บทที่ 499 สังคมแห่งมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ (1)
 
“เธอมาทำอะไรที่นี่!!!”
 
คำพูดของ ชอคจุนกยอง ดังขึ้นพร้อมแรงกดดันอย่างหนัก คิมซูโฮ และ จินซาฮยอค เองก็จ้องมองไปที่ ชอคจุนกยอง ด้วยความตึงเครียด
 
“หืมมม.”
 
ชอคจุนกยอง ชี้ไปที่ คิมซูโฮ จากนั้นมองไปที่ จินซาฮยอค เขาแกล้งทำเป็นไม่เห็น รูมิ
 
“ฉันเคยเห็นพวกเธอในหอคอยและเธอ….” ชอคจุนกยอง ถอนหายใจอย่างต่อเนื่อง “เธอพยายามหลบหนีงั้นเหรอ”
 
“…หนี?” จากปกติเธอจะมีภาพลักษณ์ที่สง่างามมักจะไม่มีท่าทางสั่นเล็กน้อยแบบตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเธอกลัว มันเป็นเพราะชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอนั้นยุ่งยากที่จะจัดการ
 
จินซาฮยอค เคยต่อสู้กับ ชอคจุนกยอง มาก่อนและตระหนักว่าเขามาถึงขอบเขตความสมบูรณ์แบบทางร่างกายแล้ว
 
วิธีที่เขาทำลายความเป็นจริงที่เธอสร้างไม่มีอะไรนอกจากพลังที่เหนือกว่าความเป็นจริง เขาทำให้เธอนึกถึง คิมฮาจิน แต่เขาก็แตกต่างออกไปเล็กน้อยเช่นกัน
 
“นายมาจากป้อมปราการนั้นใช่ไหม” ชอคจุนกยอง ถาม คิมซูโฮ
 
คิมซูโฮพยักหน้าและตอบว่า “ใช่”
 
“…แต่ไม่ใช่เธอคนนี้ใช่มั้ย” ชอคจุนกยอง ชี้ไปที่จินซาฮยอค พร้อมกับลูบคางของเขาและคิมซูโฮก็ส่ายหัวเพื่อตอบสนอง
 
“ไม่ เธอเป็นหนึ่งในพวกเราด้วย”
 
“ชิ.” ชอคจุนกยอง ส่งเสียงดังลั่น “อย่ามาตลก. ฉันพึ่งเอาชนะเธอไปเมื่อไม่นานมานี้และขังเธอไว้ในห้องขัง”
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้คิมซูโฮก็ตกใจและก็จ้องมองไปที่จินซาฮยอค
 
“เขาพูดจริงงั้นเหรอ?”
 
“….” จินซาฮยอค ไม่ตอบเขา แต่การขมวดคิ้วของเธอก็เพียงพอสำหรับคำตอบแล้ว
 
“ถ้าบอสอยู่ที่นี่เธอจะทุบตียัยนี้ให้เป็นเยื่อกระดาษและตัดแขนขาออกซะ….”
 
ชอคจุนกยอง จ้องมองไปที่ จินซาฮยอค และยิ้ม เขาไม่เลือกปฏิบัติตามเพศหรือความมั่งคั่ง เขาปฏิบัติต่อผู้คนแตกต่างกันไปตามอายุมีเพียงเด็กและคนแก่เท่านั้นที่รอดจากการเป็นเป้าหมายของเขา
 
“…แต่ไม่มีเหตุผลที่จะต่อสู้กับเธอในตอนนี้ มันไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมและพวกเราเป็นพันธมิตรกับพวกป้อมปราการอย่างไรก็ตาม”
 
ชอคจุนกยอง นั้นเย็นชาและมีเหตุผลอย่างไม่เคยมีมาก่อน เขาไม่ต้องการที่จะเริ่มการต่อสู้เหมือนที่เคยทำมา รูมิ จ้องมอง ชอคจุนกยอง ด้วยท่าทางเศร้าๆ
 
