บทที่ 511 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (1)
 
[แอฟริกา – ที่รกร้างว่างเปล่า]
 
ลมทางเหนือพัดผ่านถิ่นทุรกันดารเย็นซึ่งการต่อสู้ที่ยาวนานกว่า
4 ชั่วโมงก็ได้สิ้นสุดลง
 
ความแข็งแกร่งของ [หมัดพยัคฆ์ไร้รูป] ของไทกริสนั้นจบลงเมื่อเวลาผ่านไปแต่คิมซูโฮยังคงรักษาความเก่งกล้าของเขาได้เป็นอย่างดีภายใต้ การเคลื่อนไหวเขาและ ดาบศักดิ์สิทธิ์ มันเรียบง่ายแต่แข็งแกร่งไทกริส ไม่สามารถทำอะไรกับคิมซูโฮได้เลย
 
“ดาบศักดิ์สิทธิ์…ฉันยอมรับเลยเป็นชื่อที่เหมาะสมมาก” ชอคจุนกยอง ผู้สังเกตการณ์การต่อสู้ของพวกเขาจากระยะไกลแสดงความคิดเห็น การได้เห็นดาบที่ไร้ที่ติของคิมซูโฮนั้นเป็นแรงกระตุ้นที่แข็งแกร่งว่า
‘ศิลปะการต่อสู้’คือทางที่ถูกต้องมันทำให้หัวใจของชอคจุนกยองสั่นไหวแต่เขารู้ว่ามันน่ารังเกียจถ้าจะไปขัดจังหวะในระหว่างการต่อสู้ดีๆเช่นนี้ดังนั้นเขาจึงรั้งตัวเองเอาไว้
 
“ฮุฮู มันเป็นยังไงบ้าง? เขาแข็งแกร่งกว่านายใช่มั้ย”
 
ไอลีนที่ยืนอยู่ข้างๆเฝ้าดูการต่อสู้และแสดงความคิดเห็นพร้อมไขว้แขนของเธอ ชอคจุนกยอง จ้องมองเธออย่างรุนแรง
 
“มันไม่ใช่เรื่องของความแข็งแกร่ง แต่เป็นเรื่องของสถานการณ์
ถ้าเป็นฉัน ฉันจะไม่บังคับให้ไทกริสตกอยู่ในสถานการณ์ที่ขี้ขลาดแบบนี้”
 
ความแข็งแกร่งของไทกริสก็ยอดเยี่ยมเช่นกันแต่เมื่อม้าของเขาตาย
เขาก็เปิดเผยพลังออกมาทั้งหมดในทันทีมันง่ายดายเกินไปซึ่งเขาเคยใช้วิธีนี้ในการทำสงครามมาก่อน การต่อสู้นี้ยังห่างไกลจากคำว่า
‘ความยุติธรรม’ มากนัก
 
“ขี้ขลาด? โอ้ ลองคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำกับคนที่เขาลักพาตัวมากสิ นอกจากนี้นายไม่ควรพูดถึงความขี้ขลาด ฉันเห็นสิ่งที่พวกนายทำเมื่อ 20 ปีก่อนมาแล้ว”
 
“…พวกเราไม่ได้ทำเรื่องงี่เง่าอย่างนั้น”
 
“ถ้าอย่างนั้นแล้วใครทำล่ะ”
 
“…เรื่องมันนานมากแล้ว”
 
“นายล้อเล่นใช่ไหม?” ไอลีนขมวดคิ้วเพราะคำพูดที่คลุมเครือของ
ชอคจุนกยอง
 
“อะแฮ่ม” ชอคจุนกยอง ปล่อยเสียงไอแห้งๆและหลบสายตาของไอลีน
 
“ ชิ.” ไอลีน เดาะลิ้นของเธอและหยิบตัวรับส่งสัญญาณของเธอขึ้นมา
 
“จินเซยอน, คิมซูโฮ จบยุติการล่าเสือได้แล้ว พวกเรารอไม่ไหวแล้ว”
 
พวกเขารอจนกระทั่งคิมซูโฮฆ่าไทกริส แต่เวลาผ่านไปนานมากแล้วนับตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น ถึงแม้ว่า Chameleon Troupe จะเข้ายึด ลูพิตัน และป้องกันข้อมูลจากการรั่วไหลออกไป แต่ว่ามันก็มีข้อจำกัด
 
– อ่า เข้าใจแล้ว
 
จินเซยอน ตอบกลับ หลังจากนั้นไม่นาน ไอลีน ก็ได้สร้างหอกด้วยพลังเวทมนต์ของเธอ จินเซยอน ซึ่งอยู่ห่างจาก ไอลีน ประมาณ 3 กิโลเมตรก็จับลูกธนูเช่นกัน
 
“นี่เป็นหอกที่จะฆ่าเสือ~”
 
การใช้ วาจาสิทธิ์ ทำให้ ไอลีน ได้ใส่คุณสมบัติพิเศษลงไปในหอก เธอลูบก้านหอกเวทมนต์และบ่นเหมือนแม่ดูแลลูก
 
“จงแสดงพลังอันยิ่งใหญ่ในการล่าเสือ การโจมตีครั้งเดียวจะทำให้
เป้าหมายเป็นอัมพาต มันคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของเสือทุกตัว….”
 
