บทที่ 543 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (5)
 
“อราฮา เกลียดเสื้อผ้าสีดำ แถมเธอยังเกลียดชังคนที่หยิ่งผยองและเกลียดการถูกทอดทิ้งมากๆ เธอมีปมด้อยเพราะเธอไม่ใช่ตัวเต็งที่จะได้เป็นราชาในตอนแรก
 
“เหตุผลที่อราฮาเรียกหานายน่าจะเพราะเรื่องมันเกี่ยวข้องกับเพรสทีจ นายเป็นเจ้าของเพรสทีจในตอนนี้”
 
“ฉันไม่รู้ว่า อราฮา คิดยังไงกับคำพยากรณ์ ฉันคิดว่ามันเป็นการผสมผสานที่น่าสนใจแต่ก็ไม่พอใจที่มันเป็นแบบนี้….”
 
หลังจากได้รับคำแนะนำจาก โทเมอร์ พวกเราก็ไปที่พระราชวังซึ่งใหญ่กว่าและใหญ่กว่าครั้งที่ผมเคยเห็น
 
“…นี้จินซาฮยอคฉันฆ่าเธอไป 1ครั้งหรือ 2 ครั้งกันแน่?” ก่อนที่จะเข้าไป ผมถามจินซาฮยอค
 
ความภาคภูมิใจของเธอดูเหมือนจะถูกทำลายเธอขมวดคิ้วโดยไม่ตอบอะไร
 
“ฉันไม่ได้ถามสนุกๆ ฉันจะถามเพื่อรู้ว่าเธอมีช่องใส่ทักษะกี่ช่อง”
 
“….5”
 
“5? 3 ทักษะพื้นฐานและ 2 ทักษะพิเศษสินะ เธอไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยงั้นเหรอ?”
 
จินซาฮยอค พยักหน้าของเธอ
 
“เธอรอบคอบมากกว่าที่คิด เธอจะต้องได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆแน่ในวันนี้”
 
พระราชวังน่าจะมีทักษะแบบติดตัว ผมจะแปลกใจมากของพระราชวังไม่ได้จัดเตรียมอะไรไว้ให้ผม
 
“ไม่ ฉันไม่ต้องการอะไร” แต่ผมก็ประหลาดใจ จินซาฮยอคส่ายหัวและบ่นออกมา “ฉันไม่สามารถเรียนรู้ทักษะขั้นสูงสุดและทักษะเฉพาะตัวได้ฉันเลยไม่อยากได้ทักษะขยะๆพวกนั้น”
 
“อะไรนะ? ไม่ใช่แล้ว เธอ”
 
ตอนนี้จินซาฮยอคเริ่มเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อยๆเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผมที่จะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น
 
“การสังเคราะห์ เป็นทักษะพื้นฐานและทักษะพิเศษก็ใช้ 2 ช่องนั้นมันคุ้มค่าถ้าจะเรียนรู้ พวกเราจะต้องตรวจสอบห้องเก็บสมบัติเพื่อดูว่ามีอะไรที่ใช้ได้บ้าง”
 
“…นั่นแปลว่า….ขโมยใช่ไหม?”
 
“ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่เข้าใจ ไปกันเถอะ”
 
จินซาฮยอค และฉันเข้าไปในวัง เมื่อเราแสดงจดหมายเชิญของกษัตริย์ถึงผู้พิทักษ์อัศวินลงมาทักทายเรา
 
“ฉันชื่อวิลเฮล์มเทล ตามฉันมาท่านกำลังรออยู่”
 
วิลเฮล์มเทล เขาไม่ได้มีชื่อเสียงในโลกสมัยใหม่ แต่เรื่องราวของเขาก็ยังถือเป็นตำนานเล็กๆ พวกเราติดตามวิลเฮล์มผ่านสวนขนาดใหญ่ อัศวินนับไม่ถ้วนถูกเรียงรายขึ้นไปตามโถงทางเดินที่พวกเราเดินผ่านผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อทักทายพวกเราหรือคุกคามพวกเรา
 
“เข้าไป.”
 
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงหน้าประตูที่ตกแต่งอย่างดี
 
“…ใช่.”
 
ผมหมุนลูกบิดประตูและผลักประตูช้าๆประตูเปิดออกอย่างราบรื่นและผมเห็นอราฮานั่งอยู่ที่หัวโต๊ะสี่เหลี่ยมยาวๆเมื่อประตูเปิดออกมาอย่างเต็มที่ อราฮา ยิ้มยืนถัดจากเธอคือแลนสล็อตและลิโป้
 
“ยินดีต้อนรับท่านเจ้าของเพรสทีจและอดีตผู้บัญชาการอัศวิน
ชินซาฮยอค (ชื่อปลอมจินซาฮยอค)” อราฮา กล่าว
 
“…พวกเรายินที่ที่ท่านเรียกหา”
 
ผมทักทายเธอแบบที่ผมเรียนรู้จากโทเมอร์ แต่จินซาฮยอคได้แค่ผงกหัวของเธอดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจ อาจเป็นเพราะว่าเธอเคยเป็นกษัตริย์ในอดีต
 
“ฉันยังเห็นว่าเธอเป็นผู้บัญชาการอัศวินอยู่นะ แต่ก็โปรดนั่งลงเถอะ.”
 
