หานเซิ่นเริ่มลังเลและสงสัยว่าควรจะไปต่อดีไหม น้ำเต้ามีปฏิกิริยาที่รุนแรงกว่าตอนที่เขามาครั้งก่อนมาก เขากลัวว่ามันอาจจะมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น
 
แต่เนื่องจากเขาก้าวขึ้นมาบนเถาวัลย์เรียบร้อยแล้ว การถอยกลับไปจึงไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก ดังนั้นเขาจึงอุ้มเป่าเอ๋อเดินหน้าต่อไป
 
การสั่นไหวของน้ำเต้าทำให้ทั้งปราสาทนภาต่างก็ตกใจ ผู้นำปราสาทนภาที่อยู่ระหว่างการฝึกวิชาลืมตาขึ้นมา เหล่าขุนนางและผู้อาวุโสต่างก็จับตาดูน้ำเต้าที่สั่นไหวด้วยวิธีการของตัวเอง แม้แต่ดรีมบีสต์ก็ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลเพื่อดูเป่าเอ๋อ
 
บนหอคอยแห่งหนึ่งในเมืองหยก ชายชุดเขียวคนหนึ่งยืนอยู่ตามลำพัง เขามองดูน้ำเต้าที่สั่นไหวด้วยท่าทางประหลาดใจ
 
น้ำเต้าของปราสาทนภาเป็นพืชระดับเทพเจ้า ถึงแม้คนที่เดินข้ามไปจะเป็นยอดฝีมือระดับเทพเจ้า พวกมันก็ไม่มีปฏิกิริยาแบบนี้ แต่ตอนนี้มันกลับแสดงปฏิกิริยาที่รุนแรงต่อหานเซิ่นและลูกสาว ซึ่งเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
 
“นี่มันอะไรกัน? มันเกิดอะไรขึ้นกับน้ำเต้าพวกนั้น?” ยวิ๋นซู่อีถามอย่างสับสน
 
แต่ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเธอได้ ยวิ๋นซู่อียังคงมองต่อไปด้วยความตกใจ ขณะที่หานเซิ่นและลูกสาวเดินข้ามเถาวัลย์น้ำเต้าที่สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง
 
ทันใดนั้นน้ำเต้าลูกหนึ่งก็เริ่มส่องเรืองแสงออกมา ดาบแสงออกมาจากน้ำเต้าและพุ่งไปหาเป่าเอ๋อที่อยู่ในอ้อมแขนของหานเซิ่น
 
หานเซิ่นไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก เขารู้ว่านั่นหมายความว่าน้ำเต้ายอมรับตัวในเป่าเอ๋อ
 
ในตอนที่หานเซิ่นเดินผ่านมันก่อนหน้านี้นั้น พวกน้ำเต้าเพียงแค่สั่นไหวเท่านั้น แต่พวกมันไม่ได้มอบอะไรให้กับเขา
 
ผู้หญิงสวมหน้ากากสีดำที่อยู่เคียงข้างผู้นำของปราสาทนภาพูดออกมาอย่างประหลาดใจ
“ดูเหมือนว่าลูกสาวของหานเซิ่นจะเป็นอัจฉริยะแต่กำเนิด นางได้รับดาบลมปราณของน้ำเต้าศักดิ์สิทธิ์มา นางมีพรสวรรค์อย่างแท้จริง และนี่ถือเป็นความโชคดีของปราสาทนภา”
 
ผู้นำของปราสาทนภาพยักหน้า แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เขารู้คิดว่าน้ำเต้าเคลื่อนไหวมากเกินไป ซึ่งนั่นมันไม่ปกติ
 
ผู้อาวุโสจับจ้องไปที่เป่าเอ๋อด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง
 
“ไม่แปลกใจเลยที่นางเป็นลูกสาวของหานเซิ่น นางกระตุ้นดาบลมปราณของน้ำเต้าศักดิ์สิทธิ์ นางจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในการใช้ดาบ”
 
“หานเซิ่นนั้นแข็งแกร่ง และเขายังมีลูกสาวที่กระตุ้นดาบลมปราณของน้ำเต้าศักดิ์สิทธิ์ได้อีก ท่านผู้นำคงจะต้องถือว่าเขาเป็นคนที่สำคัญยิ่งกว่าเดิมอีกแน่”
 
“น่าเสียดายที่ยีนของนางไม่เสถียรเช่นเดียวกับหานเซิ่น ยีนของนางคล้ายคลึงกับหานเซิ่น มันจึงยากที่นางจะฝึกฝน”
 
“ข้าไม่รู้ว่านางจะมีโอกาสได้กลายเป็นเทพเจ้าหรือเปล่า แต่การฝึกจนเป็นราชันก็เป็นอะไรที่วิเศษมากพอแล้ว”
 
ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น น้ำเต้าอีกลูกก็เรืองแสงขึ้นมา และมีดลมปราณของน้ำเต้าศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งตรงมาที่เป่าเอ๋อ
 
“ดูนั่น! น้ำเต้าอีกลูกถูกกระตุ้น ครึ่งนี้มันคือมีดลมปราณ นี่นางมีพรสวรรค์ในด้านการใช้มีดด้วยอย่างนั้นหรอ?” ผู้หญิงหน้ากากสีดำถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
 
มันหาได้ยากที่น้ำเต้าถึง 2 ลูกจะถูกกระตุ้นด้วยลมปราณศักดิ์สิทธิ์ที่แตกต่างกัน ซึ่งหมายความว่าเป่าเอ๋อมีพรสวรรค์ทั้งมีดและดาบ เธอจะเรียนรู้พวกมันได้รวดเร็วกว่าคนอื่น
 
