บทที่ 436 เป้าหมายเดียวกันเส้นทางที่ต่างกัน (4)
 
ชั้น 30
 
“ช้าเกินไป.”
 
คำพูดของราชาปีศาจดังขึ้น คิมซูโฮพูดเบาๆขณะนอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น
 
“ดูเหมือนว่านายจนมุนแล้วนะ”
 
คิมซูโฮ แพ้ไปแล้ว 30 ครั้ง แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในการทำให้ราชาปีศาจดึงพลังออกมาได้อย่างเต็มที่แต่เขาก็ไม่สามารถสู้กับอีกฝ่ายในสภาพนั้นได้
 
คิมซูโฮมองไปที่ราชาปีศาจผู้ถอดชุดเกราะออก เขาไม่ได้สวมเกราะเพื่อการป้องกัน มันเป็นเพียงการจำกัด ความเร็วของเขา
 
ราชาปีศาจพูดว่า “อัศวิน เจ้าอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช”
 
ราชาปีศาจมีออร่าแห่งกษัตริย์ที่แท้จริงแม้คิมซูโฮจะไม่เชื่อเรื่องโหงวเฮ้ง ก็รู้ว่าชายตรงหน้าเขานั้นเป็นราชา ผิวของเขาซีดกว่ามนุษย์มากแต่ดวงตาและผมสีเข้มกว่า
 
“หากเจ้าไม่แสดงความก้าวหน้าออกมมาอีก ข้าจะไม่ยอมรับการท้าทายของเจ้าอีกแล้ว”
 
ราชาปีศาจ ทิ้งคำพูดนั้นไว้และหันหลังกลับไป เสื้อคลุมที่พลิ้วของเขาปกคลุมสายตาของคิมซูโฮ คิมซูโฮเดือดดาน เขารู้สึกอยากร้องไห้ดังนั้นเขาจึงหลับตาลง ความพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่องเป็นความพ่ายแพ้ที่สิ้นหวังความสิ้นหวังอย่างต่อเนื่องมันคือกำแพงที่สูงเกินกว่าจะข้าม…การทำอะไรไม่ได้ซึมลึกเข้าไปในกระดูกของเขา เสียงบอกให้เขาเลิกปรากฏออกมาในจิตใจ
 
ในเวลาเดียวกันมีผู้คนมากมายปรากฏอยู่ใต้เปลือกตาปิดของเขา
พวกเขาเป็นคนที่เชื่อในตัวเขา ในบรรดาพวกเขาเป็น คิมฮาจิน และ
ยุนซึงอา ความไว้วางใจที่พวกเขามีต่อเขาผลักเขาให้ก้าวต่อไป
 
‘ฉันยอมแพ้ไม่ได้ ฉันยังไปต่อได้ สำหรับเพื่อนที่เชื่อใจในตัวฉัน…ฉันน่ะ’
 
เขาลุกร่างของเขาขึ้นมาอีกครั้ง
 
“…ฉันสามารถชนะได้”
 
แม้ว่าพลังเวทมนต์ของเขาจะหลั่งไหลออกมา มือของเขายังขยับได้ความแตกต่างของความแข็งแกร่งแค่ทำให้ขาและกระดูกซี่โครงหักมันเป็นสิ่งที่ถูกทำลายไม่ใช่ดาบของเขา ร่างกายของเขายังไหว ตราบใดที่เขายังมีดาบมันก็ยังคงอยู่ก็มีโอกาส ตราบใดยังมีโอกาสเขาจะไม่ยอมแพ้
 
“ฉันจะชนะ….”
 
ความแข็งแกร่งของดาบขึ้นอยู่กับความเชื่อมั่นของอัศวิน ความเชื่อมั่นที่มากทำให้ดาบแข็งแก่รง คิมซูโฮ ยังคงเชื่อในคำพูดที่อาจารย์ของเขาเคยสอนเขามา
 
“… อืม.”
 
และแล้ว แม่มดก็เดินเข้าหาคิมซูโฮผู้ซึ่งอ้าปากค้างเพื่อหายใจ เธอยื่นกระเป๋าเล็กๆให้เขา
 
“นี่คือ…?”
 
