บทที่ 512 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (2)
 
“ไม่ เธอต้องมากับฉัน”
 
สำหรับการโจมตีของจินซาฮยอค นั้นเป็นความเสียหายทางเวทมนต์ทั้งหมดดังนั้นเธอจึงเข้ากันไม่ได้กับ บาซิลิสก์ มันเป็นเหตุผลที่เธอลังเลที่จะต่อสู้
 
“นาย….”
 
ปังปังปังปังปังปังปังปังปังปัง!
 
ผมเริ่มยิง บาซิลิสก์ ผู้ซึ่งไม่คิดว่าพวกเราจะเริ่มต้นก่อน จินซาฮยอค ได้แต่ด่าผม
 
“แกไอ้ลูกหมา!”
 
ปัง!
 
“ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาา!”
 
ทางลับปิดลง ทำให้พวกเราติดอยู่ข้างใน ตอนนี้จินซาฮยอค ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องต่อสู้
 
“เคลื่อนที่เร็ว ลองนึกถึงไอเท็มดีๆทั้งหมดที่พวกเราสามารถเอามาได้จากศพของมัน”
 
ผิวหนังและเขี้ยวของบาซิลิสก์นั้นยอดเยี่ยมสำหรับการทำไอเท็มและสามารถใช้เนื้อ ตาและหัวใจในการทำยาได้อีกด้วย ดันเจี้ยนนี้ให้รางวัลที่ดีกับพวกเราเมื่อพิชิตที่นี้ได้ มีเหตุผลที่ผมต้องตื่นเต้นเกี่ยวกับการพิชิตดันเจี้ยนครั้งนี้
 
“แกมันเลว.”
 
จินซาฮยอค ปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออกมาและผมยังคงยิงกระสุนปืนต่อไป
 
ปังปังปังปังปังปังปัง!
 
กระสุนหลายร้อยกำจัดลูกแมงมุมออกไปก่อนที่จะตรงไปที่ร่างของ
บาซิลลิสก์อย่างช้าๆ
 
โฮกกกกกกกกกกกก!
 
บาซิลิสที่โกรธแค้นพ่นลมหายใจสีเขียวและเปลวไฟที่เป็นพิษออกมา โชคดีที่จินซาฮยอค เป็นผู้ทำหน้าที่ป้องกัน
 
“ฮึบ!”
 
จินซาฮยอค ดับลมหายใจโดยแยกเส้นทางของลมหายใจออกจากความเป็นจริง
 
“ฉันไม่รู้ว่านายจะทำอะไร แต่รีบๆจบมันซะที!” จินซาฮยอค ตะโกน
 
ผมไม่ได้ตอบกลับและยังคงยิงต่อไป
 
ปังปังปังปังปังปังปังปัง…
 
ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือน แรมโบ้ไม่ก็คอนทร้าในเกมอาเขต
 
*************************************************************************
[เกาหลี, จังหวัดพย็องเหนือ – โรงพยาบาล Silver Essential]
 
15.00 น. เกาหลี
 
ยูยอนฮา รีบไปที่โรงพยาบาลหลังจากได้รับโทรศัพท์ฉุกเฉิน
 
“คืออออ ประธานยู เกี่ยวกับเรื่องนี้….”
 
“ทุกอย่างปกติดี.”
 
ทันทีที่ยูยอนฮาลงจาก รถของคนแคระ พนักงานของโรงพยาบาลก็แห่กันมาหาเธอด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
 
“ฉันจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับดวงตาของฉันเอง”
 
ยูยอนฮา เข้าไปในโรงพยาบาล ไม่ช้าเธอก็มาถึงชั้นสูงสุดซึ่งโอแจจินอยู่ข้างใน
 
“… เฮ้อ.”
 
สำหรับโอแจจินและภรรยาของเขา Essence of the Strait เปลี่ยนห้องให้เป็นหมู่บ้านจากปี 1970 อย่างไรก็ตามเพนต์เฮาส์ก็ว่างเปล่า
ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตเหลืออยู่และหากไม่มีใครมาที่นี่ก็ดูร้างมากๆ
 
“มันเป็นอย่างนี้มานานแค่ไหน?”
 
“เขามาที่นี่เมื่อพวกเราตรวจสอบเมื่อคืนนี้…”
 
ยูยอนฮา หลับตาลงซักครู่แล้วถอนหายใจ บางสิ่งที่ร้อนจัดก็เริ่มเดือดอยู่ข้างในตัวเธอ
 
“เขาหนีไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
 
คู่สามีภรรยา โอ แจจิน หนีไปแล้ว พวกเขาคงอยากใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบสุขในขณะนี้แม้ว่าภาวะสมองเสื่อมของ โอ แจจิน จะหายขาดแล้ว
 
“…พะ-พวกเราเสียใจจริงๆ!”
 
