สตีเฟนและราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายกำลังพูดคุยกัน ขณะที่พวกเขาลงทะเบียนโกลด์ดรัมของตัวเอง แม้แต่เหล่าราชันก็ยังต้องทำตามกฎของเผ่า1000สมบัติ
 
เผ่า1000สมบัติแทบจะไม่เคยมีความขัดแย้งกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ แต่กำลังพลของพวกเขาก็จัดอยู่ในสิบอันดับแรกของจักรวาลจีโน ซึ่งหลายคนคาดคิดว่าพวกเขาอาจจะติดอันดับ 1 ใน 5 ได้ด้วยซ้ำไป
 
ขณะที่สตีเฟ่นและราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายเตรียมตัวจะจากไป ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งและเด็กสาวอีกคนเดินเข้ามาในฐานทัพ ราชาทั้ง 2 ขมวดคิ้วเมื่อเห็นพวกเขา
 
พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่าชายคนนั้นคือหานเซิ่น แต่พวกเขาสัมผัสได้ถึงตัวตนของเจดดรัมที่หวงฟูจิ้งกำลังถืออยู่  พวกเขาจ้องไปที่เธออย่างถมึงทึง
 
แต่เนื่องจากพวกเขาลงสมัครโกลด์ดรัมของตัวเองไปแล้ว มันจึงไม่มีประโยชน์อะไรที่พวกหานเซิ่นจะพยายามซ่อนสิ่งที่พวกเขาหามาได้
 
และทางด้านเผ่า1000สมบัติเองก็ไม่ซ่อนความจริงที่ลูกค้าหาเจดดรัมมาได้เช่นเดียวกัน เผ่า1000สมบัติต้องการให้ทั้งจักรวาลได้รับรู้ทุกครั้งที่มีใครบางคนเจอเจดดรัมบนดาวเจดดรัม ซึ่งมันเป็นอะไรที่ดีต่อธุรกิจของพวกเขา ดังนั้นหานเซิ่นและหวงฟูจิ้งจึงถือพวกมันเข้ามาอย่างเปิดเผย
 
เนื่องจากพวกหานเซิ่นกำลังจะลงทะเบียนเจดดรัม ดังนั้นมันไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังตัวเอง หานเซิ่นพาหวงฟูจิ้งตรงเข้าไปลงทะเบียนสิ่งที่พวกเขาหามาได้ในทันที
 
ราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายและสตีเฟนมองพวกหานเซิ่นที่เดินเข้ามายังบูธสำหรับลงทะเบียน พวกเขาจ้องไปที่กระเป๋าของหวงฟูจิ้งอย่างขะมักเขม้น พวกเขาสัมผัสได้ถึงเจดดรัมที่อยู่ข้างใน แต่พวกเขายังไม่แน่ใจว่านั่นคือเจดดรัมจริงๆหรือเปล่า
 
เมื่อหวงฟูจิ้งนำเจดดรัมออกมาจากกระเป๋า เหล่าราชันก็สูดเอาอากาศที่บริสุทธิ์เข้าไป
 
“เจดดรัม… นั่นคือเจดดรัม!” เผ่าพันธุ์อื่นที่อยู่รอบๆเห็นหวงฟูจิ้งหยิบเจดดรัมออกมา และหลายคนก็ห้ามตัวเองจากการตะโกนออกมาไม่ได้
 
“มันผ่านมากี่ปีแล้วตั้งแต่ที่เจดดรัมตัวสุดท้ายถูกพบ”
 
“ดูจากพลังชีวิตของนางแล้ว อย่างมากที่สุดนางก็เป็นแค่มาร์ควิส ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่านางจะโชคดีพอที่จะหาหนึ่งในเจดดรัมมาได้”
 
“ฮ่าๆ! นี่มันเป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ มันยังยากที่จะตัดสินได้เมื่อมาร์ควิสคนหนึ่งพบเจดดรัม”
 
เหล่าราชาพูดคุยกัน เจ้าหน้าที่ภายในฐานทัพก็ประหลาดใจเช่นเดียวกันที่ได้เห็นเจดดรัม แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังลงทะเบียนมันให้กับเธอราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
 
การทำธุรกิจกับเผ่า1000สมบัติเป็นอะไรที่น่าเชื่อถือ พวกเขาเคยขายแม้กระทั่งสมบัติระดับเทพเจ้ามาก่อน และมันไม่เคยมีเรื่องร้ายอะไรเกิดขึ้นภายในสถานที่ของพวกเขา พวกเขาจะไม่ทำอะไรตุกติกเพื่อเอาเจดดรัมไปเป็นของตัวเอง
 