“คู่ซ้อมของนายทิ้งไว้ให้นาย”
 
คิมซูโฮจ้องมองอย่างว่างเปล่า เขาจำสิ่งที่คิมฮาจินบอกเขาได้
‘เปิดสิ่งนี้เมื่อไม่เหลืออะไร มันจะช่วยนายได้มากเลยละ’
 
“ฉันคิดว่าคุณลืมมันไปแล้ว”
 
เมื่อได้ยินคำพูดของแม่มด คิมซูโฮ ก็ยิ้ม ‘ลืม? ฉันจะลืมสิ่งที่ฮาจินให้มาได้ยังไง ฉันไม่ได้ใช้เพราะฉันไม่อยากให้ตัวเองอ่อนแอลง ‘
 
“นี้ไม่ใช่เวลาที่นายต้องการความช่วยเหลือหรอกเหรอ?”
 
เสียงของ แม่มด ดังขึ้นกว่าปกติ
 
“อา….นั้นสินะ”
 
คิมซูโฮถอนหายใจออก หลังจากคิดถึงเรื่องนี้เขาก็เอื้อมมือไปข้างหน้าแล้วหยิบกระเป๋า มันเบา เขาไม่ได้สงสัยว่าอะไรอยู่ข้างใน แต่เมื่อพิจารณาว่ามาจากใครเขาก็หวังเอาไว้สูงมาก
 
ด้วยความเชื่อที่ฝังลึกของเขา เขาจึงค่อยๆเปิดกระเป๋าออกมา
 
“เอ๊ะ?”
 
ข้างในนั้นมีกระดาษ 3 ใบเหมือนคูปอง
 
[คูปองแต้ม]
[คูปองแต้ม]
[คูปองรวมพิเศษ]
 
************************************************************************
[เกาหลี – โซล]
 
หนึ่งเดือนต่อมาในวันที่ทีมลอบสังหาร ออร์เดน ออกเดินทาง
 
– สมาคมฮีโร่เตรียมการสังหารออร์เดนเสร็จแล้ว ไอเท็มที่มีประสิทธิภาพจาก Tower of Wish ก็ถูกใช้อย่างเต็มกำลัง ….
 
ในขณะที่ดูทีวีผมก็นึกถึงคิมซูโฮขึ้นมา
 
“…เขาใช้มันหรือยังนะ”
 
ซูโฮน่าจะต่อสู้อย่างแลกเลือดกับราชาปีศาจ ผมไม่สงสัยเลยว่าราชาปีศาจในโลกนี้แข็งแกร่งกว่าที่ผมเคยเขียนอย่างแน่นอน
 
ด้วยเหตุนี้ผมจึงเหลือ [คูปองแต้ม] และ [คูปองรวมพิเศษ] ให้กับ
คิมซูโฮ ซึ่งผมใช้ การตั้งค่า ทำให้มันเป็นจริง ผมไม่ต้องการให้พวกมันมีอิสระมากกว่านี้แต่ด้วยค่าสถานะตอนนี้ของคิมซูโฮคงยังไม่ไหวผมเลยได้แต่ต้องใช้วิธีนี้
 
พูดตามตรงผมไม่มีทางเลือกมากนัก
 
– ทีมลอบสังหารออร์เดนจะออกเดินทางในอีก 1 เดือน
 
ผู้ประกาศข่าวทางทีวีรายงานเกี่ยวกับทีมลอบสังหารออร์เดนของสมาคมฮีโร่ ‘1 เดือน’ ที่เขาพูดถึงนั้นไม่ได้เป็นอะไรนอกจากเป็นชั้นเชิงกากๆ วันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะออกเดินทางและผมจะต้องไปช่วยหญิงสาวคนนั้นในขณะที่พวกเขาฟุ้งซ่าน ….
 
– จินเซยอน, ไอลีน, ชินจงฮัก, อียองอา และฮีโร่ชื่อดังอื่นๆอีกมากมายเข้าร่วมในงานนี้
 
แต่คำพูดต่อไปของสมาคมทำให้ความคิดของผมหยุดนิ่ง ผมจ้องมองไปที่ทีวีด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
 
“…เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อนนะ”
 
ความสงสัยเกิดขึ้นในหัวของผม เมื่อคิดถึงตอนนี้ไอลีนไม่เคยปรากฏตัวหลัง Arc ออร์เดน ในเนื้อเรื่องเดิม จินเซยอน เองก็ไม่ปรากฏตัวเช่นกันและอียองฮาเองก็เช่นกันเป็นเพราะผมเปลี่ยนไปมุ่งเน้นที่มุมมองของ คิมซูโฮ คิมซูโฮพ่ายแพ้ต่อออร์เดนและพันธมิตรของเขา สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นผมเองก็ไม่รู้เพราะผมก็มาที่นี่แล้ว
 
“นี้….”
 
