บทที่222
ผู้แปล : N.
ปีเตอร์: “(อิโมติคอน: พวกคุณไปเป็นพวกกันตั้งแต่เมื่อไหร่?.)”
ระหว่างนั้นเองออพติมัสไพร์มก็ได้ออนไลน์ขึ้นมาก่อนที่เขาจะแสดงความคิดเห็นของเขาว่า: “พลังงานไฟฟ้าที่โลกนั้นไม่มีประสิทธิภาพเกินไป โดยทั่วไปแล้วพวกเรามักใช้ตัวกักเก็บพลังงานที่มีอัตราการรวมตัวหรือไม่ก็พลังงานจากอะตอม! “
ราชินีแดง:” (อิโมติคอนของการบูชา: ทำไมคุณถึงไม่ใช้พลังงานบิ๊กแบงเลยละ!) “
ผู้สร้างลุค:” @ ออพติมัส ในกรณีนี้ฉันคิดว่าระดับการบริโภคพลังงานของพวกคุณต้องสูงมาก และนั้นอาจจะก่อให้เกิดวิกฤตขาดแคลนพลังงานตามมาอย่างแน่นอน “
ออปติมัสที่ได้ยินแบบนั้นก็ตอบกลับว่า: “ใช่! เพราะเรื่องพลังงานนี้แหละที่ทำให้ดาวเคราะห์ไซเบอร์ตรอนของข้าแห้งตายไปอย่างรวดเร็ว”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ข้าคงไม่ต้องออกจากโลกไซเบอร์ตรอน เพื่อไปค้นหาดาวเคราะห์ดวงใหม่ “
ผู้สร้างลุค:” นี่เป็นเรื่องที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ อารยธรรมทุกแห่งที่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีระดับหนึ่งแน่นอนว่าจะต้องเผชิญกับวิกฤตพลังงานเหมือนๆกัน”
ดวงตาที่ขุนมัวของผู้สร้างลุคได้แสดงความชาญฉลาดออกมาเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ และในห้องควบคุมของเขาตอนนี้ก็เต็มไปด้วยจอภาพที่แสดงการบุกลุกของพวกปีศาจและสัตว์ประหลาดจำนวนมาก
โลกปีศาจของเขาเองก็ประสบปัญหาเรื่องพลังงานเหมือนกัน แต่พวกเขากับเลือกการปล้นพลังงานจากโลกอื่นแทน เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นดาวเคราะห์ของเขาก็จะกลายเป็นดาวเคราะห์ที่ตายไปเหมือนกับดาวเคราะห์ไซเบอร์ตรอน
ออปติมัส: “ในเรื่องร้ายๆก็มีเรื่องนี้เกิดขึ้นเช่นกัน เพราะมันทำให้อารยธรรมของดาวเคราะห์เลื่อนไปสู่อารยธรรมระหว่างดวงดาว! แม้ว่าการเปลี่ยนถ่ายแบบนี้จะต้องเสียสละประชากรบนดาวไปบ้าง แต่มันก็เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะเลี่ยงได้!”
Mr.L: “เออ…ฉันว่าเราเปลี่ยนหัวข้อกันดีไหม?”
ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: ใช้ๆ เรามารอรับอังเป๋าจากเจ้าของกลุ่มดีกว่า ฉันชื่อว่าสิ่งนี้จะทำให้สมาชิกกลุ่มมีความสุข”
ปีเตอร์:“ เห็นด้วย+1”
โทนี่:“ ดูเหมือนว่าฉันเองก็ไม่ได้คว้าอังเป๋าจากเจ้าของมาซักพักแล้ว”
ผู้สร้างลุคและออปติมัสไพรม์ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
ลูชินที่เห็นแบบนั้นก็ถามผู้สร้างลุคว่า: “@ ผู้สร้างลุค ครั้งสุดท้ายที่คุณได้รับสมการเชิงกลระดับสี่ไป มีความคืบหน้าอะไรบ้างไหม ? “
ผู้สร้างลุค: “มันถือว่าไม่เลวเลย ตอนนี้ฉันได้สร้างหุ่นสงครามรุ่นใหม่ ที่ออกแบบให้มันเป็นชีวิตเชิงกลเหมือนกับออปติมัสได้แล้ว”
“การทดสอบครั้งแรกนั้นต้องถือว่ามีระดับความแข็งแกร่งกว่าหุ่นยนต์ที่ฉันเคยสร้างขึ้นมาถึงสิบเท่า ตอนนี้ฉันเลยไม่ต้องกลัวพวกอัครเทวทูตอีกแล้ว”
ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: น่าเกลียดเกินไปแล้ว เจ้าของกลุ่มพยายามเบี่ยงไม่อยากแจกอังเป๋า) “
ปีเตอร์เองก็ได้คัดลอกข้อความของราชินีแดงเช่นกัน และเขาได้วางข้อความต่อทันที
” ไอ!! ฉันต้องขอตัวไปเตรียมก่อน ”     ลูชินได้ออกจากกลุ่มและไปเข้ายังหน้าอินเทอร์เฟซกิจกรรมของกลุ่ม โชคดีที่เร็วๆนี้ระดับกิจกรรมได้เพิ่มขึ้นมาหนึ่งระดับดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีอังเป๋าหนึ่งอัน
เดิมทีอังเป๋านี้เขาจะให้ออปติมัสไพรม์ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะทำไม่ได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงส่งอังเป๋านี้ไปแบบสุ่มโดยที่เขายังไม่ลืมเข้ารหัสผ่านเอาไว้อีกด้วย
แจ้งเตือนจากกลุ่ม: “Mr.L ได้ส่งอังเป๋าแบบให้ป้อนรหัสผ่าน: ‘ชายที่หล่อที่สุดในกลุ่ม’ ”
เป็นราชินีแดงที่ส่งอิโมติคอนเป็นคนแรก: “(อิโมติคอน: ความอัปยศที่สุด)”
จากนั้นเธอก็คัดลอกข้อความมาก่อนส่งไป แต่ข้อความที่เธอส่งไปนั้นก็ทำการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย: “เจ้าของกลุ่มก็งั้นๆ!”
ราชินีแดง: “(อิโมติคอนเสียใจ: ฉันขอโทษฉันลืมนำประโยคข้างต้นมาด้วย!)”
ปีเตอร์: “ชายที่หล่อที่สุดในกลุ่ม!”
ผู้สร้างลุค: “ชายที่หล่อที่สุดในกลุ่ม!”
โทนี่สตาร์ก: “ชายที่หล่อที่สุดในกลุ่ม!”
ออปติมัสไพรม์: “ชายที่หล่อที่สุดในกลุ่ม!”
มีเพียงบรูซ เวย์นเท่านั้นที่ไม่ได้ออนไลน์ ดังนั้นเขาก็คงอดได้อังเป๋าครั้งนี้
แจ้งเตือนจากกลุ่ม: “เริ่มทำการซุ่มอังเป๋า”
ลูชินคลิกเข้าไปแต่ละคนเพื่อที่จะได้รู้ว่าพวกนั้นได้รับอะไรกันบ้าง
คนแรกคือราชินีแดง เธอได้รับรางวัลรูปแบบการต่อสู้ของจ้าวนักสู้ Master of Fighting!
ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: จักรพรรดิแดง) ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้ฉันเป็นปรมาจารย์ด้านการต่อสู้แล้ว ฉันอยากรู้จริงๆว่าจะมีใครสามารถสู้กับฉันได้?”
ลูชินที่เห็นแบบนั้นก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปเลย เขาทำเพียงส่งข้อความไปสั้นๆว่า: “ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสุข?”