พวกเขาทำตามขั้นตอนและกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด หวงฟูจิ้งส่งตัวเจดดรัมให้กับเจ้าหน้าที่ หลังจากนั้นเธอก็ตีเจดดรัม และเมื่อการลงทะเบียนเสร็จสิ้นแล้ว เจดดรัมก็จะตกเป็นทรัพย์สินของเธออย่างเป็นทางการ
 
สตีเฟนเดินเข้าไปหาหวงฟูจิ้งและถาม
“เพื่อนเอ๋ย เจ้าจะขายเจดดรัมนั่นให้กับข้าได้หรือเปล่า?”
 
“ขอโทษด้วย ข้าไม่คิดจะขายมัน” หวงฟูจิ้งพูด
 
เธอเป็นเพียงแค่มาร์ควิสคนหนึ่ง ดังนั้นเจดดรัมระดับดยุกจึงเป็นอะไรที่มีประโยชน์ต่อเธออย่างมาก และมันก็จะเป็นอะไรที่ปลอดภัยมากขึ้นสำหรับนาง ถ้าเธอนำมันติดตัวไปด้วยเวลาออกเดินทาง การล่าซีโน่เจเนอิคก็จะเป็นอะไรที่ง่ายมากขึ้นเช่นเดียวกัน ด้วยเหตุนั้นหวงฟูจิ้งไม่จึงคิดจะขายมัน
 
สตีเฟนขมวดคิ้ว แต่เขายังคงไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ เขาพูดต่อ
“อย่าเพิ่งรีบด่วนปฏิเสธ ข้าคือสตีเฟนจากเผ่านาค บอกราคาที่เจ้าต้องการมา มันจะมากเท่าไหร่ก็ได้”
 
“ขอโทษด้วย” หวงฟูจิ้งตอบปฏิเสธกลับไปอย่างรวดเร็ว
 
ใบหน้าของสตีเฟนดูเลวร้าย ดังนั้นราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายจึงก้าวเข้ามาและพูด
“สาวน้อย มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะดูแลเจดดรัมนั่น ข้าจะแลกเปลี่ยนมันกับโซนิคบัตเตอร์ฟลายระดับดยุก 8 ตัว นอกจากนั้นข้ายังจะคุ้มครองเจ้ากลับไปอีกด้วย เจ้าว่ายังไง?”
 
“ขอโทษด้วย” คำตอบของหวงฟูจิ้งยังคงเป็นอะไรที่เย็นชา
 
“ถ้าเจ้าไม่ยอมขายมันซะตอนนี้ เจ้าจะต้องเสียใจทีหลังเมื่อก้าวขาออกไปจากดาวเจดดรัมแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นมันก็จะสายเกินไป ถ้าเจ้าอยากจะขายมันล่ะก็ ตอนนี้เป็นโอกาสของเจ้า” ใบหน้าของราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายไม่ได้เปลี่ยนไป เขายังคงพูดด้วยรอยยิ้ม
 
หวงฟูจิ้งเมินเฉยต่อคำพูดของเขาและเดินหนีไป
 
ราชาโซนิคเริ่มเดินเข้าไปใกล้เพื่อจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอ แต่หานเซิ่นเดินเข้ามาขวางหน้าเขาเอาไว้และพูด “เพื่อนของข้าบอกว่าไม่สนใจจะขายมัน ได้โปรดไปถามคนอื่น”
 
สีหน้าของราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายเปลี่ยนไปทันที “เจ้ากล้าดียังไงมาขัดขวางการเจรจาของข้ากับนาง?”
 
หานเซิ่นยักไหล่ของเขาอย่างเงียบๆ เขาเดินเข้าไปที่บูธลงทะเบียนและหยิบเจดดรัมของตัวเองออกมา
 
“เจดดรัมอีกตัว!” ทุกคนในฐานทัพตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเจดดรัมถึง 2 ตัวจะถูกพบในวันเดียวกัน
 
ราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายตกตะลึง เขาไม่ได้คาดคิดว่าหานเซิ่นเองก็มีเจดดรัมเช่นเดียวกัน
 
เจ้าหน้าที่เองก็ดูประหลาดใจอย่างมาก แต่พวกเขาก็ทำการลงทะเบียนให้กับหานเซิ่น ซึ่งบ่งบอกว่าตอนนี้มันตรงเป็นทรัพย์สินของเขาอย่างเป็นทางการแล้ว
 