ดูเหมือนว่าอราฮาจะไม่สนใจทัศนคติของจินซาฮยอคในขณะที่เธอนำทางพวกเราไปยังที่นั่งของเรา ผมเงยหัวของผมมองปฏิกิริยาของ อราฮา ความประทับใจที่ผมมีต่อเธอนั้นแตกต่างจากสิ่งที่ โทเมอร์ สอนผมมา
 
“ฮาจิน?”
 
จากนั้นผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้ๆกับอราฮาก็เรียกชื่อผมออมาเธอเป็น อัศวินที่มีผมสีบลอนด์และดวงตาเป็นประกาย เธอเป็นคนที่ผมรู้จักดี
 
“เรเชล?”
 
เรเชลกับผมสบตากันอย่างสงสัย
 
“หืม? พวกคุณ 2 คนรู้จักกันเหรอ” รอยยิ้มที่น่าสนใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ อราฮา
 
เรเชลมองกลับไปกลับมาระหว่างผมกับจินซาฮยอค ก่อนถามด้วยเสียงสะอึก “พวกเธอ 2 คนเป็นยังไงบ้างครับ…”
 
“อ้า จินซา เอ้อ ผู้บัญชาการอัศวินชินจาฮยอคมาเป็นเพื่อนของฉันเพราะว่า ราชินีเรียกวพวกเราน่ะ”
 
“ได้โปรดนั่งลงเถอะหรือพวกคุณจะให้ฉันรอเหรอ?” อราฮา ขัดจังหวะพวกเราและพูดด้วยแปลกใจ
 
“อ๊ะ นั้นสิ”
 
จินซาฮยอคและผมนั่งลงเรเชลยังคงดูสับสนและอราฮาปรบมือยังยิ้มอยู่ ทันใดนั้นข้ารับใช้หลายคนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับอาหารหลายจาน
 
“คือฉันได้ยินว่ามีคำพูดในโลกของคุณว่าควรจะอิ่มท้องก่อนที่จะเพลิดเพลินไปกับวิวของธรรมชาติ”
 
เมื่อนั้นพวกเราก็เริ่มกินข้าวกัน ผมเคี้ยวขาของปูและจินซาฮยอค หั่นสเต็กระดับพรีเมี่ยม
 
อราฮา ถามว่า “พวกคุณเคยได้ยินคำพยากรณ์จาก มาร์คกราฟ
โทเมอร์ แล้วใช่ไหม?”
 
“ใช่.”
 
“ฉันเรียกพวกคุณเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนั้น พวกเราค้นพบเส้นทางที่จะไปสู่โลกของพวกคุณแล้ว”
 
ดวงตาของพวกเราเบิกกว้างทันที
 
อราฮา เล่าต่ออย่างช้าๆขณะที่เธอเคี้ยวขนมชิ้นหนึ่ง “แต่เส้นทางที่บอกมันอยู่ในสถานที่อันตรายและต้องใช้พลังงานจำนวนมากเพื่อเปิดมัน Crevon ไม่สามารถจ่ายพลังงานขนาดนี้ได้”
 
พลังงาน….นั่นไม่น่าเป็นปัญหาเพราะ [Dimensional Entropy] อยู่ในมือของผมแล้ว
 
“ฉันจะสามารถดูแลเรื่องพลังงานเอง ทางเดินอยู่ที่ไหน” ผมถาม
 
อราฮา จ้องมองที่ผมก่อนที่จะถอนหายใจอย่างหนัก “ชั้น 9”
 
“…อะไรนะ?”
 
“ทางเดินสู่โลกภายนอก…” อราฮา หยุดนิ่งหลังจากรวบรวมลมหายใจเธอพึมพำด้วยเสียงที่จริงจัง “…อยู่ลึกเข้าไปในชั้น 9 ที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดในตำนาน”
*************************************************************************
 
[อาคารรกร้างว่างเปล่าของกิลด์ Desolate Moon – รองหัวหน้ากิลด์
ชินจงฮัก]
 
ชินจงฮัก ผู้นำที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ของกิลด์ Desolate Moon กำลังตกแต่งห้องทำงานของเขา เขาวางหอกของเขาซึ่งเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เขาได้รับฉายา ‘ผู้พิชิต’ บนหิ้งและวางรูปปั้นของเขาเองเขาได้รับมาเมื่อนานมาแล้วถัดจากนั้น
 
“ฮ่าๆๆๆ.”
 
