The Novel’s Extra ตอนที่ 580
บทที่ 580 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (7) [การประชุมสันติภาพข้ามชาติ D-24] ฉันอยู่ที่บ้านของประธานาธิบดี ซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางเมืองหลวง แต่ตามจริงแล้วฉันอยู่ที่สำนักงานของ สถาบันบริการลับของประธานาธิบดี มันน่าประทับใจมาก ที่นี่มีของมากมาย แต่การทำความสะอาดนั้นดีเยี่ยม ด้วยชุดสูทของผู้อำนวยการที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า โต๊ะ ไม้สักและเก้าอี้สีดำหรูหรา ห้องพักจึงเป็นสำนักงานผู้อำนวยการที่สมบูรณ์แบบ “…หืมมม” ในที่สุดฉันก็กลายเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยลับประธานาธิบดี ฉันลองนั่งบนเก้าอี้ และมันสะดวกสบายฉันหยิบแผ่นป้ายบนโต๊ะที่มีคำว่า [ผู้อำนวยการหน่วยรักษาความปลอดภัยลับ เฮจิ] ซึ่งเขียนไว้บนนั้น ซึ่งมันหนักมากทีเดียว “หืมมม….” เซอรีนบอกฉันว่างานของฉันคือปกป้องสมาชิกหลักของสาธารณรัฐรวมถึงประธานาธิบดี และเจ้าหน้าที่ระดับสูงอื่นๆ ตอนนี้ฉันกลับสู่สถานะเดิมในระดับหนึ่งแล้วมันก็ไม่ยาก -นายอยู่ที่ทำงานหรอ? ในขณะนั้น ก็มีเสียงดังขึ้นจากโต๊ะ ฉันตกใจและจ้องที่โต๊ะ ลูกบอลคริสตัลที่ตั้งอยู่บนแท่นขนาดเล็กที่มุมโต๊ะสั่น “ …อ๊ะ ใช่ ฉันอยู่นี่แล้ว” ฉันตอบ -เยี่ยม งานของนายในฐานะผอ.นั้นง่ายมาก สิ่งที่นายต้องทำคือปกป้องพ่อของฉันและฉันในระหว่างการประชุมสันติภาพข้ามชาติที่จะเกิดขึ้น โอ้ และเจ้าหน้าที่ระดับสูงอื่นๆด้วยน่ะ เซอรีนกล่าวถึงการประชุมสันติภาพข้ามชาติ ครู่หนึ่งฉันยืนนิ่งโดยไม่ตอบกลับ ถ้าบาอัลลงมาในวันนั้น ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันจะสามารถทำลายเขาได้หรือไม่ ซึ่งเป็นปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดที่ดำรงอยู่เลย – ลูกน้องของนายจะมาถึงเร็วๆนี้น่ะ หน่วยรักษาความปลอดภัยลับเป็นสิ่งที่เราก่อตั้งขึ้นอย่างเร่งรีบ ดังนั้นจึงไม่มีพนักงานเยอะเท่าไหร่นะ – ก๊อก ก๊อก –และแล้วก็มีคนมาเคาะประตูตามเวลาอย่างสมบูรณ์แบบ – อ๊ะ คนๆนั้นคงมาแล้วแน่เลย งั้นช่วยดูแลด้วยน่ะ ลูกบอลคริสตัลหยุดสั่นและเสียงของเซอรีนก็ถูกตัดออกไป ก๊อก ก๊อก— เสียงเคาะดังขึ้นอย่างต่อเนื่องฉันจึงเดินไปที่ประตูและเปิดมันเอง “…หืม?” ซึ่งฉันเห็นใบหน้าที่ไม่คาดคิด “สวัสดี ^^” ปากของเธอขดตัวเป็นรอยยิ้มที่สวยงาม ดวงตาสีฟ้าของเธอเปล่งประกายราวกับอัญมณี “ฉันชื่อราเชล” ผู้ใต้บังคับบัญชาคนแรกของฉันคือ ราเชล**[การประชุมสันติภาพข้ามชาติ D-23] ฉันออกไปทำธุระกับราเชล เป้าหมายคือเพื่อตรวจสอบลานแห่งเกียรติยศ ซึ่งจะมีการประชุมสันติภาพข้ามชาติ “ลานนี้กว้างขวางนะคะ แต่ฉันได้ยินการประชุมจะเกิดขึ้นในอารามเล็กๆ แห่งนี้นะหรอคะ?” ฉันพยักหน้าตามคำอธิบายของราเชล ลานแห่งเกียรติยศ ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของสาธารณรัฐ สถานที่นั้นเปิดกว้างเกินไปที่จะปกป้องผู้คนจำนวนมากได้อย่างเหมาะสม แต่ ‘การประชุมสุดยอดระหว่างประเทศ’ ซึ่งเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของการประชุม มันเกิดขึ้นในอารามเล็กๆที่มุมของลานกว้าง เนื่องจากมีพื้นที่สูงในใจกลางของลานกว้างเพื่อใช้เป็นหอสังเกตการณ์การค้นหาภัยคุกคามจึงเป็นเรื่องง่าย “…ปัญหาคือมีศัตรูเพียงคนเดียว” แต่เรารู้อยู่แล้วว่าไม่มีศัตรูหลายคนมีเพียงหนึ่งเดียว เทพแห่งความชั่วร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก และเป็นปีศาจอันดับ 1 คือ บาอัล “ฉันแน่ใจว่าเราสามารถชนะได้นะคะ” ราเชลให้กำลังใจฉันด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ เราทำได้แค่หวังว่ามัน….” เมื่อฉันกำลังจะยิ้มกลับมาที่เธอ… ชิ้ง- ฉันก็รู้สึกแปลกๆ ถึงการจ้องมองเมื่อรู้สึกถึงความรุนแรงของมัน ฉันหยุดและตามแหล่งที่มาของการจ้องมอง ดวงตาพันไมล์ที่สามารถมองเห็นคนที่จ้องมาที่ฉันได้อย่างง่ายดาย “…อะไรว่ะ” ความคิดของฉันถูกตัดออกไปครู่หนึ่ง ผู้ร้ายคือคนที่ฉันรู้จัก ในความเป็นจริงมันเป็นคนที่ฉันสนิทมากผู้หญิงชื่อ อีบยอล ซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงจ้องมาที่ฉันเธอตามฉันมาตลอดเวลาเลยเหรอ? “คุณฮาจินคะ? เกิดอะไรขึ้นคะ?” “เอ่อ…ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะ” ฉันเดินผ่านลานกับราเชลและตรวจดูบอสในเวลาเดียวกัน เธอยังคงตามเราในขณะที่ซ่อนการปรากฏตัวของเธอเอง “…ฉันกังวลเล็กน้อยค่ะ ฉันหวังว่าเธอจะทำได้ดีนะคะ” ในขณะนั้น ราเชลก็พูดขึ้น เธอกำลังพูดถึงอีเวนเดลซึ่งฉันยิ้มอย่างขมขื่นและพยักหน้า “ฉันแน่ใจว่าเธอจะทำได้ เธอมีฮายังและคุณอาแฮอินอยู่ด้วยนิ” นอกจากนี้ สปาร์ตันก็น่าจะควรเล่นกับเธอเช่นกัน ทั้งอาแฮอินและสปาร์ตันเป็นคนที่ฉันไว้ใจได้ “…ค่ะ ฉันคิดว่าเธอจะร่าเริงเหมือนเคย เธอเหมือนฉันเลยล่ะ” ราเชลพูดอย่างภูมิใจ “เธอพูดถูก” ฉันจ้องที่ราเชลและหัวเราะ จากนั้นฉันก็จำบางสิ่งได้ “จริงสิ ราเชล เกิดอะไรขึ้นกับแลนแคสเตอร์หรอ?” “ฮะ? อ่า…ฉันไม่แน่ใจจริงๆค่ะ” “…เธอไม่คิดว่าเขาจะตามเธอมาตลอดเลยใช่ไหม?” ฉันพูดติดตลก ราเชลเองก็เล่าเรื่องตลกและหัวเราะด้วยเช่นกัน “ฮ่าฮ่า เขาจะเป็นอะไรจริงๆหรอคะ? แลนแคสเตอร์อาจ…” ราเชลตอบเบาๆ แต่เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้น ที่หลังฉันมันก็เย็นวาบ นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะหัวเราะ ถ้าแลนแคสเตอร์ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะตามราเชลมายังโลกนี้แน่นอน “ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับมันน่ะ” พูดตามตรง ฉันกังวลเกี่ยวกับบอสมากขึ้น ซึ่งเธอคอยติดตามเราอย่างลับๆ การจ้องมองของเธอก็ดูเหมือนจะมีความตั้งใจฆ่ามากขึ้นเรื่อยๆด้วยเมื่อเวลาผ่านไป “เราควรกลับตอนนี้เลยไหม?” “กลับหรอคะ?” “ที่นี่มันก็ไม่มีอะไรให้ตรวจสอบมากนัก และมีบางสิ่งที่ฉันต้องทำด้วย” ราเชลมองมาที่ฉันซักครู่แล้วยิ้มเหมือนเธอรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร “อ้า ~ ฉันเข้าใจแล้วว ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะค่ะ แล้วพบกันใหม่นะคะ” ราเชลหมุนตัวกลับ -แก๊รก- ต้นไม้ใกล้เคียงสั่นราวกับว่าจะตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของเธอและดอกไม้เหมือนดอกซากุระก็หล่นลงมาบนไหล่ของเธอฉันจึงพูดกลับไป “เจอกันพรุ่งนี้น่ะ” หลังจากส่งราเชลออกไป…ฉันก็รวบรวมพลังเวทย์มนตร์ของสติกม่าตามคำสอนของชิมูรินฉันวางแผนที่จะใช้ ‘การส่งข้อความทางไกล’ เพื่อปรากฏด้านหลังบอส วูบ- เท้าของฉันดูเหมือนจะลอย และในช่วงเวลาต่อไปทิวทัศน์โดยรอบของฉันก็เปลี่ยนไป “…เขาไปไหนนะ?” บอสจ้องมองขณธที่หัวเธอโผล่ออกมาและจ้องไปที่จุดที่ฉันหายไป จากนั้นฉันก็วางมือบนไหล่ของเธอ “…!” บอสตกใจมากและหันหลังกลับทันที “อะไร….” ดวงตาของเธอ จมูกและปากเบิกกว้างเมื่อเธอเห็นฉัน ซึ่งฉันยิ้มให้ “เธอมาทำอะไรที่นี่?” “เอ่อ…ไม่มีอะไรนิ” บอสสะบัดผมของเธอไปด้านหลังและไอฉันจ้องที่เธออย่างแน่วแน่ บอสใส่เสื้อผ้าแบบสบายๆ ไม่ใช่สวมเสื้อคลุมที่เธอมักจะสวม พูดตรงๆเลยคือเธอสวยกว่าในชุดลำลอง “ไม่มีอะไรมากหรอก…ก็แค่….” “แค่?” ฉันยิ้มเล็กน้อยและจับมือเธอ “ก็ ถ้าเธอไม่ยุ่งอะไร ทำไมเธอไม่เดินไปกับฉันล่ะ?” ด้วยความสวยงามของลานกว้างนี่ ฉันจึงอยากเดินเล่นกับบอสอย่างเปิดเผย ————————————-2—————————————
คอมเม้นต์