พนักงานโรงพยาบาลโค้งคำนับแต่ยูยอนฮาไม่พูดอะไรเลย เธอโกรธการทรยศของทั้งคู่ แต่เธอไม่สามารถพาส่งเสียงด่าออกมาดังๆได้
 
ในตอนแรกโอแจจินได้รับตำแหน่ง ‘9 ดารา’ ที่มีเกียรติเพราะเขาได้
เสียสละตัวเองเพื่อกอบกู้โลก แต่มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยที่จะช่วยโลกทั้งใบหากไม่ใช่ส่วนหนึ่งของมัน การขอให้เขาเสียสละตัวเอง 2 ครั้งก็ไม่มีเหตุผลเช่นกัน
 
“…ทุกอย่างปกติดี. ถ้าเขาต้องการที่จะหนีไปก็ไม่มีอะไรในพวกเราที่จะทำได้อยู่แล้ว”
 
ยูยอนฮา หันหลังกลับด้วยความขมขื่น เมื่อถึงตอนนั้นสัญญาณเตือนใหม่ก็โผล่ขึ้นมาบน smartwatch ของเธอ
 
[คุณได้รับ DP! คุณได้รับ 12,328 DP!]
 
ตัวละครที่เธอเป็นสปอนเซอร์ ลาลิออส ช่วยให้เธอได้รับ DP มากขึ้น ข่าวนี้ทำให้เธอมีชีวิตชีวามากขึ้นแต่เธอยังคงแสดงใบหน้าแข็งขันและสั่งให้พนักงานรายงานเรื่องต่างๆมา
 
“ก่อนอื่นเปลี่ยนพื้นที่กลับไปเป็นห้องวีไอพี พยายามตามหา โอ แจจิน…หืมมม?”
 
ในขณะนั้นเองกลิ่นของกิมจิ ก็ไหลไปที่รูจมูกของยูยอนฮา
 
“กลิ่นนี้คืออะไร?”
 
“อ่า…แจจินและภรรยาของเขาทำกิมจิไว้ก่อนออกเดินทาง….”
 
“…ฮ่าๆ มันยังไงกันนะ”
 
ยูยอนฮาหัวเราะและเดินเข้าไปในลิฟต์
 
‘กลิ่นหอมดี ฉันว่าเอากิมจิ เป็นอาหารค่ำดีกว่า’ ยูยอนฮา คิด
‘…คิมจิจีแก งั้นเหรอ คิมฮาจิน เคยทำให้ฉัน มันน่าอัศจรรย์มากจริงๆ ฉันสงสัยว่าเขาจะทำอาหารอะไรให้ฉันนะในครั้งต่อไป… ‘
 
ยูยอนฮา ปิดประตูลิฟต์ขณะที่เธอกลืนน้ำลายในปากของเธอ
*************************************************************************
4 วันผ่านไปนับตั้งแต่การสังหารไทกริส
 
ลมกระหายเลือดพัดเข้ามาภายใน ลูพิตัน หัวหน้าหมู่บ้าน เพร์รอน หนีไปด้วยความกลัวว่าจะถูกลงโทษและผู้อยู่อาศัยของลูพิตันก็รีบเคอร์ฟิวตั้งแต่ 21.00 น. ที่สำคัญกว่านั้นออร์เดนโกรธจนประกาศอย่างเป็นทางการไปทั่วโลก
 
“ฮึมมมมมมมมมมมมมม… .”
 
แม้จะมีพายุแห่งความโกรธ แต่ป้อมปราการใต้ดินกำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้างอย่างหนักเพื่อสร้างอุโมงค์ที่นำไปสู่วังของออร์เดน
 
“วังของ ออร์เดน อยู่เหนือที่นี่ใช่ไหม”
 
กองเรือรบพิเศษที่จ่ายด้วย DP ให้พ่อค้าปีศาจเพื่อไปถึงเชิงวัง
 
“ใช่ พวกเราทำอย่างระมัดระวัง แม้แต่ออร์เดนก็ไม่ควรตรวจพบสิ่งใด”
 
พ่อค้าปีศาจตอบคำถามของไอลีน
 
“เยี่ยมมากแล้วพวกเราขออะไรไปอีกล่ะ?”
 
“ก็เหมือนกัน.”
 
ผู้บัญชาการ อีกงมยอง ได้ขอให้พ่อค้าปีศาจสร้างทางเข้า 18 ทางให้
หน่วยเฉพาะกิจเฉพาะกิจจำนวน 177 คนที่แบ่งออกเป็นทีมจำนวนทีมละ 10 คนและแทรกซึมเข้าไปในวังเพื่อดึงดูดความสนใจในขณะที่ เฮย์เนค และ แชจูชึล จะจัดการกับ ออร์เดน
 
“..ไอลีน”
 
“ฮะ? ว่าไง?”
 
อียองฮา ผู้ติดตาม ไอลีน พึมพำในขณะที่เขาตัวสั่น
 
“ผู้เป็นอมตะและเทพเจ้าแห่งเหล็กไหลจะร่วมกันในภารกิจครั้งนี้มันช่างน่าอัศจรรย์ไปเลยใช่ไหม ฉันขนลุกแล้วเนี้ย”
 
“หยุดเลย…เจ้าบ้า เหลืออีก 4 วันเท่านั้นจะถึง D-Day ไปเตรียมตัวให้พร้อม”
 
แผนการถูกวางแผนไว้ว่าจะเริ่มใน 4 วัน ทหารมนุษย์หลายแสนคนจะรวมตัวกันในแอฟริกา ออร์เดนจะให้ความสำคัญกับกองกำลังส่วนใหญ่ของเขาในกองทัพขนาดใหญ่ดังนั้นกองเรือรบพิเศษจะใช้โอกาสนี้เข้าโจมตี
 
“เธอพูดถูกเราเหลือเวลาเพียง 4 วันเท่านั้น”
 
“…พวกเธอประหม่าไหม?”
 
