The Novel’s Extra ตอนที่ 542
บทที่ 542 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (4) 23.00 น. ผมนอนบนเตียงกับ อีเวนเดล ขณะที่ผมดูเว็บไปเรื่อยๆ [รอบแรกสำหรับประตูแห่งความรุ่งโรจน์ได้สิ้นสุดลงแล้ว] [มีอะไรภายในประตูแห่งความรุ่งโรจน์?] [มันคือ ‘เส้นทางอนาคตเพื่อเกาหลี’ คำพูดของ แชจูชึล ทำให้ผู้คนที่ได้ยินต่างก็โห่ร้องออกมา….] อินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับ ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’ ทำให้ทุกคนมีความตื่นเต้น แต่ก็ไม่ต้องตกใจเพราะสมาคมเปลี่ยนชื่อประตูจาก ‘ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ’ เป็น ‘ประตูแห่งความรุ่งโรจน์’ “… อืม?” ทันใดนั้นผมเห็นหมวกกันน็อกเสมือนจริงวางอยู่บนพื้นห้อง ผมเอามันมาด้วยเพราะผมคิดว่า อีเวนเดล อาจจะสนใจมัน “อืม.” อีเวนเดล หลับไปและผมก็รู้สึกเบื่อ ผมเหยียดแขนเลยคว้าหมวกขึ้นมา “ตรวจสอบ”. ตรวจสอบเป็นสิ่งที่ต้องทำ ผมใส่หมวกกันน็อคหลังจากตรวจสอบแล้วว่าได้รับการปรับปรุงขึ้นไป 59% วิ้งงงงงงงงง การบู๊ตปกติจะใช้เวลาประมาณ 2 นาที แต่ด้วยการที่ผมปรับปรุงไปทำให้ใช้เวลาเพียง 10 วินาทีเท่านั้น ผมตรวจสอบดูรายชื่อเกม [เกมยอดนิยม][1. Gladiator of the Century][2. Reolesk][3. Grand Theft Auto]… ‘Gladiator of the Century’ ดึงดูดสายตาของผมในทันที แชนายอนขอให้ผมเล่นกับเธอก่อนหน้านี้ดังนั้นผมคิดว่าผมควรฝึกฝนมันสักหน่อย [ทำการซื้อ ‘Gladiator of the Century’ ….การซื้อเสร็จสมบูรณ์][เข้าถึง ‘Gladiator of the Century’ ….][ยินดีต้อนรับสู่โลกของ ‘Gladiator of the Century’][โปรดตั้ง ID ของคุณ] ชื่อผู้ใช้ของผมก็แบบเดิม Extra7 [ชื่อผู้ใช้ของคุณคือ ‘Extra7’][ยินดีต้อนรับ คุณต้องการดูบทแนะนำหรือไม่] “ไม่” ผมข้ามบทช่วยสอน สิ่งแรกที่ผมทำคือดูรายชื่อ [การจัดอันดับปัจจุบัน] เกมสนุกขึ้นเสมอเมื่อคุณเล่นกับคนเก่งๆ ——————[การจัดอันดับปัจจุบัน]1 – Fralo 161 นัด ชนะ 130 แพ้ 312 – BritishSpirit 146 นัด ชนะ 121 แพ้ 253 – Lijengy 70 นัด ชนะ 70 แพ้ 04 – Wolf 150 นัด ชนะ 103 แพ้ 47…—————— “มาลองดูกัน….” ก่อนอื่นผมส่งคำขอการท้าดวลไปยังผู้เล่นอันดับ 1 [ไม่สามารถส่งคำขอการท้าดวลได้ ‘Fralo’ ผู้ใช้รายนี้เลือกที่จะปฏิเสธคำขอการท้าดวลจากคนแปลกหน้า] “อ่า นั้นสินะ” ผู้ติดอันดับส่วนใหญ่เลือกที่จะปฏิเสธคำขอแข่งขันจากผู้เล่นอื่นๆนอกเหนือจากเพื่อน เกมอื่นๆก็เช่นกัน เพราะหากคนที่พวกเขาเจอเป็นมือใหม่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรแม้ว่าจะชนะ ‘เราควรเล่นเกมจนติดอันดับดีไหมนะ’ ผมคิดและเมื่อผมสังเกต’ลีเจนกี’ เธอเป็นผู้ติดอันดับคนเดียวที่ไม่ได้เปิดใช้ตัวเลือก[ปฏิเสธคำขอทท้าดวลอัตโนมัติ] “แข่ง 70 นัดและ ชนะ 70 ….” เธอดูแข็งแรง หลังจากผมลังเลสักครู่ผมก็ส่งคำขอไป [คุณส่งคำขอท้าดวลไปยัง ‘ลีเจนกี’][… ‘ลีเจนกี’ ยอมรับคำขอของคุณแล้ว] “โอ้?” ช่วงเวลาที่ ลีเจนกี ยอมรับคำขอของผมร่างกายของผมถูกถ่ายโอนไปยังสนามประลอง [แผนที่ – โคลอสเซียมของกาดิเอเตอร์] ฝุ่นและเสียงโห่ร้องของฝูงชนเต็มเวที