บทที่ 490 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ (4)
 
‘ค่าสถานะ’ ยีจีนยูนสงสัยว่า คิมซูโฮ หมายถึงอะไร จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าเขาหมายถึง ‘การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่’ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
 
“อ้อ ฉันได้รับบัฟมาน่ะ แล้วพวกเธอ 2 ล่ะ?”
 
“ฉันได้รับ ‘ความดื้อรั้น’ และ ‘ขีดสุดความสามารถ’”
 
“การขยายพลัง”
 
คิมซูโฮ ได้รับ ‘ความดื้อรั้น’ และ ‘ขีดสุดความสามารถ’ แชนายอน ได้รับการขยายพลัง
 
“ฮะ? ทำไมนายถึงมี 2 อันละซูโฮ”
 
“ อืม…ฉันก็ไม่แน่ใจ”
 
“อาจเป็นเพราะเขาเคลียร์ Tower of Wish งั้นเหรอ”
 
แชนายอน เคาะที่หน้าอกของ คิมซูโฮ คิมซูโฮกอดหน้าอกของเขา
 
“อ่านั่นสมเหตุสมผลแล้ว”
 
ในขณะนั้นการสนทนาระหว่างไอลีนกับปีศาจดูเหมือนจะจบลงในที่สุด
 
“นายสัญญาว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับป้อมปราการของพวกเราใช่ไหม”
 
แน่นอน.
 
“พวกเราแค่ต้องการฆ่าออร์เดน”
 
– แน่นอน ฉันไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่พวกเราสามารถช่วยให้เธอบรรลุ
เป้าหมายได้! ตราบใดที่เธอมี DP!
 
“ดี เฮ้ ทุกคนออกมา!”
 
เสียงของ ไอลีน ดังขึ้น สมาชิก 177 คนของหน่วยเฉพาะกิจเฉพาะกิจได้ก้าวออกมานอกเต็นท์
 
“พวกเราจะเริ่มฝึก!”
 
ไอลีน นำ [การฝึกฝนแบบจำลอง] ออกมา อุปกรณ์นี้ได้รับการปรับปรุงเพื่อให้สะท้อนถึงรายงานของ รูมิ ในวังของ ออร์เดน ตอนนี้มันสมจริงและแม่นยำยิ่งขึ้น
 
“ฉันต้องการให้ทกุคฝึกสิ่งนี้ วันที่เริ่มภารกิจจะไม่เปลี่ยนแปลง! พวกเราหยุด 3 สัปดาห์จากนั้น! พวกเราจะไปฆ่าออร์เดน!”
 
เสียงแหลมสูงของ ไอลีน ดังก้องไปทั่วถ้ำใต้ดิน
 
“นอกจากนี้!”
 
จริงๆแล้วเรื่องนี้ยังไม่ตายตัว สมาคมได้บอกกับไอลีนว่าพวกเขาจะ
‘พยายามและเจรจา’ แต่ไอลีนตัดสินใจที่จะประกาศให้สมาชิกทราบเพื่อยกขวัญกำลังใจ
 
“ดอกบัวดำจะเข้าร่วมกับพวกเราในภารกิจนี้!”
 
เป็นเหมือนข่าวดีของสมาชิก ชินจงฮักดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ แชนายอน พยักหน้าอย่างจริงจังเพราะ คิมซูโฮเล่าเรื่องของดอกบัวดำที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดให้เธอฟังส่วนยีจินยูนหวังที่จะถ่ายเซลฟี่กับดอกบัวดำสักครั้ง
 
“…อันนี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? ฉันคิดว่ายังเจรจากันอยู่”
 
คนเดียวที่รู้ความจริง ยุนซึงอา เข้าหาไอลีนและกระซิบข้างหู
 
“…ฉันได้ยินมาว่าค่าใช้จ่ายในการเจรจาสูงมาก…. มีข่าวลือว่าเงินมัดจำคือ 50 พันล้านวอน”
 
“ช่างมันนั่นคือปัญหาของพวกตาแก่ พวกเราต้องการดอกบัวดำเพื่อฆ่า ออร์เดน ให้ได้”
 
ไอลีน ประกาศอย่างไม่ย่อท้อแม้จะมีข้อกังวลของ ยุนซึงอา ก่อนที่จะเริ่มฝึกซ้อมประจำ
*************************************************************************
 
[เมืองปีศาจในเอเชียกลาง]
 
ผมกลับไปที่เมืองปีศาจหลังจากตามล่าสัตว์อสูร 100 ตัวกับบอสและ
วิคเก็ช (เธอยืนยันที่จะตามพวกเรามา) ในปัจจุบันการแปลงร่างเป็นอสูรนั้นเสร็จไปเพียง 3% และสัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งพอๆกับมอนสเตอร์ระดับกลาง
 
