บทที่ 483 เริ่มต้น (5)
 
ปี๊บ – ปี๊บ –
 
ภารกิจสายลับลอบสังการออร์เดน สมาคมต้องการสมาชิกที่แข็งแกร่งและคนที่แข็งแกร่งที่สุดของ Chameleon Troupe สำหรับภารกิจนี้
พวกเขาตั้งชื่อว่า ‘ซันไรส์’ แน่นอนว่าบอสเป็นสมาชิกที่เหมาะสมที่สุด แต่เหตุผลที่ผมสมัครเป็นสมาชิกแทนเธอนั้นง่ายมาก ไม่ใช่เพราะผมสามารถย้อนเวลาได้และบอสทำไม่ได้ แต่เป็นเพราะผมเป็นห่วงเธอ
มันเป็นความรู้สึกที่แปลกๆแต่ผมไม่อยากเห็นเธอต้องเจ็บตัวไม่รู้ทำไม
 
ปี๊บ – ปี๊บ –
 
หัวหน้า เองก็คิดในสิ่งเดียวกัน ก่อนที่ผมจะมาที่นี่พวกเราทะเลาะกัน
เล็กน้อยว่าใครจะเข้าร่วมในภารกิจนี้ ในที่สุดผมก็ชนะ แต่…บอสคงจะกำลังเฝ้าดูผมจากที่ไหนสักแห่งในตอนนี้
 
ปี๊บ – ปี๊บ –
 
ผมนำ [แว่นขยายลึกลับ] ออกมาอีกครั้งซึ่งทำให้ผมสามารถระบุอารมณ์และจุดอ่อนของคนอื่นได้ อารมณ์ของบอสที่ผมเห็นเมื่อวันก่อนยังคงอยู่ในความคิดของผม
 
“เฮ้อออออออออออ….”
 
ผมถอนหายใจ ทันใดนั้นผมก็จำได้ว่า 8 ปีแล้วตั้งแต่ที่ผมตื่นขึ้นมาในโลกนี้ นั่นเป็นเวลามากพอที่จะสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมใหม่อีกครั้งและผมใช้เวลาครึ่งปีที่ผ่านมาของผมกับบอส…..
 
ปี๊บ – ปี๊บ –
 
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจากเสียงหัวเราะทั้งหมดที่พวกเราแบ่งปันกันนั้นทำให้เธอเปลี่ยนผมและผมเปลี่ยนเธอ เธอสนิทกับผมมากเกิดกว่าที่ผมจะรู้ตัว
 
“…ยี บยอล”
 
ผมพึมพำชื่อเธอ ตอนนั้นผมแค่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่าสนใจแต่ตอนนี้
‘บี บยอล เข้ามาในหัวใจของเราก่อนที่เราจะรู้ตัว’
 
ปี๊บ – ปี๊บ
 
ความคิดของผมหายไปเมื่อรหัสมอร์สหยุดลง ผมหยุดคิดแล้วหันความสนใจไปที่หน้าจอซึ่งแสดงตัวเลข 1 ชุด
 
[7.273853, 20.141379]
 
แปลงเป็นละติจูดและลองจิจูดผลลัพธ์คือ:
 
[7º16’25.9” N 20º08’29.0” E]
 
พิกัดเหล่านี้ตามแผนที่ … อยู่กลางวังของ ออร์เดน
 
“…อะไรนะ”
 
พิกัดชี้ไปยังศูนย์กลางของพระราชวัง ออร์เดน เพื่อความเป็นธรรมภารกิจนี้คงไม่ได้มาพร้อมกับรางวัลใหญ่มากมาย ถ้ามันเป็นเรื่องง่าย
ผมหยิบวิทยุขึ้นมาแล้วบอกไปว่า “ฉันได้รับพิกัดแล้ว”
 