คู่ต่อสู้ของผมยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโคลีเซียม ดาบที่เธอถืออยู่นั้นสั้นมากจนแทบจะดูเหมือนมีด หลังจากคิดได้บางอย่างผมเลือกไม้เบสบอลเป็นอาวุธของผม [คุณเลือก ‘ไม้เบสบอล’ ซึ่งเป็นอาวุธของมือใหม่][3,2,1][เริ่มต้น!] การต่อสู้เริ่มขึ้น วิ้งงง! ผมวิ่งไปหา ‘ลีเจนกี’ พร้อมกับไม้เบสบอลในมือ ผมฟาดเธอแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ วูบบบบ— ลีเจนกี พยายามที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีของฉัน แต่ผมก็ฟาดเธออย่างไม่หยุดยั้ง วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ—! ผมตะโกนออกมา. วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— วูบบบบ— ผมเหวี่ยงไม้เบสบอล 4 ครั้งติดและนั่นคือจุดจบ กรี้ดดดดดดดดด! ลีเจนกี้เสียชีวิตเพราะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของผมได้ “ …อะไรน่ะ” มันสมเหตุสมผลเมื่อผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คอนโซลของผมได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น 59% ดังนั้นตัวละครของผมจึงโดดเดี่ยวในโลกใบนี้ “นี้ไม่ดีแน่” ‘เราน่าจะปิด [การเริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม] มันทำให้เกมมันสนุกขึ้นสักหน่อย… ‘ ขณะที่ผมกำลังจะปิดเกม…. [‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่] …ผมรับคำขอจาก ลีเจนกี แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม – วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—วูบบบบ—! – กรี้ดดดดดดดดดด! [KO] [ผู้ชนะ – ‘Extra7’] การแข่งขันสิ้นสุดลงภายใน 3 นาที แต่ลีเจนกียังยืนกราน [‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันใหม่ 3 ครั้ง] “เฮ้ออออ…ชอบเอาชนะจัง” ผมยอมรับคำขอของเธอ ผมถูกส่งไปที่โคลอสเซียมอีกครั้ง ผมกระโดดเข้าหาเธอแล้วเหวี่ยงไม้เบสบอล ลีเจนกี ล้มลง แต่เธอก็แพ้อีกครั้งแต่ก็กดขอแข่งขันอีกครั้งทันที [‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง][‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 3 ครั้ง][‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง][‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 5 ครั้ง][‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 7 ครั้ง….] ผมยังคงอยู่ไร้พ่ายแม้จะเล่นไป 50 เกมแต่ ลีเจนกี ยังคงส่งคำขอแข่งขันมาอีกครั้ง [‘ลีเจนกี’ ขอให้คุณทำการแข่งขันอีก 9 ครั้ง] “ไม่เอาแล้วดีกว่า….” ‘9 ครั้งมันมากเกินไป’ ตอนที่ผมคิดผมก็ได้รับข้อความจากจินซาฮยอค [คิมฮาจิน นายอยู่ไหน? มาเจอกัน.] ผมปฏิเสธคำขอการแข่งขันใหม่และพิมพ์ข้อความตอบกลับจินซาฮยอค [คุณปฏิเสธคำขอของ ลีเจนกี][ลีเจนกี ส่งข้อความถึงคุณ] “…เธอเป็นอะไรของเธอนะ” [ทำไมคุณถึงปฏิเสธคำขอของฉัน, Extra7?][คุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันเคยพบมา][ยอมรับคำขอของฉัน][อย่าปฏิเสธคำขอของฉันเลยนะ] “เธอบ้าหรือเปล่าเนี้ย?” [ยอมรับคำขอของฉันตอนนี้ ฉันยังไม่ได้ยอมแพ้ซะหน่อย][ตอบฉัน