กวง ทักทายพวกเราเมื่อพวกเรากลับมา
 
“ฉันมี 1,000 DP ซื้อตั๋วลอตเตอรี 50 ใบเลย”
 
– อา เราไม่ขายที่นี่
 
กวง พาพวกเราไปที่ร้านค้าทั่วไปใกล้ๆ
 
– ยินดีต้อนรับเข้ามาเลย~
 
ผมเป็นคนแรกที่เข้าไปในร้าน มีของเจ๋งๆมากมายอยู่ในนั้นและเจ้าของร้านก็เป็นยักษ์ที่ยิ่งใหญ่เท่ากับ ชอคจุนกยอง ผมหาเจ้าของร้านและพูดว่า
 
“เฮ้.”
 
– ยินดีที่ได้รู้จัก
 
“ชื่อของนายลงท้ายด้วย ‘อ็อก’ หรือเปล่า”
 
– ถูกตัอง.
 
“…โอ้ ฉันซื้อตั๋วลอตเตอรี่ 50 ใบฌลย”
 
– เจ้าจะไม่ชนะ เป็นโอกาส 1 ใน 30 ล้าน มนุษย์ไม่เคยชนะ
 
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดีอ็อก ดูเหมือนจะไม่อยากขายหวยให้ผม
 
“ฉันจะแสดงให้นายเห็นว่าโชคของนายเหนือกว่ามนุษย์ ส่งตั๋วให้ฉัน”
 
– …
 
ดีอ็อก ดูไม่พอใจ แต่ผมก็มองเขาและในที่สุดเขาก็ให้ตั๋วผมมา 50 ใบ
 
– มันจะไม่ได้ผล
 
ผมขูดบัตรสลากกินแบ่ง 50 ใบทันที
 
ตั๋วแรกคือรางวัลอันดับที่ 6 100 DP
 
ตั๋วที่สองไม่มีอะไร
 
ตั๋วที่สามคือรางวัลอันดับที่ 6 อีกครั้ง 100 DP
 
บอสดวงตาเบิกกว้าง
 
“โอ้ มันออกมาค่อนข้างบ่อยสำหรับ 1 ในโอกาส 30 ล้าน”
 
“…ฮะ? โอ้ เขาหมายถึงว่าเป็น 1 ใน 30 ล้านรางวัลที่ 1 แต่รางวัลอื่นๆมีความเป็นไปได้สูง”
 
“เอ่อ…ฉันเข้าใจแล้ว อะแฮ่ม ฉันไม่เคยซื้อตั๋วลอตเตอรีมาก่อนเลย”
 
บอสปล่อยเสียงไอแห้งๆด้วยความลำบากใจ ผมขูดลอตเตอรีต่อไป
 
ตั๋วที่สี่คือ รางวัลอันดับที่ 5 500 DP
 
ตั๋วที่ห้าคือ รางวัลอันดับที่ 3 15000 DP
 
– ว้าว! นายได้รางวัลอันดับ 3 ! ขอแสดงความยินดีด้วยนะ!
 
– รางวัลอันดับที่ 3? นั่นคืออะไรเหรอ
 
“โอ้ นายโชคดีมาก”
 
กวง, ดีอ็อก และ วิคเก็ช แสดงความยินดีกับผม แต่ผมก็ยังไม่พอใจ
ผมขูดตั๋วต่อไปใบที่ 15, 23, 33, 50 แม้ว่าผมจะไม่ได้รางวัลที่ 1 จาก
50 ใบแรก แต่ผมก็ซื้ออีก 150 ใบด้วย DP ที่ผมชนะจากลอตเตอรี
 
ผมเริ่มต้นอีกครั้ง ใบที่ 69, 75, 83…. และเมื่อผมถึงลอตเตอรี่ใบที่ 109
ผมเห็นแสงริบหรี่สีทองที่ปลายนิ้วของผม
 
“อา รางวัลอันดับที่ 1 เป็นอันนี้”
 
มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยมากดังนั้นผมจึงขูดบัตรด้วยความมั่นใจ
 
[รางวัลอันดับที่ 1]
 
ผลลัพธ์เป็นสิ่งที่ผมคาดไว้อย่างแน่นอน ด้วยรอยยิ้มแจ่มใสผมส่ง
ตั๋วรางวัลอันดับที่ 1 ไปให้ ดีอ็อก
 
“เห็นไหม ตอนนี้ส่ง DP มาให้ฉันได้แล้ว”
*************************************************************************
[กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้]
 
