บทที่360
ผู้แปล : N.
ด้วยเหตุนี้ ไม่เพียงแต่แผนการของเธอจะประสบความสำเร็จเท่านั้น แต่มันกับเป็นผลลัพธ์ที่เกิดขาดมากสำหรับเธอ และต่อไปในอนาคตผู้ประกอบการในวงการนี้ จะต้องให้ความสำคัญกับการกระทำของบริษัทของเธออย่างแน่นอน
ในวันเดียวกันนั้น ลูชินและซูเฉิงได้ ได้พักบนเรือสำราญ โดยที่จางไกค์เป็นคนจัดเตรียมห้องวีไอพีส่วนตัวสำหรับพวกเขาเป็นพิเศษอีกด้วย
ด้วยการที่ลูชินนั้นได้ทำการเปิดหน้าต่างเอาไว้ มันจึงมีลมทะเลพัดเย็นๆข้างนอกพัดเข้ามาภายในห้องตลอดเวลา
ซูเฉิงเองก็ยังคงสวมใส่ชุดกี่เพ้าตัวเดิมไม่ได้เปลี่ยนแต่อย่างใด และเมื่อเธอนั้นได้เดินออกไปยังระเบียงมันก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะถูกแสงจันทร์ส่องลงบนตัวของเธอ
และนั้นทำให้ลักษณะของเธอกับเต็มไปด้วยแรงปรารถนาประการหนึ่ง  ไม่ว่าใครจะมองมันจะต้องทำให้พวกเขาต่างหลงใหลไปกับสิ่งนี้
ลูชินได้เดินนำไวน์แดงมาส่งให้เธอ ของเหลวสีแดงสดจะสาดในแก้วจากนั้นมันก็ไหลลงสู่ริมฝีปากสีแดงที่ละเอียดอ่อนของเธอ
“ ดูนี่สิ!” ลูชินได้ยื่นกล่องเล็กๆไปข้างหน้าของเธอ
“นี่คือต่างหูเหรอ?” ซูเฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นกล่องเล็กๆนี้อยู่ตรงหน้า
“ผมรู้สึกว่าถ้าพี่สวมใส่มันละก็! มันจะต้องสวยอย่างแน่นอน” ลูชินพูดขึ้น
ซูเฉิงที่ได้ฟังแบบนั้น ก็ได้มองไปยังตุ้มหูประดับเพชรสีแดงตรงหน้าของเธอ ก่อนที่เธอจะรีบเข้าไปจูบลูชินอย่างไม่รีรออะไรอีก …
หลังจากนั้นมันก็ไม่มีคำพูดระหว่างทั้งสองคนอีก
……
ในวันถัดไป ลูชินและซูเฉิงก็ได้เดินทางกลับไปที่จังหวัดเจียงเฉิงทันที
ซูเฉิงเองเมื่อเธอกลับมาถึง เธอก็ตรงเข้าไปยังบริษัททันที เห็นได้ชัดว่าเธอจะต้องกลับไปวางแผนตัวงานของเธอต่อ ส่วนลูชินนั้นเขาก็ตรงไปยังศูนย์วิจัยและพัฒนาคอมพิวเตอร์ควอนตัม โดยที่เขาจะเข้าไปตรวจสอบความคืบหน้าของตัวโครงการ ก่อนที่เขาจะกับไปยังบ้านของเขาที่ซื้อเอาไว้
ในเขตพื้นที่วิลล่าของเขา ตอนนี้ได้ถูกจัดให้เป็นเขตที่ร่ำรวยที่สุด เนื่องมาจากบริเวณโดยรอบต่างก็มีบ้านของนักธุรกิจมากมายตั้งอยู่
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ในสายตาของคนอื่น จะคิดว่าใครก็ตามที่สามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้ จะต้องเป็นคน “รวย” อย่างแน่นอน
