บทที่ 539 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (1)
จินเซยอน มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ทุ่งหญ้าของเอเชียกลางดูแตกต่างจากที่เธอเห็นในหนังสือเรียนหญ้าสูงถึงเข่าต้นไม้ตั้งสูงขึ้นไปถึงท้องฟ้าและยังมีหมู่บ้านที่ก่อตั้งโดยกลุ่มปีศาจเล็กๆ
 
“…รู้สึกเหมือนฉันอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ” จินเซยอนพูดพึมพำด้วยความงุนงง
 
จินเซชานเองก็ลองมองออกไปนอกรถม้าด้วย แต่เนื่องจากสายตาของเขาไม่มีมนุษยธรรมเท่ากับคนอื่น เขาจึงไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ได้แบบเดียวกับ จินเซยอน ดังนั้นเขาจึงหันกลับมามอง ยูยอนฮา
 
“….”
 
ยูยอนฮา กำลังจ้องมองของที่เธอถืออยู่ในอ้อมแขนของเธอ เธอดูเหมือนจะคิดอย่างลึกซึ้ง จินเซชาน เป็นห่วงเธอ แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ในความคิดของเขา บทบาทเดียวของเขาก็คือเลขานุการของเธอที่ทำได้เพียงเฝ้าดูเธอจากข้างสนาม
 
“คุณโอเคไหม” จินเซยอนถามว่าเขาต้องการอะไร จินเซยอนยิ้มไปที่
จินเซชานก่อนจะย้ายไปนั่งถัดจากยูยอนฮา
 
ยูยอนฮาจ้องมองที่จินเซยอนจากนั้นก็พูดพร้อมพยักหน้า “ฉันสบายดี”
 
“อย่าให้กระเป๋านั้นใกล้กับร่างกายของคุณมากเกินไป มันจะมีผลเสีย ถ้าคุณต้องการมันไม่สายเกินไปที่จะเรียกพ่อค้าปีศาจ”
 
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ยูยอนฮา ก็ยิ้มอย่างขมขื่น ทุกคนได้พิจารณาแล้วว่าการเรียกพ่อค้าปีศาจเป็นเรื่องที่ดีเพราะพวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อ DP ที่เหมาะสม
 
“…ไม่พ่อค้าปีศาจเป็นปีศาจ พวกเขาเองก็ต้องการสิ่งนี้เช่นกัน”
 
แต่ยูยอนฮาไม่เชื่อใจพวกเขา ไม่มีการรับประกันว่าพ่อค้าปีศาจจะไม่ต้องการสิ่งที่ปีศาจอื่นๆอยากได้
 
ยูยอนฮา ถอนหายใจเข้าลึกๆแล้วมอง [Dimensional Entropy]
 
“มันสำคัญมากเหรอ” จินเซยอนถาม
 
ยูยอนฮา พยักหน้าและตอบกลับอย่างไม่ลังเล“ใช่ ฉันรู้จากทักษะที่ฉันได้รับจากหอคอยแห่งความปรารถนา [ทักษะ – ทำลายกฎ Lv.9]
ซึ่งเพิ่มความเร็วและความแข็งแกร่งของความคิดของฉันและ
[ทักษะพิเศษ – สายตาประเมินผล Lv.9] ซึ่งทำให้ฉันประเมินไอเท็มได้ภายใต้ขอบเขตการมองเห็นของฉัน”
 
การวิเคราะห์ [Dimensional Entropy] ยังคงเกิดขึ้นในหัวของ ยูยอนฮา มันเป็นแร่ที่ดีที่สุดในโลก
 
“ไอเท็มนี้สามารถช่วยชีวิตผู้คนนับไม่ถ้วน”
 
“….” จินเซยอน มองเธอแล้วยิ้มออกมา “ฉันก็หวังเช่นนั้นเหมือนกัน”
 
ยูยอนฮา ยิ้มกลับมาอย่างอ่อนแรง
 
“อืม….” คิมฮาจินซึ่งกำลังเฝ้าดูทั้ง 2 จากบริเวณใกล้เคียงไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอ เท่าที่เขาทราบก็ไม่ควรมีการเชื่อมต่อระหว่างทั้ง2 คน เมื่อไหร่ที่พวกเธอพัฒนาความสัมพันธ์แบบพี่น้องขึ้น?
 
“…ทั้ง 2 คนสนิทกันได้ยังไง” คิมฮาจินถามเพราะไม่สามารถระงับความอยากรู้ของเขาได้
 
ยูยอนฮา และ จินเซยอน จ้องมองที่ คิมฮาจิน แต่ทั้งคู่ก็ยืนพิงรถม้าโดยไม่พูดอะไรเลย
 
“อะไรกันน่ะ…” คิมฮาจินหัวเราะและขมวดคิ้ว
 
ยูยอนฮา พบมุมนี้ของเขาน่ารักดี “ฉันจะบอกนายทีหลัง.”
 
