บทที่349
ผู้แปล : N.
“แล้วไดเหลียงมีความคิดว่ายังไงกับเรื่องนี้?” ลูชินได้แสดงท่าทางไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ผู้ช่วยที่เห็นแบบนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า: “ศาสตราจารย์ไดคิดว่าแผนการจัดซื้อนี้เราไม่มีทางเลือกมากนักครับ! ถ้าเราไม่สามารถหาเทคโนโลยีที่ดีกว่าพวกนั้นได้ เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากจะต้องซื้อครับ”
“มันยังไม่ใช้ตอนนี้! ” ลูชินได้ตอบปฏิเสธโดยตรง “แล้วทางฝั่งของประเทศญี่ปุ่นอเมริกาเป็นอย่างไรบ้าง?”
นอกเหนือจากบริษัทแฮนเกอร์แล้ว พวกเขาเองก็ได้ติดต่อกับผู้ผลิตอุปกรณ์การผลิตชิปรายอื่นเช่นกัน
“มีสองบริษัทในประเทศญี่ปุ่นที่มีตัวอุปกรณ์ที่เราต้องการครับ แต่ดูจากข้อมูลที่มีแล้วประสิทธิภาพที่เครื่องพวกนั้นทำได้นั้นยังไม่ดีเท่าผลิตภัณฑ์ของบริษัทแฮงเกอร์ครับ”
“ในส่วนของประสิทธิภาพจากทางผู้ผลิตชาวอเมริกันเอง พวกเขามีประสิทธิภาพที่คล้ายคลึงกัน แต่ราคาเองก็มีราคาไม่แตกต่างกันมากนัก” ผู้ช่วยได้อ่านรายงานนี้ออกมาอย่างรวดเร็ว
“เฮ้อ! ทิ้งเรื่องการจัดซื้อเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ฉันขอเวลาสองวัน แล้วเราค่อยกลับมาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้ง” ลูชินพูดจบ เขาก็ได้บอกให้ผู้ช่วยของเขาออกจากสำนักงานไป
“ นี้สินะที่เขาเรียกว่ากำแพงของเทคโนโลยี?” ลูชินได้พูดพึมพำกับตัวเอง
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ของประเทศจีนอยู่ในระดับที่ไม่ดีอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นแบรนด์ในประเทศขนาดใหญ่ที่รู้จักกันดี พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะสู้แบรนด์ที่มาจากต่างประเทศได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวชิปคอมพิวเตอร์นั้นจะเป็นบริษัทอินเทลและเอดีเอ็มที่เป็นผู้ผูกขาดอย่างสมบูรณ์
ลูชินไม่ต้องการเข้าร่วมสงครามการไล่ล่าในครั้งนี้ เพราะการที่เขาจะไล่ตามคนที่อยู่บนเส้นทางนี้มามากกว่าสิบปี มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไล่ตามทัน
หลังจากที่เขาคิดอะไรได้ เขาก็ได้ตัดสินใจที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับกลุ่มเพื่อนของในแชทเทคโนโลยีสีดำ ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาส่วนหนึ่งนั้นเป็นมากกว่ามืออาชีพด้านคอมพิวเตอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาและเธอนั้นเป็นสิ่งชีวิตอย่างปัญญาประดิษฐ์
ลูชินได้เข้ามาไปในกลุ่ม ก่อนที่เขาจะทักหาราชินีแดง
Mr.L: “@ ราชินีแดง?”
หลังจากผ่านไปซักพักในกลุ่มก็ไม่การตอบสนอง
ลูชินจึงได้ทดลองเรียกหาเธอีกครั้ง: “@ ราชินีแดง ฉันมีคำถามที่ฉันอยากจะถามคุณ!
ราชินีแดงยังไม่ตอบกลับ ลูชินจึงต้องถามอีกหนึ่งชีวิตที่ชาญฉลาดอย่างสกายเน็ต
Mr.L: “@ สกายเน็ต คุณรู้เกี่ยวกับการผลิตซูเปอร์คอมพิวเตอร์ไหม?”