บ้านของลูชินนั้นได้รับการจัดสร้างขึ้นมาด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุด และทั้งบ้านยังได้ติดตั้งอุปกรณ์อัจฉริยะที่ผลิตจากบริษัทของตัวเองเอาไว้อีกครบครัน
ในด้านของระบบรักษาความปลอดภัยเองนั้น ลูชินได้ทำการขอให้เซียวไบและจางเกวียงทำการออกแบบมาให้เขาโดยเฉพาะ ดังนั้นจึงไม่ต้องเป็นห่วงในเรื่องนี้เลย
ในเวลานี้ครอบครัวของลูชินได้มาหาเขาอย่างพร้อมหน้า ไม่เพียงแต่พ่อแม่ของเขาเท่านั้นที่มา แต่ยังรวมถึงกลุ่มญาติทั้งหมดของเขาอีกด้วยที่มาหาเขาในครั้งนี้
ที่เป็นแบบนี้ก็เนื่องมาจากวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ทางโรงเรียนและบริษัทต่างก็ได้หยุดกันหมด จึงไม่แปลกที่จะมีคนมาหาเขามากขนาดนี้
และตอนนี้พวกญาติๆของเขาต่างก็รู้สถานะที่แท้จริงของเขาเป็นที่เรียบร้อย ทุกคนต่างก็มองดูเขายังกับว่าเขานั้นเป็นพระเจ้ายังไงยังงั้น แต่โชคดีที่พ่อของเขาได้ปรับความเข้าใจกับญาติให้กับลูชินในเรื่องนี้เป็นที่เรียบร้อย
เพราะไม่อย่างนั้นเขาก็กลัวว่าทางฝั่งญาติของเขาจะนำเขาไปเปรียบเทียบและนั้นจะทำให้พวกเด็กๆรู้สึกกดดันเกินไป
ตอนนี้ในบ้านของลูชินนั้นไม่ต่างอะไรกับวันรวมญาติในช่วงวันตรุษจีนเลย!
ในห้องนั่งเล่น พวกญาติหลายคนกำลังคุยกัน
ป้าใหญ่ได้ถามแม่ของลูชินว่า: “น้องสะใภ้สาม! ทำไมตั้งนานแล้วลูกชายของเธอถึงยังไม่มาเสียที”
“ เขาบอกว่าออกมาแล้วละ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่เหมือนกัน” แม่ของลูชินเองก็ไม่รู้เวลาที่ลูกของตัวเองจะมาเหมือนกัน
“แล้วเขาทำยังไงมาละ? นั่งรถมาเหรอ?” ป้าสองได้ถามขึ้นมาเช่นกัน
“ ไม่นะ! เห็นเขาว่าจะมาโดยเครื่องบินส่วนตัวนะ” ถึงแม้ว่าแม่ของลูชินจะตอบกลับมาแบบปกติ แต่จะสามารถรู้ได้ว่าน้ำเสียงที่เธอใช้นั้นมีความภาคภูมิใจอย่างมาก
“ โอ้! มันเป็นอะไรที่คิดไม่ถึงอย่างมาก” ป้าใหญ่ที่ได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกอายเล็กน้อย เพราะเมื่อไม่นานมานี้ยังคงเป็นเธอเองที่แสดงความร่ำรวยออกมาต่อหน้าญาติๆ
“ แล้วพวกเด็กๆละ?” ลุงใหญ่ได้ถามขึ้นมา
พี่เลี้ยงเด็กที่ลูชินได้จัดเตรียมมาได้เข้ามาตอบเขาว่า: “ตอนนี้พวกเด็กๆกำลังดูหนังในห้องดูหนังค่ะ จะให้ฉันไปตามมาไหมค่ะ?”
