บทที่214
ผู้แปล : N
“ แต่ฉันว่าเสียงนี้มันดูเจ้าชูยังไงไม่รู้? ใครเป็นคนออกแบบเสียงแบบนี้กัน!” จิงกวงที่ได้ยินเสียงของเซียงไบก็แสดงความไม่พอใจออกมา
เซียงไบโต้กลับว่า: “ในฐานะที่เป็นรถมอเตอร์ไซค์! ฉันต้องบอกว่าเสียงนี้ถือว่าปกติ ที่ไม่ปกติก็คงเป็นอคติของนายมากกว่า?”
“แก!” จิงกวงถึงกับพูดไม่ออก
ฟานฟานที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา: ” จิงกวง! เขาก็เป็นแค่โปรแกรมน่า นายก็อย่าไปเก็บคำพูดของเขามาใส่ใจเลย! ”
ขณะที่เธอพูดแบบนั้นเธอก็ได้ขึ้นไปนั่งบนตัวเซียงไบแล้ว และเธอได้ออกไปขับกับมันนานเป็นชั่วโมงก่อนที่จะกลับเข้ามายังร้าน
“เป็นไงบ้าง? ทำไมเธอถึงไปนานขนาดนั้น?” จิงกวงได้ถามขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าแฟนของเขากลับมาแล้ว
ตอนนี้ฟานฟานได้แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาอย่างปิดไม่มิดและพูดว่า: “รถคันนี้สุดยอดเกินไป เขาสามารถเร่งความเร็วจากศูนย์ถึงร้อยได้ในเสี่ยววินาทีเท่านั้น ฉันไม่เคยขี่รถแบบนี้มาก่อน!”
“จริงเหรอ?” ทุกคนมองเซียงไบอย่างสงสัย
หงเจิ้นถามขึ้นว่า: “มันดีกว่ารถมอเตอร์ไซค์ของผมไหมครับพี่ใหญ่?”
“มันนี้กว่ามาก!” ฟานฟานได้ยืนยัน
“หงเจิ้น นายแพ้แล้ว!” เพื่อนๆที่อยู่ด้วยกันได้พูดล้อออกมา
หงเจิ้นที่ได้ยินแบบนั้นก็เหมือนจะไม่ยอมแพ้ แต่เขาก็ไม่รู้จะหาคำอะไรมาทักท้วงเช่นกัน ดังนั้นเขาก็ต้องปล่อยให้เรื่องนี้จบลงแบบนี้ไป
การแข่งขันรถมอเตอร์ไซค์นั้นถูกจัดขึ้นที่มอเตอร์เวย์แถวๆชานเมือง โดยที่งานนี้ยังได้มีการจัดเตรียมอุปสรรคต่างๆเอาไว้เป็นพิเศษอีกด้วย
พวกเขามาถึงสนามแข่งก่อนสามชั่วโมง ฟานฟานและคนอื่นๆนั้นได้รีบเข้าไปจัดเตรียมอุปกรณ์และสถานที่สำหรับทีมของพวกเขา โดยที่ทิ้งให้ลูชินและเซียงไบอยู่ในห้องพักเพียงลำพัง
“ นายกล้ามากนะที่ขัดคำสั่งของฉันแบบนั้น ครั้งหน้านายคงเปลี่ยนร่างโชว์ทุกคนเลยสินะ?” ลูชินถามออกมาด้วยความโกรธ
เซียงไบพูดอย่างเฉยเมยว่า: “พ่อจะไปกังวลอะไร? พวกนั้นเชื่อว่าผมเป็นเพียงระบบเสียงอัจฉริยะเท่านั้น ”
“นั้นไม่ใช้ประเด็นที่ฉันจะพูด! ประเด็นที่ฉันอยากจะสื่อก็คือนายไม่ได้ฟังคำสั่งของฉัน!” ลูชินพูดอย่างจริงจังว่า “ครั้งนี้จะเป็นการเตือนครั้งสุดท้าย ถ้านายทำอะไรที่ส่งผลเสียต่อพวกเราอีก ฉันจะจับนายไปขังไว้ที่โรงรถแล้วล็อคไม่ให้นายเห็นดาวเห็นตะวันอีกเลย! “
เซียงไบรู้ทันทีว่าลูชินไม่ได้พูดเล่น มันจึงตอบว่า: ” ผมผิดไปแล้ว! ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก! อย่าจับผมไปขังไว้ที่โรงรถเลยนะ ผมขอสาบานกับเสียงอันไพเราะของตัวเองว่าจะไม่ทำอะไรที่เป็นการขัดคำสั่งของพ่ออีกแล้ว.”
