บทที่ 484 เริ่มต้น (6)
 
สมาคมส่งสายลับไปยังดินแดนของ ออร์เดน เมื่อประมาณ 3 เดือนก่อน
 
“…จ้าง?”
 
– ใช่. เขามีทักษะมากพอที่จะทำลายทุกอย่างได้โดยไม่มีใครสังเกต
 
ไอลีนไม่มั่นใจ สมาคมได้ทำการสอดแนมสายลับหลายครั้ง แต่ออร์เดนก็ค้นพบพวกเขาทั้งหมด
 
“เดี๋ยวก่อนคุณแน่ใจนะว่าสายลับเชื่อถือได้? ถ้าเขาทรยศพวกเราล่ะ?”
 
– เธอสามารถเชื่อใจเขาได้เลย
 
ปัญหาคือ ‘ปฏิญาณ’ ที่สายลับทั้งหมดใช้ คำมั่นสัญญานี้ทำหน้าที่เป็นตาข่ายความปลอดภัยเพื่อป้องกันไม่ให้สายลับเปิดเผยอะไรความลับของสมาคม อย่างไรก็ตามออร์เดนมีความสามารถในการมองเห็นความแตกต่างในพลังเวทมนต์ที่เกิดจากคำสาบานดังกล่าว ดังนั้นสายลับในครั้งนี้จึงถูกส่งมาโดยไม่ต้องสาบานหรือแม้แต่ตราประทับ
 
“…ดี ฉันเดาว่าฉันไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อใจเขา ภารกิจเป็นยังไง?”
 
– เขาช่วยเหลือได้ทั้งหมดหลังจากลงมือเมื่อไม่นานมานี้
 
“แล้วเขาเป็นใครกันแน่”
 
– เป็นคนที่เธอรู้จักดี
 
แม้ว่าเสียงของ อีกงมยอง จะเต็มไปด้วยความมั่นใจ แต่คำตอบของเขาก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ ไอลีน พึงพอใจ ไอลีน หน้านิ่ว
 
“เขาชื่ออะไร?”
 
เธอถามอีกครั้งและครั้งนี้ อีกงมยอง ตอบอย่างตรงไปตรงมา
 
‘ดอกบัวดำ’.
 
“…อะไรนะ?! ดอกบัวดำ?”
 
“อะไรนะ? จริงๆเหรอ?”
 
ไม่เพียงแค่ไอลีน แต่ยังรวมถึงจินเซยอนและแชแนยอนด้วยที่ตกใจ
 
– ใช่ พวกเรามอบหมายให้ดอกบัวดำ ทำภารกิจช่วยเหลือสายลับ
 
“อะไรนะ ที่พูดจริงงั้นเหรอ”
 
– ทำไมฉันต้องโกหกละ?
 
“เอ่อ…อะแฮ่ม ก็ไม่น่าแปลกใจที่คนแก่ๆในสมาคมจะมั่นใจขนาดนี้”
 
ยียุกโฮ ประธานสมาคมคนปัจจุบัน ไอลีนพบเขาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับภารกิจในปัจจุบัน ตาแต่หัวล้านนั้นบอกกับเธอว่าไม่ต้องกังวล
 
“ดอกบัวดำดูเหมือนจะเป็นพันธมิตรที่ดีที่สุดตราบใดที่เขาไม่ได้ทรยศพวกเรา”
 
แม้ว่าเธอจะฟังดูใจเย็น แต่ไอลีนก็ค่อนข้างประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดเลยว่าสมาคมจะจ้างดอกบัวดำ เหตุการณ์ในปัจจุบันทำให้เธอนึกถึงภารกิจสำคัญของพวกเขาอีกครั้ง
 
– ใช่. ดอกบัวดำกำลังมุ่งหน้าไปสู่….อ่าเขาเปิดกล้องแล้ว
 
“กล้อง? ให้พวกเราดูหน่อย!”
 
จินเซยอน ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจและพลัก แชนายอน ออกไปเพื่อมองไปที่หน้าจอแล็ปท็อป
 
“เอ่อ ถอยออกไปเลยนะ พวกเธอ! เฮ้เธอรู้ไหมว่าดอกบัวดำเป็นใคร”
 
ไอลีนวางมือบนแก้มของ แชนายอน แล้วผลักเธอออกไป
 
“แน่นอนฉันรู้แม้ว่าฉันจะไม่เคยเจอเขาด้วยตนเองมาก่อน”
 
“งั้นเธอก็ยังไม่รู้จักเขาจริงๆ ถอยไป!”
 
