกาอัคคีจากระบบจักรวาลเคออสสร้างวงแหวนไฟขึ้นมาและมอบพลังธาตุไฟให้กับหานเซิ่น แถมมันยังเพิ่มความต้านทานต่อธาตุไฟให้กับเขาอีกด้วย
 
แต่น่าเสียดายที่วิญญาณอสูรนั้นเป็นแค่ระดับมาร์ควิสเท่านั้น ผลของมันจึงไม่ได้เด่นชัดอะไร มันแค่ทำให้หานเซิ่นรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเท่านั้น
 
ต่อจากนั้นหานเซิ่นก็เรียกวิญญาณอสูรตุ๊กตาโลหะออกมา ถึงแม้เขาจะยังไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้ แต่เขาก็เข้าตาจนเกินกว่าจะมามัวกังวลถึงเรื่องนั้น ถ้ามันอาจจะช่วยได้ มันก็จะถูกเรียกออกมา
 
หานเซิ่นได้มอบวิญญาณอสูรใบเสมาราชาแมลงปีศาจให้กับหานเหยียนและคนอื่นๆไปเผื่อในกรณีที่พวกเขาเจอเข้ากับปัญหา ส่วนรังนกของอันดายอิ้งเบิร์ดก็ถูกนกแดงน้อยดูดซับไปแล้ว ตอนนี้หานเซิ่นไม่มีพลังป้องกันอื่นอีกแล้ว
 
วิญญาณอสูรตุ๊กตาโลหะถูกใช้ และวงแหวนสีดำที่คล้ายกับรอยฟันก็ปรากฏขึ้นรอบเท้าของหานเซิ่น เมื่อวงแหวนนั้นหมุนเหมือนกับวงล้อ ร่างกายของหานเซิ่นก็ห่อหุ้มด้วยโลหะสีดำ
 
หานเซิ่นรู้สึกราวกับว่าเขาได้รับพลังเสริมและมีความคมกริบในทุกการเคลื่อนไหว เมื่อเขากวัดแกว่งอาวุธ ไอร้อนแรงดันสูงที่จำกัดการเคลื่อนไหวของเขาก็เป็นอะไรที่ง่ายที่จะฉีกผ่าน
 
“วิญญาณอสูรตุ๊กตาโลหะเพิ่มพลังและความคมให้กับผู้ใช้หรอเนี่ย?”
แต่หานเซิ่นไม่มีเวลาจะมามัวคิดเกี่ยวกับมัน เขากัดฟันและดำลึกลงไปในทะเลลาวา
 
หานเซิ่นไม่มีหนทางจะกลับขึ้นไปสู่พื้นดิน เขามีแผนที่จะดำลงไปยังเกาะที่อยู่ใต้ลาวาและลองดูว่าจะหาเหล่ามังกรหินผาและหมาป่าโลหะสีฟ้าได้ไหม ถ้าเขาชักใยพวกมันให้เข้าร่วมการต่อสู้ได้ เขาก็อาจจะมีโอกาสโต้กลับ
 
หานเซิ่นสะบัดธันเดอร์ก็อตสไปค์เพื่อทิ้งสายฟ้าเอาไว้เบื้องหลัง แต่สายฟ้านั้นไร้ประโยชน์ภายในแสงแห่งเทพของอีกฝ่าย ราชองครักษ์ระดับราชันสามารถใช้พลังของเขาทำลายมันได้อย่างง่ายดาย
 
ปัง!
หอกแทงเข้ามาถูกร่างกายของหานเซิ่น ถึงแม้ความเสียหายจะไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ตอนนี้น้ำก็ไหลเข้าไปในร่างกายของเขาและทำให้เส้นเลือดของเขาบวมขึ้น
 
หานเซิ่นใช้พลังอีเทอร์นิตี้ของเรื่องราวของยีนทำให้เลือดแข็งตัวเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา
 
หานเซิ่นได้รับบาดแผลอีกหลายแผล แต่พวกมันไม่ถูกจุดสำคัญอะไร ราชองครักษ์รู้สึกตกใจที่ยังปิดชีวิตของหานเซิ่นไม่ได้ เขากำลังใช้วิชาจีโนที่เป็นพิษอยู่ ใครก็ตามที่ถูกหอกของเขาจะเป็นอัมพาต พิษของเขาเป็นอะไรที่ร้ายแรงต่อคู่ต่อสู้ระดับราชัน ซึ่งดยุกนั้นไม่มีทางทนต่อมันได้
 
แต่หานเซิ่นยังคงต่อสู้ได้ เขาดูไม่ได้รับผลจากพิษนั่นเลย ซึ่งนั่นทำให้ราชองครักษ์สับสนอย่างมาก
 
หานเซิ่นขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาใกล้จะไปถึงเกาะนั่นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่เห็นมังกรหินผาเลยสักตัว
 
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิดอยู่นั้น ร่างกายของเขาก็ผ่านลาวาและเข้ามาสู่ดินแดนด้านล่างที่คุ้นเคย ราชองครักษ์คนนั้นก็ตามหลังหานเซิ่นมาติดๆ เมื่อเขาเห็นท้องฟ้าลาวาด้านบนและเกาะด้านล่าง เขาก็ตกตะลึงและพึมพำกับตัวเอง “อะไรกัน? ใจกลางของดาวคิงคองมีสถานที่แบบนี้อยู่ด้วยหรอเนี่ย?”
 
