บทที่ 515 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (5)
 
“…พวกเราจะแยกส่วนมันได้ยังไง” จินซาฮยอค ถามในขณะที่ผมจัดการศพของบาซิลิสก์ เมื่อมองกลับไปผมเห็นเธอกระตือรือร้นและจ้องมองที่รางวัลของดันเจี้ยน
 
“ฉันเองก็ไม่รู้”
 
การฆ่า บาซิลิสก์ ให้รางวัลเราด้วยสองรายการ
 
===
[กล่องดันเจี้ยนระดับ ลึกลับ]
– มีไอเท็มอะไรที่อยู่ภายใน?
===
 
===
[เสื้อคลุมของจักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3] [ระดับ ลึกลับ]
[ไอเท็ม ระดับตำนาน]
– เสื้อคลุมที่สวมใส่โดยผู้พิชิตแห่งมาซีโดเนีย ผู้สวมใส่ของมันมีความสามารถพิเศษที่ไร้รูปแบบ
「ค่าสถานะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 2 แต้ม-เสน่ห์(สูงสุด 9 คะแนน) 」
「ละเว้นความเสียหายทางกายภาพ 50% 」
「ผู้พิชิต-เพิ่มอัตราการเติบโตของ ‘พลังเวทมนต์’ และ ‘พรสวรรค์’ 」
===
 
หนึ่งคือกล่องสุ่มที่ยังไม่เปิดและอีกหนึ่งคือไอเท็มระดับเทพ จินซาฮยอค จ้องมองมันด้วยความหวาดกลัว ในโลกนี้ ‘ไอเท็มของนายพลโบราณที่มีชื่อเสียง’ นั้นทรงเกียรติและมีพลังมหาศาลมากกว่า ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าที่ไม่รู้จัก’ นี่เป็นเหตุผลที่หอกผู้พิชิตของ เซี่ยงอวี่ และ
ง้าวกรีดฟ้าถือเป็นอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดทั้ง 2 ชิ้น
 
เรื่องนี้เสื้อคลุมของผู้พิชิตอเล็กซานเดอร์มหาราชเป็นไอเท็มที่เหลือเชื่อ แม้ว่าอิทธิพลของตะวันออกจะแข็งแกร่งในโลกนี้เพราะเกาหลี แต่
ผู้พิชิตแห่งมาซีโดเนียในโบราณไม่ถูกลืมได้ง่ายๆนัก
 
“ถ้างั้น…เสื้อคลุมนี้เป็นของฉัน….”
 
จินซาฮยอค หยิบเสื้อคลุมของเสื้อคลุมอย่างระมัดระวัง ผมจ้องมองเธออย่างแน่วแน่
 
“..อะไร-ทำไมละ? ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ”
 
เธอสะดุ้งด้วยความรู้สึกผิด
 
“คุณรู้ไหมว่า จักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3 คือใคร?”
 
“อะไรน่ะ? อย่าประมาทฉันนะแน่นอนฉันรู้ จักรพรรดิอเล็กซานเดอร์ที่ 3 เป็นหนึ่งในไม่กี่คนในโลกนี้ที่ฉันเองก็ต้องเคารพ”
 
จินซาฮยอค ยกย่องอเล็กซานเดอร์จนน่าประหลาดใจ เขาเป็นราชาที่มีเสน่ห์และความทะเยอทะยานสูงมีอุปนิสัยที่ยิ่งใหญ่ จินซาฮยอค เองก็มีแนวโน้มที่จะเห็นเขาในฐานะรุ่นพี่ที่เดินไปตามเส้นทางที่เธอต้องการ
 
“ฉันเข้าใจแล้วๆ กษัตริย์ของฉันเคารพกษัตริย์องค์อื่นในฐานะคนรับใช้ฉันรู้สึกประทับใจจริงๆ”
 
ผมพูดประชดประชันเหมือนคนรับใช้ ปฏิกิริยาของจินซาฮยอค ดูตลกๆเธอจ้องมาที่ผมด้วยดวงตาเบิกกว้างเหมือนกระต่ายก่อนจะก้าวถอยหลังไป 2-3 ก้าวแล้วก็บ่นออกมา “นะ…นายทำให้ฉันสับสน”
 