“…ชิ.” คิมฮาจินพยักหน้าอย่างไม่มีความสุขจากนั้นในวินาทีต่อมาดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ทันใดนั้นเขาก็เริ่มตรวจสอบรอบๆด้วยสายตาของเขา
 
[นายอยู่ที่ไหน? ฉันกำลังจะไปทดสอบประตูแห่งความรุ่งโรจน์]
 
แชนายอน ทำให้เขาสับสน คิมฮาจินยิ้มแล้วส่ายหัว
 
[ฉันไม่สามารถบอกเธอได้]
 
[อะไรนะ? ทำไมไม่ได้ล่ะ? แต่…จริงๆแบบนี้ก็อาจจะเป็นการดีที่สุด]
 
[หา?]
 
แชนายอน ยอมแพ้อย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจ คิมฮาจิน สับสน
 
[ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถพูดได้ถ้านายอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันยังไม่พร้อม…นายรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร?]
 
‘หึ.’ คิมฮาจินยิ้มเบาๆ
 
[อา ฉันเดาว่ามันค่อนข้างน่าอึดอัดใจ ดังนั้น?]
 
[ใช่แล้ว … ฉันคิดว่าพวกเราต้องค่อยๆคุยกัน 2 ครั้งต่อวัน เพื่อที่พวกเราจะได้คุ้นเคยกับการพูดคุยกัน พวกเราไปเล่นเกมกันก็ได้นะ นายรู้ไหมว่ามี Gladiator of the Century ภาคใหม่แล้ว?]
 
[หา]
 
[ดาวน์โหลดได้เลยนะ. มันเป็นที่นิยมในหมู่ฮีโร่เพราะมันช่วยในการฝึกซ้อมได้ด้วยพวกมันช่วยเพิ่มทักษะมากมายดังนั้นมันจึงเป็นที่นิยมสุดๆ ทัวร์นาเมนต์มีผู้ชมมากกว่า 900,000 คนเป็นประจำเลยละ….]
 
อย่างที่ แชนายอน บอกเธอเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับข่าวล่าสุด คิมฮาจินฟังเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าขณะที่จินเซยอนและยูยอนฮามองเขาราวกับเขาเป็นบ้า
 
[อ๊ะ เดี๋ยวก่อนฉันเป็นคู่หูกับจินซาฮยอคด้วยละ]
 
[อะไร? จินซาฮยอค?]
 
[ใช่ เธออยู่ที่นี่]
 
“นายทำอะไรอยู่น่ะ?” ทันทีที่แชนายอนบอกแบบนั้น ยูยอนฮาก็เข้ามาแทรก
 
“…!” แต่จู่ๆสีหน้าของคิมฮาจินแข็งทื่อ มันไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น
จินเซยอน ก็เหมือนกัน ด้วยการรับรู้ที่เหนือธรรมชาติของพวกเขาทั้ง
2 คน ทำให้พวกเขารู้สึก ‘ถึง’ ของใครบางคนที่เป็นศัตรูมีคนนอกเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกล
 
“….”
 
“….”
 
คิมฮาจินและจินเซยอน แลกเปลี่ยนสายตาเงียบๆในไม่ช้าโทรจิตของ
จินเซยอน ก็ดังขึ้นในหัวของ คิมฮาจิน
 
– พวกเราควรเตรียมตัวก่อน ฉันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่ฉันก็รู้สึกว่าเป็นศัตรู พวกเราควรทำตัวเป็นปกติไว้ก่อน
 
คิมฮาจินพยักหน้า
 
จินเซยอนยิ้มแย้มแจ่มใสและพูดว่า “อย่างไรก็ตามทุกคนต่างก็เลี้ยง
ตัวละครที่ได้รับการสนับสนุนด้วย DP ใช่มั้ยละ”
 
ระบบ DP นั้นมอบให้กับทุกคนที่ตามล่ามอนสเตอร์ผู้ที่มีรายได้มากกว่า 50,000 DP สามารถเล่นสิ่งที่เรียกว่า ‘มินิเกม’ และการสนับสนุนคนใน ลาลิออส กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ
 
“แน่นอนคุณจะประหลาดใจถ้ารู้ว่าฉันเป็นสปอนเซอร์ใคร” ยูยอนฮากล่าวอย่างภาคภูมิใจ
 
“โอ้ จริงเหรอ? แสดงให้ฉันดูหน่อยสิ”
 
ยูยอนฮา แสดงข้อมูลของคนที่เธอเป็นสปอนเซอร์ให้ เขาเป็นอัศวินระดับสูงที่ชื่อว่า กิมิทอส
 
“ว้าว กิมิทอสผู้บ้าคลั่ง! เขาเป็นของคุณเหรอผู้คนใน ลาลิออส ต่างก็ยกย่องเขา”
 
“… ลาลิออส อะไรนะ?” คิมฮาจินถามด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่ทราบแต่มีโลกออนไลน์ที่พัฒนาขึ้นสำหรัสปอนเซอร์กลุ่มลาลิออส นี้มีสมาชิกมากกว่า 200,000 คน
 
“มีโพสต์ทุกครั้งที่ กิมิทอส ซื้อชุดเกราะหรืออาวุธใหม่ๆ เขาซื้อชุดเกราะมังกรเปลวไฟสีดำเมื่อเร็วๆนี้ไม่ใช่เหรอ?”
 