“และนายต้องพูดให้สุภาพขึ้นด้วย อย่าทำให้ฉันเสียหน้าเด็ดขาดเมื่ออยู่กับคนอื่น “ลูชินได้พูดย้ำอีกครั้ง
“ โอเคพ่อ ผมจะทำตัวดีๆ แล้วเรื่องนี้ผมต้องสาบานด้วยไหม?” เซียงไบพูดต่อว่า “ พ่อ..ผมเองก็มีความฝันเหมือนกัน ความฝันของผมคือการเป็นนักร้องผู้ยิ่งใหญ่!”
“นายยังคิดจะร้องเพลงอยู่อีกหรือ? “ลูชินได้ถามออกมาอย่างสงสัย
“แน่นอน! ตอนนี้ผมก็พอมีพื้นฐานหลายอย่างแล้วด้วย!” เซียงไบพูดจบด้านบนของถังน้ำมันก็เปิดออก แล้วมีอุปกรณ์ที่เหมือนพวกเครื่องดนตรีชิ้นเล็กๆอยู่ และเขายังเห็นว่าในนั้นยังมีพวกเทปที่อยู่ในร้านก่อนหน้านี้อีกด้วย
“ นายเอาเวลาไหนไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้?” ลูชินถามออกมา
“ก็ช่วงที่พี่สาวฟานฟานลองขี่ผมไง พ่ออยากฟังผมร้องไหม??” เซียงไบไม่รอให้ลูชินตอบตกลง มันก็ได้ร้องขึ้นว่า: “ฉันเป็นนกตัวเล็กๆ ฉันจะบินได้อย่างไร… ”
เสียงของเซียงไบนั้นมีเสียงจำพวกโลหะกระทบกันปนอยู่ด้วย และระบบเสียงของมันนั้นเหมือนว่าจะไม่สมบรูณ์มันจึงทำให้เสียงที่มันร้องออกมานั้นเหมือนกับมีคนกำลังนำเล็บไปขีดกับแผ่นเหล็กยังไงยังงั้น
“หยุด! หยุดร้องก่อน! หยุด!” ลูชินไม่สามารถทดฟังได้มากกว่านี้อีกแล้ว นี้ไม่ใช้การร้องเพลงแล้วมันคือการฆ่ากันด้วยเสียงมากกว่า
“เป็นไงพ่อ ผมร้องได้ดีไหม?” เซียงไบยังพูดอย่างภูมิใจว่า “ผมยังได้เรียนรู้อย่างอื่นมาอีกนะ พ่อจะลองฟังเพลงที่ผมแต่งขึ้นมาสดๆไหม?! ”
” เวลานั้นจะมีทางวนกลับมา ไม่ว่าจะเป็นในอดีตหรือตอนนี้… “เซียงไบได้ร้องออกมาทันที
การร้องครั้งนี้ของเขาก็ทำให้ลูชินหมดความอดทนแล้ว เขาตะโกนอย่างรุนแรงว่า “ พอได้แล้ว!” ลูชินพูดอีกว่า “ ตอนที่นายเกิดมาครั้งแรกนั้นสมองของนายมีปัญหา ดังนั้นนายไม่ควรร้องเพลงอีกไม่งั้นสมองของนายอาจจะไม่สามารถกลับมาเป็นสภาพปกติได้!”
เซียงไบไม่สนใจเรื่องที่ลูชินพูดขึ้นมาเลย มันกลับเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก่อนที่จะพูดว่า: “พ่อต้องการให้ผมล้มเลิกความฝันของตัวเองใช้ไหม? ทำไม่พ่อต้องขัดขวางความฝันของลูกตัวเองด้วย? แต่ถึงพ่อจะไม่เห็นด้วยยังไงผมก็ยังจะยึดมั่นในความฝันของผมเสมอ!… “
” เดียวก่อน! มีคนมากลับไปเป็นรถก่อน “
ลูชินพูดจบก็มีคนเคาะประตูจากด้านนอก เขาที่ได้ยินแบบนั้นก็ไปเปิดประตูก่อนที่จะเห็นเป็นผู้หญิงคนหนึ่งจากการแต่งตัวแล้วก็รู้ว่าเธอเป็นพนักงานอย่างแน่นอน
เธอเห็นลูชินเปิดปะตูออกมาก็ได้ยิ้มเป็นการทักทาย
ลูชินถามอย่างสงสัยว่า: “เออ…คุณพนักงานมีอะไรไหมครับ?”
พนักงานพูดว่า: “สวัสดีค่ะ ฉันต้องขอให้คุณช่วยหยุดร้องเพลงได้ไหม? เพราะได้มีลูกค้าที่อยู่ห้องข้างๆแจ้งมาว่าเสียงร้องของคุณนั้นรบกวนพวกเขา”
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มเกร็งๆออกมา ก่อนที่เขาจะตอบกลับไปว่า: “โอเคครับ ผมจะไม่ร้องอีกแล้ว”
เมื่อพนักงานเดินจากไป ลูชินได้ตะโกนออกมาว่า: “เห็นไหมว่าพวกเขาคิดว่าเสียงของนายนั้นน่ากลัวขนาดไหน?”
