บทที่ 616 การประชุม (5)
เด็กเติบโตอย่างรวดเร็ว และบาทหลวงรู้ว่าเขาคนเดียวไม่เพียงพอที่จะนำสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเด็กออกมาได้ เด็กต้องการแบบอย่างที่ดียิ่งกว่า เพื่อที่จะเบ่งบานเหมือนอัศวิน เขาต้องไปที่เมืองหลวง
ครอบครัวของเขาที่โบสถ์เข้าใจและสนับสนุนเขา แม่ชีให้ทุกสิ่งที่พวกเธอมี
3 เหรียญทองเพื่อใช้สำหรับค่าใช้จ่ายในการเดินทาง และเด็กๆ ก็จากเมืองหลวงไปพร้อมกับอัศวิน
การเดินทางของพวกเขาไม่ราบรื่นอย่างที่หวังไว้ พวกเขาเจออันธพาล เผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดและติดอยู่ในอุปสรรคธรรมชาติ
บาทหลวงและนักเรียนเอาชนะอุปสรรคมากมายจนในที่สุดก็มาถึงเมืองหลวง
เมืองหลวงของพัลซาร์ยังคงงดงามแม้เมื่ออายุขัยของโลกใกล้จะสิ้นสุดลงก็ตาม
อาคารสูงและถนนที่คึกคักชวนให้เด็กหลงใหล
บาทหลวงของเขา ผู้ซึ่งเคยรับใช้อาณาจักรในฐานะอัศวินพาเด็กไปที่พระราชวังโดยใช้เส้นสายเก่า ที่นั่น เด็กได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งต่อมากลายเป็นนายท่านของเขา
ชื่อของนายท่านในอนาคตของเขาคือ ‘ปูฮาเรน’ เด็กชายผู้เปราะบางตัวสั่นด้วยความกลัวและความไม่แน่นอน
**
[โลก – เกาหลี]
โมแร็กซ์ สืบเชื้อสายมาจากรูปดาวห้าแฉก การถือกำเนิดของปีศาจขนาดมหึมานี้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง ขาขวาของเขาลงมาก่อนแล้วบดทุ่งหญ้าใกล้กับชายแดน ขาซ้ายของเขาทำลายบาเรียที่ฮีโร่สร้างไว้
เช่นเดียวกับที่ปีศาจยักษ์เหยียบย่ำบนโลก
“…”
คิมฮาจินจ้องไปที่ปีศาจในความเงียบ แม้ว่าโมแรกทุกตัวได้ปรากฏบนโลกแล้ว สัญชาตญาณของเขาก็เตือนเขาว่าสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
“อืม….”
สิ่งที่เขาเห็นได้จากพื้นดินมากที่สุดคือ หัวเข่าของป๊ศาจ ร่างกายส่วนบนของโมแร็กซ์ถูกซ่อนจากมุมมองด้านหลังเมฆและหมอก
คิมฮาจินตัดสินใจที่จะเพิ่มระยะห่างระหว่างพวกเขาก่อน เพราะนักแม่นปืนต้องอยู่ห่างจากเป้าหมายของเขาเพื่อให้สามารถเล็งได้อย่างถูกต้อง เขาจึงต้องอยู่ห่างจากสนามรบมากที่สุด
“อยู่ที่นี่นะ ฉันจะกันนายจากด้านหลังเอง”
เขาหายตัวไป ทิ้งคิมซูโฮไว้เบื้องหลัง ไอลีนปรากฏขึ้นเกือบจะในทันที ซึ่งศีรษะของเธอชนเข้าอย่างจังเมื่อเธอหลุดออกจากประตูปีศาจ
“เฮ้คิมซูโฮ นั่นอะไรน่ะ?”
ไอลีนถามแล้วถูศีรษะของเธอ คิมซูโฮจับมิสเทลทีนให้กระชับขึ้น
“มันคือ โมแร็กซ์”
“โมแร็กซ์?”