“…อืมฉันไม่อยากจะคุยโวแล้วเธอล่ะ?” ยูยอนฮา ยักไหล่และเปลี่ยนหัวข้อ
 
“ฉันกำลังช่วยนักธนู ดูนี่สิ.”
 
ใน ลาลิออส จินเซยอน เป็นสปอนเซอร์นักธนูระดับกลางชื่อ เลกิโอะ
ยูยอนฮา และ จินเซชาน มองเขาด้วยแววตาประเมินทันที
 
“คันธนูนั้นดูเหมือนว่าทำด้วยแร่ เอมิทอส อ้อ เกราะของเขาทำจากหนังที่มีคุณภาพด้วย…”
 
ขณะที่ทั้ง 3 พูดคุยกันคิมฮาจินก็ตรวจดู ลิเทรน ของเขา
 
「 ลิเทรน กลายเป็นอัศวินระดับปรมจารย์ที่อายุน้อยที่สุดได้รับตำแหน่งเป็น อัศวินแห่งแสง แม้หลังจากขึ้นตำแหน่งผู้บัญชาการอัศวินเธอก็ยังไม่หยุดฝึกฝนตอนนี้ ‘ลัทธิ Extra’ ในปัจจุบันมีผู้เข้าร่วมมากกว่า 1000 คนต่อวัน ข้ารับใช้ภายใต้เธอคืออัศวินฝึกหัดหลายสิบคนที่ถูกดึงดูดโดยความสามารถพิเศษของเธอ ฉายาอัศวินแห่งแสงนั้นถูกตั้งให้ในภายหลัง ฉายาอัศวินถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในราชอาณาจักรทำให้
ลิเทรน มีอิทธิพลเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักร แต่ว่า
ลิเทรน ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้สานุศิษย์ของเธอและ
ผู้ติดตามพระวิหารกำลังสงสัยเรื่อง คุณ Extra พวกเขารู้ว่าเวลาผ่านไป 1 ปีแล้วนับตั้งแต่เขาได้สนับสนุน ลิเทรน เป็นครั้งสุดท้าย…」
 
ลิเทรน เติบโตขึ้นอย่างมากตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ คิมฮาจิน เห็นเธอ เขาได้รับมากกว่า 200,000 DP จากเธอซึ่งมากกว่า 1 ใน 3 ที่เขาส่งไปให้
ลิเทรน ซะอีก
 
“คุณให้การสนับสนุนใครงั้นเหรอ คิมฮาจิน? โชว์ให้พวกเราเห็นเลยนะ” จินเซยอน ถามออกมา
 
คิมฮาจินลังเลสักครู่ “…ก็เธอคนนี้ไง”
 
เขาแสดงข้อมูลของ ลิเทรน อย่างสบายๆแต่คนอื่นๆกรามค้างไปในทันที
 
“เดี๋ยวก่อน ลิเทรน …เธอโด่งดังมากในโลก…แล้ว กิมิทอส….”
 
ไม่ช้าเสียงอิจฉาของ ยูยอนฮา ก็ดังขึ้น
 
*************************************************************************
 
ในอีกด้านหนึ่ง เลราจ กำลังเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกล แม้จะมองไกลจากระดับแต่ความสามารถพิเศษของเธอนั้นทำให้ไม่มีปัญหาในการติดตามการเคลื่อนไหวของพวกเขา เธอจ้องมองชายที่ชื่อคิมฮาจินอย่างระมัดระวัง เขารู้จักชื่อของเธอและเขาก็ไม่ได้พูดพึมพำออกมาอีกเลราจ มีความสามารถในการมองว่าใครกำลังพูดอะไรตามเสียงของพวกเขา
 
“คุณจะทำอะไรคุณดัชเชส”
 
ในขณะนั้นผู้ติดตามของเธอ คอร์เต้ ถามเธอ เลราจ ตอบกลับอย่างเรียบง่าย
 
– เบื่อ.
– การอยู่ที่นี่เพียงอย่างเดียวนั้นน่าเบื่อ
– คุณไม่ได้ติดต่อกับมารตนอื่นๆเหรอ?
 