ไอลีนใช้ วาจาสิทธิ์ อย่างระมัดระวังขณะที่ ชอคจุนกยอง จ้องมองเธอแบบแปลกๆ
 
“แก-! บัดซบ-! ไอ้เจ้ามนุษย์!”
 
ในเวลาต่อมา ไทกริส คำรามและยิงไปหา คิมซูโฮ
 
“เป็นแค่มนุษย์!”
 
นี่เป็นช่วงเวลาที่ คิมซูโฮ รออยู่เมื่อ [หมัดพยัคฆ์ไร้รูป] อ่อนแอลงจนถึงจุดที่ ไทกริส จะไม่มีทางเลือกนอกจากจะเข้าใกล้เขา
 
คิมซูโฮ จดจำข้อมูลบางอย่างที่ คิมฮาจิน บอกกับเขาได้แม้ว่าจะผ่านมานานแล้ว คิมฮาจินได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่าจุดอ่อนสำคัญของ
พยัคฆ์ทรราช นั้นคือเครื่องหมายสีน้ำเงินที่ส้นเท้าของขาหลัง
 
ดังนั้นเมื่อไทกริสพุ่งเข้าหาเขา คิมซูโฮก็ยิ้มเบาๆ แม้ว่าไทกริสได้พัฒนาเป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์แต่เขาก็ไม่น่าสามารถลบจุดอ่อนตัวเองได้ จริงๆแล้วมันไม่น่าเป็นไปได้ด้วยซ้ำที่ พยัคฆ์ทรราช จะรู้ตัวว่าจุดอ่อน
ของพวกมันก็คือรอยบนส้นเท้า
 
“ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา!”
 
คิมซูโฮ ฟัน มิสเทลทีน ไปข้างหน้า ไทกริสคว้ามิสเทลทีนได้อย่างไม่สงสัยและนั่นคือตอนที่คิมซูโฮจะโจมตีส้นเท้าของไทกริสด้วยฝักดาบของเขา
 
“… !”
 
ทันใดนั้นขาของ ไทกริส ก็สั่นไหว ไอลีน และ จินเซยอน ทำการย้ายใช้ช่องว่างนี้ทันที ไทกริสไม่มีทางหลบพวกมันได้เลย
 
ฉึก!
 
หอกและลูกธนูแทงทะลุหัวใจและท้องของไทกริสทำให้เกิดการบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตามไทกริสไม่ยอมปล่อยมิสเทลทีน
 
“แก…ไอ้คนขี้ขลาด…ม้าของฉัน….”
 
ไทกริสจ้องมองคิมซูโฮด้วยท่าทางโกรธแค้น แต่คิมซูโฮก็ไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อยและเผชิญหน้ากับไทกริส เขามีจิตใจที่แข็งแกร่งไม่แพ้ใคร
 
“หากม้าตัวนั้นสำคัญต่อแก แกควรรู้ว่า คนที่แกฆ่าไปก็สำคัญต่อคนอื่นเช่นกัน”
 
“หุบปาก. มนุษย์กล้าพอที่จะ…อักกกกกกกกกก!”
 
คิมซูโฮ ผสมผสานพลังเวทมนต์เข้าไปใน มิสเทลทีน แสงเจิดจ้าปรากฏจากดาบของเขาจนเผาไหม้กำปั้นของไทกริส
 
“-!”
 
“-!”
 
ถัดจากนั้นไป 2 วินาที ก็เกิดเสียงคำรามดังกึกก้อง ดาบของคิมซูโฮและหมัดของไทกริสปะทะกันด้วยทั้งหมดที่มี
 
ตู้ม…!!!
 
พลังเวทมนตร์เกิดการระเบิดจนย้อมทั้งสวรรค์และโลก การปะทะกันของดาบและกำปั้นทำให้โลกสั่นคลอนและพลังเวทมนต์แผ่กระจายออกไปในทุกทิศทาง
 
“… .”
 
