บทที่ 500 สังคมแห่งมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ (2)
 
“นี่คือ ‘หมู่บ้านผู้ต่อต้าน’ เอลลิโอ้ เป็นคนที่พาพวกเรามาที่นี่”
จินเซยอนเริ่มอธิบาย เธอชี้ไปที่ชายผมบลอนด์ที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ
 
“เอลลิโอ้ ได้โปรดแนะนำตัวเอง”
 
“ได้สิ.”
 
เอลลิโอ้ เป็นชายละตินที่หล่อเหลาและผิวขาว
 
“สวัสดี ฉันคือเอลลิโอฮีโร่ระดับสูงของสเปน ฉันเป็นผู้นำ ‘กลุ่มต่อต้านใต้ดิน’ ในสถานที่นี้ เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบพวกคุณ คิมซูโฮ และ.”
 
เอลลิโอ้ มองขึ้นไปที่ ชอคจุนกยอง ความสูงของเขาสูงตระหง่านและใบหน้าที่ข่มขู่ทำให้เขาดูเหมือนเป็นทรราช
 
ชอคจุนกยอง พูดว่า “ฉันคือ ชอคจุนกยอง”
 
“…ขอโทษนะ? ชอคจุนกยอง เหรอ?”
 
ดวงตาของเอลลิโอเบิกกว้าง ชอคจุนกยอง ยิ้มเล็กน้อย
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า นายรู้จักชื่อฉันใช่ไหม”
 
“……แน่นอนประวัติศาสตร์เกาหลีและประวัติศาสตร์ของวีรบุรุษเป็นวิชาบังคับ….”
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า ใช่แล้ว! ฉันนี้ละ”
 
– อย่าตื่นเต้นมากไป นายคงไม่พูดเกี่ยวกับชีวิตในอดีตของนายใช่ไหม
 
ในขณะที่ ชอคจุนกยอง หัวเราะอย่างมีความสุข คิมฮาจิน ก็ทำให้เขาสงบลง ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้วและปิดปาก
 
– นายควรเป็นผู้ฟังที่ดีนะ ฉันชอบมัน.
 
“…คุณจะว่าไงดี”
 
“นายกำลังพูดคุยกับดอกบัวดำใช่ไหมในตอนนี้?”
 
จินซาฮยอค สังเกตได้ง่ายๆว่ามีบางอย่างผิดปกติ ชอคจุนกยอง ตัวสั่นเล็กน้อย
 
“อะไรนะ? ดอกบัวดำ?”
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรู้ว่าน่า ก็มันที่ไม่ยุติธรรมจะเดินทางไปมาคนเดียว”
 
ดวงตาของ แชนายอน เบิกกว้างและ จินซาฮยอค บ่นในใจเพราะ
จินซาฮยอค ยังจำการต่อสู้ 2 ต่อ 1 ที่เธอต้องอดทนอยู่นานได้
 
– พวกเขารู้เพราะนาย บ้าจริง
 
“ทำไมนี่เป็นความผิดของฉันได้ละ”
 
– ทำอะไรสักอย่าง
 
เมื่อมองดูทุกคน ชอคจุนกยอง ก็ถอนหายใจ
 
“ไอ้บ้า…ฉันจะพูดอะไรได้ในสถานการณ์แบบนี้”
*************************************************************************
…1 ชั่วโมงต่อมากลุ่มของ คิมซูโฮ และ ชอคจุนกยอง ก็นั่งลงที่ศาลาในหมู่บ้าน เอลลิโอ้ อธิบายว่าหมู่บ้านผู้ต่อต้านเกิดขึ้นได้อย่างไร
 
“ในตอนแรก พวกเราเชื่อว่าพวกเราเกิดที่นี่และไม่มีข้อสงสัยในการทำงานประจำวันของเรา แต่ คุณ ยูรัง ช่วยแก้การล้างสมองที่เราต้องทนทุกข์ทรมานให้”
 
“คุณ ยูรัง …นั่นคือมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่พวกเราเจอหรือเปล่า”
 
เอลลิโอพยักหน้าตามคำถามของคิมซูโฮ
 
“ใช่แล้ว คุณ ยูรัง ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้จัดการของร้านขายของชำแห่งนี้ เขาสนับสนุนมนุษย์อย่างมาก อันที่จริง…พวกเราไม่เรียกเขาว่าเป็นมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์แบบนี้เลย”
 
ในขณะนั้น ชอคจุนกยอง มองกลับไปที่ รูมิ อย่างลับๆซึ่งให้ความสนใจกับคำอธิบายของ เอลลิโอ้
 
“ด้วยความช่วยเหลือของ คุณ ยูรัง พวกเราสามารถช่วยคนจำนวนมากให้ฟื้นความทรงจำ แต่เนื่องจากต้องมีการฝึกฝนพลังเวทมนต์เพื่อใช้วิธีของ คุณ ยูรัง พวกเราจึงปลุกเฉพาะฮีโร่ระดับกลางหรือสูงกว่าเท่านั้น”
 
