บทที่315
ผู้แปล : N.
ดงเซียวเซียว: “แต่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องจริงนะ”
หลุมไฟ: “ฉันต้องขอบใจเพื่อนๆนักเขียนทุกคนมากนะ! แต่ฉันคงต้องขอตัวออกไปก่อน”
เขาที่พูดจบก็ได้ออกจากการแชทกลุ่มไปทันที หลังจากที่เขาออกจากกลุ่มแล้วก็รีบเข้าเน็ตเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทเรทเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ แต่ข้อมูลที่ปรากฏมานั้นกับมีน้อยมาก มันมีเฉพาะที่ตั้งของบริษัทและรายละเอียดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“หรือว่ามันจะเป็นเรื่องโกหกเหมือนที่พวกนั้นบอกมากัน” หลุมไฟเริ่มคิดไปทางลบมากขึ้น และก่อนหน้านี้เขาก็เพิ่งจะลบข้อมูลติดต่อของชายคนนั้นไปอีกด้วย
“ฉันจะไปหาวิธีติดต่อเขายังไงนะ!”
อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ได้รับการติดต่อจากบรรณาธิการต้นสังกัดของเขา
“หลุมไฟ! นายอยู่ที่ไหน? ถ้านายได้รับข้อความนี้จากฉันให้ติดต่อกลับมาด่วน!” นี่คือข้อความที่บรรณาธิการส่งตรงมาหาเขา
เมื่อเห็นแบบนี้หลุมไฟก็แสดงสีหน้าแปลกใจออกมา เพราะปกติแล้วถ้ายังไม่ถึงวันส่งต้นฉบับหัวหน้าบรรณาธิการจะไม่ติดต่อหาเขาโดยเด็ดขาด
หรือว่ามันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขากันนะ?
หลุมไฟที่คิดได้แบบนั้นก็รีบตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า: “หัวหน้าบรรณาธิการ! เกิดอะไรขึ้น! นี้มันยังไม่ถึงวันส่งต้นฉบับที่เราตกลงกันไว้นิ!”
หัวหน้าบรรณาธิการ: “นายรู้ไหมว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว! “
หลุมไฟ: “เกิดอะไรขึ้น?”
หัวหน้าบรรณาธิการ: “มันเป็นเรื่องดี! มันเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่สำหรับสำนักพิมพ์ของเรา ตอนนี้เราได้รับการติดต่อจากบริษัทเรทเอ็นเตอร์เทนเม้นท์! พวกเขาต้องการซื้อนิยายของนายเพื่อที่พวกเขาจะทำการนำมันไปดัดแปลงเป็นภาพยนตร์!”
“อะไรนะ?” หลุมไฟรู้สึกงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น “มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?”
“จริงแน่นอน! ตอนแรกฉันเองก็ไม่เชื่อว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น แต่เมื่อกี้ได้มีจดหมายอย่างเป็นทางการมาขอซื้อลิขสิทธิ์กับบริษัทของเรา ตอนนี้นายกำลังจะรวยแล้ว!” คำพูดของหัวหน้าบรรณาธิการยังเปิดเผยความประหลาดใจเช่นกัน เพราะเขาเองก็ไม่คิดว่าบริษัทขนาดกลางของเขาจะมีช่วงเวลาที่น่ายินดีแบบนี้
เมื่อหลุมไฟได้ฟังที่หัวหน้าบรรณาธิการพูดออกมาแบบนี้ เขาก็นึกถึงชื่อใครบางคนขึ้นมาได้
เขาถามกลับไปว่า: “เออ! เมื่อเช้านี้มีใครบางที่ติดต่อผมเข้ามาเหมือนกัน เขาเองก็ได้บอกผมว่าตัวเองเป็นประธานของบริษัทเรทเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ตอนแรกผมคิดว่าเขาเป็นพวกหลอกล่วงเสียอีก … “
หัวหน้าบรรณาธิการ: “นายมันโง่! โง่จริงๆ! ชายที่นายพึ่งพูดถึงนั้นเป็นถึงประธานใหญ่ของกลุ่มบริษัทลู่เทคโนโลยีเลยนะ!”
“อะไรนะ! ผมต้องบ้าไปแล้วจริงๆที่ตัดสายเขาไปแบบนั้น! หัวหน้าบรรณาธิการ! คุณช่วยคิดหาทางออกให้ผมเร็ว!” หลุมไฟรู้สึกเสียใจทันทีกับสิ่งที่เขาทำลงไป ถ้าเขาสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด!
หัวหน้าบรรณาธิการ: “ถือว่านายโชคดีที่ทางนั้นไม่ได้เอาเรื่องอะไร! แต่นายต้องรีบไปยังนิคมภาคใต้ให้เร็วที่สุด และนายต้องรีบไปคุยเรื่องลิขสิทธิ์เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันเอานายตายแน่!”