– ฉันจะแบ่งมุมมองกล้องของ ดอกบัวดำ ให้กับพวกเธอ
 
อีกงมยอง เปิดมุมมองที่เชื่อมต่อกับกล้องของ ดอกบัวดำ
 
วิ้ง! หน้าจอเปลี่ยนเป็นมุมมองของพระราชวัง ออร์เดน
 
– นี่คือมุมมองของ ดอกบัวดำ พิกัดกำลังปรับปรุงในแบบเรียลไทม์
ดังนั้นโปรดช่วยเขาหากสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย
 
“ตกลง ตกลง.”
 
ไอลีน, แชนายอน และ จินเซยอน รวมตัวกันรอบหน้าจอ ตอนแรกดอกบัวดำดูเหมือนจะเดินไปรอบๆพระราชวังอย่างไร้จุดหมาย
ทันใดนั้นเขาก็รีบไปที่ประตูด้วยความเร็วแสง
 
“ว้าว! โอ้ ว้าววว เขาเร็วมาก เอ่อฉันหมายความว่า…เขาเร็วจริงๆ”
 
แชนายอน ประทับใจกับความเร็วของ ดอกบัวดำ อย่างมาก แต่ก็ได้ตระหนักว่าภาษาของเธอไม่เหมาะสมกับสถานการณ์นี้แชนายอน
ตบปากด้วยมือของเธอเพราะความอับอาย
 
“เธอพูดถูกเขาเร็วมาก เขา…ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว”
 
จินเซยอน พึมพำ เธอไม่รู้เลยว่าการเพิ่มความเร็วของดอกบัวดำนั้นเกิดจากอุปกรณ์ที่เขามี ไอลีนเองก็พยักหน้าเช่นกัน
 
“เขาเคลื่อนไหวได้เร็วเหมือนสายฟ้า”
 
“…มันเหมือน…เหมือนว่าเขาไม่มีขีดจำกัดสำหรับนักธนูเลย”
 
ทันใดนั้นพวกเธอก็ได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคย
 
– ฉันเข้ามาในวังของ ออร์เดน แล้ว
 
มันมาจากแล็ปท็อป มันเป็นเสียงของดอกบัวดำ!!!
 
ในขณะนั้นเองมุมมองของ ดอกบัวดำ เขาเจอมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์
มอนสเตอร์ดูเหมือนจะเป็นยามลาดตระเวน ดอกบัวดำ ซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงอย่างรวดเร็ว
 
“… !”
 
“ดูนั้น!”
 
ทั้ง 3 คนสะดุ้งตกใจ
 
– มอนสเตอร์กำลังมาทางนี้ ฉันจะกำจัดมัน
 
แต่ดอกบัวดำใจเย็น เขาหยิบคันธนูออกมาแล้วดึงลูกธนูและในช่วงเวลาต่อมามีบางสิ่งลึกลับเกิดขึ้น
 
เพี้ยวววววว
 
มอนสเตอร์ยืนอยู่ที่มุมด้านขวาอย่างแน่นอน แต่ดอกบัวดำกลับเล็งธนูไปข้างหน้า ลูกศรบินเป็นเส้นตรงก่อนที่จะพุ่งไปทางขวาในทันที
 
ฉึกกก!
 
มันเป็นการโจมตีที่เป็นไปไม่ได้จากจุดบอด มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์
ล้มลงไปที่พื้นหลังจากที่ลูกธนูเจาะคอของเขา
 
“ลูกศรนั่นโค้งได้เอง ฉันเคยเห็นเขาทำแบบนั้นมาก่อนเหมือนกัน”
ไอลีพึมพำและชี้ไปที่หน้าจอ
 
“โอ้ คุณพูดถูก มันไม่ได้เป็นลูกศรเวทมนตร์ น่าสนใจจริงๆ…”
แชนายอน เองก็พูดออกมาแต่ก็หยุดเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงเดจาวู
 
‘ลูกศรที่โค้งได้เองงั้นเหรอ ฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนี้น่า…’
 
“ความสามารถของเขาเกือบจะเหมือนพระเจ้าไปแล้ว”
 
จินเซยอน รู้สึกทึ่งกับทักษะของ ดอกบัวดำ เช่นกันและแล้ว…..
 
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
 
ประตูเปิดออกและยุนซึงอาก็เข้ามาในเต็นท์ และเธอไม่ได้มาคนเดียว คิมซูโฮ ผู้ฝึกซ้อมกับเธอมากับเธอเช่นกัน
 
“ชู่ๆๆๆ เงียบๆ พวกเรากำลังดูดอกบัวดำอยู่ในตอนนี้”
 
ยุนซึงอา ดวงตาเบิกกว้างจากคำพูดของไอลีน คิมซูโฮ อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกด้วยความตกใจ
 
“อะไรนะ ดอกบัวดำ?”
 
“ใช่ พวกเราคัดเลือกเขามาทำภารกิจ ตอนนี้เขาอยู่ข้างพวกเราแล้ว? เป็นไงบ้างเส้นสายของพวกเราค่อนข้างน่าทึ่งใช่มั้ย”
 
ไอลีน ยิ้มเยาะในฐานะที่เป็นศัตรูกันดอกบัวดำก็น่ากลัว แต่ในฐานะเพื่อนเขาเชื่อถือได้มากกว่าใคร
ไอลีนรู้ดีว่าดอกบัวดำน่ารำคาญขนาดไหนตั้งแต่ครั้งที่เขาปิดกั้นสะพานบนชั้น 8 ของ Tower of Wish แต่คราวนี้เขาอยู่ข้างเธอไม่มีอะไรน่ากลัว
 
“โอ้…ให้ฉันดูหน่อย ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน”
 
ยุนซึงอา และ คิมซูโฮ เข้าร่วมกับทั้ง 3 คน แม้ว่าเต็นท์จะกลายเป็นพื้นที่แคบ แต่ก็มีพื้นที่เพียงพอสำหรับทุกคน
 
“อะไรนะ? ดอกบัวดำ?”
 
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่จุดจบ ทันใดนั้นป้อมปราการทั้งหมดก็เริ่มส่งเสียงพึมพำบางทีอาจเป็นเพราะการที่คิมซูโฮตะโกนออกมา
 
“ที่ไหน ~?”
 
“นายเพิ่งพูดว่าดอกบัวดำงั้นเหรอ”
 
ผู้คนจำนวนมากเริ่มหลั่งไหลเข้ามาและในไม่ช้าเต็นท์ของ ไอลีน ก็เต็มไปหมด
 
“บ้าจริง ฉันมองไม่เห็น! พวกนายทุกคนถอยออกไปนะ!”
 
ผู้บัญชาการตัวเล็ก ไอลีนตะโกนด้วยความรำคาญ
แต่ดูเหมือนไม่มีใครสนใจเธอ พวกเขาผลัก ไอลีน ออกไปและไปจุกอยู่ด้านหน้าของหน้าจอ
 
“เฮ้~ นี่เป็นมุมมองของดอกบัวดำเหรอ? จริงๆแล้วฉันอยากรู้เกี่ยวกับเขาจริงๆนะ ฉันจะดูว่าเขาสู้ยังไง~”
 
นิโคลัสจากวิหารแห่งความยุติธรรมดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ นี่เป็นเพราะการแข่งขันที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ระหว่างวิหารแห่งความยุติธรรมและ
Chameleon Troupe หลังจากที่อีกฝ่ายเริ่มได้รับการยอมรับในหมู่ประชาชน
 
– ฉันเชื่อว่าสายลับอยู่ในอาคารต่างๆ
 
ในขณะนั้นดอกบัวดำก็พูดอีกครั้ง เขาเพิ่งเข้าไปในวัง ภายในกว้างขวางมากและเต็มไปด้วยอาคารหลายแห่ง
 
– ฉันจะไปที่นั่นเดียวนี้ละ
 
ดอกบัวดำรีบไปในอาคารที่นึงแต่ฉากที่ปรากฏบนหน้าจอถัดไปนั้นเป็นเรื่องที่น่ากลัว
 
“หาา…นั่นมัน…มอนสเตอร์มากมาย….เยอะอะไรขนาดนั้น” จินเซยอนพูดพึมพำ
 
อย่างที่เธอพูดอาคารนั้นเต็มไปด้วยมอนสเตอร์แม้จะมองจากระยะไกล
มีมอนสเตอร์อย่างน้อย 1000 ตัวบนบกและ 100 ตัวบนท้องฟ้า
 
– นายจะทำยังไง?
 
อีกงมยอง ถาม ดอกบัวดำ เขาเป็นกังวลเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมียามมากมายขนาดนี้
 
– …
 
มีเสียงเงียบสั้นๆตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ
 
– หึ ของง่ายๆ
 
หน้าจอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ดอกบัวดำเร็วเหมือนสายฟ้าผ่า แต่เงียบเหมือนสายลม ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีดอกบัวดำก็ได้ย้ายไปตำแหน่งอื่นอย่างรวดเร็ว
 
“โอ้~ ดูเขาสิ….”
 
นิโคลัสเลียริมฝีปากด้วยรอยยิ้ม
 
“เขาเร็วจริงๆ เร็วมากจริงๆ”
 
“และเขาไม่ส่งเสียงใดๆเลย เมื่อเขาเคลื่อนไหว”
 
ยุนซึงอาและคิมซูโฮก็แสดงความคิดเห็นเช่นกัน ผู้ชม (?) รวมตัวกันในเต็นท์ของผู้บัญชาการต่างก็ชื่นชมทุกการเคลื่อนไหวของ ดอกบัวดำ
 
ภารกิจแรกเริ่มต้นขึ้นในที่สุด