บทที่305
ผู้แปล : N.
หลังจากที่พวกเขาออกจากร้านกาแฟ พวกเขาทั้งสองได้เลือกที่จะมาเดินข้างทะเลสาบของเมือง
มันเป็นช่วงเวลาเย็น, พระอาทิตย์ตกที่ส่องประกายเหนือน้ำในทะเลสาบ แสงสีทองที่มันก็แผ่ไปถึงแสงสีแดงตรงขอบฟ้า
และรอบทะเลสาบนี้เองก็ปลูกต้นหลิวเต็มพื้นที่ มันยิ่งทำให้บรรยากาศช่วงยามเย็นแบบนี้เหมาะกับการมาเดินเล่นของคู่รัก
ลูชินที่เดินมาซักพักแล้วแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะชวนพี่สาวซูคุยเรื่องอะไรดี และเหมือนว่าทางพี่สาวซูเองก็เหมือนจะมีเรื่องอะไรที่ต้องการบอกเขาเช่นกัน
“อ๊ะ?” ลูชินตกใจเมื่อมีมือปริศนาเข้ามาจับมือของเขา แต่เขาก็รู้ทันทีว่าเจ้าของมือข้างนั้นเป็นใคร
“นายรู้มั้ยว่าฉันเองก็เคยเดินเล่นกับผู้ชายคนหนึ่งในสถานที่ที่สวยงามแห่งนี้ แต่โชคไม่ดีที่หลังจากนั้นพวกเราต้องแยกจากกัน “
ขณะที่เธอพูดเรื่องในอดีต เธอได้จับมือลูชินไว้ไม่ยอมปล่อยพร้อมกับเดินไปตามทางเท้าในทะเลสาบ
ลูชินรู้ว่าทำไมพี่สาวซูถึงทำแบบนี้ แต่จะให้เขาปฏิเสธการกระทำของเธอก็คงดูไม่ดีเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงปล่อยเลยตามเลยไปจะเป็นการดีที่สุด
ทั้งสองคุยกันขณะที่เดินไปตลอดทาง เห็นได้ชัดว่าถนนนี้ทอดยาวไปตามสันขอบของทะเลสาบ และกว่าที่พวกเขาจะรู้ตัวก็เริ่มมืดแล้ว
“ฉันเริ่มหิวแล้วสิ!” ซูเฉิงมองไปที่ลูชิน ก่อนที่เธอจะพูดพร้อมกับแสดงท่าทางประกอบว่า “เราไปหาที่ทานมื้อเย็นกันเถอะ!”
“ดี! ผมเองก็กำลังรู้สึกหิวเหมือนกัน” พูดจบลูชินก็ได้เปิดโทรศัพท์ของเขาแล้วถามเรื่องร้านอาหารกับระบบผู้ช่วยอย่างเรทคลาวด์
ใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะปรากฏร้านอาหารพิเศษริมทะเลสาบขึ้นมาและทั้งสองก็พร้อมที่จะไปทันที แต่เมื่อพวกเขาออกจากสวนสาธารณะจะไปที่ร้านอาหารนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันขึ้นเสียก่อน
มีคนหลายคนในสวนสาธารณะที่กำลังเดินไปรอบๆทางเท้า และในกลุ่มที่กำลังเถียงกันนั้นดูเหมือนว่าจะมีคนต่างชาติคนหนึ่งอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
“ฉันไม่ได้เอาเงินของคุณไปจริงๆ! ฉันกำลังเก็บมันขึ้นมาจะมีเวลาที่ไหนไปเอาเงินของคุณได้กัน!” หญิงสาวที่เป็นชาวต่างชาตินั้นกำลังพยายามเถียงกับชายคนหนึ่งด้วยภาษาจีนกลาง
ในประเทศจีนแม้ว่าทุกคนจะสามารถเข้าใจภาษาจีนกลางได้ แต่คนที่พูดได้มาตรฐานจริงๆนั้นมีน้อยมาก
สำเนียงของผู้หญิงคนนั้นทำให้ลูชินรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย
“ผายลมเถอะ! ถ้าเธอไม่ได้ขโมยมันไป แล้วทำไมเงินสองพันหยวนของฉันถึงหายไปละ!” ชายคนหนึ่งตะโกนออกมา ก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับกลุ่มเพื่อนๆของเขาต่อว่า : “พวกนายก็เห็นตอนที่เธอเปิดกระเป๋าตังของฉันใช้ไหม? ถ้าเธอยังไม่ยอมรับว่าขโมยเงินของฉันไป ฉันคงต้องโทรหาตำรวจแล้วละ! “
มีบางคนชี้มาที่ผู้หญิงต่างชาติ ก่อนที่เขาจะพูดว่า: “ทำไมเดียวนี้คนต่างชาติถึงเป็นโจรกันมากขึ้นนะ!”