ผมมองดู ไอลีน ที่กำลังยิ้มอย่างสดใสในทีวี ตัวละครที่ไม่ได้ปรากฏตัวในนิยาย…แม้ว่ามันจะไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ต่างไปจากการตาย มันอาจจะเป็น…?
 
“งั้น เธอก็จะตายที่นี่?”
 
ขนลุกขึ้นมาบนร่างของผม ไม่มีตัวละครแม้แต่คนเดียวในหมู่พวกเขาที่จะต้องตาย พวกเขาทั้งหมดมีบทบาทสำคัญในการหยุดภัยพิบัติในอนาคต แต่อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทรยศ เพราะผมไม่เคยเขียนมันไว้อย่างชัดเจน ผมเขียนในเนื้อเรื่องเดิมเพียงแค่ประโยคเดียวด้วยซ้ำ
 
“…คิมฮาจิน แกมันไอ้โง่”
 
ผมโทษตัวเองและจ้องมองไปที่ทีวี
 
– คุณ ไอลีน คุณมีอะไรที่อยากจะพูดไหม? ผมอยากให้พูดให้กำลังใจพวกเขา
 
– ให้กำลังใจ? งั้นพวกเราจะชนะแน่นอน จินเซยอน, อียองอา! พวกเธอเองก็มาพูดอะไรบางสิ
 
– ….อืม…คือผม อียองฮา ภรรยาของผมให้ผมไปดังนั้น…ผมรักคุณ ยองเฮ!
 
– เอ๊ะ หาาาา หยุดนะ!
 
จินเซยอน, ไอลีน, อียองอา และแม้แต่ ชินจงฮัก ทั้ง 4 คนเต็มไปด้วยพลังงาน
 
– ขอบคุณมากครับ นั่นคือ ปรมจารย์วาจาสิทธิ์ ไอลีน นั้นเอง
 
เมื่อนักข่าวสิ้นสุดการสัมภาษณ์ผมก็คิด เจน และ ชอคจุนกยอง น่าจะลักพาตัวหญิงสาวคนนี้กับพลังรักษามาได้แล้วแม้ว่าจะไม่มีผม
 
แต่ถ้าปาร์ตี้ของ ไอลีน อยู่ในช่วงวิกฤตชีวิตหรือความตายหากว่าความรู้สึกลางร้ายที่ผมมีเป็นเรื่องจริง คนเดียวที่สามารถช่วยพวกเขาได้ก็คือ…ผมเอง
 
“อ๊ะ .. ”
 
ผมทนไม่ไว้เลยหยิบ Desert Eagle ขึ้นมาจากนั้นผมก็ติดต่อบอสทันที
 
*************************************************************************
 
[Pandemonium ลานต่อสู้ – ห้องพักของ จินซาฮยอค]
 
“แม่งเอ้ย แก แกไอ้สวะ! ทำไมแกถึงมาทำกับฉันแบบนี้!”
 
จินซาฮยอค ด่าออกมาไม่หยดุ แน่นอนคนที่โดนค่าคือเบลล์ แต่เบลเพียงแค่ยักไหล่
 
“ทำไมละ กลัวฉันจะทรยศพวกเรางั้นเหรอ”
 
“…แกบ้าหรือเปล่า? ในที่สุดแกก็บ้าไปแล้วสินะ? แกก-!?”
 
จินซาฮยอค เป็นบ้าไปแล้วเพราะเบลล์ เบลล์เพิ่งประกาศว่าเขาจะเข้าร่วมทีมลอบสังหาร ออร์เดน ของ วิคเก็ช ที่ Chameleon เองก็มีส่วนร่วมเช่นกันและ เบลล์ รู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาเจอกัน
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่น่าสะอิดสะเอียนของเบลล์ ก็ทำให้จินซาฮยอคโกรธจัด
 
เบลล์พูดออกมา “เธอเป็นคนที่เอาคริสตัลนั่นมาจากออร์เดนโดยไม่บอกฉันเองนะ”
 
“ …หาาาาา ฉันต้องขออนุญาตนายก่อนทุกอย่างงั้นเหรอ?”
 