คนถัดไปเป็นปีเตอร์ เขาได้รับวิธีสร้างตัวสัญญาณรบกวนแม่เหล็กไฟฟ้าขนาดเล็ก จากการสุ่มในครั้งนี้
เนื้อหาของอุปกรณ์: “การใช้ระเบิดแม่เหล็กไฟฟ้านี้มีจุดประสงค์เพื่อรบกวนสนามแม่เหล็กทำให้สัญญาณคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสร้างความสีหายหรือทำลายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ในช่วงระยะที่กำหนดไว้”
ผู้สร้างลุคได้รับวิธีสร้างบัลลังก์เชิงกล โดยที่บัลลังก์เชิงกลนี้สามารถทำหน้าที่ได้ทั้งป้องกันและโจมตี และยังมีความสามารถในการรักษาคนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อีกด้วย
โทนี่ได้รับ “เครื่องตรวจจับสัญญาณชีวิตอัจฉริยะ” ที่สามารถตรวจจับสัญญาณชีวิตได้ทุกรูปแบบในรัศมีร้อยเมตร
ทางด้านของออปติมัสไพร์มเหมือนว่าเขาจะโชคดีกว่าทุกคน เขาได้รับ “เครื่องส่งสัญญาณแบบควอนตัม” ตามชื่อของมันเครื่องส่งสัญญาณนี้สามารถดำเนินการสื่อสารข้อมูลขนาดควอนตัมได้ไกลถึงหนึ่งปีแสงเลยที่เดียว
ทุกคนที่ได้รับของขวัญต่างก็ขอบคุณลูชิน แต่ก็เหมือนจะมีหนึ่งคนที่ไม่พอใจกับของขวัญที่ตัวเองได้รับ
ราชินีแดง: “(อิโมติคอน ฉันสงสัยว่าอาจจะมีการโกงกันเกิดขึ้น ทำไมฉันถึงรู้สึกแย่จัง?)”
Mr.L: “ฮ่าฮ่า ครั้งต่อไปเธอควรใส่รหัสให้ถูกต้อง เธออาจจะโชคดีแบบคนอื่นก็ได้ ฮาฮาฮา “
ราชินีแดง:” (อิโมติคอนตาขวาง: ฉันจะจำเอาไว้!)
Mr. L: “(อิโมติคอน : เรากลับมาคืนดีกันได้ไหม?)”
ราชินีแดง: “(อิโมติคอน: มันก็แล้วแต่ว่าคุณจะใช้อะไรมาง้อ!)”
Mr. “(อิโมติคอน: คุณต้องการสื่ออะไร?!) “
ราชินีแดง:” (อิโมติคอน: ฉันไม่มีลูกชายที่โง่เหมือนคุณ!) “
Mr.L : “ฮาฮาฮา”
โทนี่ที่เห็นการทะเลาะของทั้งสองคนก็พูดขึ้นว่า: “@ราชินีแดง ถ้าเธอสามารถฝึกตามคู่มือนั้นได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉันรับรองได้ว่าถึงจะเป็นเจ้าของกลุ่มเขาก็ไม่สามารถสู้กับเธอได้”
“ฮาฮาฮา ถูกอย่างที่คุณพูด เจ้าของกลุ่มคุณกล้ามากที่มาท้าทายฉันแบบนี้” ราชินีแดงได้พูดออกมาอีกสี่คำว่า “มันคือสงคราม!”
เธอยังได้ส่งอิโมติคอน ขวานยักมาอีกด้วย!
…
ตอนนี้ลูชินได้ออกมาจากกลุ่มแล้ว เนื่องจากเขาได้แพ้การดวนครั้งนี้ นี้ต้องโทษที่ว่าเขามีตัวอิโมติคอนไม่มากพอ
เพียงแค่เขาได้คุยกับโทนี่ก็ทำให้ลูชินรู้ทิศทางแล้วว่าเขาควรทำอะไรต่อไป ตอนนี้เขาเพียงแค่รอให้ห้องปฏิบัติการสร้างเสร็จในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เมื่อเขามีห้องปฏิบัติการแล้วเขาก็จะเริ่มอนุมัติโครงการวิจัยเพื่อศึกษาการชาร์จแบบไร้สายทันที
ถึงตอนนี้จะมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่สามารถเร่งได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเริ่มทำตัวชาร์จไรสายกับอุปกรณ์ขนาดเล็กก่อน เช่นพวกอุปกรณ์สื่อสาร มือถือ จากนั้นก็จะเริ่มไปเป็นรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า และรถยนไฟฟ้าตามลำดับ
ด้วยเหตุนี้ลูชินจึงต้องไปที่ห้องทดลองด้วยตนเอง เพื่อช่วยจางเกวียงในการวิจัยเพราะตอนนี้เหมือนว่าจางเกวียงจะรับผิดชอบเยอะเกินไป ไหนจะเป็นเทคโนโลยีกล้องอัจฉริยะ, แว่นตาสมาร์ท และตอนนี้จะต้องมารับผิดชอบการผลิตรถยนต์ไฟฟ้ากับเซียวไบอีก
เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนการวิจัยต่างๆก็เริ่มแสดงผลขึ้นมาแล้ว