– รับทราบ. ติดต่อพวกเราหลังจากช่วยชีวิตตัวแทนของพวกเราได้แล้ว นอกจากนี้โปรดสวมใส่กล้องที่พวกเรามอบให้คุณ หลังจากพวกเรายืนยันว่าตัวแทนของพวกเราปลอดภัยแล้วพวกเราจะแจ้งให้คุณทราบถึงที่ตั้งของป้อมปราการใต้ดิน
 
วิทยุหยุดลงและผมหยิบ [หนังสือแห่งความสัจธรรม] ออกมาเพื่อให้แน่ใจว่าทั้งหมดนี้ไม่ใช่กับดัก
 
คำถามของฉัน: ‘ภารกิจนี้เป็นจุดจบของ Chameleon Troupe หรือไม่’
คำตอบ: ‘ไม่’
 
“บ้าจริง”
 
แม้ว่ามันจะฟังดูง่าย แต่คำถามกินพลังรอยสักถึง 2 เส้นเพราะมันจำเป็นต้องมีความเข้าใจในจิตวิทยาของมนุษย์และโครงสร้างของมัน โชคดีที่ผมมี ลูกแก้วฟื้นฟู ซึ่งใช้เวลาเพียง 3 ชั่วโมงในการเติมพลังให้กับรอยสัก
 
“อืม~”
 
ผมยืดตัวก่อนที่จะเริ่มภารกิจ ผมใส่เสื้อเกราะและอุปกรณ์อื่นๆที่ผมนำมาด้วย อย่างแรกคือชุดเกราะที่สร้างด้วยเวทมนต์และแร่หายาก
 
– [ชุดดอกบัวดำ]
 
===
[ชุดดอกบัวสีดำ] [ผลงานชิ้นเอก] [คุณสมบัติ สมบูรณ์แบบ]
ผลงานชิ้นเอกที่เกิดจากความชำนาญที่ยอดเยี่ยม เมื่อคุณมองดูชุดนี้คุณได้แต่ต้องชื่นชมฝีมือของคนแคระซึ่งเป็น ‘เผ่าพันธุ์แห่งการสร้าง’
 
「พลังป้องกัน – 7/10 」
「การดูดซับแรงกระแทกระดับสูง」
「การไหลเวียนของพลังเวทย์มนตร์ระดับสูง」
「การเพิ่มความแข็งแรงทางกายภาพระดับสูง」
「การเสริมพลังเวทย์ระดับสูง」
「การเร่งความเร็วสูงสุดระดับสูง」
===
 
แม้ว่าชุดนี้จะมีน้ำหนักเบาเหมือนเสื้อยืด แต่ก็มีความทนทานเหมือนของรถถัง ผมใช้ความพยายามเพิ่มพลังเข้าไปในตัวเลือกสุดท้าย
「การเร่งความเร็วสูงสุดระดับเกิดขีดจำกัด」
 
“ลองดูวันนี้เลยดีกว่า”
 
เมื่อไม่นานมานี้บอสได้ตัดปีกข้างหนึ่งของคุรุุคุรุ ผมบดให้เป็นผงและใช้เป็นวัสดุสำหรับ พลัง 4 ธาตุ เป็นผลให้ผมสามารถใช่ความเร็วของคุรุคุรุได้แม้เพียงชั่วครู่
 
หลังจาก [ชุดดอกบัวดำ] คือ [เสื้อคลุมดอกบัวดำ] ซึ่งผมตั้งใจจะใส่ทับชุดเลย ความคิดสร้างสรรค์ของผมถึงมีจำกัดดังนั้นผมจึงตั้งชื่ออุปกรณ์ทั้งหมดของผมว่า ‘ดอกบัวดำ’ ชื่อทำให้พวกมันดูหรูหรามากขึ้น
 
===
[เสื้อคลุมดอกบัวดำ] [ผลงานชิ้นเอก] [คุณสมบัติหลายธาตุ]
ชิ้นเอกที่เกิดจากความชำนาญที่ยอดเยี่ยม เมื่อคุณมองไปที่เสื้อคลุมนี้คุณจะได้แต่ชื่นชมฝีมือของคนแคระซึ่งเป็น ‘เผ่าพันธุ์แห่งการสร้าง’
 