“ แต่ฉันไม่ได้เอาไปจริงๆ!” หญิงสาวได้พูดแย้งกลับมา
“เธอจะบอกว่าเธอไม่ได้เอาไป! ทำไมเธอถึงหน้าด้านแบบนี้! ดี! ฉันจะโทรหาตำรวจเดียวนี้ และฉันจะให้ตำรวจพาเธอเข้าคุก!”
“เข้าคุก! ดี! ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครกันแน่ที่จะเข้าคุก! ” หญิงชาวต่างชาติเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“อ๊ะ?” คนที่ข่มขู่เธอเริ่มรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกอย่างมาก เพราะปกติถ้าเขาพูดคำนี้ออกมาฝ่ายตรงข้ามจะต้องรีบมอบเงินมาให้เขา เพื่อที่จะได้ไม่เจอเรื่องยุ่งยากตามมา
“ได้! แต่จะไม่เวลานี้อย่างแน่นอน เธอจะต้องคืนเงินสองพันหยวนมาให้ฉันก่อน ไม่อย่างนั้นเธอก็อย่าหวังว่าจะออกไปจากที่นี้ได้!” ชายคนนั้นได้พูดขู่ออกมา
“แต่ฉันไม่ได้เอามันไปจริงๆ!”
……
“ อืม?” ลูชินพูดด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น และเขาก็รู้ว่าผู้หญิงชาวต่างชาตินั้นเป็นใคร เธอเป็นรองกัปตันของเครื่องบินส่วนตัวของเขาที่มีชื่อว่าแฟนนี่
บริษัทลู่เทคโนโลยีได้ซื้อเครื่องบินส่วนตัวจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่ใช้เรื่องแปลกที่จะมีสมาชิกลูกเรือจำนวนมากเป็นพิเศษ และแฟนนี่เองก็รับผิดชอบเรื่องเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของลูชิน ก่อนหน้านี้เขาเองยังพูดคุยกับเธออยู่เลย
ไม่กี่วันที่ผ่านมาแฟนนีเองก็ทักแชทมาคุยกับเขาทุกวัน แต่เขาก็ไม่มีเวลามาตอบเธอทุกครั้ง ดังนั้นเขาจึงลืมไปแล้วว่าเธอเองก็อยู่ที่จังกวัดเจียงเฉิงด้วย
“ แฟนนี่!” ลูชินได้ตะโกนเรียกเสียงดัง ฟานนี่ที่ได้ยินคนเรียกชื่อตัวเองก็หันกลับมามองทันที ก่อนที่เธอจะแสดงความประหลาดใจออกมาและตะโกนตอบกลับไปว่า: “ประธานลู!”
ลูชินได้เดินเข้าไปและอย่างสงสัยว่า: “เกิดอะไรขึ้น?”
“คุณเป็นเพื่อนของเธอเหรอ?” ชายร่างใหญ่คนที่ตะโกนเถียงกับแฟนนี่จ้องไปคนที่เข้ามาใหม่ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า: “มันก็เป็นเรื่องง่ายๆ พอดีฉันทำกระเป๋าเงินของฉันหาย และเธอคนนี้ก็เป็นหยิบกระเป๋าเงินของฉันไป นั้นจึงทำให้เงินสองพันหยวนที่ฉันมีอยู่ในกระเป๋านั้นหายไป! ถ้านายเป็นเพื่อนของเธอก็ช่วยเธอจ่ายเงินคืนมาให้ฉันซะ! “
“ไม่อย่างนั้น! ทั้งนายและเธอจะไม่มีวันออกไปจากที่นี้ได้!”