“พวกนั้นเป็นคนหยาบคาย พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงหัวใจของเพลงได้จริงๆ “เซียงไบยังไม่ยอมเรื่องนี้
…
ในพื้นที่พักผ่อนของผู้เข้าแข่งขัน ฟานฟานได้สวมชุดนักขับมืออาชีพอยู่ ต้องบอกว่าเธอใส่ชุดนี้มันได้อารมณ์ของผู้หญิงเท่อย่างมาก
“ฟานฟาน! เธอก็มาแข่งขันรายการนี้ด้วย! ผมไม่คิดเลยว่าเธอเองก็มีความสามารถมากพอที่จะมาแข่งขันในระดับนี้ได้?” เสียงของชายคนหนึ่งได้ดังขึ้น ฟานฟานได้มองไปยังคนที่พูดก็พบว่าเป็นชายหนุ่มผมสั้น
คนนี้เธอรู้จัก เขามีชื่อว่าเฉาชิง เขามาจากร้านคู่แข่งของเธอ เธอต้องยอมรับว่าเฉาชิงนั้นเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวคนหนึ่งและยังเป็นคนขี้โกงด้วย
มีอยู่ครั้งหนึ่งร้านของพวกเธอได้ไปแข่งกัน แต่การแข่งขันนั้นก็ต้องมาจบลงกลางคัน เพราะเกิดเหตุทำร้ายร่างกายกันจนทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นจำนวนมาก ในเหตุการณ์นั้นเธอเองก็ได้รับบาดเจ็บแขนหักและข้อเท้าร้าวอีกด้วย ดังนั้นพวกเธอจึงได้ตกลงกันมาตัดสินอีกครั้งในรายการนี้
“เฉาชิง?” ฟานฟานได้พูดชื่อของอีกฝ่ายออกมาอย่างเย็นชา
“ฉันก็คิดว่านายจะกลัวจนไม่มาแข่งครั้งนี้ซะแล้ว!”
เฉาชิงได้ยิ้มออกมาก่อนที่จะพูดว่า: “ผมก็คิดว่าเธอจะโดนตำรวจจับข้อหาขับรถเร็วเสียอีก ”
“ไอ้ขี้โกง แก่มาที่นี้มีเรื่องอะไร?” จิงกวงได้พูดอีกว่า ” ทำไมแกถึงไม่ไปอยู่ในห้องของนาย มาที่นี้ทำไม? ฉันเผอิญได้ยินมาว่าการแข่งครั้งนี้ร้านของนายจะเปิดการพันด้วยนิ? นายจะมีเวลาว่างมาเดินเล่นได้ไง?! ”
เบื้องหลังของเฉาชิงและร้านของเขานั้นมีไม่ธรรมดาอย่างที่พวกนั้นได้แสดงออกมา และพวกนั้นยังมีความสัมพันธ์กับกลุ่มกวางจากอีกด้วย ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจที่พวกนั้นจะกล้าเปิดการพนันในการแข่งรถครั้งนี้
เฉาชิงได้ตอบแบบเหยียดๆว่า:“ โอ้ เธอได้ยินเสียงแมวดังแถวนี้ไหม? ฉันละไม่ชอบพวกสัตว์พวกนี้เลย!”
“ นายกำลังมองหาความตาย!” ฟานฟานได้ตะโกนขึ้นมา
“อ่า!…ทำไมเธอถึงแสดงอาการแบบนั้นละ? ผมไม่คิดจะสู้กับผู้หญิงหรอกนะ แต่ถ้าเปลี่ยนเธอขึ้นไปอยู่บนเตียงก็ว่าไปอย่าง” เฉาชิงพูดออกมายิ้มๆ
“แก!” ฟานฟานที่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องการเข้าไปต่อยเฉาชิงให้รู้ดำรู้แดงไปเลย แต่ทันใดนั้นก็มีคนพูดขึ้นว่า: “พวกคุณกำลังทำอะไรกัน อยากถูกตัดสิทธิ์ในการแข่งครั้งนี้ใช้ไหม?”
ฟานฟานได้พูดอย่างไม่ยินยอมว่า “เจอกันที่สนามแข่ง แม่*จะทำให้แกพูดไม่ออกเลย!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะคอยดูก็แล้วกัน ” เฉาชิงยังคงหัวเราะขณะที่จินกวงเข้าไปดึงตัวแฟนของเขาไว้ เพราะเขารู้ว่าชายตรงหน้าหวังผลอะไรอยู่