「พลังป้องกัน – 5/10 」
「การดูดซับแรงกระแทกระดับสูง」
「การปกปิดตัวตนระดับสูง」
「การแรงต่อต้านเวทมนต์ระดับสูง」
===
 
ไม่เพียง แต่เสื้อคลุมมาพร้อมกับฟังก์ชั่นล่องหน แต่ยังติดตั้งฟังก์ชั่น
‘พลังป้องกันเวทมนต์’ ทำให้ผมมีภูมิคุ้มกันต่อเวทมนต์เกือบทั้งหมด
 
นอกจากนี้ผมยังมี [รองเท้าดอกบัวดำ] ซึ่งเพิ่มความเร็วของผมและ
[ที่ป้องกันข้อมือดอกบัวดำ] ซึ่งเพิ่มพลังของลูกธนูของผม
 
คลิก – คลิก –
 
ตอนนี้ผมแต่งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าในชุดที่สมบูรณ์แบบของ ‘ดอกบัวดำ’
สุดท้ายผมสวมเสื้อคลุมล่องหนกับ สปาร์ตัน ที่กำลังนั่งอยู่บนไหล่ของผม
 
“นายพร้อมไหม?”
 
– ปี้ๆๆ
 
ตอนนี้โตเต็มที่แล้วสปาร์ตันใหญ่พอๆกับแขนของผม
 
“ไปช่วยสายลับพวกนั้นกันเถอะ”
 
– ปี้ๆๆๆๆ
 
สปาร์ตันได้รับรู้ถึงพิกัดแล้ว มันหลับตาแล้วเริ่มตัวสั่น
ในไม่ช้าพลังของสปาร์ตัน ‘เคลื่อนย้ายระยะไกล’ ซึ่งทำให้วาร์ปได้ทันที ก็เปิดใช้งาน
 
เมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้งผมก็อยู่ต่อหน้าพระราชวังออร์เดน
 
“โอเค สปาร์ตัน นายควรกลับไปก่อน”
 
– ปี้ๆๆๆๆ?
 
สปาร์ตันส่ายหัว แต่สถานที่นี้อันตรายเกินไปสำหรับมัน พลาดแค่นิดเดียวมันได้กลับบ้านเก่าอย่างแน่นอน ผมไม่อยากเสี่ยงสูญเสียสปาร์ตันไป ดังนั้นผมจึงส่งมันกลับ
 
หลังจากตรวจสอบให้แน่ใจว่าสปาร์ตันจากไปแล้วผมก็เปิดกล้องที่ผมได้รับจากสมาคมซึ่งแขวนอยู่ที่ปลายสร้อยคอรอบคอของผม
 
“นี่คือดอกบัวดำ ฉันเปิดกล้องแล้ว พวกคุณมองเห็นไหม?”
 
– โอเค ขอบคุณสำหรับความร่วมมือ. โปรดยึดครองพระราชวังให้ได้มากที่สุด….
*************************************************************************
ในขณะเดียวกันไอลีนก็สร้างเกาะของตนเองขึ้นมาภายในเต็นท์ของ
ผู้บัญชาการป้อมปราการใต้ดิน เธอสร้างกำแพงพร้อมกล่องของว่างจากทั่วโลกและวางตุ๊กตาสัตว์น่ารักๆไว้ที่นี่และที่นั่นเพื่อการตกแต่ง
 
“อาาาาา~ว้าวววววววว~”
 
การรวมตัวกันของตุ๊กตาเพนกวินและตุ๊กตาฉลามนั้นช่างน่ารักเหลือเกิน
 
“นี้มันน่ารักที่สุดไปเลยยยย~?”
 