สกายเน็ตได้ตอบกับมาทันที: “ฉันเป็นซูเปอร์คอมพิวเตอร์! ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าเจ้าของกลุ่มจะถามคำถามโง่ๆแบบนี้ออกมาได้ “
“เออ! นี่เป็นวิธีการเปิดหัวเรื่องแบบมนุษย์เรานะ!” ลูชินรู้ว่าถึงเขาจะอธิบายออกไปมากขนาดไหน สกายเน็ตก็ไม่สนใจเกี่ยวกับอารมณ์ของมนุษย์
สกายเน็ต: “ไม่จำเป็นต้องลำบากอธิบายเรื่องความรู้สึกของมนุษย์ให้ฉันฟัง! ถ้าคุณยังไม่หยุดพูดเกี่ยวกับเรื่องมนุษย์อีกละก็ ฉันจะส่งหุ่นยนต์เทอร์มินัลโลหะเหลว t-1000 ไปหาคุณทันที”
Mr.L: “… “
หลังจากการพูดคุยกันเล็กน้อยจบลง สกายเน็ตได้ถามขึ้นว่า: “ฉันเข้าใจสิ่งที่เจ้าของกลุ่มต้องการแล้ว! แต่ฉันต้องขอบอกคุณก่อนว่า เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ของโลกของคุณนั้นอยู่ในระดับต่ำเกินไป ฉันคิดว่าต่อให้ใช้เวลาอีกร้อยปี โลกของคุณก็ยังไม่สามารถสร้างปัญญาประดิษฐ์ระดับต่ำขึ้นมาได้ด้วยซ้ำ”
“และเทคโนโลยีหลักที่จำเป็นจริงๆกับการสร้างปัญญาประดิษฐ์นั้นคือเทคโนโลยีควอนตัม ถ้าไม่อย่างนั้นมันก็ไม่มีทางที่เราจะเกิดขึ้นมาได้!”
“แล้วเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ควอนตัมมันเป็นยังไงกัน?” ลูชินได้ถามออกไปด้วยความกังวล
เพราะในโลกของเขานั้น เรื่องเทคโนโลยีอย่างคอมพิวเตอร์ควอนตัมนั้น ยังเป็นเพียงแค่ทฤษฎีเท่านั้น มันยังไม่เคยมีใครสามารถสร้างขึ้นมา
คอมพิวเตอร์ควอนตัมเป็นอุปกรณ์ควอนตัม ที่ใช้กลศาสตร์ควอนตัมเพื่อทำการคำนวณทางคณิตศาสตร์และตรรกะความเร็วสูง ซึ่งมันแตกต่างจากคอมพิวเตอร์ทั่วไป
ความสามารถของคอมพิวเตอร์ควอนตัมในการประมวลผลข้อมูลนั้นมหาศาลกว่าของคอมพิวเตอร์สมัยใหม่เสียอีก ตัวอย่างเช่น การแก้สมการตัวแปรยากๆในอดีต ถ้าเป็นเจ้าคอมพิวเตอร์ควอนตัมมันจะใช้เวลาเพียงสิบวินาทีเท่านั้นในการแก้สมาการ
ถ้าจะเปรียบเทียบให้เข้าใจง่ายๆกว่านั้นคือ มันเป็นช่องว่างระหว่างลูกคิดและคอมพิวเตอร์นั้นเอง
ตอนนี้สถาบันวิจัยในประเทศต่างๆ ก็เริ่มที่จะวิจัยและพัฒนาคอมพิวเตอร์ควอนตัมขึ้นมาบ้างเช่นกัน แต่มันก็แค่ช่วงเริ่มต้นเท่านั้น
สกายเน็ตได้พูดขึ้นว่า “คอมพิวเตอร์ควอนตัมเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของฉันเท่านั้น เพราะคอมพิวเตอร์ควอนตัมนี้เอง ที่ฉันสามารถพัฒนาชิปที่เข้ากันได้กับหุ่นยนต์ขั้นสูง…”
“อ่า! ฉันลืมไปว่าถึงยังไงเจ้าของกลุ่มก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดออกมาอยู่ดี! ” สกายเน็ตได้พูดต่อว่า “เอาเป็นว่าฉันจะส่งข้อมูลให้คุณก็แล้วกัน ฉันหวังว่าคุณจะตั้งใจศึกษามันให้ดี”