ไอลีน หันหลังกลับไปมอง แชนายอน, คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา ที่ยืนอยู่ตรงนั่น
 
“ไม่ ฉันไม่เป็นไร”
 
“…ฉันก็สบายดีเหมือนกัน.”
 
“ฉันโกรธนิดหน่อย”
 
แชนายอน, คิมซูโฮ และ ยุนซึงอา ตอบกลับตามลำดับ ยุนซึงอาเป็นเพียงคนเดียวที่โกรธ ไอลีน ถอนหายใจและจ้องมองที่ ยุนซึงอา
 
“ทำไมเธอมองแบบนั้น? เธอเป็นเด็กหรือไง?”
 
“ฉัน? คุณคือคนที่ไม่ได้บอกฉันว่าเจนมาที่นี่”
 
เจนบอกกับไอลีนว่าเธอปลอมตัวเป็น เพร์รอน นี่เป็นครั้งแรกที่ไอลีนพบว่าเจนเป็นส่วนหนึ่งของ Chameleon Troupe
 
“…มันเป็นเรื่องทางการเมือง”
 
“อะ-พี่! พี่ก็รู้ว่าสิ่งที่เธอทำกับฉันในอดีตมัน”
 
“ลองมองภาพรวมสิ หากเธอไม่สามารถร่วมมือได้ก็ออกจากทีมไป”
 
“… .”
 
ยุนซึงอากัดริมฝีปากของเธอแล้วจ้องที่ไอลีนก่อนจะหันหลังกลับ
 
ฮึม!
 
เธอแสดงความโกรธของเธออย่างเปิดเผยขณะที่เธอกระทืบเท้าและ
จากไป ไอลีนได้แต่ส่ายหัวเธอ
 
“เธอกำลังร้องไห้ คิมซูโฮนายจัดการซะ”
 
คิมซูโฮยิ้มแล้วทำคำสั่งของไอลีน
 
“…อ้อ ใช่!”
 
ในขณะนั้นดวงตาของแชนายอนก็เปิดออกเมื่อ ไอลีน และ คิมซูโฮ
เงยหน้าขึ้น แชนายอน ก็นำ [ตั่วเชิญเข้าห้องรัก] ออกจากกระเป๋าของเธอ
 
“หืม? นั่นอะไรน่ะ?”
 
ไอลีน มองดูเธออย่างแปลกๆ
 
“นี้? มันก็คือ… ”
 
แชนายอน ต้องการใช้มันก่อนภารกิจ เนื่องจากเธอมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตเธอจึงไม่อยากตายโดยไม่ทราบว่า Extra7 คือใคร
 
“ก็ไม่…..ไม่ทีอะไร”
 
แต่ แชนายอน รู้ว่าเธออยู่ในภารกิจลับสุดยอด เธอไม่โง่นักที่จะนำคนนอกเข้ามายิ่งกว่านั้นเมื่อ Extra7 บอกให้เธอโทรหาเขาเมื่อเธอ
ตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงเธอจึงตัดสินใจใช้เมื่อถึงเวลานั้นแทนที่จะบอกว่าสวัสดี
 
“อะไรกัน น่าเบื่อมาก” ไอลีนขมวดคิ้ว
 
คิมซูโฮ รู้เกี่ยวกับผลกระทบของไอเท็มเลยนั้นวางมือบนหัวของ
แชนายอน
 
“อา นายทำอะไรน่ะ อย่าเข้าใจผิดนะ”
 
แชนายอน พยายามปัดมือของ คิมซูโฮ
 
“ทำไม?”
 
“นาย ต้องทำอย่างนั้นกับพี่ซึงอา ไม่ใช่ฉัน”
 
“…อะแฮ่ม ทำไมพวกเธอถึงพูดถึงแบบนั้นกับหัวหน้ายุนซึงอา”
 
คิมซูโฮ ได้แต่ไอแห้งๆ
 
“ยังไงก็ตามพวกเธอออกไปด้วย นายด้วย อียองฮา ฉันมีสิ่งที่ต้องทำ”
 
ไอลีนไล่คนอื่นออกไป แชนายอน, คิมซูโฮ และ อียองฮา ต่างก็ถูกล่าและอุโมงค์ก็นิ่งเงียบ
 
“…เฮ้อออออ.”
 
เหลือเพียง 4 วันจะถึงภารกิจทำลายล้างเหล่ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์
 
“อุโมงค์นี้จะถูกปกปิดอย่างสมบูรณ์แบบเพื่อให้ไม่มีใครสามารถค้นพบมัน….”
 
ไอลีน ใช้ วาจาสิทธิ์ ใส่ในอุโมงค์