“ใช่”
โมแร็กซ์ – ภัยพิบัติแบบเดียวกับที่ทำลายอคทรีน่าเมื่อในครั้งอดีตตกาล
คิมซูโฮยังจำปีศาจตนนั้นได้ ว่ามันแข็งแกร่งขนาดไหน และจดจำได้แม้กระทั่งหยาดน้ำตาของปูฮาเรน
“…อือ ช่างเถอะ”
ไอลีนเพิ่มพลังเวทย์มนตร์ของเธอ ดวงตาของเธอวูบวาบและเปล่งประกายขณะมองไปที่โมแร็กซ์พร้อมยืดเส้นยืดสาย
“ไม่มีอะไรสำคัญแล้วละเมื่อฉันฆ่าเขา”
…..
– เรามีข่าวด่วน! ปีศาจกำลังเป็นพยานอยู่ทั่วโลก!
-ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! เราต้องการความช่วยเหลือ!
-ขอกำลังเสริมด้วย!
เสียงที่สิ้นหวังเกิดขึ้นใน smartwatches ของฮีโร่
“กะ- เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆก็เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นละ?”
ไอลีนรู้สึกงงงวย คิมซูโฮเอนกายลงอย่างสงบและมองดู smartwatches ของฮีโร่ที่อยู่ข้างๆเขา
– นี่คือญี่ปุ่น! รูปดาวห้าแฉกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้นดิน และปีศาจนับไม่ถ้วนก็เริ่มไหลออกมาจากมัน…
– นี่รัสเซีย! ป-ปีศาจปรากฏตัวที่นี่ด้วย!
เสียงเหล่านี้ทำให้คิมซูโฮสูญเสียความรู้สึกในความเป็นจริงของเขา เขาเริ่มเวียนศีรษะ วิสัยทัศน์ของเขาพร่ามัวและร่างกายของเขาเซ
ฝันร้ายของโลกก่อนหน้า ซึ่งเขาทำงานอย่างหนักจนลืมที่จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เรื่องนี้ทำให้เขาล้มป่วย
“สถานการณ์เดิมคืออะไร?”
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นเองก็มีเสียงที่ใสเป็นพิเศษไหลเข้าสู่หูของเขา คิมซูโฮเงยหัวขึ้น ยูยอนฮาอยู่ที่นั่น เธอกำลังดูสถานการณ์ปัจจุบันด้วย smartwatches ของยูจินวอง
“…”
การแสดงออกของเธอแข็งทื่อ เธอมองไปรอบๆ อีกครั้งและถอนหายใจ
“พ่อคะ หนูไปก่อนนะ”
“อื้ม ลูกอยู่ในที่ปลอดภัยเถอะ เร็วเข้า เฮ้ คิมฮวากอค!”
ยูจินวองสั่งให้ฮีโร่ จาก Essence of the Strait รีบไปกับยูยอนฮา
“ผม คิมฮวากอค ฮีโร่ขั้นสูงระดับกลาง โปรดจับมือผมไว้ หัวหน้าเจ้าหน้าที่ ผมมีทักษะเทเลพอร์ต”
“…โอเค”
ยูยอนฮาจ้องที่คิมซูโฮ และจับมือของคิมฮวากอค
วูบบ! —ในไม่ช้า คิมฮวากอคก็เปิดใช้งาน [เทเลพอร์ต] และเธอถูกย้ายไปยังที่ปลอดภัย
ไม่นานก่อนที่คิมฮวากอคจะกลับไปที่สนามรบอีกครั้ง เขาจับ smartwatches หลายตัวในมือของเขา
เขามอบหนึ่งในนั้นให้กับคิมซูโฮ
“หัวหน้าเจ้าหน้าที่สั่งให้ผมมอบสิ่งนี้ให้คุณครับ”
“อ่า ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ”
smartwatches นั้นเชื่อมต่อกับยูยอนฮาทันที
-นายได้ยินฉันไหม?