การต่อสู้สิ้นสุดลงคิมซูโฮถอนหายใจและมองไปที่ไทกริส เขาไม่หายใจอีกต่อไปและ มิสเทลทีน ก็แทงทะลุหัวใจของเขา อย่างไรก็ตามดวงตาของไทกริสยังคงเปิดอยู่ เขาจ้องมองคิมซูโฮด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งจนถึงลมหายใจสุดท้าย
 
“…มนุษย์…ฉันจะสาปแช่งแก…แม้จะตายไปแล้ว….แกต้องไม่…”
 
ในขณะนั้น มิสเทลทีน ก็เปิดใช้งานคุณสมบัติโดยทำลายหัวใจของ
ไทกริสมันดูดซับส่วนหนึ่งจากของพรสวรรค์ของไทกริสมาครอบครอง
 
[ได้รับ หมัดพยัคฆ์ไร้รูป – ไทกริส]
 
วิ้งงงง-
 
เมื่อได้รับสิ่งนั้นร่างของไทกริสก็ล้มลงกับพื้น
 
[เมื่อคุณเปิดใช้ หมัดพยัคฆ์ไร้รูป ด้วยมิสเทลทีนการโจมตีระยะประชิดของคุณจะกลายเป็นการโจมตีระยะไกล]
 
คิมซูโฮ เก็บ มิสเทลทีน และสายลมเบาพัดผมของเขาอย่างไม่รู้ตัว
 
“….เฮ้อออ”
 
ชัยชนะมีรสขมๆ เป็นเพราะมันไม่ใช่การต่อสู้ที่ยุติธรรมงั้นเหรอ?
แต่เนื่องจากการต่อสู้นี้เป็นการ ‘สังหาร’ ไม่ใช่ ‘การต่อสู้’ จึงไม่มีอะไรที่เขาจะทำได้อีกแล้ว
 
ในขณะเดียวกันคิมซูโฮก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขามีสิทธิ์ที่จะลงโทษ
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์งั้นเหรอ?
 
มันแปลกมาก จนกระทั่งตอนนี้เขาได้ฆ่ามอนสเตอร์ไปนับไม่ถ้วนโดยไม่รู้สึกผิดใดๆ และความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างมอนสเตอร์กับมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ก็คืออีกฝ่ายมีความคิดและพูดคุยได้เหมือนมนุษย์
 
ด้วยความคิดที่ซับซ้อนคิมซูโฮจึงจ้องมองดวงตาของไทกริส
*************************************************************************
[ดันเจี้ยน แอฟริกา]
 
จินซาฮยอค และผมมาดันเจี้ยนนิรนาม ตามหนังสือแห่งสัจธรรมมันคือ [ดันเจี้ยนบาซิลิสก์แห่งปริศนาและคำถาม]
 
“…นี่คือดันเจี้ยนงั้นเหรอ”
 
จินซาฮยอค มองไปรอบๆ พร้อมกับหน้าบึ้ง
 
“…มันแปลกไปหน่อย”
 
ผมเองก็มีใบหน้าที่คล้ายกัน แทนที่จะเป็นดันเจี้ยนที่แห่งนี้เป็นเหมือน อาร์เคด เพื่ออธิบายในรายละเอียดที่มากขึ้นที่นี่มีเกมทุกประเภทที่แสดงบนพื้นหลังสีดำ
 
“ดูเหมือนว่าเป็นดันเจี้ยนประเภทอาร์เคน พวกเราต้องเคลียร์แต่ละเกม”
 
ผมมองดูเกมต่างๆ ในดันเจี้ยนในขณะที่เปิดใช้งาน
 
[การสังเกตการณ์และการอ่าน]
 
[เกมตอบคำถาม 1, 2, 3, 4 – ทดสอบความฉลาดของคุณ ตัวเลขแสดงถึงระดับของความยากลำบาก]
[เกมปริศนา 1, 2, 3, 4 – ทดสอบความคิดสร้างสรรค์ของคุณ ตัวเลขแสดงถึงระดับของความยากลำบาก]
[การพิชิตเกมทั้งหมดช่วยให้คุณเข้าสู่ขั้นด่านสุดท้าย –
ต่อสู้กับบาซิลิสก์]
 
“…พวกเราควรทำยังไงดี”
 
“รอก่อน.”
 
ผมเริ่มเกมตอบคำถามแรก
 
– ดิ้ง, ดิ้ง! เกมตอบคำถามเริ่มขึ้น!”
 
“อ๊ะ กรี้ดดดด! บ้าจริงตกใจหมด!”
 
เสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นจากเพดานและจินซาฮยอคก็กระโดดเพราะตกใจ
 
“พูดอะไรซักอย่างก่อนที่มันจะทำอะไรแปลกๆ!”
 
“หุบปากแล้วตามฉันมาเถอะน่า”
 
“เกิดอะไรขึ้น?”
 
