บทที่ 590 ก้าวเดียว (3)
แชนายอนและชินจงฮักมาถึงสาธารณรัฐเพื่อเข้าร่วมการประชุมสันติภาพข้ามชาติ
พวกเขาเดินทางโดยรถม้า สถานที่ที่พวกเขาจะเข้าพักในอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าคือ คฤหาสน์ของมหาเศรษฐีชื่อ ‘ลาริน’ เขาเชิญพวกเขามาที่บ้านอย่างเป็นทางการเนื่องจากชินจงฮักมาจากครอบครัวที่น่านับถือด้วยชื่อ ‘พริตัน’
“อืม….”
คฤหาสน์ขนาดใหญ่แห่งนี้ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของลีโอเรสที่ซึ่งราคาที่ดินสูงมาก
“มันค่อนข้างใหญ่เลย นี้มันขนาดใหญ่กว่าห้องฉันอีก”
อย่างไรก็ตาม การประเมินของแชนายอนเกี่ยวกับคฤหาสน์นั้นค่อนข้างโหดร้าย เธอเกิดและเติบโตในฮันอก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอมองคฤหาสน์นี้เป็นอีกแบบ
“ไม่มีอะไรโดดเด่นจริงๆ….”
เธอจ้องมองไปทั่วห้องและมองไปที่ชินจงฮัก
“…เพื่อน นายกำลังทำอะไรอยู่?”
ชินจงฮักกำลังอ่านสมุดบันทึกขนาดเล็ก เมื่อแชนายอนเรียกเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปหาเธอ
“ฉันกำลังดูรายชื่อแขก”
“ห่ะ?”
“มีคนอื่นอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้นอกจากเรา อิรูน ดราเวน….เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นขุนนางที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในราชอาณาจักร ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันควรจะจำชื่อของพวกเขาได้”
“…อ้อเข้าใจแล้ว”
แชนายอนไม่สนใจเรื่องเครือข่ายมากนัก ดังนั้นเธอจึงออกไปที่ระเบียง ทั้งร่างกายของเธอปวดเมื่อยน่าจะเป็นเพราะเธออยู่ในรถม้าทั้งวัน
“… อืมม”
เธอยืนพิงลูกกรงและจ้องมองไประยะไกล ดวงตาของเธอจับภาพถนนด้านล่าง ทิวทัศน์ซึ่งเป็นเพียงส่วนผสมที่ลงตัวของอดีตและปัจจุบันนั้นค่อนข้างลึกลับ
“หืม…?”
ในขณะที่แชนายอนยังคงดูถนนที่คึกคักต่อไป ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
“…”
เธอจ้องที่ใบหน้านั่นเป็นเวลา 1 วินาที 2 วินาที 3 วินาที…
“…เหี้ยยย!”
แชนายอนตะโกนด้วยความประหลาดใจ เธอถอยไปข้างหลังแล้วกลิ้งเข้าไปที่ห้อง
“ฮ่าๆๆๆ”
ผู้หญิงที่ปรากฏตัวเหมือนผี จินซาฮยอคเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
“ถ-โถ่เอ้ย ยัยบ้านี่ จะทำไปเพื่อ -?”
แชนายอนพุ่งไปที่จินซาฮยอคเหมือนวัวที่โกรธจัด แต่จินซาฮยอคหยุดเธอด้วยโซ่แห่งพลังเวทย์มนตร์
“อ้ะ! โซ่พวกนี้อีกแล้ว!”
“ชู่ว ฉันจำเป็นต้องบอกอะไรเธอ ดังนั้นจงฟัง นายก็เหมือนกันชินจงฮัก”
เสียงของจินซาฮยอคฟังดูค่อนข้างหงุดหงิด
**
[สาธารณรัฐแห่งลีโอเรส – วันแรกของการประชุมสันติภาพข้ามชาติ]
ในยามราตรีอันมืดมิด
ผมหลับไปบนหอสังเกตการณ์ แต่ก็ตื่นขึ้นมาทันที
– นายเฝ้าดูฉันเหรอ?
เป็นเพราะเสียงที่เข้ามาในหูของผม
ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแชนายอนที่พยายามติดต่อผม
– ตอบสิถ้านายกำลังดูฉันอยู่
แต่เสียงนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นของผู้ชาย มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังและจิตสังหาร
“…?”
– นายคงประสาทไปแล้วสินะที่ติดตามฉันแบบนี้
“ อะไรนะ…อา”
จากนั้นผมก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมแบ่งปันวิสัยทัศน์ของผมกับผู้สังเกตการณ์
– ดูเหมือนว่านายจะเห็นฉันแล้วสิน่ะ
อียอนจุนอยู่ตรงหน้าผม เมื่อผู้สังเกตการณ์อยู่ในมือของเขา เขาก็จ้องมาที่ผมด้วยดวงตาสีเข้มของเขา
-ตอบฉัน
“…นายรู้ได้ยังไง?” ผมถาม
ผู้สังเกตการณ์ส่งคำถามของผมไปที่อียอนจุน ซึ่งทำท่าทางเย้ยหยันทันที
– นายคิดว่าเคล็ดลับราคาถูกของนายจะได้ผลกับฉันหรอ?
“อืม…แล้วยังไงละ?”
-…อะไรนะ?
ผมพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด
“นี่อาจจะดีกว่า ทำไมเราไม่มาเจอกันตอนนี้ละ? มันค่อนข้างชัดเจนนิว่าเราไม่ขี้หน้าชอบกัน”
ตอนนี้ผมสามารถเข้าถึงพรสวรรค์และอาวุธได้แล้ว ผมมั่นใจว่าผมจะสามารถเอาชนะอียอนจุนได้
– …ฮ่าๆๆ
อียอนจุนหัวเราะเท่านั้น เขากลัว? หรือว่าเขากำลังสร้างความตลกในความกล้าของผม?