บ้านของลูชินนั้นได้มีการติดตั้งตัวอุปกรณ์ฉายภาพเสมือนจริงสามมิติเอาไว้เช่นกัน ดังนั้นจึงไม่แปลกใจที่พวกเด็กๆจะสนใจมันแบบนี้
“ อ่า! ไม่ต้อง! ให้พวกเด็กๆดูต่อไปเถอะ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเขาจะไม่ต้องมารบกวนเรา” ลุงใหญ่ได้พูดต่อว่าว่า “ งั้นเธอช่วยนำชาอูหลงมาให้พวกฉันหน่อยได้ไหม?”
“ได้ค่ะ” พี่เลี้ยงเด็กที่ได้ฟังแบบนั้นก็รีบเดินออกไปทันที
“งั้นฉันจะไปทำอาหารรอลูกละกัน” แม่ของลูชินเองก็ได้ลุกขึ้น
“ ลูชินไม่ได้จ้างพ่อครัวเอาไว้เหรอ?” พ่อของเขาที่เห็นแบบนั้นก็ได้ถามขึ้นมา
“ไม่! เราจะเสียเงินจ้างพ่อครัวมาทำไม? ก็เห็นๆอยู่ว่าลูกชายของฉันนั้นชอบอาหารที่ฉันทำ!” ถึงแม้ว่าลูชินจะรวยมากขนาดไหน แต่สำหรับแม่แล้วเธอก็ยังรู้สึกว่าการใช้จ่ายเงินไปกับเรื่องพวกนี้มันไม่สมเหตุสมผลเลย
พ่อของเขาได้หัวเราะออกมาหลังจากที่ได้ฟังแบบนี้ และพวกป้าๆเองก็ได้ลุกขึ้นเป็นรายต่อไปเช่นกัน ป้าใหญ่ได้พูดขึ้นว่า: “พวกฉันเองก็จะไปด้วย! ถ้าฉันจำไม่ผิด! ลูชินเองก็ชอบน้ำแกงไก่ที่ฉันทำเหมือนกัน! “
เมื่อพวกแม่ๆได้ลุกออกไปได้ไม่นาน ทางด้านนอกของวิลล่าเองก็มีเสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้น พวกญาติและพ่อแม่ของเขาต่างก็ตื่นตกใจ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“น้องเล็ก! ลูกของนายมันสุดยอดจริงๆ” ลุงใหญ่ได้พูดยกย่องสำหรับพ่อของเขา
“เกิดอะไรขึ้น!!” ป้าสองที่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้ตะโกนถามออกมา
ส่วนแม่ของลูชินนั้นกับไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจออกมา เธอกับทำเพียงพูดขึ้นว่า “ลูกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ อีกไม่นานอาหารเย็นก็เสร็จละ!”
“ได้ครับ” ลูชินได้เดินเข้าไปยังตัวบ้าน โดยที่เขาไม่ลืมจะสวัสดีญาติของเขาที่มาอยู่รออยู่ตรงหน้าปะตู
โชคดีที่พ่อของเขาเคยเห็นอะไรแบบนี้มาบ้าง เขาจึงไม่ได้แสดงสีหน้าแตกตื่นเหมือนกับพวกญาติ
พ่อของเขาได้เงยหน้าขึ้นเหมือนว่าจะพูดอะไรออกมา แต่เขาก็กลับไปสนใจดื่มชาต่อ
“พ่อ! มีอะไรจะพูดกับผมเหรอ?” ลูชินเองก็เหมือนกับจะเดาอะไรได้บ้าง แต่เขาเองก็ต้องการคำยืนยันจากพ่อของเขาก่อน
“เฮ้อ! แม่ของแกนะสิ! เขาเอาแต่บ่นเรื่องที่แกยังไม่มีแฟนเสียที” พ่อของเขาได้รีบพูดขึ้นมาทันทีที่ลูชินเปิดประเด็นนี้
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะเขาเองก็คิดเอาไว้แล้ว่ามันมีไม่กี่เรื่องที่ทำให้พ่อและแม่ของเขาต้องกังวลแบบนี้
ดังนั้นเพื่อที่เขาจะแก้ไขสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาจึงได้เดินเข้าไปยังห้องครัวเพื่อที่จะทำอะไรบางอย่าง แต่สิ่งที่เขาคิดไว้มันกับไม่เกิดขึ้น เพราะตั้งแต่ก้าวแรกที่เขาเดินเข้าไปยังครัว แม่ของเขาก็ได้บ่นขึ้นทันที
“เจ้าลูกไม่รักดี! ไหนบอกว่าถ้าเจอกันคราวหน้าจะพาแฟนมาด้วย! แล้วไหนแฟนที่แกจะพามาแนะนำให้ฉันรู้จักฮะ!”