หานเซิ่นมองไปที่ทะเลสาบ แต่เขาไม่เห็นหมาป่าโลหะสีฟ้าที่เคยอาบน้ำอยู่ในนั้นอีกแล้ว และมันก็ไม่มีมังกรหินผาบินวนอยู่รอบๆเกาะเลยสักตัว เขารู้สึกแย่และคิดกับตัวเอง ‘ทำไมเราถึงได้โชคร้ายขนาดนี้? ทำไมถึงไม่มีพวกมันอยู่เลยสักตัว?”
 
หานเซิ่นเทเลพอร์ตอีกครั้งและเข้าไปใกล้ๆกับทะเลสาบ เขากวัดแกว่งธันเดอร์ก็อตสไปค์เพื่อปัดป้องการโจมตีของราชองครักษ์ระดับราชันและใช้ออร่าศาสตร์ตงเสวียนสแกนบริเวณรอบๆอย่างเร่งรีบ
 
ทันใดนั้นหานเซิ่นก็สังเกตได้ถึงบางสิ่งที่อยู่ภายใต้ผิวของทะเลสาบ รอยยิ้มที่ดูโล่งใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
 
เจ้าหมาป่าโลหะสีฟ้ายังคงอยู่ที่นี่ มันเพียงแค่หลับใหลอยู่ใต้น้ำเท่านั้น
 
โดยไม่ลังเลหานเซิ่นปล่อยให้ตัวเองถูกฟาดด้วยหอกของราชองครักษ์ แรงของมันส่งเขาพุ่งลงไปในน้ำราวกับลูกธนู เขารีบว่ายตรงเข้าไปหาหมาป่าโลหะสีฟ้า
 
ราชองครักษ์ระดับราชันรีบตามหานเซิ่นไป เนื่องจากดาวคิงคองไม่มีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอาศัยอยู่ เขาจึงไม่คิดว่ามันมีอะไรต้องหวาดกลัว
 
แต่เมื่อเขาลงไปในน้ำ เขาก็ปลุกหมาป่าสีฟ้าที่หลับใหลให้ตื่นขึ้น
 
ในตอนที่หานเซิ่นร่วงลงมาในน้ำ เขาได้ใช้ออร่าศาสตร์ตงเสวียนเพื่อซ่อนตัวตนของตัวเอง และเขายังพยายามระงับการกระเพื่อมของน้ำเพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้เจ้าหมาป่ารู้สึกตัว
 
แต่ราชองครักษ์ระดับราชันนั้นไม่ได้ระมัดระวังอย่างหานเซิ่น เขาลงมาในน้ำพร้อมกับปกคลุมทะเลสาบด้วยแสงแห่งเทพ ซึ่งมันไปถูกเจ้าหมาป่าโลหะสีฟ้าเข้า
 
หมาป่าที่หลับใหลตื่นขึ้นมาด้วยความโกรธ มันลุกขึ้นด้วยขนโลหะที่ตั้งตรงและคำรามออกมา
 
ทะเลสาบระเบิดราวกับบ่อน้ำพุที่เพิ่งถูกขุดขึ้นมาด้วยเสียงคำราม หานเซิ่นห่อตัวเองเหมือนกับทารกในครรภ์และถืออาวุธเอาไว้ตรงหน้าเพื่อป้องกันตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นคลื่นกระแทกก็ยังรุนแรงพอที่จะส่งเขากระเด็นออกไปพร้อมกับน้ำในทะเลสาบ
 
โชคดีที่เขายังคงสวมใส่ชุดเกราะกุ้งมังกรกาแลกติกอยู่ มันเป็นชุดเกราะระดับราชัน ถ้าเขาไม่ได้สวมใส่มันเอาไว้ล่ะก็ พลังที่หมาป่าโลหะสีฟ้าปลดปล่อยออกมาก็คงจะทำลายกระดูกทุกชิ้นในร่างกายของเขา
 
“เป็นพลังที่สุดยอดอะไรขนาดนี้! ระดับของเจ้าหมาป่าโลหะสีฟ้าตัวนี้คืออะไรกัน?” หานเซิ่นสงสัย
 
อีกด้านหนึ่งตอนนี้ทางราชองครักษ์ระดับราชันนั้นดูหวาดกลัว เขาแข็งทื่อในอากาศ ตอนนี้หมาป่าโลหะสีฟ้ากำลังยืนอยู่ที่ก้นทะเลสาบ และดวงตาของหมาป่าก็จ้องตรงมาที่เขา ราชองครักษ์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกมองโดยยมทูต ร่างกายของเขากำลังสั่นและสิ่งเดียวที่เขาต้องการก็คือหนีไปจากที่นี่
 
แต่เขาไม่กล้าจะทำแบบนั้น เขาแน่ใจว่าถ้าเขาหันหลังกลับ หมาป่าโลหะสีฟ้าจะกระโดดเข้าใส่เขา
 
น้ำของทะเลสาบตกลงมา ขณะที่ราชองครักษ์และหมาป่าโลหะสีฟ้าจ้องหน้ากันและกัน หน้าผากของราชองครักษ์นั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