ในทางกลับกัน จินซาฮยอค มองไปรอบๆห้องโถงของหมู่บ้านและฟังเสียงเอลลิโอเพียงครึ่งเดียว เธอกำลังมองหาเบลล์ แต่เบลล์หายไปไหนไม่รู้
 
“…แล้วคุณสร้างหมู่บ้านนี้ได้ยังไง บ้านที่นี่ไม่ต่างจากอาคารบางแห่งในโซลเลย” คิมซูโฮถาม
 
เอลลิโอ้ พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
 
“นั่นเป็นคำถามที่ดี คุณเห็นแล้วว่าพวกเราใช้ ‘DP’ เพื่อสร้างเมืองนี้ กล่าวอีกนัยหนึ่งพวกเราได้รับความช่วยเหลือจากพ่อค้าปีศาจ”
 
“ …พ่อค้าปีศาจเหรอ?”
 
“ใช่มีดันเจี้ยนอยู่ใกล้ๆ ข้างในนั้นเป็นสัตว์อสูรที่ให้พวกเราสามารถหา DP ได้ ไม่ผิดหรอกที่จะบอกว่าหมู่บ้านนี้ถูกสร้างขึ้นโดยพ่อค้าปีศาจ เขาตกลงที่จะช่วยเราในการซื้อขายที่ไม่เกี่ยวข้องกับการหลบหนี”
 
จินซาฮยอค ถามว่า “คุณมีแผนอะไรตอนนี้”
 
“… .”
 
เอลลิโอ้ เงียบลง เขามองไปรอบๆห้องแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตอบ
 
“เพื่อสังหารไทกริสหนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 4 คนของออร์เดน”
 
เสียงของ เอลลิโอ้ ดูหนักแน่น เหมือนกับที่คิมซูโฮกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง …
 
– กัปตัน! สัตว์อสูรกำลังอาละวาด!
 
เสียงดังมาจากข้างนอก ทุกคนที่ไม่ใช่จินซาฮยอค วิ่งออกไปทันที
 
“ดันเจี้ยนก็เป็นแบบนี้ ตามฉันมา!”
*************************************************************************
 
วันถัดไป 10 โมงเช้า
 
ผมก็ออกไป ลูพิตัน กับบอส หมู่บ้านของมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และมนุษย์ที่คึกคักไปด้วยกิจกรรม อย่างไรก็ตามมนุษย์เป็นพวกเดียวที่ไม่ว่างงาน
 
จากสิ่งที่ผมค้นพบเมื่อวานนี้หมู่บ้านของ ออร์เดน มีโครงสร้างแบบลำดับชั้นที่ชัดเจน แม้แต่มนุษย์ก็ถูกแบ่งออกจากระดับที่ 1 ถึงระดับที่ 3 แน่นอนแม้แต่มนุษย์ที่มีระดับ 1 ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับ
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่มีระดับที่ 6 ได้
มอนสเตอร์ของมนุษย์ ลูพิตัน เป็น ‘ขุนนาง’ ซึ่งมีหน้าที่ดูแลมนุษย์และมนุษย์ก็คล้ายกับชาวนาหรือทาส
 
“มีร้านอาหารคาเฟ่และแม้แต่โบว์ลิ่ง”
 
“ถูกต้องน่าสนใจมากที่นี่”
 
มนุษย์ถูกมอบหมายให้ทำงานต่างๆ ทุกประเภท เก็บเกี่ยวพืชผลไม้ไม่ก็ดูแลเหมืองแร่ บางคนทำงานเป็นพ่อครัว บางคนขาย smartwatches ที่พัฒนาโดยมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และอื่นๆ
 
ประชาชนที่ถูกล้างสมองอาศัยอยู่ในหมู่บ้านราวกับว่าเป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์แบบ
 
“ฮาจิน ตัดสินใจเดี๋ยวนี้”
 
บอสชี้ไปที่ทางนั้น ขณะที่ผมหันมามอง ผมก็…ตกใจ! มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายจระเข้กำลังตัดศีรษะมนุษย์
 
ตัดสินใจทันที
 
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ได้รับมอบหมายบทบาทของ ‘ผู้ดูแลระเบียบ’ โดยลอร์ดผู้ปกครองหมู่บ้านสามารถส่งคำพิพากษาถึงมนุษย์ได้ทันที
การตัดสินที่ไม่น่าแปลกใจคือความตาย
 
“นี่เป็นสิ่งที่ฉันคาดหวังจากพวกเขา แต่ก็พึ่งได้เห็น”
 
“ฉันเห็นด้วย.”
 