เพียงแค่มองดูประติมากรรมก็ทำให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นทันที มันเหมาะกับการออกแบบตกแต่งภายในของสำนักงานและเหมาะอย่างยิ่งที่จะเป็นตัวแทนของ ฮีโร่ ชินจงฮัก อย่างน้อยก็ในสายตาของเขา
 
“….อะแฮ่ม”
 
ชินจงฮักซึ่งสวมรอยยิ้มที่พึงพอใจทันใดนั้นรอยย่นก็ปรากฏที่หน้าผากของเขา เขาจำได้ว่าคิมฮาจินเป็นคนที่แกะสลักผลงานชิ้นนี้ออกมา
 
“ผู้ชายคนนั้นทำไมฉันไม่เคยรู้ว่าเขาไปอยู่ที่ไหนกันนะ?”
 
ชินจงฮักเดาะลิ้นแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานก่อนจะเปิดหนังสือพิมพ์ หน้าแรกหน้าสองและหน้าสามเกี่ยวกับ ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’
 
[รอบที่ 3 ของการคัดเลือกเริ่มต้นเพื่อเข้าสู่ประตูแห่งความรุ่งโรจน์
ดาวรุ่ง แชนายอน, คิมซูโฮ ‘ดาบศักดิ์สิทธิ์’, ชินจงฮัก ‘ผู้พิชิต’ รวมอยู่ด้วย]
[ฮีโร่ชาวนอร์เวย์ บียอร์ด ท้าทาย…ไรรีสัน ฮีโร่ระดับกลาง ขั้นสูงและได้พ่ายแพ้ลงไปในรอบที่ 2]
 
– หัวหน้า มีข่าวมาแจ้ง!
 
“อุหว่าาา!”
 
เสียงตะโกนดังโพล่งออกมาขณะที่ชินจงฮักกำลังอ่านอยู่ เขาตกใจมาก จงฮัก ฉีกหนังสือพิมพ์และเมื่อมองดูหนังสือพิมพ์ที่ฉีกขาดในมือของเขาชินจงฮักก็ได้แต่หายใจ
 
“…มันคืออะไร?”
 
– ผมจะส่งให้เดียวนี้ละ!
 
ชินจงฮักได้รับข่าวจากคอมพิวเตอร์ของเขา มันเกี่ยวข้องกับ กิลด์ Essence of the Strait
 
[ข่าวด่วน! จินเซยอนผู้เป็นฮีโร่ระดับปรมจารย์, ‘นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์’,
เข้าร่วมงานกับกิลด์ Essence of the Strait!]
[หุ้นของกิลด์ Essence of the Strait สูงทะยานฟ้า…. เพิ่มขึ้นถึง 19% ใน 5 นาที!]
 
“…ชิ…..เฮ้อออ”
 
ชินจงฮักได้แต่ถอนหายใจขณะที่อ่านรายงานข่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าเธอยังคงสบายดีมันก็ดีที่ได้เห็น ยูยอนฮา เพื่อนที่รู้จักกันมานานของเขาทำงานของตัวเองได้ดีขนาดนี้
แม้เขาจะไม่มีความสุขที่กิล์ Essence of the Strait นั้นไปไกลเกินกว่า Desolate Moon แต่เขารู้ว่า ยูยอนฮา ไม่เหมือนเขาที่ชอบออกไปต่อสู้เอง
 
ชินจงฮักอ่านต่อไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็หันไปมองที่เฟรมถัดจากจอภาพของเขาโดยไม่รู้ตัว
 
“….”
 
ภายในกรอบเป็นภาพเล็กคือ ชินจงฮักและชินเมียงจุงปู่ของเขาทั้งคู่ยิ้มอย่างมีความสุข
 
“เฮ้อออออ…”
 
ชินจงฮักถอนหายใจออกมา ชินมยองชุล ผู้ที่ฉลาดที่สุดใน 9 ดาราและเป็นชื่อของชายที่จะถูกบันทึกชื่อเอาไว้ในประวัติศาสตร์ตลอดกาลถึงแม้จะเป็นหลานชายของเขา แต่ชินจงฮักไม่เข้าใจว่าทำไมชินมยองชุลจึงต้องเสียสละตัวเอง ชีวิตเขามีค่ามากกว่าชีวิตของคนธรรมดา 2-3 ล้านคนหรือเปล่า เขาไม่รู้หรือว่าเขาแค่อยากเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อคนอื่น?
 
“…คุณปู่.”
 
ชินจงฮักจำความทรงจำเก่าๆได้ในนั้นเขากำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของปู่ของเขา ในเวลานั้นเพียงอยู่คุณปู่อยู่เคียงข้างเขาและปลอบใจเขา ชินจงฮักเป็นคนภาคภูมิใจในตัวปู่ของเขาเองมากกว่าใครๆและเขาคิดว่าปู่ของเขาเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ
 
ชินจงฮักพูดพึมพำอย่างขมขื่นเมื่อเขามองดูรูปตัวเองตอนเด็ก
 
“ผมยังทำให้ปู่ภูมิใจไม่ได้แน่ๆเลยแบบนี้”
************************************2************************************