“…อื้ม”
คิมซูโฮพยักหน้า เขายักไหล่เมื่อเขามองดู smartwatches
“ยังไงก็เถอะ เธอเรียนรู้ทักษะใหม่หรอ? เสียงของเธอมัน…ผ่อนคลาย?”
มีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเสียงของยูยอนฮา เสียงที่ปลอบโยนนั้นดูเหมือนจะหาทางมาสู่เขาตามธรรมชาติแม้ในเวลาเช่นนี้ ต้องขอบคุณเสียงของเธอที่ทำให้เขามีสติอยู่ได้
– ใช่แล้ว แต่ฉันจะไม่บอกนายว่ามันคืออะไรหรอกนะ เน้นไปที่สถานการณ์ปัจจุบันในตอนนี้เถอะ
“…”
คิมซูโฮคว้าดาบของเขาในความเงียบ
ในขณะนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้าหาเขา กลิ่นของเธอนั้นช่างคุ้นเคย
มันคือ แชนายอน อย่างที่เขาคาดไว้
แชนายอนมองดูโมแร็กซ์ พร้อมกับดาบบัลมุงก์ในมือของเธอ
“…ใหญ่มาก ขนาดนี้มันเป็นไปได้ยังไง?”
เธอพึมพำและคิมซูโฮก็ยิ้มเล็กน้อย
แชนายอนหันไปหาคิมซูโฮ และปลอบโยนเขา
“อย่ากังวลมากนักสิ เกิดอะไรขึ้นนะ? นายดูไม่เป็นตัวเองเลยนะ”
“…”
คิมซูโฮยังคงนิ่งเงียบและขูดคอด้านหลังของเขา เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าความกลัวของเขาชัดเจนมาก
แชนายอนตบที่ไหล่คิมซูโฮหลายครั้งแล้วยิ้มออกมา
“ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะไม่เป็นไร คุณปู่อยู่ที่นี่ เขาจะจัดการสิ่งนั้นเอง”
แชนายอนมั่นใจอย่างที่คิมฮาจินเคยเป็นมาก่อน ความแตกต่างคือความมั่นใจของเธอได้รับการพิสูจน์เกือบจะทันที
ตึ้งงง-!
ธรรมชาติที่ล้อมรอบสะท้อนกลับมา
หญ้า ต้นไม้ โลก ธรรมชาติทั้งหมดเริ่มชัดเจนขึ้นและเริ่มกระตุ้น พวกเขารวมตัวกันอย่างรวดเร็วเพื่อสร้างร่างมนุษย์ขนาดใหญ่
นี่คืออวตารของอมตะที่สร้างโดยพลังของแชจูชึล
อวตารยืดตัวเองขึ้น เธอใหญ่เท่ากับโมแร็กซ์
“…ว้าว ฉันไม่เห็นเทคนิคนี้มาระยะหนึ่งแล้วน้าา”
แชนายอนชื่นชม คิมซูโฮเงยหน้าขึ้นมองธรรมชาติด้วยความงุนงง
ขาของเธอเป็นต้นไม้ และดินพันกันร่างกายของเธอที่ทำจากพลังเวทย์มนตร์ของ แชจูชึล แขนและหัวของเธอได้รับพลังงานจากท้องฟ้าสีฟ้า
นี่คือ ‘สี่สีอมตะ’ ที่ยอดเยี่ยม
“เอาล่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่คุณปู่เถอะเนอะ”
แชนายอนตบไหล่คิมซูโฮ
โมแร็กซ์เริ่มเคลื่อนที่ไปทางสี่สีอมตะ เขาเหยียดแขนไปสู่สิ่งสร้างอันศักดิ์สิทธิ์และสี่สีอมตะก็ทำเช่นเดียวกัน พลังอันยิ่งใหญ่ทั้งสองปะทะกันทำให้เกิดคลื่นกระแทกที่รุนแรง
!!!
คิมซูโฮจมอยู่ในคลื่นแห่งแรงดึงดูดที่ผลักทั้งร่างกายของเขาออกไป ทำให้เขาคว้าดาบไว้ทันที
—————-2—————–