แฟนนี่ที่ได้ฟังแบบนั้นก็รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว: “ประธานลู! ฉันไม่ได้เอาเงินของพวกนั้นไปจริงๆนะ ฉันก็แค่มาเดินเล่นที่ทะเลสาบนี้ ก่อนที่ฉันจะเจอกระเป๋าเงินตกอยู่บนพื้น ฉันที่เห็นแบบนั้นก็ได้หยิบมันขึ้นมาก่อนที่จะโทรเรียกตำรวน แต่ใครจะคิดว่าฉันยังไม่ได้โทรหาตำรวจเลย คนพวกนี้ก็เข้ามาล้อมฉันพร้อมกับพูดว่าฉันขโมยเงินของพวกเขาไป! “
“ก็มันเป็นเรื่องจริง!” ชายร่างใหญ่เดินเข้าไปคว้าแขนของแฟนนี่ ขณะที่ลูชินเห็นแบบนั้นเขาก็รีบจับแขนของชายคนนั้นไว้ ก่อนที่เขาจะใส่แรงกดลงไปจนทำให้ชายคนนั้นร้องออกมา
ซูเฉิงที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้ามาห้ามสถานการณ์ทันที: “ฉันว่าพวกนายควรจะให้เรื่องจบได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันเกรงว่าพวกนายคงจะต้องเสียใจกับสิ่งที่จะตามมาอย่างแน่นอน”
“มึ* ปล่อยมือกูเดียวนี่!” ชายคนที่ลำชินจับมือไว้นั้นได้ร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด เขารู้สึกว่ามือที่ลูชินใช้จับเขาไว้นั้นเหมือนเป็นคีมคีบเหล็กที่แข็งแกร่ง
แฟนนี่เห็นสิ่งนี้จากระยะใกล้ มันทำให้เธอแสดงสีหน้าสยองขวัญออกมา
“จะง่ายไปมั้ย! ก่อนหน้านี้นายบอกว่าเพื่อนของฉันขโมยเงินนายไปถึงสองพันหยวน?” ลูชินที่พูดมาถึงตรงนี้ก็หลุดหัวเราะเยาะออกมา “นายรู้ไหมว่าเงินเดือนของเธอต่อเดือนนั้นมากแค่ไหน?”
“กูไม่สน! ตอนนี้มึ*ช่วยปล่อยมือกูก่อนได้ไหม? ไม่อย่างนั้นมึ*เจอดีแน่!” ชายคนนั้นใช้ทั้งการขอร้องและการขู่ออกมา
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็เริ่มแรงบีบมากขึ้น: “โอ้! นี้นากำลังขู่ฉัน? ฉันละอยากเห็นจริงๆว่านายจะทำอะไรได้!”
“มึ*ว่าอะไรนะ?” พวกเพื่อนๆของชายคนนั้นได้เดินเข้ามาล้อมลูชินเอาไว้ทันทีหลังจากที่พวกเขาได้ยินประโยคนั้นของลูชิน
ซูเฉิงที่เห็นแบบนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า: “หยุดนะ! นี่คือสวนสาธารณะ! พวกนายควรรู้ไว้ว่าถ้าพวกนายก่อปัญหาขึ้นที่นี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง!”
“พวกนายคิดว่าฉันพูดเล่นใช้ไหม?! ได้! ฉันจะโทรหาผู้อำนวยการหูทันที! ฉันเองก็อยากรู้เช่นกันว่าถ้าพวกนายโดนผู้อำนวยการหูจับจะเกิดอะไรขึ้น?”
พูดจบเธอก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่จะโทรไปยังหมายเลขหนึ่งทันที: “สวัสดีค่ะ! ผู้อำนวยการหูค่ะ! พอดีฉันเจอปัญหานิดหน่อยในเมืองของท่านนะค่ะ! ใช้ค่ะ…”
เมื่อพวกนั้นได้ยินชื่อของผู้อำนวยการหู หลายคนได้แสดงสีหน้าตกใจออกมา พวกเขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูสวยคนนี้จะมีเส้นสายมากขนาดนี้
หนึ่งในลูกน้องของชายคนนั้นได้พูดขึ้นว่า: “ดี! ฉันจะเห็นแก่หน้าสวยๆของเธอ เรื่องในวันนี้พวกฉันจะไม่เอาเรื่อง!”
หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ ทั้งกลุ่มก็รีบวิ่งหนีไปทันทีขนาดกระเป๋าตังต้นเรื่องพวกนั้นยังไม่ได้สนใจจะนำกลับไปด้วยซ้ำ
แฟนนี่ที่เห็นว่าสถานการณ์ได้ถูกแก้ไขเรียบร้อยแล้วก็ถอนหายใจออกมา “ฉันต้องขอบคุณประธานลูและเพื่อนของประธานด้วยที่ช่วยฉันเอาไว้”
ซูเฉิงที่พึ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกก็สำรวจเธอทันที และเธอก็พบว่าผู้หญิงต่างชาติตรงหน้านั้นดูสวยอย่างมาก และการแต่งตัวของเธอก็มีเอกลักตามแบบของชาวต่างชาติอีกด้วย
“ ไม่เป็นไร! พวกนั้นก็พวกนักต้มตุ๋นที่ชอบมาหลอกชาวต่างชาตินั้นแหละ! ครั้งหน้าถ้าเธอไปเที่ยวที่ไหนก็ระวังเอาไว้ละ มันอาจจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้ก็ได้” ลูชินได้พูดเตือนแฟนนี่ออกมา