ผมยักไหล่แล้วมองกลับไปที่ศพบาซิลิสก์เพื่อชำแหละซากให้เรียบร้อย ผมเอาร่างมันไว้ในกระเป๋ามิติของผมและวางผิวอยู่เหนือชุดดอกบัวดำของผมด้วย [การสังเคราะห์]
 
[‘บาซิลิสก์’ ถูกสังเคราะห์ด้วย ‘ชุดดอกบัวดำ’]
[‘ชุดดอกบัวดำ’ ได้รับผลดังต่อไปนี้ – ลดความเสียหายทางกายภาพ 30%, ลดความเสียหายทางเวท 40%]
 
“เราจะทำอะไรต่อไปดี”
 
เมื่อได้ยินคำถามของจินซาฮยอค ผมก็มองกลับไปที่เธอ
 
“นายหมายถึงอะไร อ้อ ออร์เดน สินะ…”
 
จินซาฮยอค สวมเสื้อคลุมของอเล็กซานเดอร์ เธอสัมผัสมันพร้อมแววตาที่ส่องประกายทำให้เธอดูเหมือนเด็กที่ได้รับของขวัญในวันคริสต์มาส
 
…มันทำให้ผมรู้สึกโกรธๆด้วยเหตุผลบางอย่าง
 
“ฉันแค่ให้เธอยืม มันไม่ใช่ของเธอจริงๆซะหน่อย”
 
“อะไรนะ? นายหมายความว่ายังไง”
 
จินซาฮยอค ประท้วงทันที เธอกำเสื้อคลุมแน่นและจ้องมองผมอย่างดุดัน
 
“ก็ทำไมมันถึงเป็นของเธอล่ะ? ฉันทำงานหนักอย่างน้อย 80% ในการพิชิตดันเจี้ยนนี้”
 
“โกหก หากฉันไม่ได้อยู่ที่นี่กับนาย…นายจะพิชิตมันได้ยังไง”
 
“อ้อๆ..? ‘กับฉัน’ เธอพูดออกมาเองน่า~ ฉันไม่คาดคิดว่ากษัตริย์ของฉันจะพูดอะไรแบบนี้…อย่างไรก็ตามระบบคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกนะ”
 
ผมยิ้มให้ จินซาฮยอค และมองระบบ [แต้มสรุปพิชิตดันเจี้ยน] ตามระบบผมทำดาเมจ 83% ในขณะที่จินซาฮยอค ทำได้เพียง 17% รางวัลดันเจี้ยนถูกตัดสินจากการทอยลูกเต๋ามันเป็นสัดส่วนกับการมีส่วนร่วม
 
“แต่ฉันทำสิ่งที่นายพูดโดยไม่บ่นอะไรเลยนะ ดังนั้นนายควรให้เจ้านี้กับฉัน….”
 
“ขอร้องละ”
 
ผมเรียกใช้การทอยลูกเต๋าโดยไม่ฟัง จินซาฮยอค ลูกเต๋า 6 แต้มปรากฏขึ้นมาทันที หากผลรวมของลูกเต๋า 2 ลูกอยู่ระหว่าง 4 และ 12 รางวัลจะเป็นของฉัน ถ้าเป็นออกเป็น 2-3 พวกมันก็จะเป็นจินซาฮยอค ลูกเต๋ากลิ้งไปตามแต่ละไอเท็ม
 
วิ้งงงง
 
ไม่น่าประหลาดใจที่ทั้ง 2 จะออกมาเป็น 11 และ 12
[กล่องลึกลับ] และ [เสื้อคลุมอเล็กซานเดอร์ที่ 3] ตกอยู่ในมือของฉัน
 
“อ่า … .”
 