“หานเซิ่นเป็นปรมาจารย์มีดและดาบ ดูเหมือนว่าลูกสาวของเขาจะเชี่ยวชาญมันเช่นกัน ยีนถือเป็นสิ่งสำคัญอย่างมาก”
 
“น่าเสียดายที่หานเซิ่นไม่ใช่ศิษย์ของปราสาทนภาอย่างแท้จริง ไม่อย่างนั้นพวกเขาทั้งคู่จะถือเป็นความภาคภูมิใจของพวกเรา”
 
“ถึงพวกเขาจะไม่ใช่ศิษย์ของปราสาทนภา แต่สายสัมพันธ์ระหว่างท่านผู้นำและราชินีแห่งมีดก็ทำให้พวกเขาเหมือนกับเป็นสมาชิกของพวกเรา”
 
“แต่ลูกสาวของหานเซิ่นไม่มีอาจารย์ และหานเซิ่นก็เพิ่งมาเป็นสมาชิกของพวกเราได้ไม่นาน แบบนั้นลูกสาวของเขาจะเข้ามาเป็นศิษย์ของปราสาทนภาได้อย่างนั้นหรอ?”
 
“ได้ แต่ท่านผู้นำรับไผ่เดียวดายเป็นศิษย์ไปแล้ว ข้าจึงไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วใครกันที่เป็นอาจารย์ของนาง”
 
“ด้วยพรสวรรค์แบบนี้ คงไม่มีอาวุโสคนไหนที่ไม่อยากรับนางมาเป็นลูกศิษย์หรอก”
 
“ไม่เลว ไม่เลวจริงๆ เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ทั้งมีดและดาบ นางจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งมากในอนาคต” ราชันคนหนึ่งที่มีเคราสีขาวหัวเราะออกมา
 
ราชันอีกคนพยักหน้า “เด็กคนนี้ไม่เลวจริงๆนั่นแหละ แต่พรสวรรค์ของนางแตกต่างจากความถนัดของข้า ถ้าพวกเราเข้ากันได้มากกว่านี้ ข้าก็คงจะรับนางมาเป็นลูกศิษย์”
 
ผู้อาวุโสคนหนึ่งหัวเราะและพูด “น่าเสียดายที่นางไม่ใช่คนเผ่าพันธุ์นภา ไม่อย่างนั้นข้าก็คงจะรับนางเป็นลูกศิษย์ นางอาจจะมีพรสวรรค์ แต่ถึงยังไงนางก็เป็นคริสตัลไลเซอร์ ยีนของนางไม่เสถียร ด้วยเหตุนั้นการที่นางจะได้รับความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจำเป็นต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติ”
 
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ น้ำเต้าอีกลูกก็เรืองแสงขึ้นมาและพ่นลมปราณศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพิ่มอีก
 
ลมปราณศักดิ์สิทธิ์นั้นมีสายฟ้าอยู่ภายใน เมื่อมันไปถึงตัวเป่าเอ๋อ มันก็เหมือนกับว่าเธอถูกฟ้าฝ่า
 
ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นอย่างนั้น
“นางมีพรสวรรค์ในธาตุสายฟ้าด้วยอย่างนั้นหรอ? นี่นางจะแข็งแกร่งถึงขนาดไหนกันแน่?”
 
ก่อนที่พวกเขาจะสงบจิตใจลงได้ แสงสว่างก็พุ่งออกมาจากน้ำเต้าอีกลูก ที่ไหนก็ตามที่หานเซิ่นและเป่าเอ๋อเคลื่อนผ่านไป น้ำเต้าก็จะพ่นลมปราณศักดิ์สิทธิ์ออกมา
 
มันมีทั้งทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน มีด ดาบ หอก ทวน ตรีศูล ลม ฝน สายฟ้า อาทิตย์ พระจันทร์และอวกาศ
 
ลมปราณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดวนเวียนรอบๆพวกเขา ทำให้เส้นทางของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยออร่าศักดิ์สิทธิ์ น้ำเต้ามากมายเรืองแสงสว่างจนทำให้ทั้งปราสาทนภาสว่างไสว ลมปราณศักดิ์สิทธิ์มากมายวนเวียนรอบๆตัวเป่าเอ๋อและรอคอยโอกาสที่พวกมันจะเข้าไปในตัวของเธอ
 
ทุกคนตกตะลึง ไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโส ผู้นำของปราสาทนภาหรือแม้แต่ดรีมบีสต์เองก็แข็งทื่อไป ทั้งปราสาทนภาตกอยู่ในความเงียบ
 
ตั้งแต่ที่ปราสาทนภาถูกก่อตั้งขึ้นมา มันมีอัจฉริยะมากมายเดินข้ามถนนนภา บางคนได้กลายเป็นถึงเทพเจ้า แต่พวกเขาก็ได้ลมปราณศักดิ์สิทธิ์จากน้ำเต้า 1-2 ลูกเท่านั้น
 
เมื่ออัจฉริยะคนหนึ่งเดินผ่านไป มันก็ถือว่าโชคดีมากๆแล้วถ้าเขาได้รับลมปราณศักดิ์สิทธิ์จากน้ำเต้าสักลูกหนึ่ง
 
แต่ตอนนี้น้ำเต้าศักดิ์สิทธิ์ต่อคิวกันเพื่อจะมอบลมปราณศักดิ์สิทธิ์ให้กับเป่าเอ๋อ จนร่างของเป่าเอ๋อเต็มไปด้วยลมปราณศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้เธอดูเหมือนกับหมอก
 
“นี่ข้าฝันไปอย่างนั้นหรอ?” หนึ่งในราชันพึมพำ เขามองดูลมปราณศักดิ์สิทธิ์วนเวียนรอบๆตัวเป่าเอ๋อราวกับทอร์นาโด เขาไม่สามารถปิดปากของตัวเองลงได้