บทที่409
ผู้แปล : N.
“เธอพูดอะไรนะ? เธอสามารถช่วยฉันทำงานได้จริงๆเหรอ?” วังเซียนได้พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อย “แต่งานของฉันนั้นมันเกี่ยวกับการออกแบบพีพีที รวมไปถึงการออกแบบโปรแกรมด้วย ฉันไม่คิดว่าเธอจะสามารถช่วยฉันทำงานแบบนี้ได้”
“เฮ้อ! นี้ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่มาคุยเรื่องนี้กับเธอ เพราะยังไงปัญญาประดิษฐ์อย่างเธอก็คงไม่เข้าใจอยู่ดี”
“นายท่าน! ลิลี่เข้าใจมัน! ” ลิลี่ได้ตอบกับมาทันที
“โอ้! นี้เธอเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดจริงๆเหรอ?” วังเซียนได้แสดงความประหลาดใจ เพราะตามความเข้าใจของเขาแล้วปัญญาประดิษฐ์นี้มันควรจะช่วยจัดการเรื่องทั่วไปในชีวิตประจำวันเท่านั้น เขาไม่คิดเลยว่ามันจะสามารถนำมาใช้ในงานของเขาได้ด้วย
“ใช่แล้วนายท่าน! ถ้านายท่านไม่เชื่อฉัน งั้นนายท่านก็ลองให้ฉันทำงานของนายท่านดูก่อนก็ได้”
“โอเค! งั้นเธอลองทำงานนี้ดู” วังเซียนเองก็อยากรู้เช่นกันว่าสิ่งที่ลิลี่พูดออกมานั้นจะเป็นความจริงไหม? หรือว่ามันจะเป็นเพียงโปรแกรมที่ถูกตั้งเอาไว้เท่านั้น
“ได้ค่ะ! นายท่านโปรดสั่งการมาได้เลยค่ะ!” ลิลี่ได้ตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“เธอเห็นภาพวาดการออกแบบที่อยู่ในไฟล์หมายเลข 0009 ไหม?” วังเซียนได้ตอบกลับไปเรียบๆ ถึงแม้ว่าเขาจะคาดหวังกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้อย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมาจากสีหน้าของเขา
และถ้าหากลิลี่สามารถทำงานนี้ให้เสร็จได้จริง ภาระงานของเขาก็จะลดลงโดยตรงไปถึงหนึ่งในสาม!
“นั้นนายกำลังทำอะไรนะ?! นายคงไม่คิดว่าคอมพิวเตอร์มันจะทำงานได้ด้วยตัวเองหรอกนะ?!” เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างๆได้พูดออกมาด้วยความแปลกใจ “ถ้านายยังไม่ทำงานตอนนี้ละก็ ระวังช่วงปลายปีนายจะถูกหักโบนัสเอาได้นะ!”
“ฉันแค่ต้องการลองอะไรนิดหน่อยนะ! มันไม่ได้ใช้เวลามากมายอะไร!” วังเซียนได้ตอบกลับมาด้วยที่เขาไม่ได้หันหน้าของเขาออกจากคอมพิวเตอร์ของเขาเลย เพราะตอนนี้ตรงหน้าของเขาปรากฏซอฟต์แวร์ที่กำลังทำงานอยู่และมันก็มีภาพวาดการออกแบบที่สวยงามและประณีตจำนวนมากออกมาให้เขาเลือก
“นี่คือ … ” วังเซียนไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเลย ตอนนี้มันเหมือนกับว่าเขาเป็นลูกค้าที่กำลังเลือกงานอยู่ยังไงยังงั้น
“การตกแต่งด้วยใช้สีดำเป็นพื้นนั้นใช้ได้เลย… โอ้พระเจ้า! มันตรงกับความต้องการที่หัวหน้าพูดเอาไว้เลยนิ และดูเหมือนว่าฝีมือการออกแบบนี้มันจะดูดีกว่าที่ฉันทำซะด้วย!” วังเซียนได้เผลอตะโกนเรื่องนี้ออกมา และนั้นทำให้เพื่อนร่วมงานที่อยู่ใกล้ๆเข้าได้ยินมันทั้งหมด
“เกิดอะไรขึ้นวังเซียน?”
“นายเห็นผีเหรอไง?!” เพื่อนร่วมงานคนอื่นได้บ่นออกมา
“พวกนายต้องมาดูนี้เดียวนี้!” วังเซียนยังคงตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะชี้ไปที่การออกแบบบนคอมพิวเตอร์ของเขา
“มีอะไรผิดปกติหรือไง? มันไม่ใช่แค่ภาพเหรอ?”
“ฝีมือนายพัฒนาขึ้นอีกแล้ว!”
“นายทำมันเสร็จแล้ว? ไหนนายบอกว่ายังไม่ได้ทำมันไง?” เพื่อนร่วมงานบางคนที่รู้เรื่องงานนี้ของวังเซียนก็ได้ถามออกมาอย่างสงสัย
“ไม่! … นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันทำ มันเป็นเธอที่ทำ!” วังเซียนได้ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ของตัวเองระหว่างที่เขาพูดประโยคนี้
“ไร้สาระน่า! นายคงทำงานหนักไปแล้วช่วงนี้! มันจะมีคอมพิวเตอร์เครื่องไหนที่ทำงานได้ด้วยตัวเองกัน” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งได้ตบไหล่ของวังเซียนด้วยความรำคาญ “นายรู้ตัวไหมว่าตัวเองทำให้เราทุกคนเสียเวลาอยู่นะ!”
“ไม่! ฉันเห็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้น! สิ่งที่วังเซียนพูดมานั้นเป็นความจริง” เพื่อนร่วมงานผู้หญิงที่อยู่ถัดจากวังเซียนได้ยืนยันคำพูดของวังเซียนด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่เธอจะหันไปทางวังเซียนพร้อมกับพูดว่า “โอ้พระเจ้า! นายบอกได้ไหมว่านายทำได้ยังไง”
“อะไรนะ? คอมพิวเตอร์มันทำงานเองจริงๆเหรอ?” เพื่อนร่วมงานรอบตัวต่างก็แสดงสีหน้าแปลกใจออกมา
“ไม่! มันไม่ใช้ว่าคอมพิวเตอร์อะไรก็ทำได้ แต่นี้คือควอมพิวเตอร์ควอนตัมรุ่นที่แพงที่สุด มันมาพร้อมกับปัญญาประดิษฐ์ที่ทันสมัยที่สุดอีกด้วย! ลิลี่! เธอออกมาทักทายทุกคนหน่อย” วังเซียนได้พูดแนะนำให้ทุกคนอย่างภาคภูมิใจ
“ สวัสดีทุกคน! ฉันชื่อลิลี่! เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของนายท่านวังเซียน ฉันดีใจที่ได้พบพวกคุณ!” ได้ปรากฏภาพเสมือนสามมิติเป็นตัวละครอนิเมชั่นในชุดแม่บ้าน
“ปัญญาประดิษฐ์? ผู้ช่วยส่วนตัว? ” ทุกคนที่เห็นแบบนี้เป็นครั้งแรกต่างก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา
วังเซียนที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มอธิบายอีกครั้งว่า: “เธอเป็นปัญญาประดิษฐ์ที่ได้รับการออกแบบมาอย่างดีโดยบริษัทลู่เทคโนโลยี! และเธอยังใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งวินาทีในการออกแบบภาพพวกนี้อีกด้วย!!”
“พระเจ้า! ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่นายพูด มันคงไม่ได้หมายความว่าในอนาคตพวกเขาจะตกงานหรือไง?!”
“ในอนาคตก็อาจเป็นไปได้!” วังเซียนได้พูดออกมาอย่างจริงจัง “ถ้าพวกนายไม่เชื่อว่าเรื่องที่ฉันพูดออกมานั้นเป็นความจริง งั้นฉันจะแสดงให้นายได้ดูตรงนี้เลย”
“ลิลี่! เธอช่วยทำการออกแบบพีพีที ที่อยู่ในโฟลเดอร์นี้ที” หลังจากวังเซียนพูดจบ ก็ปรากฏภาพการออกแบบที่จำเป็นต้องใช้ในไฟล์นี้ออกมาให้เลือกจำนวนมาก และมันยังใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ
จากนั้นก็วังเซียนก็ยังได้มอบหมายงานอื่นๆให้ลิลี่ทำอีก และทุกงานที่เธอได้รับมานั้นก็ถูกทำออกมาโดยใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีทุกงาน
งานสำหรับวันนี้เสร็จแล้ว!
งานที่เขาต้องทำล่วงเวลาถึงจะเสร็จ แต่เธอกับใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีที่ทำมัน!
“พระเจ้า! ฉันกำลังเห็นอะไรอยู่!” เพื่อนร่วมงานที่เห็นประสิทธิภาพที่ลิลี่ทำ ต่างก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา!
“คอมพิวเตอร์นี้คืออะไร? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก! ไม่! ฉันต้องมีมันซักเครื่องเช่นกัน! ลิลี่น้อย! เธอช่วยทำงานให้ฉันได้ไหม?” เพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่งได้พูดขึ้นมา
ในภาพลิลี่นั้นได้ทำการพูดออกมาว่า “ฉันเป็นแค่ปัญญาประดิษฐ์ส่วนตัวของนายท่านวังเซียน และฉันก็ฟังแต่คำสั่งของนายท่านวังเซียนเท่านั้น!”
