The Novel’s Extra ตอนที่ 569
บทที่ 569 จุดคุ้มทุน (2) “ใจเย็นๆก่อน ความสามารถของคุณยังไม่ได้รับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์” “ไม่ได้ เธอบอกว่าเธอจะทำให้คำขอของนายเป็นจริง แต่เมื่อนายบอกเธอจริงๆว่าคุณต้องการอะไรเธอก็ไม่ฟัง? ทำไมกัน?” “เธอไม่มีทางเลือก ฉันเข้าใจแล้ว ประเทศของเธอตกอยู่ในความเสี่ยง “ การสนทนาของคิมซูโฮและไอลีนยังดำเนินต่อไปและในทันใด…. [เฮ้ คิมซูโฮ!] …คิมซูโฮได้ยินเสียงเต็มไปด้วยหวัง ใครๆก็บอกได้ว่ามันเป็นน้ำเสียงของ แชนายอน คิมซูโฮฟังความสับสน [ฉันเอง แชนายอน! คิมฮาจิน อยู่ในโลกนี้ด้วย! นายอยู่ที่ไหน? ตอบฉันมานะ!] ‘นี่มันเป็นการ์ด 8 ดาวของเธอ!’ คิมซูโฮยิ้มจากใจจริง ‘คำตอบ…ฉันจะตอบข้อความนี้ได้ยังไง’ เขาหลับตาแล้วจดจ่ออยู่ในใจ – ฉันอยู่ที่สาธารณรัฐ ลีโอเรส 3 นาทีต่อมา เขาได้ยินเสียงของ แชนายอน อีกครั้ง [ขอบคุณพระเจ้า! คิมฮาจินกำลังเดินทางไป ลีโอเรส กับ ลีออน ตอนนี้! นายต้องไปพบพวกเขา!] ‘คิมฮาจิน กำลังมาที่นี่พร้อมกับนักล่าปีศาจของ ลีออน’ คิมซูโฮดวงตาเบิกกว้าง “แบบนี้มัน….เซเรนเน่!” คิมซูโฮเช็ดเหงื่อออกอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งออกจากห้องฝึกซ้อม*************************************************************************[500 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลทางเข้าภูเขามิริน่า] พวกเราหนีออกมาจาก คิลาต้า ได้สำเร็จและตอนนี้กำลังปีนเขา ‘มิริเน่’ ภูเขาหมอก หมอกวิเศษนั้นหนาขึ้นในแต่ละขั้นตอนและแม้ว่าผมจะไม่เห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้าในขณะนี้ เมื่อจ้องมองไปข้างหน้าฉันก็ถามว่า “ฮารินเราควรระวังอะไรบนภูเขานี้” “…พวกเราต้องระวังผู้คน” “คน?” “ใช่.” ฮาริน พยักหน้าอย่างจริงจัง เธอได้สารภาพตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว ว่าเธอคือ ‘ฮาริน’ ลูกสาวคนโตของตระกูลลีออน – เมื่อเธอบอกพวกเราเกี่ยวกับเรื่อง คริสเบลล์ “เขามิริเน่ นั้นพิเศษเพราะหมอกวิเศษที่ล้อมรอบมัน หมอกที่ปิดกั้นมุมมองของนักปีนเขายังเพิ่มความหนาแน่นของพลังเวทมนต์ในอากาศ นี่ทำให้มิริน่าเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการฝึก” ผมเดินไปข้างๆฮารินเธอพูดต่อ “เพราะเหตุนี้สถานที่แห่งนี้จึงเต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญที่มาฝึกฝนทักษะการต่อสู้และพยายามจะแข็งแกร่งขึ้นและยังมีอาชญากรที่หลบหนีจากราชอาณาจักร ” “… อืม.” คำอธิบายของเธอทำให้ผมรู้สึกขึ้นได้ ภูเขานี้คล้ายกับเทือกเขาหิมาลัยในโลกของผม “ฉันเข้าใจแล้ว. สำหรับตอนนี้เดินทางต่อไปจนกว่าพวกเราจะหาที่พักผ่อนเจอ” ผมเดินอย่างระมัดระวัง ไกลที่สุดที่ผมเห็นได้ในตอนนี้คือ 100 เมตรข้างหน้าทันใดนั้นก้อนหินก้อนโตก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเรา หินที่มีรูปร่างประหลาดนั้นสูงประมาณ 30 เมตร มันขัดขวางเส้นทางของพวกเราอย่างสมบูรณ์และเกินกว่าจะเป็นหินหน้าผา ผมหยุดบอสและฮาริน “ฉันคิดว่าฉันหลงทาง” “… ? นาย คิมฮาจิน เนี้ยนะหลงทาง?” บอสดูประหลาดใจ แต่ผมก็ยอมรับความผิดพลาดได้อย่างรวดเร็ว “ใช่. หมอกนี้หนาเกินไปสำหรับผม มีหินตกลงมาข้างหน้า…?” และแล้ว วิ้งงงงงงงง! ทันใดนั้นพลังวิเศษหลั่งไหลออกมาจากก้อนหินและหมอกก็หายไปจากบริเวณโดยรอบ ตอนนี้พวกเราสามารถเห็นวิวภูเขาอย่างชัดเจน ในเวลาเดียวกันพวกเราได้ยินเสียงหนักๆ “นายคือใคร?” เสียงนั้นเต็มไปด้วยพลังเวทมนต์ ผมหันไปจ้องมองที่ด้านบนของหินที่นั่นมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งไขว่ห้างและเอามือกุมเข่า “ ฉันถามคำถามคุณหรี่ ตอบฉัน.” ผมยาวของเธอยุ่งเหยิงและเสื้อคลุมของเธอก็ทรุดโทรมไปหมด แต่พลังเวทมนต์ที่เธอเปล่งออกมานั้นไม่เป็นสองรองใคร เสียงของเธอถูกห่อด้วยพลังเวทมนต์ล้น ผมสังเกตเห็นว่า ฮาริน แข็งค้าง ฮารินกระซิบอย่างงุนงง “…ชิมูริน” “หืม?” ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้ว “เธอ เธอเคยได้ยินชื่อฉันเหรอ?” อึก ฮารินกลืนน้ำลายเสียงดังและตอบว่า“ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่รู้จักคุณ” “อืม? ฉันเดาว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว” ผู้หญิงคนนั้นรอยยิ้มและยกเท้าของเธอขึ้น แม้จะมองแบบนี้ก็รู้เลยว่าเธอค่อนข้างสูง ฮาริน กระซิบกับพวกเรา “นั่นคือ ชิมูริน ผู้วิเศษผู้ยิ่งใหญ่” “…ผู้วิเศษผู้ยิ่งใหญ่” “ใช่แล้วเธอเป็นจอมเวทที่เคยมีบทบาทในราชอาณาจักร แต่เธอได้รับการชี้นำโดยอัจฉริยะของเธอและมีส่วนร่วมในการวิจัยแปลกๆ ….” “พวกเธอกระซิบเรื่องอะไรกัน” ชิมูริน ผู้วิเศษผู้ยิ่งใหญ่มองดูพวกเราด้วยดวงตาแหลมคม “พวกเธอยังมีเวลาคุยกันอีกงั้นเหรอ? ฉันจะกลืนกินพวกเธอเดียวนี้ละ” ตอนนั้นเองที่หน้าต่างระบบโผล่ขึ้นมาต่อหน้าผม ===[เควส][ระดับความยาก – มากที่สุด][สรุป – ‘ชิมูริน’ เป็นจอมเวทที่ศึกษาการเคลื่อนย้ายแบบหลายมิติ ไม่แยแสกับสังคมเธอหลบภัยไปที่ภูเขามิริน่า เธอเกลียดชังมนุษย์][เป้าหมาย – ชักชวนชิมูรินให้มาที่สาธารณรัฐหรือเอาตัวรอดจากชิมูรินให้ได้][รางวัล – ชุดเกราะ ‘เอเธอร์’ ของคุณ][ผลการล้มเหลว – อาจตายได้]=== ระดับความยาก – ‘สูงสุด’ผลลัพธ์ที่ล้มเหลว – ‘ความตาย’ผมได้แต่ตกตะลึงผมหันไปมองบอสดวงตาของเธอก็ลอยอยู่ในอากาศ ดูเหมือนว่าเธอจะได้รับภารกิจเดียวกันกับผมด้วย “บอส…คุณได้รับภารกิจแล้วหรือยัง?” “…อา? อืม” ผมถามอย่างระมัดระวังและ … “ผมทำเอง. มันบอกว่าระดับความยากคือ ‘สูงสุด’” …บอสพยักหน้าอย่างช้าๆ ************************************************************************* [‘อรันเฮลล์’ พระราชวังหลวงแห่งอรันเฮลล์ – ห้อง VIP] แสงสลัวจากดวงจันทร์เสี้ยวส่องลงบนความมืดด้านล่าง กลางดึกที่ระเบียงใบไม้สั่นไหวตามสายลม จินซาฮยอค รู้สึกลึกล้ำ เธอกำลังคิดถึงเบลล์ คิมซูโฮ คิมฮาจินและตัวเธอเอง ‘จุดจบใกล้เข้ามาแล้ว….’ นั่นคือสิ่งที่เบลล์พูด อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้ว่าปลายทางของ เบลล์ จะเป็นยังไง เธอไม่สามารถพูดด้วยความมั่นใจได้ว่าเบลล์จะรักษาสัญญาของเขา ความไม่แน่นอนทั้งหมดทำให้เธอสับสน แต่พวกมันไม่ใช่สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดในขณะนี้ “…คิมฮาจิน” เบลล์บอกเธอว่าคินฮาจินเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่ผิดพลาดและเกิดจากการบิดเบือนของเวลาและสถานที่ จินซาฮยอค เชื่อความจริงที่ไม่น่าเชื่อนี้เพราะเธอได้เห็น [การซิงโคร] ด้วยสายตาของเธอเอง เธอได้เห็นอารมณ์ความรู้สึกที่คิมฮาจินมีให้กับตัวเธอด้วยตัวเธอเอง “… อืมมม.” เธอได้แต่ถอนหายใจออกมา จินซาฮยอค เปลี่ยนสายตาของเธอไปสู่ความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดข้างหน้า สายลมเย็นๆทำให้เส้นผมของเธอยุ่งเหยิง ความงามของเธอส่องสว่างแม้แต่ในความมืด เมื่อคิดถึงคิมฮาจินซึ่งเป็นคนที่ตราตรึงอยู่ในสมองของเธอและไคด์สปริงที่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ในจิตใจของเธอ เธอจึงต้องตัดสินใจ “…ถ้าฉันสามารถย้อนกลับไปได้” หากเธอสามารถกลับไปยังอาณาจักรของเธอสู่โลกที่เต็มไปด้วยความผิดพลาด ความเสียใจ ความเย่อหยิ่ง ความเจ็บปวด ความรักและความเกลียดชัง “ฉันพานายไปกับฉัน” อัตราการซิงโครไนซ์หมายถึงขอบเขตที่คิมฮาจินจะเป็นหนึ่งเดียวกับ ไคด์สปริง เธอมั่นใจว่าอัตราจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหากคิมฮาจินอยู่ในอาณาจักรของเธอในโลกของพวกเขา…. “…” เธอได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกครั้งและมองดูคำเชิญบนโต๊ะ [งานเลี้ยงขุนนางอรันเฮลล์] เป็นคำเชิญให้เข้าร่วมการชุมนุมทางสังคมที่เบลล์แนะนำให้เธอเข้าร่วมเธอมักจะเกลียดคนหน้าซื่อใจคดในสังคมชนชั้นสูง แต่อย่างไรก็ตาม … “…ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันควรทำตามความปรารถนาก่อนตายของเขา” จินซาฮยอคพึมพำขณะที่เธอยัดคำเชิญไว้ในกระเป๋าของเธอ
คอมเม้นต์