จินซาฮยอค วางแผนที่จะย้อนกลับไปในอดีตกับคิมฮาจิน ด้วยวิธีนี้เธอจะสามารถรู้ตัวตนของเขาได้ อย่างไรก็ตามเบลล์กำลังวางแผนที่จะ
ขัดขวางแผนการของเธอ
 
“ก็เอ้อ ซาฮยอค เธอรู้ไหมว่าตัวเธอสั่นเมื่ออยู่ตรงหน้าเขา ฉันพนันได้เลยว่าเธอจะพูดติดอ่างตลอดเวลาเลยละ”
 
ในขณะนั้นไหล่ของจินซาฮยอคก็สั่นไหว อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเธอก็ตัวตรงทันที
 
“กะ- แกบ้าไปแล้วเหรอ แก-หมายถึงใคร ฉันเนี้ยนะพูดติดอ่าง!”
 
“…เธอฝันร้ายใช่มั้ย ฉันเห็นมัน ฉันถ่ายเก็บไว้ด้วยนะ ~อย่าทำอย่างนั้น ~ อย่าทำฉันเลยยย~”
 
เบลล์หัวเราะและฉายภาพโฮโลแกรมในอากาศ
จินซาฮยอค จ้องมองด้วยความเงียบงัน หน้าจอที่ทำจากพลังเวทมนต์แสดงวิดีโอโดนที่ตัวเธอไม่รู้ตัว
 
– ไม่หยุด. อย่าทำ…
– มันเจ็บนะไอ้บ้า…ไอ้สารเลว….
– ไม่นะ…มันเจ็บ…ฉัน…ขอร้องละ….
 
นี่อาจเป็นอีกทักษะหนึ่งของเบลล์ จินซาฮยอค คิดอะไรไม่ออกในตอนนี้
จิตใจของเธอว่างเปล่า ไม่สิมันเหมือนจะพังทลาย ไม่นานเธอก็ระเบิดออกมา การระเบิดปะทุขึ้นผ่านกะโหลกศีรษะของเธอและพุ่งขึ้นไปสู่ท้องฟ้า
 
“กะ…แก….”
 
จินซาฮยอค ตัดสินใจที่จะซื่อสัตย์กับความรู้สึกของเธอ
 
“ไอ้เหี้ยยยยยย!”
 
เสียงคำรามสั่นโลกทั้งใบ หน้าต่างในห้องพักแตกและเฟอร์นิเจอร์ก็ลอยขึ้นไปในอากาศ
 
“ฮ่าฮ่าฮ่ามีอะไรแปลก? ฉันคิดว่ามันน่ารักดี ถ้าเอามันให้กับคิมฮาจินเขาจะไม่เกลียดเธอเลย- ดีไม่ดีอาจจะชอบเธอก็ได้นะ’
 
“หุบปาก!”
 
หอกเวทมนต์พุ่งไปข้างหน้า เบลล์เปลี่ยนร่างกายของเขาเป็นพลังเวทย์อย่างสบายๆ ดังนั้นหอกของจินซาฮยอค จึงไม่สามารถแทงทะลุร่างของเขาได้
 
“… ?”
 
อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็น แต่เบลล์สังเกตเห็นความเจ็บปวดหลั่งไหลเข้ามาก่อนที่หอกจะค่อยสลายไป ตอนแรกเขาคิดว่าเขาเข้าใจผิด แต่เขาคิดผิด
 
ฉึก
 
“อะไรกัน?”
 
เบลล์มองไปที่อาการบาดเจ็บที่ต้นขาของเขา จากนั้นเขาก็มองกลับไปที่
จินซาฮยอค เธอถูกครอบงำด้วยความโกรธและโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
 
ฉึก
 
มือของเขาถูกตัด คราวนี้มันลึกมาก
 
“อ้า…ฉันเข้าใจแล้ว”
 
เมื่อมองไปที่บาดแผลเบลล์ก็ยิ้มออกมา ก่อนที่เขาจะสังเกตจินซาฮยอค ได้ก้าวไปอีกระดับแล้ว
 
‘ดูเหมือนว่าความตายของฉันจะอีกไม่ไกลแล้วสินะ’
 
เบลล์รับการโจมตีของจินซาฮยอคด้วยความสุข ความเจ็บปวดที่เขาได้รับจากหอกค่อยๆผ่านร่างกายของเขาด้วยความปีติยินดี
 
“ดีดี…ดีมาก มากกว่านี้อีกสิ…”
 
เบลล์ ตะโกนด้วยความดีใจภายใต้ความเจ็บปวด