“เจ้าจะขายเจดดรัมนั่นไหม? ข้อตกลงที่ข้าให้สัญญากับนางจะยังมีผลกับเจ้าเช่นกัน ถ้าเจ้ายินดีทำการแลกเปลี่ยน” ราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายมองไปที่หานเซิ่นขณะที่พูดออกมา
 
หานเซิ่นเมินเฉยต่อเขา ซึ่งทำให้สตีเฟนพูดขึ้นมา
“เพื่อนเอ๋ย ถ้าเจ้ายอมขายเจดดรัมล่ะก็ ข้าจะจ่ายในราคาที่สูงและช่วยปกป้องความปลอดภัยของเจ้า”
 
“ขอโทษด้วย แต่ข้าไม่มีแผนจะขายมัน” หานเซิ่นปฏิเสธข้อเสนอของเขา
 
ราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายดูมัวหมอง แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นหานเซิ่นนำเจดดรัมอีกตัวออกมา
 
เจดดรัมนี้ดูแปลกประหลาดอย่างมาก มันมีสัญลักษณ์สีแดงอยู่บนผิว ทำให้มันดูแตกต่างออกไปจากเจดดรัมธรรมดาทั่วไป
 
“มันคือ…เจดดรัมอีกตัว… นั่นเป็นไปได้ยังไงกัน?!”
 
“โว้ว! ดูเหมือนพวกเขาจะมาด้วยกัน พวกเขาพบเจดดรัมถึง 3 ตัวเลยหรอเนี่ย นี่พวกเขาไปพบเหมืองเจดดรัมเข้าหรือยังไง?”
 
“นี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว พวกเขาได้รับเจดดรัมมาถึง 3 ตัวเลยหรอเนีย”
 
“แต่เจดดรัมตัวที่ 3 ดูผิดปกติ มันแตกต่างไปจากเจดดรัมอื่นๆ มันคงจะไม่ได้เป็นเจดดรัมกลายพันธุ์หรอกใช่ไหม?”
 
“ถ้ามันเป็นเจดดรัมกลายพันธุ์จริงๆ มันก็เป็นอะไรแค่มีค่าอย่างมาก พวกเรารู้ว่าเจดดรัมปกติกลายเป็นระดับราชันได้ แต่เจดดรัมกลายพันธุ์อาจจะพัฒนาไปสูงยิ่งกว่านั้นได้”
 
“นั่นมันจะโชคดีเกินไปแล้ว แต่ข้าแน่ใจว่าความโชคดีจะกลายเป็นหายนะสำหรับพวกเขา พวกเขาดูเป็นคนที่ระดับต่ำอยู่ แต่พวกเขาแต่ละคนกลับได้รับเจดดรัมไป พวกเขาไม่รอดแน่ๆ”
 
“นั่นมันไม่ใช่โชคดี! แต่เป็นอันตรายอย่างแท้จริง”
…
 
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ สตีเฟนและราชาโซนิคบัตเตอร์ฟลายก็จ้องมองไปที่บลัดสกอร์เปี้ยนเจดดรัมด้วยความละโมบ เจดดรัมกลายพันธุ์เป็นอะไรที่หาได้ยากมาก ถึงขนาดที่ในหมื่นปีจะมีโอกาสพบได้สักตัว พวกมันสามารถพัฒนาไปสูงกว่าระดับของราชันได้ ด้วยเหตุนั้นแม้แต่เหล่าราชันก็ยังปฏิบัติกับพวกมันราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า
 
“ต้องขออภัยด้วย แต่ตามกฎของเผ่า1000สมบัติ ลูกค้าทุกคนจะนำดรัมออกไปได้แค่คนละตัวเท่านั้น ซึ่งลูกค้าได้ลงทะเบียนเจดดรัมตัวหนึ่งไปแล้ว…” เจ้าหน้าที่พูดกับหานเซิ่น
 
“ข้าทราบ แต่นี่ไม่ใช่เจดดรัมของข้า มันเป็นของลูกสาวข้า”
หานเซิ่นชี้ไปที่เป่าเอ๋อ หลังจากนั้นเขาก็ส่งบลัดสกอร์เปี้ยนเจดดรัมให้กับเธอ
 
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราจะต้องเห็นนางเล่นมัน” เจ้าหน้าที่พูด เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อที่หานเซิ่นพูด เจ้าหน้าที่มองกลับไปมาระหว่างเป่าเอ๋อและบลัดสกอร์เปี้ยนเจดดรัม
 
“นางจะต้องตีมันที่นี่อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นถาม
 
“ใช่แล้ว นั่นคือกฎ” เจ้าหน้าที่พยักหน้า