บทที่ 615 การประชุม (4)
“พี่น้อง!”
คอร์เต้ หันกลับไปหาปีศาจเพื่อนของเขาและตะโกนด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“รวบรวมไอเทม! พวกเราจะย้ายไปยังดันเจี้ยนต่อไปในไม่ช้านี้แล้ว!”
คอร์เต้ และสมาชิกกิลด์รวบรวมรายการที่จำเป็นอย่างรวดเร็ว
– พวกเราพร้อมแล้ว!
“ดี!”
คอร์เต้ หัวเราะและชี้ไปที่ ‘ถ้ำดันเจี้ยนบอส’ จากในระยะไกล
“ไปกันเถอะ เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการจู่โจมตัวบอส!”
เรดบอส เป็นหนึ่งในส่วนที่สนุกที่สุดของเกมนี้ คอร์เต้ ค่อนข้างผิดหวังที่เหนือหัวของตนจะทรงพลาดการจู่โจมที่กำลังจะเกิดขึ้น
– ครับท่าน!
คอร์เตเริ่มเดินไปที่ถ้ำ สมาชิกของสมาคม เลราจ เต็มไปด้วยความ
ตื่นเต้นและความคาดหวังในการต่อสู้ แม้ว่าพวกเขาจะเล่นเกมเพื่อเห็นแก่ เลราจ แต่พวกเขาก็สนุกกับมันมากเช่นกัน
*************************************************************************
[โลก – เกาหลี]
…ฮาจิน…คิมฮาจิน!
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ มันรู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วทั้งร่างกาย แต่ผมบอกได้เลยว่ามีคนเขย่าร่างของผม
…ตื่นสิ!
มันคือคิมซูโฮ เขาตบแก้มของผมและพูดอะไรบางอย่าง ผมจึงมองไปที่ริมฝีปากของเขา
– ตื่นขึ้นมาสิคิมฮาจิน! ตื่น!
คิมซูโฮตะโกนเสียงสั่นใส่ผมและตบหน้าผมอีกด้วยความกังวล….
อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย มันเหมือนกับว่าผมได้ใช้พลังงานทั้งหมดไปแล้ว
—ฮาจิน ฮาจิน! รีบออกไป!
หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่ง สติของผมก็กลับคืนมาและความรู้สึกอื่นรวมถึงการได้ยินหายไป
“คิมฮาจิน! นายไม่เป็นไร!”
“… .”
ผมกลืนน้ำลายที่รวมตัวกันในปาก
ผมมองท้องฟ้าและโลกรอบตัวผม
ผมคุ้นเคยกับทัศนียภาพโดยรอบ
ผมสามารถเห็นกำแพงป้องกันของคลังแสงที่สำคัญในระยะไกลและแม้แต่เมืองของจังหวัด ฮัมกย็องเหนือ
นี่คือเกาหลีอย่างแน่นอน….
ผมมองไปที่ขอบฟ้าด้วยความงุนงง
“นายสบายดีไหม?”
คิมซูโฮถามอีกครั้ง ผมหันกลับมาหาเขาแล้วพยักหน้า จากนั้นเขาก็ช่วยผมพยุงผมขึ้นมากด้วยมือของเขา
“พวกเรา…กลับมาบนโลกแล้วเหรอ?”
“ใช่”
ผมตรวจสอบเพื่อดูว่าเอเธอร์ทำงานหรือไม่
หลังจากปกป้องผมจากการระเบิด มันเปลี่ยนเป็นถุงใบเล็กและเก็บอุปกรณ์ของดอกบัวดำเอาไว้
ผมหยิบ desert eagle ออกมาแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีฟ้าใส
“อะไร….”
ผมขมวดคิ้วด้วยความสับสน จินซาฮยอค และ คิมซูโฮ ฆ่าบาอัลในช่วงเวลาสั้นๆหรอ?
ผมเผชิญหน้ากับ คิมซูโฮ อีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นกับบาอัล?”
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน พอปราสาทระเบิด สิ่งนี้ก็เกิดขึ้น”
“….”
หลังจากนั้นผมก็รู้ว่ามีใครอยู่รอบตัว แชนายอน, ชินจงฮัก, ยุนซึงอา, จินซาฮยอค, อียอนฮาน, คิมยองจิน, และแม้แต่เจนกับบอส…พวกเขาทั้งหมดต่างกระจายกันไปทั่วทุกมุมโลก
“อ่าา”
ผมลุกขึ้นวิ่งไปหาบอส แต่ผมไม่ต้องการ จินโยฮาน เกอิต้าและคาลิฟาปรากฏตัวขึ้นและพาเจนและบอสออกไป
ในไม่ช้า ฮีโร่ระดับสูงคนอื่นๆ ก็เข้ามา
– โฮ่ ~ ดูเหมือนทุกคนจะกลับมาแล้วน่าาา
ยูสีหนุปรากฏตัวพร้อมหมาป่าสีขาวเก้าตัว
—ยอนฮา, ยอนฮา!