เกมตอบคำถามเริ่มต้นด้วยปริศนา
 
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไอศรีมตก…ส่วนใหญ่ของพวกมันไม่ยากแต่สิ่งที่เป็นปริศนานั้นคือ ‘รูนภาษาโบราณ’ แน่นอนว่าฉันไม่มีปัญหาที่จะแปลมันออกมา
 
“แซฟไฟร์ ฤดูหนาว หุ่นไล่กา อัลมอนด์”
 
“… ?”
 
จินซาฮยอค ขมวดคิ้วและจ้องมองมาที่ผม ผมให้คำอธิบายง่ายๆแก่เธอ
 
“ฉันฉลาดมากนะบอกให้”
 
“อะไรนะ? ไม่สมเหตุสมผลเลย แม้แต่ใน อคทรีน่า ภาษารูนก็…”
 
จินซาฮยอค หยุดพูดและจ้องมองที่ผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เธอน่าจะรู้แล้วว่าผมไม่ใช่ คิมชุนดง แต่ไม่ว่ายังไงผมก็มุ่งเน้นไปที่การไขปริศนาและใช้เวลาเพียง 30 นาทีในการตอบทั้งหมด
 
– คุณทำการพิชิตคำถามและปริศนาทั้งหมด! ตอนนี้คุณจะถูกย้ายไปที่ ด่าน บาซิลิสก์!
 
ครืนนนนนนนนนนนนน…
 
ทางเดินลับเปิดขึ้นพร้อมกับเสียงดังก้อง โลกสีม่วงกระจายออกไปนอกทางเดิน
ท้องฟ้าเป็นสีม่วงดินแดนแห่งนี้เป็นสีแดงเข้มและบาซิลิสก์และ
 
‘แมงมุมตัวเล็ก’ ก็เป็นสีดำ
 
“เธอเป็นแทงค์ ฉันจะสนับสนุนเธอจากด้านหลัง”
 
“…อะไรนะ? นายรู้ไหมว่ามอนสเตอร์ที่ชื่อบาซิลิสก์เป็นตัวอะไร?”
 
“แน่นอน.”
 
บาซิลิสก์เป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่ผมสร้างขึ้นจากเนื้อเรื่องดั้งเดิม
ครึ่งมอนสเตอร์ครึ่งมังกรที่มีเขี้ยวแหลมคม,ผิวหนังที่แข็งแกร่งกว่าการเสริมพลังลมปราณใดๆและดวงตางูที่ยิงคลื่นพลังที่น่ากลัวออกมาได้
 
บาซิลิสก์เป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ในอันดับที่สูงมาก~ ‘แมงมุม’ รอบๆตัวเขาก็เป็นมอนสเตอร์ระดับกลางทั้งหมด แต่ผมรู้ว่าจุดอ่อนร้ายแรงของ
บาซิลลิสก์
 
“เชื่อใจฉันและปกป้องฉัน นั่นคือทั้งหมดที่เธอต้องทำ”
 
“ฟังฉัน สิไอ้เจ้าบ้า บาซิลิสก์ เป็นมอนสเตอร์ที่เลวร้ายที่สุดแม้แต่ใน
อคทรีน่า แต่มัน 1 ตัวพวกเราก็ต้องใช้อัศวินหลายร้อยคนไปจัดการ”
 
“ฉันเก่งมากกว่าอัศวินหลายร้อยคนซะอีก ดังนั้นทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
 
ผมเปลี่ยน Desert Eagle เป็นปืนกล ผมมีกระสุนหลายพันนัดให้ปืนยิงด้วยความเร็ว 2,000 RPMได็อย่างสบายๆ
 
จุดอ่อนของ บาซิลิสก์ คือการป้องกัน จริงๆมันเป็นจุดอ่อนจากที่ผมแต่ง
 
[ผิวบาซิลิสก์ – ลดความเสียหายทางกายภาพ 90% ที่ได้รับและ
ลดความเสียหายทางพลังเวทมนต์ 99% ที่ได้รับ]
 
การลดความเสียหายลง 90% หมายถึงไม่สามารถหลบ 10% ของความเสียหายได้ เนื่องจากมันไม่ได้เป็นการป้องกันที่สมบูรณ์แบบมันจึงเป็นจุดอ่อนที่ตายตัว มันเป็นเป้าหมายที่สมบูรณ์แบบสำหรับปืนกลของผม ตราบใดที่ผมยังคงโจมตีต่อไปยังไงมันก็ต้องตาย
 
แน่นอนในกรณีที่กระสุนไม่เพียงพอผมก็รู้ว่าจุดอ่อนสำคัญของมันอยู่ที่ภายใต้ขากรรไกร
 
“ไม่ ถ้านายจะทำอะไรก็ทำด้วยตัวเองเลย”
———————–2——————–