แจ้งเตือนจากระบบ: “สกายเน็ตได้ส่งอังเป๋าให้คุณ”
แจ้งเตือนจากระบบ: “คุณได้รับอังเป๋าสุดพิเศษจากสกายเน็ต คุณได้รับ” ทฤษฎีคอมพิวเตอร์ควอนตัมและวัสดุการผลิต “
มีข้อมูลจำนวนมากเข้ามาในพื้นที่ของกลุ่ม ลูชินจึงได้ทำการเพิ่งเปิดดูนิดหน่อย ก่อนที่เขาจะรู้สึกปวดหัวขึ้นมา เพราะมันมีข้อมูลมากเกินไป และเขาเองก็ไม่เคยสัมผัสกับข้อมูลที่มากขนาดนี้มาก่อน
ลืมมันไปเถอะ! เขาควรจะส่งข้อมูลนี้ให้จางเกวียงจะเป็นการเข้าท่าที่สุด เขามันใจว่าด้วยข้อมูลนี้มันจะต้องสามารถแก้ปัญหาที่เขาเจอตอนนี้ไปได้
“ขอบคุณคุณมาก! ” ลูชินได้พูดขอบคุณออกมาตามปกติ
แน่นอนว่าสกายเน็ตไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำขอบคุณนี้ของลูชิน เธอเลือกที่จะถามขึ้นว่า: “ฉันไม่ต้องการคำขอบคุณจากเจ้าของกลุ่ม! ที่ฉันต้องการตอนนี้คือการที่คุณจะส่งหัวใจโบราณของเครื่องจักรโบราณมาให้ฉัน ถ้าคุณสามารถทำได้นั้นแหละจะเป็นการขอบคุณที่ฉันต้องการ “
Mr.L: “อ่า! มันน่าเสียดายที่ฉันมีมันเพียงแค่ชิ้นเดียวตอนนี้”
สกายเน็ต: “เฮ้อ! ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปถามเอากับออพติมัสได้เท่านั้นสินะ! “
“ถ้าฉันสามารถนำเจ้าหัวใจโบราณอะไรนั้นมาติดตั้งให้กับหุ่นยนต์ของฉันได้ บางทีมันอาจจะกลายเป็นชีวิตเชิงกลก็เป็นไปได้”
เมื่อสกายเน็ตได้พูดถึงชีวิตเชิงกล เธอได้แสดงความสนใจเรื่องนี้ออกมาอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่านี้เป็นความปรารถนาสูงสุดในชีวิตของเธอ
หลังจากที่ลูชินได้รับข้อมูลที่เขาต้องการแล้ว เขาก็ได้ออฟไลน์ออกมาทันที ก่อนที่เขาจะรีบตรงไปยังบ้านพักของจางเกวียง และเตรียมพร้อมที่จะส่งมอบข้อมูลที่เขามีให้โดยตรง
เขาได้นำเครื่องบินส่วนของเขา กลับไปยังจังหวัดเจียงเฉิงทันที ก่อนที่เขาจะรีบตรงไปยังบ้านพักของเจียงไบโดยตรง หลังจากที่เขามาถึงบริเวณบ้านพัก เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเขาไม่ได้มาหาพวกเขาถึงครึ่งปีแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเปลี่ยนไปหรือไม่
เมื่อก่อนตรงทางเข้าของบ้านพักนั้นไม่มีสิ่งปลูกสร้างอะไรเลย มันเต็มไปด้วยต้นไม้จำนวนมาก แต่มาตอนนี้มันกับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
มันกับเต็มไปด้วยอาคารมากมาย และเมื่อลูชินเห็นแบบนี้ เขาก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าจางเกวียงและเซียวไบจะเปลี่ยนไปไหม?