… 10 วันผ่านไปแล้วตั้งแต่ ‘เหตุการณ์ฝนดาวตกปีศาจ’ มนุษยชาติปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน เมื่อความสับสนเริ่มสงบความแตกต่างระหว่าง ‘พ่อค้าปีศาจ’ และ ‘ปีศาจ’ ถูกกำหนดไว้และฮีโร่เริ่มซื้ออาวุธที่มีประโยชน์จากพ่อค้าปีศาจเพื่อตามล่ามอนสเตอร์และสัตว์อสูรได้ง่ายขึ้น
 
นอกจากนี้เมื่อสัปดาห์ที่แล้วบทความเกี่ยวกับ ‘ดอกบัวดำ’ ก็เริ่มมีจำนวนเพิ่มขึ้น ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่เนื่องจากพวกเขาบูชาดอกบัวดำมากขึ้นเรื่อยๆผมก็ได้แต่ตัดสินใจปล่อยพวกเขาไปมันอาจเป็นเพราะ ‘โชค’ ของผม
 
“…เธอจะมาเมื่อไหร่”
 
ปัจจุบันผมอยู่ที่โซลเพื่อรอยูยอนฮามาถึง วันนี้เป็นวันที่ผมถูกกำหนดให้พบกับ โอแจจิน สมาชิก 9 ดารา
 
เนื้อเรื่องเดิมของ โอแจจิน นั้นประกอบด้วย 2 ประโยคง่ายๆ
‘จอมเวทเพียง 1 เดียวใน 9 ดารา’,’จอมเวท 10 ดาวเพียงคนเดียวในโลก’
 
‘วันนี้เราจะคุยเรื่องอะไรกันกับโอแจจิน?…เขารู้เรื่องพ่อค้าปีศาจและ DP ไหมนะ?’
 
“อ่า เธอมานี่แล้ว”
 
ในขณะนั้นรถลีมูซีนที่หุ้มด้วยวัสดุกันกระสุนก็ปรากฏจากในระยะไกล
 
“เฮ้ นี่ ตรงนี้ๆ….”
 
ผมโบกมือให้ลีมูซีน แต่ วิ้งงง รถลีมูซีนผ่านผมไปอย่างเย็นชา
 
“อะไรกัน”
 
มีอะไรงั้นเหรอหรือว่าเราทำอะไรผิดพลาด ผมถามตัวเองอย่างสับสน
และแล้ว
 
เฟี้ยววววววววว—
 
ลมกระโชกแรงพัดผ่านมาหาผม
 
“…ฮะ?”
 
จากนั้นรถที่ผมมอบให้กับ ยูยอนฮา ก็ปรากฏตัวเหนือสายลม
 
“ไง.”
 
ยูยอนฮา กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งของรถสโนว์โมบิลพร้อมหมวกกันน็อก
 
“โอ้~ วันนี้เธอดูดีจัง”
 
ผมยิ้มแล้ว ยูยอนฮา ก็ถอดหมวกของเธอออก ผมยาวของเธอสั่นไหวไปในอากาศและด้วยเหตุผลบางอย่างเธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เธอจ้องมองมาที่ผมด้วยความไม่พอใจอย่างสูง ยูยอนฮา เคาะบนที่นั่งด้านหลังเธอ ใบหน้าของเธอนิ่งมาก
 
“…มีอะไรเหรอ”
 
“ขึ้นมา ฉันมีคำถามมากมายสำหรับนาย แต่พวกเราจะไม่สามารถพบกับโอแจจินได้ถ้าพวกเราไปสาย”
 
“หา? อ้อ-ได้สิๆ แน่นอน.”
 
ผมนั่งซ้อนยูยอนฮา เธอบิดแฮนด์ทันที ใช้เวลาเพียง 0.3 วินาทีในการเริ่มต้น บนที่นั่งของยานพาหนะที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 500 กิโลเมตรต่อชั่วโมงผมถาม ยูยอนฮา
 
“ทำไมพวกเราจะไม่ได้พบเขา ถ้าพวกเราไปสาย”
 
“ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่สามารถพบเขาได้ แต่พวกเราจะไม่สามารถสนทนากับเขาได้”
 
“…หา? ผลข้างเคียงของเขาคืออะไร?”
 
ผมไม่แน่ใจเพราะผมไม่ได้ลงรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับเขาในเรื่องนี้
 
“ภาวะสมองเสื่อม.”
 
“หาาาาาาาา… ? …อะไรนะ?”
 
ยูยอนฮา มองมาที่ผมและตอบอย่างเมินเฉย
 
“ผลข้างเคียงของเขาคือภาวะสมองเสื่อม!!!”