ใบหน้าที่ดูเศร้าหมองโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของจินซาฮยอค ดูเหมือนจะเป็นการผสมผสานระหว่างความรู้สึกที่เหมือนถูกโกงกับความเศร้า
 
“ที่นี่ เธอก็ใส่มันได้แล้ว ฉันปล่อยให้เธอยืมมันชั่วคราว แต่ฉันอาจจะให้มันก็ได้ถ้าเธอเชื่อฟังฉันเป็นอย่างดี”
 
ผมปลอบใจเธอแล้วเอา ‘เขี้ยวบาซิลิสก์’ ออกมาบดเป็นผง ผมวางแผนที่จะใช้ผงนี้สำหรับเสื้อคลุมของเมเดียเนื่องจากมันใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ แล้ว อีกไม่นาน เมเดีย ก็คงจะลงมาได้ในไม่ช้า
 
“…อย่าลืมที่นายพูดออกมาละ” จินซาฮยอคพึมพำอย่างไม่เต็มใจ
 
“ฉันจะไม่ลืมหรอกน่า”
 
เมื่อนั้นพวกเราก็ออกจากดันเจี้ยน จุดหมายต่อไปของพวกเราคือวังของ ออร์เดน ที่ซึ่งพวกเราคาดว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด
 
ถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องยุติบทที่ 3 ของเนื้อเรื่อง
 
*************************************************************************
 
[แอฟริกากลาง, เขตออร์เดน]
 
ทันทีที่ อีกงมยอง ส่งสัญญาณนั้นกองเรือรบพิเศษได้เข้าร่วม 18 ทีมของพวกเขาพร้อมศูนย์วิจัย ฯลฯ ฮีโร่บุกเข้าไปในส่วนที่สำคัญทั้งหมดของพระราชวังยกเว้นราชสำนักของ ออร์เดน
 
หัวหน้าหน่อย Essence of the Strait ทีม Tower of Wish คิมยองจิน
ยุนซึงอา ผู้นำแห่งกิลด์ผู้รังสรรค์ศักดิ์สิทธิ์
นักดาบแห่งปาฏิหาริย์ คิมซูโฮ
รองหัวหน้าของกิลด์ Desolate Moon, ชินจงฮัก
สมาชิกระดับสูงของกิลด์ Essence of the Strait แชนายอน
นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์, จินเซยอน
ปรมจารย์วาจาสิทธิ์ ไอลีน
เพลิงนรก อียองฮา
 
หน่อยรบพิเศษแทรกซึมเข้าไปในวังอย่างรวดเร็ว
 
“…อยู่ตรงนั้นใช่ไหม?”
 
ที่นี่ในเขตชานเมืองของแอฟริกามีผู้ที่ไม่ใช่ฮีโร่ซึ่งช่วยเหลือจากรัฐบาลหรือกิลด์หลายแห่ง
 
“หืม น่าสนุกจริงๆ”
 
ฮีโร่ที่เพิ่งได้รับการเลื่อนอันดับให้เป็นอันดับ 10 ของฮีโร่ระดับปรมจารย์ หมาป่าแห่งสวรรค์ ยูชีฮยอก
แม้ว่าเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่มุ่งไปที่การสร้างคนรุ่นต่อไปในค่ายแห่งการต่อสู้ของเขาที่ภูเขา เพ็กตู แต่เขาก็กลับมารับภารกิจพิเศษครั้งนี้ด้วยทักษะอันน่าทึ่งของเขา เขาได้ข้ามฟากแอฟริกามาถึงวังของ
ออร์เดน ในขณะที่ฆ่ามอนสเตอร์ไปมากมาย
 
โฮกกกกกกกกกกก
 
กรอกกกกก
 
ถัดจากเขาไปมีหมาป่าสีขาว 8 ตัว พวกมันคือ ‘สัตว์แห่งคมเขี้ยว’ สัตว์ป่าที่ทำให้เขามีฉายาว่า ‘หมาป่าแห่งสวรรค์’ หมาป่าเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของพรสวรรค์ ยูชีฮยอก ซึ่งแสดงออกตัวออกมาโดยการใช้ดาบของเขา สัตว์แห่งคมเขี้ยว 1 ตัวนั้นมีความแข็งแกร่งเทียบเท่าฮีโร่ระดับสูง
 
“อืม มอนสเตอร์รูปน่างมนุษย์กำลังมาที่นี่ พวกนายรู้สึกถึงมันไหม”
 
“…ฉันรู้.”
 