เมื่อได้ยินคำตอบจากลิลี่แบบนี้มันก็ทำให้วังเซียนรู้สึกภาคภูมิใจ และพูดออกมาว่า : “ได้สิ! เดี่ยวฉันจะช่วยนายทำงานเอง”
“อ่า! เธอฉลาดมาก! ฉันเองก็ต้องการความช่วยเหรอเหมือนกัน!” เพื่อนร่วมงานผู้หญิงที่อยู่ข้างวังเซียนได้พูดออกมา และตอนนี้เธอเองก็มีความคิดที่ว่าหลังเลิกงานนี้ เธอจะต้องไปซื้อมาใช้ซักเครื่องเช่นกัน
“ ฉันด้วย! ฉันเองก็ต้องการมัน!” คนอื่นต่างก็รีบพูดขึ้น
“ฉันขอเล่นหน่อยได้ไหม?!”
“ซอฟต์แวร์นี้คืออะไร? ฉันสามารถดาวน์โหลดมาใช้เลยได้ไหม?”
“ไม่!” วังเซียนได้พูดต่อว่า “มันเป็นฟังก์ชั่นที่ติดมากับคอมพิวเตอร์ควอนตัมของบริษัทลู่เทคโนโลยีเท่านั้น ดังนั้นถ้าพวกนายอยากจะได้มันมาใช้ พวกนายก็จำเป็นที่จะต้องซื้อคอมพิวเตอร์ควอนตัมของบริษัทลู่เทคโนโลยีเท่านั้น!”
“จริงเหรอ!”
“วังเซียน! นายช่วยขอให้ปัญญาประดิษฐ์ของนายช่วยงานออกแบบนี้ของฉันได้ไหม?” เพื่อนร่วมงานหญิงมองที่วังเซียนด้วยความคาดหมาย “ถ้าได้ เดียวฉันจะชวยนายไปดื่มกาแฟใต้ตึกกัน!”
“แน่นอน! มันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!” วังเซียนตอบตกลงทันที
“ว้าว! ฉันเองก็ต้องการมัน! ฉันไม่เพียงแต่จะชวยนายไปดื่มกาแฟเท่านั้น แต่ฉันยังสามารถอบอุ่นร่างกายให้นายได้อีกด้วย!” เพื่อนร่วมงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่งได้พูดขึ้น
“นายไปไกลๆเลย! ” วังเซียนได้ตอบกลับมาแบบอารมณ์ดี และตอนนี้เขาก็กลายเป็นศูนย์กลางของทุกคนไปแล้ว
“พวกนายเล่นอะไรกัน? แล้วงานที่ฉันส่งให้เสร็จกันแล้วหรือไง? ” ในเวลานี้ก็ได้มีคนที่ตะโกนคำตำหนิออกมาอย่างรุนแรง นั้นจึงทำให้ทุกคนต้องรีบกลับไปยังประจำโต๊ะของตัวเองทันที
“ ทุกคนกลับไปทำงานได้แล้ว!” หัวหน้าเกาได้พูดดุและทุกคนอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะได้เดินไปทางวังเซียน
“วังเซียน! นายกำลังทำอะไรอยู่?” เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงที่หัวหน้าเกาใช้พูดกับวังเซียนนั้นมีอารมณ์ไม่พอใจปนอยู่ด้วย
“ทำงานครับ” วังเซียนก็ได้ตอยกลับมาแบบเรียบๆ
“ทำงาน! แต่เมื่อกี้ฉันเห็นมันไม่ใช้แบบนี้?” หัวหน้าเกานั้นดูไม่พอใจกับคำตอบที่เขาได้รับมาอย่างมาก แต่ระหว่างที่เขากำลังจะพูดอะไรออกมาอยู่นั้น วังเซียนก็ได้พูดขึ้นก่อนว่า: “งานที่ผมได้รับมาก็ทำเสร็จแล้วเช่นกัน! “
“เสร็จแล้ว?” ปฏิกิริยาแรกของหัวหน้าเกานั้นคือเขาไม่เชื่อ เพราะตลอดมานั้นวังเซียนจะเป็นคนที่ทำงานได้ช้าที่สุดในแผนก ดังนั้นเขาจึงคิดว่าคำพูดของวังเซียนนั้นเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น “วังเซียน! วันนี้นายทานยาผิดมาเหรอไง? “
“ ไม่ครับ! งานของผมเสร็จแล้วจริงๆ ถ้าหัวหน้าไม่เชื่อ ก็ดูนี้ได้เลยครับ!”