“คราวนี้ ฉันจะปล่อยเธอจินซาฮยอค”
 
ชอคจุนกยอง จำชื่อของ จินซาฮยอค ได้ มันหมายความว่าเขายอมรับความแข็งแกร่งของเธอ
 
แน่นอน จินซาฮยอค ไม่รู้ด้านนี้ของ ชอคจุนกยอง และคิดจะจู่โจมเขาเพื่อศักดิ์ศรีของเธอ โชคดีที่ รูมิ จับแขนเธอแล้วหยุดเธอเอาไว้
 
“เขาปล่อยพวกเราไป เราก็ไปกันเถอะ”
 
“… อืม.”
 
จินซาฮยอค ถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจ แต่เมื่อพวกเขากำลังจะจากไปเธอจำได้ว่ามีอะไรบางอย่างและหยุด ชอคจุนกยอง เอาไว้
 
“อ้อ จริงสิ!”
 
“… .”
 
ชอคจุนกยอง หันกลับมามองเธออย่างเงียบๆ แสงสว่างไสวออกมาจากดวงตาของ ชอคจุนกยอง มันเต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างเยือกเย็น
หัวใจของคนส่วนใหญ่คงเต้นด้วยความหวาดกลัว แต่จินซาฮยอค ยังคงนิ่งสงบ
 
“…ฉันอยากรู้อะไรบางอย่าง เพื่อนของนายอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า”
 
“… .”
 
“ฉันกำลังพูดถึง ดอกบัวดำ”
 
จินซาฮยอค รู้ความลับที่มีเพียงสมาชิกของ Chameleon Troupe เท่านั้นที่รู้ตัวว่าเป็นตัวตนของดอกบัวดำ ชอคจุนกยอง ไม่ตอบทันที แต่แล้ว
 
เพี้ยววววววววววว
 
ลมพัดมาพร้อมกับเสียงปีกนก ทุกคนมองขึ้นไปบนฟ้ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์กระพือปีกอยู่ในอากาศ ไม่ช้ามันก็ลงมาระหว่างพวกเขา
 
คิมซูโฮรู้ตัวทันทีว่ามอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์นี้เป็น ‘ตำรวจ’ มันไม่ใช่เรื่องยากเลยที่คิดแบบนั้น เพราะอีกฝ่ายสวมเครื่องแบบตำรวจ
 
แตะ แตะ
 
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ไหล่ขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าของ
ทุกคนแข็งทื่อขณะที่พวกเขาจ้องมองแขกที่ไม่คาดคิดและมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ก็จ้องมองพวกเขา
 
ในช่วงเวลาแห่งความตึงเครียดคิมซูโฮก็สงสัยว่าเขาควรจะโจมตี
มอนสเตอร์ตัวนี้หรือไม่ เขาไม่รู้สึกถึงการปรากฏตัวของคนอื่นในบริเวณใกล้เคียงหรือสายตาที่จับจ้อง หากมอนสเตอร์ตัวนี้สงสัยพวกเขาแม้แต่นิดเดียวเขาก็ตั้งใจที่จะฟันอีกฝ่ายทันที ขณะที่คิมซูโฮวางมือลงบน
มิสเทลทีน อย่างระมัดระวัง …
 
“ตั้งแต่ตี 1 ถึง 6 โมงเช้ามี แต่มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์เท่านั้นที่อยู่
ข้างนอกได้ ห้ามมิให้มนุษย์อยู่ต่อ เหลือเวลาอีก 10 นาทีรีบย้อนกลับไป หากพวกเจ้าถูกพบภายใน 10 นาทีพวกเจ้าจะถูกลงโทษ” มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์พูดออกมา
 
มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์กระพือปีกแล้วบินขึ้นไป คิมซูโฮ และกลุ่มของเขาจ้องมองอีกฝ่ายด้วยความงุนงงและ ชอคจุนกยอง ก็ยิ้มเยาะ
 