ดิ้งๆๆๆ
 
ในขณะนั้นเจนก็ส่งข้อความมา
 
[ฮาจิน ฉันเก็บสะสม พรีเมียมได้แล้ว~ ฉันควรทำยังไงดี ~?]
 
เจนกำลังทำหน้าที่เป็นผู้บงการของ เครน และปลอมตัวเป็น เทนซูฮาร์ และใช้พรสรรว์ของเธอ สั่งให้คนรับใช้ของ เทนซูฮาร์ รวบรวมอัญมณีและแร่จากส่วนลึกของเหมือง
 
ผมตอบ.
 
[มาที่ ลูพิตัน]
 
เจน ต้องเห็นและสัมผัสทางกายภาพกับเป้าหมายเพื่อใช้ พรสวรรค์ปลอมตัวของเธอ เนื่องจาก ลูพิตัน มีมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ระดับสูงมากมายจึงเป็นโอกาสที่สมบูรณ์แบบสำหรับเธอที่จะปลอมตัวเป็น
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่มีอำนาจสูงกว่า เทนซูฮาร์
 
[โอเค~ ฉันจะไปที่นั่นทันทีที่ฉันทำได้ ~]
 
“แล้วตอนนี้พวกเราจะทำอะไรครับ บอส? ”
 
เทนซูฮาร์ ถาม เขาเคยชินกับการเรียกผมว่าบอสก่อนที่ผมจะรู้ตัว
 
“ชอคจุนกยอง ต้องการฆ่าไทกริส แต่….”
 
ไทกริส สีหน้าของ เทนซูฮาร์ นั้นหดลงทันทีเมื่อได้ยินชื่อนี้
 
“ฆ่า ไทกรีส? งั้นเหรอ”
 
“ใช่ นายเคยเห็นเขามาก่อนไหม”
 
“มะ-ไม่ ไม่เลย เขาจะฆ่าฉัน ถ้าฉันทำแบบนั้น”
 
เทนซูฮาร์ ลิ้นพันกันอยู่ครู่หนึ่ง ผมเอามือใส่ในปากของเขาและแก้มัด
 
“อะ..คะ…คะ ขอบคุณ บอส”
 
จริงๆแล้วผมอยากรู้เกี่ยวกับไทกริส เขาทำให้เกิดความวุ่นวายในประเทศจีนและหนีมาได้ แม้ว่าข่าวลือจะบอกว่าเขาแข็งแกร่งกว่า
แชจูชึล…แต่ผมจะต้องพบเขาเป็นการส่วนตัวก่อนที่จะตัดสินใจใดๆ
 
“บอสขอจัดการกับหัวหน้าหมู่บ้านนี้ก่อนนะ”
 
“หัวหน้าหมู่บ้าน?”
 
“ใช่ พวกเราจะครอบครองเมืองนี้เหมือนที่เราทำใน เครน”
 
นี่คือเหตุผลที่ผมเรียกเจนมา พรสวรรค์ของเธอนั้นสมบูรณ์แบบสำหรับชัยชนะโดยปราศจากการนองเลือด
 
“เฮ้ย เทนซูฮาร์”
 
“ครับบอส?”
 
“นายรู้จัก เพร์รอน หรือเปล่า?”
 
“เอ่อ … .”
 
เทนซูฮาร์ ลังเล
 
ผมรออย่างอดทนในตอนแรก แต่ผมขมวดคิ้วเริ่มรำคาญ
 
“แกไม่อยากพูดเหรอ?”
 
“ ปะ…เปล่า พะ…พวกเรา…พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดี”
 
“ความสัมพันธ์ที่ดี? อะไรละนั่น?’
 
เทนซูฮาร์ เกาหัวของเขาและพึมพำในความอับอาย
 
“ก็ ในหมู่มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ เพร์รอน เป็นรุ่นน้องของผมและเขาก็เรียกผมว่ารุ่นพี่”
 
“”…อะไรนะ?””
 
บอสและผมต่างก็พูดไม่ออก
 
“ก็..แม้จะแตกต่างทางพันธุกรรมแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะ ถึงแม้ ว่าผมจะเป็นอันดับ 1 ในภาคทฤษฎีจากการทดสอบในโรงเรียนแต่
เพร์รอน นั้นมีต้นกำเนิดเป็นมอนสเตอร์หิมะในตำนานไม่นานเขาก็แข็งแกร่ง”
 
ดูเหมือนว่าเท็นซูฮาร์จะรู้สึกอับอายที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาแซงหน้า แต่พวกเราไม่สนใจเลย มีสิ่งหนึ่งที่เขาบอกช่วยดึงดูดความสนใจของพวกเราได้
 
“นายหมายถึงอะไรที่เรียกว่าโรงเรียนนะ”
 
มันเป็นคำว่า ‘โรงเรียนมนุษย์สายพันธุ์ใหม่’