ยูจินวอง วิ่งไปหาลูกสาวของเขา
– หาผู้บาดเจ็บ! ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะมาจากกิลด์อะไร! เราต้องช่วยทุกคน!
รองหัวหน้าผู้นำยี่จินอามาถึงกับ Essence of the Strait’s Heroes
การมาถึงของพวกเขาก็คือซอยองจิโอจุนฮยอกเฮ็ค ชุดเกราะที่เต็มไปด้วยความลับและแชแจจุงที่ไม่แยแส
ผมถูกล้อมรอบไปด้วยฮีโร่หลายร้อยคน และถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“…ฮาา”
ในที่สุดผมก็รู้สึกว่าผมสามารถพักผ่อนได้เสียที
เหมือนกับที่ผมคลายความกังวลไปได้เล็กน้อย…
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง-!
เสียงกรีดร้องดังขึ้นในท้องฟ้า ท้องฟ้าแจ่มใสเปลี่ยนเป็นสีแดงดำและบาอัลปรากฏขึ้นอีกครั้งในอากาศ ฮีโร่ในพื้นที่เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้อย่างรวดเร็ว
ซ่าาาาาาาาาาาาา
คิมซูโฮเองก็หยิบมิสเทลเทนออกมาด้วย ผมหัวเราะเบาๆและคิดเอาไว้แล้วว่ามันคงง่ายเกินไปถ้าบาอัลตายจริงๆ
—โกแฮค เดอร่า ครอสก้า เฟดร้า!
บาอัลพึมพำคำที่เข้าใจยากออกมา
ปีศาจส่งเสียงกรีดร้องบนท้องฟ้าและกลายเป็นรูปดาวห้าแฉก
ตู้มมมมมมมมมมม… !
พลังงานปีศาจบุกเข้ามาในอากาศและโลกก็สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง
คิมซูโฮ กับผมดูฉากนี้ด้วยความงุนงง บาอัลดูเหมือนจะกำลังรวบรวมเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่เพื่อทำพิธีกรรมบางอย่าง
มา!
ในทันทีนั้น รูปดาวห้าแฉกก็พลิกคว่ำลงและการอัญเชิญเทพเจ้าชั่วร้ายก็เริ่มต้นขึ้น สิ่งแรกที่ปรากฏออกมาเป็นขายักษ์ ซึ่งมันใหญ่กว่าอะไรที่ผมเคยเห็นมาก่อนและมันเหยียบลงบนดินแดนของเกาหลี
ตู้มมมม-!
โลกสั่นสะเทือนในทันทีที่ขายักษ์นั้นเหยียบลงมา คลื่นกระแทกขนาดใหญ่แผ่กระจายและทำลายต้นไม้ใกล้เคียง
อักกกกกกกกกกก!
กรี้ดดดดดดดดดดดด!
แพทย์หลายคนหมดสติหลังจากโดนต้นไม้ล้ม ฮีโร่ที่ถูกเท้ายักษ์เหยียบย่ำก็ตายในจุดนั้น
ใบหน้าของคิมซูโฮแข็งทื่อ…
ขณะที่เขาดูฉากแห่งการทำลายล้างที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า
“… .”
ในขณะเดียวกัน ผมมองที่มือของคิมซูโฮ…มันสั่น คิมซูโฮกลัว ต้องเป็นเพราะเขาจำเจ้าของขานั้นได้
มารอันดับที่ 21 โมเร็ก
เขาเป็นภัยพิบัติที่ทำลาย อคทรีน่า โมเร็ก มีขนาดใหญ่และมีพลังทำลายล้างมากกว่าที่พวกเราเห็นใน ‘บันทึกอดีตที่ผ่านมา’
“ซูโฮ.”
ผมจับมือที่สั่นไหวของคิมซูโฮ เขาสะดุ้งด้วยความประหลาดใจและหันกลับมามองผม ผมจ้องตาเขาและยิ้ม
“ไม่ต้องห่วง”
คิมซูโฮกลืนน้ำลายของเขา ผมจับมือเขาแน่นขึ้นและประกาศด้วยความมั่นใจ
“ฉันสามารถฆ่าคนอย่างมันได้ภายในกระสุนนัดเดียว”
ผมไม่ได้โกหกเขาในทางเทคนิค เพราะผมทำอย่างนั้นไปจริงๆในโลกแห่งอดีต
“… .”
คิมซูโฮมองมาที่ผมด้วยความเงียบ ดูเหมือนว่าเขาจะค้นหาแหล่งที่มาของความมั่นใจของผม
หลังจากนั้นประมาณ 1 นาที คิมซูโฮยิ้มเยาะและพึมพำ
“… มันจะไม่ง่ายอย่างนั้น”