“คือ มาร 3 ตนได้รับร่างอวตารแล้ว มาร อันดับ 3 วาสซาโก,
มาร อันดับ 29 แอสทารอธ และมาร อันดับ 62 วาลัค”
 
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เลราจ ก็ขมวดคิ้วทันที
 
– ตาแกยังไม่รอดจากคำสาปของเขางั้นเหรอ
 
ตาแก่ที่เธอหมายถึงคือ เบลล์ ไม่สิ บาอัล
 
คอร์เต้ ยิ้มและส่ายหัว “ไม่ ท่าน กษัตริย์บาอัลหนีพ้นจาคำสาปแล้ว ประตูแห่งอาณาจักรอสูรจะเปิดขึ้นเร็วๆนี้ดังนั้นเชื้อสายของเขาคงอยู่ได้อีกไม่นาน”
 
– มันจะใช้เวลานานเท่าไหร่?
 
“นานสุด 3 เดือนและเร็วสุดไม่เกิน 1 วัน”
 
3 เดือน มันยาวเกินไปสำหรับ เลราจ หากเธอเบื่อมากๆเธออาจเดินไปรอบๆโลกก็ได้ คอร์เต้ ต้องการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงของเธอให้มากที่สุด
การทำเช่นนี้ คอร์เต้ จึงต้องนำอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่เขานำมาไว้ล่วงหน้าออกมา
 
– นั่นอะไรน่ะ?
 
“มันเรียกว่าเกมคอนโซล มนุษย์ชอบเล่นเพื่อความบันเทิงของตัวเอง ด้วยสิ่งนี้คุณจะไม่มีวันเบื่อ”
 
– …เป็นอย่างนั้นเหรอ?
 
เลราจ แสดงความสนใจ มันเป็นสัญญาณที่ดี คอร์เต้ คุกเข่าลงและเสนอเกมคอนโซลเสมือนจริงให้ เลราจ
 
– ฉันจะใช้มันได้ยังไง
 
“คุณเพียงแค่ต้องสวมหมวกแล้วเปิดเกมโดยการขยับนิ้วของคุณ”
 
– ….
 
เลราจ ทำตามที่ คอร์เต้ แนะนำ วิสัยทัศน์ของเธอเปลี่ยนเป็นสีดำชั่วครู่หนึ่งจากนั้นก็มีหน้าจอสีน้ำเงินโผล่ขึ้นมาด้านหน้าเธอ ในเวลาเดียวกันความรู้สึกแปลกๆก็ส่งเธอไปยังอีกโลกที่ห้อมล้อมเธอเอาไว้
 
[ฉันจะอธิบายวิธีใช้คอนโซลนี้ โปรดทำตามที่ฉันบอก]
 
ก่อนที่เธอจะคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ก็มีข้อความโผล่ขึ้นมาด้านหน้าเธอและ เลราจ ก็ขมวดคิ้วของเธอ
 
– คุณจะบอกฉันว่าจะทำยังไงงั้นเหรอ
 
[ลองเลื่อนนิ้วของคุณ]
 
– ฉันไม่ต้องการทำแบบนั้น แนะนำตัวเองก่อน
 
[ลองเลื่อนนิ้วของคุณ]
 
– ยโสโอหัง!
 
เลราจ ขยับนิ้วมือของเธอเธออยากฆ่าเจ้าคนหยาบคายที่กำลังคุยกับเธอ แต่เมื่อเธอขยับนิ้วมือโลกก็เปลี่ยนไป ห้องสีฟ้าของเธอกลายเป็น
ทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่
 
เลราจ เบิกตาของเธอด้วยความประหลาดใจ
 
[นี่คือรายชื่อ เกมยอดนิยม คลิกไปสิ่งที่คุณต้องการเล่น]
[1. Gladiator of the Century]
[2. Reolesk]
[3. Grand Theft Auto]
…
 
เลราจ จ้องที่ข้อความก่อนที่จะคลิกที่ ‘Gladiator of the Century’
 
[คุณเป็นเจ้าของเกมอยู่แล้ว เข้าถึง ‘Gladiator of the Century’ … ]
[ยินดีต้อนรับสู่โลกแห่ง Gladiator of the Century]
[โปรดตั้ง ID ของคุณ]
[ID ของคุณจะเป็นชื่อของคุณใน Gladiator of the Century]
 
– เธอใจดีไม่เหมือนคนก่อนหน้านี้
 
เลราจ พยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนที่จะจด ID ของเธอ
 
[เลราจจี้]
 
เลราจจี้ เป็นการสะกดผิดล้วนๆ แต่ เลราจ ไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย
 
[ยินดีต้อนรับ เลราจจี้]
 
– อะไรนะ? เลราจจี้? แก…ชื่อเธอกลายเป็น เลราจจี้ ทำให้ เลราจ แสดงความโกรธของเธอออกมาเพราะที่เครื่องเกมนี้เรียกชื่อเธอผิดๆ
*************************************************************************