อย่ามาทดสอบความอดทนของฉันนะ][อย่าทำให้ฉันต้องรอ] ผมถอดหมวกนิรภัยออกไปโดยไม่ได้ตอบกลับไปและแล้ว…. วิ้งงงงงงง ผมได้รับ ‘สัญญาณ’ จาก Tower of Wish มันมาจาก [โทเมอร์] ************************************************************************ [Tower of Wish – ชั้น 8 Crevon] หลังจากผมใช้เวลากับ อีเวนเดล ผมกลับไปที่ Crevon กับ จินซาฮยอค ที่ได้ติดต่อผมมาเมื่อวานนี้ “ทำไมพวกเราถึงมาที่นี่อีกครั้ง?” จินซาฮยอค ถามผมที่เดินไปตามโถงทางเดินของคฤหาสน์ของ โทเมอร์ “ฉันคิดว่าโทเมอร์ต้องการพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับบางอย่าง” และในขณะที่ผมอยู่ที่นี่ผมวางแผนที่จะส่งมอบเสื้อคลุมให้กับ เมเดีย “…อ๊ะ ทำไมเธอส่งข้อความถึงฉันเมื่อวานนี้ละ” ผมถามกลับ จินซาฮยอค กระโดดทันทีที่ผมถาม “นายบอกว่านายจะอยู่เคียงข้างฉันอีกครึ่งปี นี้ยังไม่ถึงครึ่งปีเลยนะ” “…อะมันก็ใช่?” เป็นความจริงแล้วที่ จินซาฮยอค คอยติดตามผมอยู่ ผมจึงเร่งฝีเท้าและมาถึงออฟฟิศของ โทเมอร์ ในไม่นาน ต๊อกๆ โทเมอร์ ตอบทันทีที่ผมเคาะ เข้ามาเลย ผมเปิดประตูแล้วเข้าไปข้างใน โทเมอร์ นั่งอยู่บนเก้าอี้คนเดียวในออฟฟิศที่เรียบร้อยกว่าที่ผมจำได้ “ยินดีต้อนรับ – อ้าวๆ นั้นไม่ใช่อดีตผู้บัญชาการอัศวินเหรอ!” “เธอมากับฉัน ไม่เป็นไรใช่มั้ย” “อ่า. นั่งลงสิ” โทเมอร์ พูดแล้วก็ชี้ไปที่เก้าอี้ ผมนั่งลง. “แล้ว?” “แล้วอะไร?” “…ทำไมถึงโทรหาฉัน” “อ้อ.” ใบหน้าของ โทเมอร์ แข็งทื่อกับคำถามของผม เธอมองมาที่ผมแล้วจินซาฮยอค ก่อนพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “ฉันต้องการพูดกับนายเกี่ยวกับ คำทำนาย” “… คำทำนาย?” “ใช่. มันมาจากผู้ดูแลระบบของ Crevon ….” โทเมอร์ เอากระดาษมาให้ผม มีเพียง 2 ประโยคที่เขียนในนั้น [ความหายนะครั้งใหญ่จะเกิดขึ้นที่โลกภายนอก][ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อเอาชนะการทดสอบครั้งนี้] ดวงตาผมเบิกกว้าง ปลายปากของ โทเมอร์ เอียงขึ้น “ราชินีต้องการพูดกับนาย…เกี่ยวกับคำพยากรณ์” “ราชินี? เธอหมายถึง อราฮา เหรอ?” “ …เฮ้ ดูนายพูดสิ” โทเมอร์ ขมวดคิ้ว ผมยิ้มอย่างขมขื่นและปรับโครงสร้างของคำถาม “องค์ราชินีปรารถนาที่จะพูดกับกระผมว่าอย่างใดขอรับ” “ประโยคที่ 2 ฟังดูยุ่งยาก ส่วนที่มันบอกว่า ‘ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว’” ภายในและภายนอกจะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว มันเป็นประโยคที่ง่ายมากในความคิดของผม ‘ก็สืบเชื้อสายลงไปทุกคนจากหอคอยแห่งความปรารถนาเพื่อต่อสู้กับปีศาจและการเปลี่ยนแปลงดินแดนอสูรไง’ “…ใช่นั้น ฉันเข้าใจแล้ว แต่ทำไมราชินีถึงคุยเลือกฉัน ฉันไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรที่นี่เท่าไรจริงๆนะ” “ฉันจะรู้ได้ยังไง?แต่ฟังฉันนะระมัดระวังตัวเอาไว้ อราฮา เป็นเผด็จการ” “อราฮา? เธอแน่ใจเหรอว่าเธอจะเรียกราชินีด้วยชื่อของเธอแบบนี้?” “ฉันได้รับอนุญาต” โทเมอร์ตอบแล้วหยิบปากกาออกมา “ตอนนี้ฟังให้ดีเพราะฉันกำลังจะบอกนายถึงสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ….”
คอมเม้นต์