ชายอีกคนตอบคำถามของยูชีฮยอก ผมสีดำและใบหน้าที่กำหนดไว้อย่างดี เป็นฮีโร่ระดับปรมจารย์ ยูจินวอง ที่ถูกเรียกว่าราชาแห่งกรุงโซลเนื่องจากความสำเร็จของลูกสาวของเขา
 
จาก 70 ฮีโร่ระดับปรมจารย์มีเพียง 30 คนเท่านั้นที่เข้าร่วมภารกิจวันนี้ ส่วนที่เหลืออีก 40 คนเสียชีวิตเพราะถูกสังหารที่ทรยศต่อมนุษยชาติหรือไม่ก็แบบเดียวกับ ปาร์คฮันโฮ ที่ ‘หายไป’ ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ
 
“ตัดสินจากจิตสังหารและออร่างที่ไม่เหมือนใครดูเหมือนว่ามีอย่างน้อย 3 คน”
 
ยูจินวอง ค่อยๆปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเขา
 
เปรี๊ยะๆ! เปรี๊ยะๆ!
 
กระแสไฟฟ้าที่ทำจากพลังเวทมนต์สั่นไหวอย่างรุนแรง
 
“ตามที่ตกลงกันไว้ ไม่นานพวกเขาน่าจะมาถึง”
 
ยูชีฮยอก ลูบคางและมองไปข้างหน้าด้วยความคาดหวัง เขารู้สึกได้ว่ามีแหล่งพลังงานอันทรงพลังเข้ามาใกล้เขามากกว่า 1 จุด
 
…3 วินาทีต่อมา
 
เพี้ยววววววว!
 
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ 3 ตัวปรากฏตัวพร้อมกับลมอย่างแรง
 
“เคี้ยกๆๆๆๆ! เคี้ยกๆๆๆๆ! พวกเจ้าทั้ง 2 คน ช่างกล้าหารจริงๆ!”
 
“…เงียบซะ, คอซัส พวกเขาแข็งแกร่ง…อย่าประมาทพวกเขา”
 
“มนุษย์ก็เป็นมนุษย์ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม พวกมันไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราได้”
 
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ทั้ง 3 นั้นคล้ายกับมนุษย์ หนึ่งเป็นผู้ชายที่มีเปลือกเหมือนด้วงแรดที่ด้านหลังของเขา หนึ่งเป็นสุนัขจิ้งจอกเก้าหางและคนสุดท้ายเป็นยักษ์ที่มีลักษณะเหมือนยักษ์และโทรลล์
 
“มาดูกัน….”
 
ยูชีฮยอก จำข้อมูลที่เขาได้รับจาก อีกงมยอง ได้สายลับของสมาคมฮีโร่ ทำงานอย่างหนักเพื่อรับข้อมูลนี้
 
[คอซัส]
– มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายมนุษย์
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– ความทนทานของแผ่นหลังนั้นประเมินไม่ได้
…
 
[จิ้งจอกเก้าหาง]
– มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์จิ้งจอกเก้าหาง
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– ผู้ที่สามารถใช้เวทมนตร์มายาและเวทมนต์ทำลายได้
…
 
[ออร์ค]
– ความน่าพิศวงที่สร้างขึ้นโดยหลอมรวมอสูร
– ระดับภัยคุกคาม: [ระดับ ปรมจารย์]
– พลังธรรมชาติ
 
“ระดับ ปรมจารย์ ทั้งหมดเลยงั้นเหรอ”
 
ยูชีฮยอก ยิ้มอย่างมีความสุข เขาสนุกเมื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเสมอ
 
ในทางกลับกัน ยูจินวอง สับสนไม่ใช่เพราะความกลัว ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใครเขาก็ ‘โกรธ’ อยู่เสมอ …
———————2—————-