“อ่า! ผมจะพาแฟนมาในครั้งหน้าดีไหมครับ”
“ไม่ได้! ฉันต้องการจะได้วันนี้! ตอนนี้! “
……
หลังจากผ่านการโต้เถียงกันระหว่างแม่ลูก ตอนนี้บนโต๊ะขนาดใหญ่กับเต็มไปด้วยอาหาร ซึ่งทั้งหมดเป็นอาหารท้องถิ่นจากบ้านเกิดของลูชิน เห็นได้ชัดว่าอาหารพวกนี้ต่างก็เป็นฝีมือพวกญาติๆและแม่ของเขา
“ป้าสอง! แล้วพี่ลูจุนและลูไห่ไม่มาด้วยเหรอครับ” ลูชินที่เห็นว่าคนบนโต๊ะอาหารไม่ครบ ก็เกิดส่งสัยขึ้นมา
“ เขาไปที่เซียวเฮ่ยนะ! ลูจุนที่ไปรับบอกว่าพวกเขาใกล้จะถึงบ้านหลานแล้ว” ป้าสองได้ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
ลูไห่เป็นลูกของลุงสอง เขาเกิดหลังลูชินไปไม่กี่ปี เห็นว่าปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เขาเรียนในมหาลัยอีกด้วย
พูดถึงโจโฉโจโฉก็มา!
พี่ใหญ่อย่างลูจุน ได้เดินเข้ามาพร้อมกับลูไห่ เห็นได้ชัดว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้ พี่ใหญ่ของเขาได้เปลี่ยนไปมาก เขาดูอ้วนขึ้นและยังมีเคราสั้นๆใต้คางอีกด้วย
แต่เมื่อลูชินเห็นสภาพของลูไห่ก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมา เพราะตอนนี้ตามตัวของน้องเล็กนั้นเต็มไปด้วยบาดแผล เห็นได้ชัดว่าก่อนที่พี่ใหญ่จะไปรับตัวมานั้น เขาจะต้องถูกทำร้ายมาอย่างแน่นอน
“ลูไห่! มันเกิดอะไรขึ้นกับลูกกัน? ” ป้าสองที่เห็นสภาพของลูกชายตัวเองเป็นแบบนั้นก็ตกใจอย่างมาก “ใครมันทำร้ายลูกแบบนี้! ไม่ได้ละ! แม่จะต้องโทรแจ้งตำรวจ!”
ลุงสองที่เห็นแบบนั้นก็ตะโกนว่า : “เดียวก่อน! ไหนลูกอธิบายมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมลูกถึงมีสภาพแบบนี้”
กลับเป็นพี่ใหญ่อย่างลูจุนที่พูดขึ้นว่า: “ผมเห็นเขาถูกพวกนักเลงรุมทำร้ายนะครับ!”
“ อะไรนะ! แล้วทำไมมันถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”ลุงใหญ่ที่พูดแบบนั้นก็เหมือนจะคิดอะไรได้ เขาจึงหันไปทางป้าสองแล้วพูดว่า “น้องสะใภ้สอง! เธอช่วยนำตัวลูกชายของเธอไปทำความสะอาดบาดแผลก่อนละกัน อีกเดียวเราจะมาฟังกันว่าที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”