“แปลกใช่มั้ย มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ส่วนใหญ่เป็นเช่นนั้น นอกจากพวกมันจะพิถีพิถันผิดปกติแล้วพวกมันจะไม่ตรวจสอบตัวตนของคนอื่น อาจเป็นเพราะมีผู้คนมากมายอาศัยอยู่ที่นี่”
ชอคจุนกยอง บ่น ในขณะนั้นเสียงดังขึ้นในหัวของ คิมซูโฮ
 
[เฮ้ พวกนายอยู่ที่ไหน! เกิดเรื่องฉุกเฉิน!]
 
มันเป็นข้อความจาก แชนายอน ก่อนที่คิมซูโฮจะตอบก็มีเสียงดังขึ้น
 
[ฉุกเฉิน! ฉุกเฉิน!]
 
คิมซูโฮรีบตอบอย่างรวดเร็ว, เพราะตอนนี้หูเขาจะแตกแล้ว
 
[อะไร?]
 
[ตอบเร็วๆหน่อย! ฉันจะให้พิกัดของพวกเรารีบมาที่นี่เดี๋ยวนี้ พวกเราอยู่กับผู้อยู่อาศัยที่รอดจากการล้างสมองแล้ว]
 
[อะไรนะ?]
 
[มีคนอยู่ที่นี่ที่ไม่ถูกล้างสมองด้วย!]
 
ดวงตาของคิมซูโฮเบิกกว้าง
 
[รีบมาที่นี่กับรูมิ ไม่ต้องเอายัยสารเลวนั้นมาละ]
 
แชนายอน ส่งตำแหน่งของเธอให้คิมซูโฮเขารีบเข้าไปในพิกัดนั้นทันที เธออยู่ทางเหนือไกลออไปประมาณ 20 นาที
 
“…เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” รูมิถามพร้อมกับเห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของคิมซูโฮ คิมซูโฮ จ้องที่ รูมิ, จินซาฮยอค จากนั้น
ชอคจุนกยอง อย่างเงียบๆ แม้ว่า แชนายอน จะพูดแบบนั้นแต่อีกฝ่ายก็ เป็น จินซาฮยอค …
 
“มีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้นกับทีมอื่น ตามฉันมา.”
 
*************************************************************************
พิกัดของ แชนายอน เป็นร้านขายของชำ มันไม่ใช่ร้านแบบใหม่หรือเก่าเป็นร้านค้าทั่วไป 1 ชั้น
 
คิมซูโฮเดินเข้าไปข้างในด้วยท่าทางแปลก ๆ
 
วิ้งงง
 
ประตูอัตโนมัติเปิดออกและมีพนักงานมนุษย์ 3 คนและมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ 1 ตัวออกมาพร้อมจ้องมองที่คิมซูโฮในเวลาเดียวกัน
 
“ฉัน….”
 
ก่อนที่คิมซูโฮจะพูดอะไรมอนสเตอร์ที่เหมือนลูกสุนัขก็กระโดดมาถาม
 
“นายอยู่กับ จินซาฮยอค หรือเปล่า?”
 
“อ๊ะ ใช่ พวกเขาก็ด้วย”
 
คิมซูโฮ ชี้ไปที่ ชอคจุนกยอง, จินซาฮยอค และ รูมิ
 
“ตามฉันมา.”
 