-ได้ เจอกันใน 4 วัน
หลังดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและประกาศวันที่
“แล้วสถานที่ละ?”
– ฉันจะบอกให้นายรู้ผ่านทางนกนี้เมื่อถึงเวลา ฉันจะเก็บมันไว้กับฉันจนกว่าจะถึงวันนั้น
“…ตามบาย”
-ยินดี
ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ของผู้สังเกตการณ์ก็มืดลงและเสียงของอียอนจุนก็หยุดเช่นกัน
“…เหอะ ถูกทั้งหมดหลังจากตื่นนอนเหรอ?”
ผมขยี้หัวตัวเองและถอนหายใจ ผมไม่ได้คาดหวังว่าผู้สังเกตการณ์จะถูกจับได้ โชคดีที่ผมสามารถเล่นตามน้ำได้อย่างยอดเยี่ยม….
“คุณฮาจิน?”
“อะ!”
ผมกระโดดขึ้นไปในอากาศ 5 เมตร
“ว้าว!”
ราเชลเหวี่ยงมือของเธอไปในอากาศด้วยความประหลาดใจ
“…”
“…”
หลังจากช่วงเวลาแห่งความประหลาดใจ เราจ้องมองกันอย่างเชื่องช้าก่อนที่ผมส่งเสียงไอแห้งๆออกมาในที่สุด
“ม-มาที่นี่เมื่อไรนะ ค-คุณเรเชล?”
“เอ้ะ? อาไม่มีอะไรสำคัญหรอก มันก็แค่นั้นเอง คุณฮาจิน….”
แต่เราไม่ได้คุยกัน
– ฉุกเฉินฉุกเฉิน! นี่คืออียองฮาน! ปีศาจหลายตัวได้แทรกซึมเข้าไปในสถานที่แห่งนี้! เราต้องการความช่วยเหลือ!
คริสตัลสั่นสะเทือนอย่างดุเดือด
ราเชลกับผมกระโดดผ่านหน้าต่างหอสังเกตการณ์ในเวลาเดียวกัน หอสังเกตการณ์สูง 130 เมตร แต่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ เราไม่มีอะไรต้องกลัว
ตุบ-!
หลังจากลงถึงพื้น เราก็ต้องอดทนต่อความเจ็บปวดที่แทรกผ่านเข้ามาในน่องของเรา
**
5 นาทีต่อมา
เรามาถึงที่ตั้งที่อียองฮานขอความช่วยเหลือ
มันเป็นระบบท่อระบายน้ำทิ้งของเมืองหลวง
คิมโฮรอกและอียองฮานถูกล้อมรอบไปด้วยความมืดและความชื้น ต่อสู้กับปีศาจหลาย 10 ตัว
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” ผมถาม
คิมโฮรอกตอบว่า “พวกเราไม่แน่ใจ เราติดตามเส้นทางของพลังงานปีศาจและพบพวกมันที่นี่”
คิมโฮรอกเริ่มพูดกับผมอย่างสุภาพมากขึ้น หลังจากการพบกันครั้งแรกของเรา ผมไม่รู้ว่าทำไมแต่เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกเหมือนกัน
“พวกนั้นดูแข็งแกร่งมาก พวกเรา 4 คนจะพอไหม?” อียองฮานพึมพำอย่างกังวล เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาและคว้าถุงมือ
“ดี….”
ผมสแกนปีศาจและพยายามคาดเดา
[ปีศาจ 24 ตัวปลุกสัญชาตญาณของคุณ]
[เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายตัวใหญ่ สถิติทั้งหมดของคุณจะเพิ่มขึ้น 49%]
เพิ่มขึ้น 49%
“ฉันคิดว่าเราสามารถจัดการมันได้น่ะ”
สถานการณ์ไม่เลวร้ายอย่างที่เห็น
“อะฮ่าๆๆๆ-!”
ในขณะนั้นเอง เสียงหัวเราะแสนอร่อยก็ดังก้องข้ามท่อระบายน้ำ
แตะ, แตะ –
ปีศาจที่ดูเหมือนว่าแม่จะออกมาข้างหน้า
“แกทำให้ฉันหัวเราะแหละ มนุษย์”
เมื่อพูดเช่นนั้น ปีศาจก็รวบรวมพลังปีศาจไว้ในมือของตน ปีศาจอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน รวบรวมพลังปีศาจไว้ในมือ ปากและหน้าอก
ในไม่ช้า พลังงานปีศาจก็อัดแน่นไปทั่วท่อระบายน้ำทั้งหมด
“แกพยายามร่วมมือกันเพื่อเอาชนะเรา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ แกจะไม่ได้มีโอกาสต่อสู้กับ ดยุกแห่งนรก!”
ปีศาจยิงพลังงานปีศาจควบแน่นมาที่ผม
“หวนคืนสู่ฝุ่นซะ มนุษย์…?”
พลังงานบินมาที่ผมในรูปบูมเมอแรงและผมก็คว้ามันได้อย่างง่ายดายด้วยมือของผม
[เปิดใช้งาน ‘การไล่ผี’ พลังของอสูรนั้นลดลง 90%]
[จำนวนของการลดลงจะได้รับผลกระทบจากโชคของคุณ]
“ดูเหมือนว่าแกจะมีบางอย่างซ่อนเอาไว้น่ะ มนุษย์”