บางคนอาจวิพากษ์วิจารณ์ไอลีนเพราะกำลังปฏิบัติภารกิจร้ายแรง แต่นี่คือสิ่งที่เธอเป็น
 
ไอลีนไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัสกับความกลัวอย่างแท้จริงเพราะเธอมีพลังอย่างเหลือเชื่อตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอเป็นที่เคารพนับถือของทุกคนหลายคนคาดหวังให้เธอเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
 
อย่างไรก็ตามเมื่อไอลีนแข็งแกร่งขึ้นเธอก็กลายเป็นคนขี้เหงา สำหรับ
ไอลีนซึ่งกลายเป็นฮีโร่ระดับสูงเมื่ออายุ 13 ปี ‘เพื่อน’ ไม่มีอะไรมากไปกว่าตุ๊กตาแฟนตาซี ไอลีน หันไปหาตุ๊กตาสัตว์เหล่านี้เพื่อบรรเทาความเหงาของเธอ
 
เพนกวินพร้อมแว่นตาและฉลามที่กำลังร้องเพลง
 
“ฮุฮูฮุ… .”
 
เธอถอยกลับไป 1 ครั้งเพื่อตรวจสอบห้องที่เธอตกแต่ง ยิ่งเธอเห็นมันนานเท่าไรเธอก็ยิ่งพอใจ ‘ตอนนี้มันช่างคุ้มค่าที่จะช่วยโลกใบนี้ไว้’
ไอลีนพยักหน้าขณะกำลังพอใจและจู่ๆ…
 
ต๊อก ต๊อก—
 
มีคนเคาะประตูของเธอ เอลีนรีบโบกมือ
 
“พวกเธอไปซ่อนตัวก่อนนะ”
 
ไอลีน กระซิบด้วยวาจาสิทธิของเธอทันที
 
ซ่าาาาา…
 
วาจาสิทธิ ลงมาจากเพดานเหมือนผงและซ่อนสัตว์จากสายตาของผู้คน
 
“ โอเคเข้ามาสิ”
 
เมื่อประตูเปิดออกไอลีนก็กลับไปที่เก้าอี้แล้วหยิบแล็ปท็อปออกมา เธอเริ่มพิมพ์เพื่อแสร้งทำว่าเธอกำลังทำงานอยู่
 
“โอ้ นี้มันอะไรเหรอ? มีของว่างเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ขอหน่อยสิ”
 
ไอลีน จดจำเสียงแขกได้ทันที เป็น จินเซยอน
 
“ฉันไม่ได้ให้เธอนะ ถอยไปเลย…?”
 
ไอลีน ปฏิเสธคำขอของ จินเซยอน ทันที แต่จินเซยอนไม่ได้มาคนเดียว เธอมากับแชนายอน
 
แชนายอน เกาหลังคอของเธออย่างเขินอายและโค้งคำนับ
 
“ฮ่าๆ…กัปตันไอลีนเป็นยังไงบ้าง ฉันเอง แชนายอน”
 
“เธอเป็นใคร? หัวหน้าทีมของเธออยู่ที่ไหน ยุนซึงอา ทำอะไรอยู่ตอนนี้?”
 
“เธอกำลังฝึกกับ คิมซูโฮ”
 
“…ยัยนั้น จีบผู้ชายในระหว่างการปฏิบัติภารกิจร้ายแรงงั้นเหรอ”
 
ซ่าาา – ซ่าา
 
ช่วงเวลาที่ไอลีนขมวดคิ้ว วิทยุก็เริ่มสั่นอีกครั้ง คราวนี้หน้าต่างโผล่ขึ้นมาบนหน้าจอแล็ปท็อปของเธอ มันเป็นวิดีโอคอล
 
– ฉันได้รับแจ้งว่าพวกคุณได้ตั้งป้อมเรียบร้อยแล้วงั้นเหรอ
 
ใบหน้าของ อีกงมยอง ปรากฎบนหน้าจอ
 
“ใช่ พวกเราทำแล้วให้ทำอะไรต่อไปละ?”
 
– ขณะนี้พวกเรามีผู้ช่วยอยู่เคียงข้างเราแล้วพวกเราเป็นคนจ้างเขามา ในไม่ช้าเขาคนนี้จะไปช่วยสายลับของพวกเราจาก ออร์เดน
———————–2———————