“ได้! ผมจะรีบไปเดียวนี้” หลุมไฟรับตอบตกลงอย่างเร่งด่วน
……
นิคมภาคใต้, สำนักงานใหญ่เรทเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ลูชินที่เดินเข้ามายังห้องทำงานของซูเฉิงก็ได้สังเกตเห็นผู้ชายที่ดูดีคนหนึ่ง เขารู้ได้ทันทีว่านั้นคือหลุมไฟ แต่ที่เขาไม่นึกเลยก็คือว่าชายคนนี้ดูดีเป็นอย่างมาก มันไม่เหมือนในจินตนาการที่ว่าพวกโอตาคุนั้นจะต้องอ้วนหรือไม่ก็ต้องดูเป็นพวกเก็บตัว
“คุณคือฉินฉีหวงหรือนามปากกาหลุมไฟใช้ไหม? แล้วไหนละที่ว่าคุณจะนำลูกน้องสิบหมื่นมาด้วย” ลูชินได้พูดเปิดประโยคมาด้วยมุขตลกที่หลุมไฟเคยใช้พูดกับเขา
“ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดไป” หลุมไฟแสดงรอยยิ้มอย่างเป็นผู้แพ้ออกมา “ ตอนแรกผมไม่รู้จักคุณก็เลยเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปแบบนั้น”
“ฮ่าฮ่า! ฉันล้อเล่นนะ” ลูชินได้พูดออกมายิ้ม “ที่ฉันเชิญคุณมาวันนี้ก็เพราะฉันสนใจในนิยายแนวไซไฟที่คุณเขียนขึ้นมา และมันก็เหมาะกับหนังที่ฉันกำลังจะทำอยู่ด้วย ดังนั้นฉันจึงต้องการพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือทางธุรกิจครั้งนี้กับคุณ”
“ฉันคงไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงินทุนและความแข็งแกร่งของเรา ฉันคิดว่าคุณคงรู้ดีอยู่แล้ว!”
หลุมไฟทำได้เพียงพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก: “ใช้ๆ ผมรู้ว่าพวกคุณแข็งแกร่งขนาดไหน! ขนาดอุปกรณ์ฉายภาพสามมิติของพวกคุณเองก็สุดยอดแล้ว!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! แต่มันก็ยังขาดอย่างหนึ่ง! นั้นคือนิยายของคุณ ฉันรับรองว่าถ้าคุณตกลงร่วมมือกับเรา คุณจะไม่ผิดหลังอย่างแน่นอน “
“ ผมต้องร่วมมือกับคุณลูอย่างแน่นอน!” หลุมไฟได้รับตอบตกลงทันที มันจะมีอะไรดีไปกว่าที่นิยายของเขาจะถูกนำออกไปทำเป็นหนังกัน และยังเป็นบริษัทยักใหญ่อย่างบริษัทลู่เทคโนโลยีอีกด้วย
……
“ภาพรวมของภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จของบ็อกซ์ออฟฟิศมีหลักการที่เหมือนๆกัน นั้นคือการทำให้ผู้ชมมีอารมณ์รวมกับภาพยนตร์ให้ได้ ถ้าเราทำแบบนั้นได้เราก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปเกินครึ่งแล้ว”
“ถึงแม้ว่ามันจะมีเงื่อนไขเพียงหนึ่งอย่าง แต่คนทำหนังส่วนใหญ่ก็ไม่สามารถทำได้ นั้นแสดงให้เห็นว่ามันเป็นเรื่องยากขนาดไหน… “
หลุมไฟได้พูดเรื่องนี้กับลูชินอย่างระมัดระวัง “ที่นายบอกมานั้นมีเหตุผล หน้าที่นี่มันเป็นหน้าที่ของผู้กำกับที่จะต้องเป็นคนแสดงฝีมือของเขา ไม่ใช้อะไรที่เราจะต้องมากังวลเอาตอนนี้”
“ แล้วผู้กำกับที่ประธานลูเลือกมาคือใครกันครับ?” หลุมไฟได้ถามกลับมาอยากรู้อยากเห็น “ถ้าประธานลูยังไม่มีผู้กำกับในใจ ผมสามารถเสนอชื่อผู้กำกับที่รู้จักมาให้ประธานลูเลือกได้”
“ฉันต้องขอขอบใจในความหวังดีของคุณ! แต่ตอนนี้ฉันได้ผู้กำกับเรียบร้อยแล้ว” มีเสียงดังขึ้นมาจากตรงหน้าประตู และด้านหลังของเจ้าของเสียงนั้นก็มีชายวัยกลางคนเดินตามด้วย
“ สวัสดีครับ!” ชายวัยกลางคนได้พูดทักทาย
ซูเฉิงเองก็ได้พูดแนะนำว่า: “นี่คือผู้อำนวยการวังจากบริษัท วิ้งสกาย เขาจะเป็นผู้กำกับหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้ของเรา”
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ลุกขึ้นจับมือกับผู้กำกับวัง เขาได้อ่านประวัติงานของผู้กำกับคนนี้มาคร่าวๆแล้ว พบว่าเขาเป็นผู้กำกับระดับAทั่วไป และหนังส่วนมากที่เขาทำออกมานั้นก็ไม่ได้โด่งดังอะไรมากมายนัก
นี่ไม่ได้หมายความว่าหนังที่เขาทำออกมานั้นไม่ดี แต่เป็นเพราะคนหนุนหลังของเขานั้นไม่มีกำลังมากพอ มันจึงทำให้การโปรโมตหรือไม่ก็การเลือกช่วงเวลาเปิดตัวนั้นไม่ดีเท่าที่ควร
แต่สาเหตุที่ลูชินและซูเฉิงเลือกผู้กำกับวังนั้นส่วนหนึ่งก็มาจากหนังส่วนใหญ่ที่เขาทำนั้นเป็นแนวไซไฟวิทยาศาสตร์เป็นส่วนใหญ่
ผู้กำกับวังเองก็ได้จับมือกับลูชิน พร้อมกับพูดว่า : “ผมยินดีที่จะได้รวมกับคุณอย่างมาก ผมขอรับรองว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน! “
“ ฮาฮาฮา! ทางผมเองก็ยินดีเช่นกัน”
……
และหลังจากวันนี้ บริษัทเรทเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ก็มีทีมงานครบเรียบร้อย โดยที่มีผู้อำนวยการวังเป็นหัวหน้าทีม ผู้เขียนบทภาพยนตร์ฉินฉีหวงในฐานะรองผู้อำนวยการ ส่วนผู้อำนวยการด้านเทคนิคและเอฟเฟ็กค์นั้นจะเป็นเหว่ยเหว่ยเป็นคนรับผิดชอบ