The Novel’s Extra ตอนที่ 576
บทที่ 576 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (3) [เมืองเมก้า,ลีคอร์] ใน เมืองเมก้า นี้เรียกได้ว่าเป็นเมืองหลวงที่สองของเมืองลีโอเรส ยูยอนฮา ใช้ประโยชน์จากทักษะของเธออย่างเต็มที่ [กลุ่มพ่อค้า – ดอกบัว] ในกลุ่มพ่อค้า ยูยอนฮา เป็นเจ้าของร้านดอกบัว ในเวลาเพียง 1 เดือนยูยอนฮา ได้เปลี่ยนกลุ่มพ่อค้ารายย่อยนี้ให้กลายเป็นกลุ่มที่โด่งดังที่สุดในพื้นที่ ผู้คนรอบตัวเธอมีความสำคัญอย่างยิ่งในการช่วยให้เธอบรรลุเป้าหมายนี้ อันดับแรกคือเรเชล เธอเป็นทาสของ ยูยอนฮา…หรือคนรับใช้ในทางเทคนิค พลังของธาตุของเธอเพิ่มขึ้นในโลกใบนี้เนื่องจากธรรมชาติและพลังเวทมนต์ของโลกนั้นสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าโลกเดิม ธาตุของ เรเชล มีประโยชน์หลายอย่างเช่นเร่งรถเข็น ชะลอสิ่งของที่เน่าเปื่อยและเก็บรักษาสมุนไพรโดยอัตโนมัติ ต่อไปคือยีจินยูน เธอเป็นลูกสาวของตระกูล สปริง ตระกูลที่มีชื่อเสียงในพื้นที่ แม้ว่าระบบวรรณะได้ถูกยกเลิกในสาธารณรัฐ ลีโอเรส แต่ ตระกูล สปริง ก็ได้รับการยอมรับจากประชาชนว่าเป็น ‘ขุนนาง’ยีจินยูน ลงทุนเงินตระกูลของเธอให้กับกลุ่มพ่อค้าของ ยูยอนฮา และปล่อยให้เธอยืมชื่อตระกูลในขณะที่ ตระกูลสปริง มีชื่อเสียงที่ไร้ที่ติในกลุ่มการค้าของ ยูยอนฮา จึงไม่มีปัญหาที่จะได้รับความไว้วางใจจากคนอื่นๆ “ว้าว กำไรมากกว่าที่ฉันคิดเลยนะ….” ในสำนักงานของกลุ่มพ่อค้าดอกบัว ยีจินยูน พูดพึมพำด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอจ้องมองดูงบการเงินของกลุ่ม “เธอจะทำอะไรกับเงินทั้งหมดนี้” เมื่อได้ยินคำถามของ ยีจินยูน ยูยอนฮา ก็ยักไหล่ “ก่อนอื่นจงสร้างอำนาจ พวกเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้” เธอไม่ลืมว่าเธออยู่ในประตูปีศาจ เธอวางแผนที่จะมีทุกอย่างพร้อมสำหรับอนาคตไม่ว่าจะเป็นกองกำลังทหารหรือเงิน “หัวหน้าเจ้าหน้าที่ของพวกเราแน่ใจว่ามัน น่าทึ่ง~” ยีจินยูน ตอบโต้กับ ยูยอนฮา และชมเธอ ต๊อก ต๊อก— ในขณะนั้นก็มีคนมาเคาะประตู “อะแฮ่ม” ยีจินยูนปล่อยอาการไอแห้งๆและใบหน้าจริงจัง ยูยอนฮายิ้มเยาะและพูดพึมพำว่า “เข้ามา” ประตูเปิดออก แขกคือเรเชลผู้ถือวัตถุคล้ายคันยาวในผ้าคลุมสีแดง “โอ้ มาแล้วเหรอเรเชล?” ยูยอนฮาต้อนรับเธอและเรเชลก็เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มและวางสิ่งของที่เธอนำมา “นั่นเป็นไอ้นั้นงั้นเหรอ” ยูยอนฮา ถอดมันออกโดยไม่ลังเล ข้างในนั้นเป็นดาบประดับเปล่งแสงออร่าที่ชัดเจน “นี่คืออะไรเหรอ?” ยีจินยูนถาม ยูยอนฮา หยิบดาบขึ้นมา คมดาบเป็นสีน้ำเงินทั้งหมด ดาบนี้เป็นสมบัติที่ ยูยอนฮา ซื้อให้เรเชล “…นี่เอาไป” ยูยอนฮา มอบดาบให้เรเชล เรเชลที่ยืนนิ่งเงียบเบิกตาอย่างประหลาดใจ “… ?” “มันเป็นดาบที่ยกระดับพลังธาตุ โลกของพวกเราไม่มีขุมทรัพย์เช่นนี้เนื่องจากผู้ใช้พลังธาตุมีน้อยมาก แต่โลกนี้มีมากมาย ดาบนี้ชื่อวิช” ยูยอนฮาวางดาบไว้ในมือของเรเชล เมื่อได้รับของขวัญที่คาดไม่ถึงเรเชลก็ก้มศีรษะด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ขอบคุณ.” และแล้ว ปัง-! ประตูสำนักงานเปิดออกและยามตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เขาตะโกนว่า “มอนสเตอร์! มอนสเตอร์ปรากฏตัวแล้ว!” “… !” เมื่อกลุ่มได้ยินข้อความพวกเขาก็วิ่งออกจากสำนักงานพวกเขาออกมาจากอาคารกลุ่มพ่อค้าและมองไปรอบ ๆ ด้วยความประหลาดใจของพวกเขาเมืองนั้นสงบสุขเกินกว่าที่มอนสเตอร์จะบุกเข้ามาได้ “ปีศาจอยู่ที่ไหน” “ฉัน…ไม่รู้” “ดูเหมือนเขาจะโกหก….” ยูยอนฮา, เรเชล และ ยีจินยูน ต่างก็พึมพำ ในขณะที่ทั้ง 3 กำลังเอียงหัวของพวกเธออย่างสงสัยคนสวมเสื้อคลุมก็เข้าหามาพวกเธอ “มอนสเตอร์เหรอ~?” เสียงที่คุ้นเคยของชายที่ยืนอยู่ข้างๆยูยอนฮายูยอนฮา ขมวดคิ้วและจ้องมองที่ชายคนนั้น “นายเป็นใคร?” “พวกเธออยู่ที่นี่ แต่ไม่ใช่อีกต่อไป” “…อะไรนะ?” เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ยูยอนฮา ก็ก้มลงเล็กน้อยแล้วมองใต้ฮูดของชายคนนั้น “…อา!” ยูยอนฮาชี้นิ้วไปที่ชายคนนั้นแล้วตะโกนว่า “นาย!” คิมฮาจิน เขายิ้มเบาๆ “โย่ ไม่ได้เจอกันซักพักเลยนะ” “หา? ทำไมคิมฮาจินถึงมาอยู่ที่นี่?” “ฮา….ฮาจินสิ” ยีจินยูน และ เรเชล ก็ตกใจและจ้องมองที่ คิมฮาจิน ด้วยความงุนงง “ฉันเองก็มาอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน ~” เด็กตัวเล็กโผล่ออกมาจากหลังของคิมฮาจิน แน่นอนว่าเด็กตัวเล็กๆคือปรมจารย์แห่งวทจาสิทธิ์ ไอลีน*************************************************************************[ปราสาท ตระกูลสปริง] ลูกชายคนโตของ ตระกูลสปริง, ชินจงฮัก กำลังนอนอยู่บนเตียงของเขาและถอนหายใจ “ไอ้นั่น….” คำพูดของเจ้าชายยังคงอยู่ในหัวของเขา “เขารู้อะไรเกี่ยวกับปู่งั้นเหรอ….แต่แล้วมันยังไง?” ความกังวลและความอยากรู้อยากเห็นปะปนกันก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวาย ต๊อก ต๊อก— ในขณะที่ชินจงฮักกำลังร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวดก็มีใครบางคนเคาะประตูของเขา ชินจงฮักไม่อยากให้ใครเห็นเขาในตอนนี้ แต่การเคาะเป็นเพียงพิธีการเพราะผู้หญิงคนนั้นเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา “เฮ้ ชินจงฮัก” ตามที่คาดไว้เป็น แชนายอน “…ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?” ชินจงฮักถอนหายใจอย่างหนักและจ้องมองที่แชนายอนปัจจุบันแชนายอนมีเสาอากาศอยู่บนหัวของเธอ ไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอพึมพำ ‘สิ่งนี้จะทำให้การสื่อสารเร็วขึ้นใช่มั้ย~’ และเธอทรงผมแบบฟูๆทุกครั้งที่เธอต้องการใช้การสื่อสารแบบไร้ขีดจำกัด “นายเคยได้ยินเรื่องการประชุมสันติภาพข้ามชาติไหม” “…การประชุมสันติภาพข้ามชาติ?” ชินจงฮักขมวดคิ้วด้วยคำถามอย่างฉับพลัน “อา.” “…ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน มันเป็นเรื่องที่ใครก็น่าจะเคยได้ยิน” “เมื่อไร” “เดือนหน้า. ทำไมละ?” “อา~ คิมซูโฮ บอกว่ามีอะไรเกิดขึ้นในวันนั้น เขาบอกให้พวกเราต้องเพิ่มระดับความแข็งแกร่งของพวกเราให้เร็วที่สุด” แชนายอน นั่งที่มุมเตียงขณะที่ ชินจงฮัก จ้องมองเธออย่างมั่นคง “…คิมซูโฮพูดอย่างนั้นเหรอ?” “ใช่….ฉันควรติดต่อเขาอีกครั้งไหม” แชนายอน หลับตาแล้วเริ่มตัวสั่น กระตุก— กระตุก— กระตุก— ท่าทางแปลกๆของเธอในสายตาของชินจงฮักมันน่ารักมากๆในสายตาของชินจองฮัก “ฮ่าๆ……..” ไม่มีเหตุผลพิเศษที่ชินจงฮักชอบชานายอน แค่มองเธอมันก็ทำให้เขาสบายใจแล้วแบบนี้เขาจะไม่ตกหลุมรักเธอได้ยังไง? “แชนายอน” “…ฮะ?” แชนายอน ลืมตาขึ้นและจ้องมองเขาชินจงฮักจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอและถามถึงสิ่งที่รบกวนจิตใจของเขาอยู่ “เธอคิดอย่างไรเกี่ยวกับ ผู้หวนคืน” “…ผู้หวนคืน?” “ใช่.” แชนายอน ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมนายถึงถามเกี่ยวกับเรื่องนั้นละ” “อืม…คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณปู่ของฉันว่าเขาเป็นผู้หวนคืน จริงมั้ย” อันที่จริงชินมยองชุลเป็นผู้หวนคืนเป็นข่าวลือที่ชินจงฮักไม่อยากยอมรับ ในจิตใจของเขามันลดความสำเร็จและความเสียสละของปู่เขาลงไป “อืม….”————————————-2———————————–
คอมเม้นต์