ทั้ง 4 คนติดตามมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ไป
 
กระดิกหาง
 
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็มาถึงทางเดินลับ
 
“นี่มัน…”
 
“เข้าไปข้างในเลยเพื่อนของคุณอยู่ข้างใน”
 
ทางเดินลับนั้นเป็นท่อระบายน้ำที่ซ่อนอยู่ใต้หิ้ง สามารถมองเห็นบันไดสู่พื้นที่ใต้ดินได้ คิมซูโฮและคนอื่นๆจ้องมองกันก่อนที่จะลงบันไดทีละคน
 
“นายแน่ใจหรือว่านี่ไม่ใช่กับดัก”
 
ชอคจุนกยอง ถามเมื่อพวกเขามาถึงชั้นล่าง พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่มืดและว่างเปล่า ในขณะที่พวกเขากำลังยืนอยู่รอบๆอย่างสับสนผนังด้านหน้าของพวกเขาก็ขยับไปทางซ้ายและขวาเผยให้เห็นห้องใหม่
 
เหนือกำแพงเป็นภาพที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้เห็น
 
กลิ่นข้าวและพลังเวทมนต์ไหลออกมาผู้คนสามารถแกว่งดาบและหอกใส่หุ่นได้และมีบ้านเรือนนับ 10 หลังเรียงรายอยู่ตามสนามฝึกขนาดใหญ่ แชนายอน ยืนอยู่ตรงกลางพร้อมรอยยิ้ม
 
“มาแล้วเหรอ.”
 
“เอ่อ…พวกเราอยู่ที่ไหนกัน?”
 
คิมซูโฮ พูดไม่ออก
 
“พวกเราอยู่ที่หมู่บ้านผู้ต่อต้าน ผู้ที่หลบหนีจากการล้างสมองสร้างสถานที่นี้ขึ้นมาแบบลับๆ….”
 
ชอคจุนกยอง เดินผ่าน คิมซูโฮ และ แชนายอน และยืนอยู่ตรงกลางหมู่บ้านใต้ดิน
 
“น่าสนใจ…เฮ้ย”
 
จากนั้นเขาก็แบ่งปันวิสัยทัศน์ของเขากับคิมฮาจินซึ่งดูจากระยะไกล
 
“นายเห็นมันไหม”
 
เสียงของ คิมฮาจิน กลับมาอีกครั้ง
 
– ใช่ฉันเห็นแล้ว ดูเหมือนว่ามีประมาณ 300 คน พวกเขาส่วนใหญ่เป็นฮีโร่จากที่ฉันเห็น มองไปรอบๆต่อได้เลย
 
“แน่นอน.”
 
จากนั้นเขาก็ส่งเสียงกระซิบอย่างอู้อี้เป็น ชอคจุนกยอง ซึ่งกำลังสื่อสาร กับคิมฮาจิน
 
“…เขาไม่ใช่มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์งั้นเหรอ? เขาต้องใช่แน่ๆ ไม่มีทางที่มนุษย์จะมีร่างกายเช่นนั้นได้ เขาจะต้องเป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ “
 
ผู้อยู่อาศัยดูเหมือนจะตกตะลึงเมื่อเห็นร่างกายของเขา ชอคจุนกยอง ยิ้มและประกาศว่า “ฉันเป็นมนุษย์! คนที่ทำลายมอนสเตอร์ทั้งหมด”
 
เมื่อได้ยินเสียงของ ชอคจุนกยอง จินเซยอนก็ออกมาจากห้องโถงหมู่บ้านพร้อมกับชายผมบลอนด์
 
“ซูโฮ…?”
 
ดวงตาของจินเซยอนเบิกกว้างเมื่อเธอเห็น ชอคจุนกยอง
 
“…โอ้~ ไม่นานจินเซยอน ~”
 
มุมปากของ ชอคจุนกยอง ขดตัว จินซาฮยอค รู้สึกประหลาดใจเมื่อเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด แต่ไม่ช้าเธอก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
 
“ใช่ ไม่ได้เจอกันนาน เธอเป็นพันธมิตรของพวกเราถูกต้องไหม”
 
“ฉันจะไม่พูดเพื่อพันธมิตร มันก็เหมือนเพื่อนกันชั่วคราว”
 
“อืม นั้นก็เยี่ยมเลย”
 
เหมือน จินซาฮยอค จะอยู่ในกลุ่มของ คิมซูโฮ มากกว่า
—————————2———————–