บทที่ 475 เซียนภูเขา (1)
 
โทจิ ไทกริส โดโลเรน เอ็กเฟล
 
มอนสเตอร์ 4 ตัวที่ออร์เดนส่งออกไปก่อให้เกิดความปั่นป่วนไปทั่วโลก
‘มอนสเตอร์ของออร์เดน’ เป็นหัวข้อข่าวหน้าหนึ่งจากทั่วทุกมุมโลก
ข่าวที่สิ้นหวังยังคงทวีคูณขึ้นเรื่อยๆขณะที่ผู้คนเฝ้าดูรายงานที่สิ้นหวังว่ามอนสเตอร์จะมาทำลายบ้านเมืองและคนที่รัก
 
– ขณะนี้พวกเราอยู่ในเซี่ยงไฮ้
 
เมื่อคำพูดของนักข่าวบนหน้าจอทีวีเปลี่ยนไป เรเชลดูข่าวด้วยความสงสารประชาชนในจิตใจของเธอ
 
– เมืองเซี่ยงไฮ้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์
 
คำว่า ‘สมบูรณ์’ เพราะที่นั้นไม่เหลืออะไรเลยนอกจากกระดูกและเถ้าถ่าน
 
– 1,300 ฮีโร่ถูกเรียกตัวให้ต่อสู้กับมอนสเตอร์ตัวหนึ่ง
 
เสียงร้องที่เจ็บปวดอย่างไม่หยุดยั้งดังก้องไปทั่วซากปรักหักพังของอาคาร ร่างของฮีโร่แผ่กิ่งก้านออกไปทั่วพื้นดินเบลอบนหน้าจอ
 
– ‘เหม่ยชวิน’ ซึ่งบางคนคิดว่าเป็นฮีโร่ที่คาดหวังมากที่สุดของจีน
‘ทูเหล่ย’ ผู้กลับบ้านเกิดหลังจากเรียนจบจาก Cube ได้อันดับที่ 6 และ
‘หลี่จูเฟิง’ ฮีโร่ชั้นนำของจีน
 
นักข่าวยังคงตามข่าวอย่างหนัก
 
– …ฮีโร่ทั้งหมด 987 คนรวมถึงทั้ง 3 คนที่ถูกเอ่ยได้เสียไปเพราะความพยายามอย่างกล้าหาญที่จะปกป้องประเทศของพวกเขาจากเหล่า
มอนสเตอร์
 
น้ำตาไหลหยดลงมาที่แก้มของเรเชล แม้จะมีการแข่งขันทางการทูตและความขัดแย้งเล็กน้อยที่เธอมีต่อจีนมาหลายปี แต่เธอก็เสียใจจากใจจริงการเสียชีวิตของฮีโร่เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ต่อมนุษยชาติ
 
– นี่คือรูปภาพของมอนสเตอร์ที่ทำให้เกิดการทำลายล้างนี้
 
รูปร่างกายเต็มๆตัวของมอนสเตอร์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ไทกริส
มอนสเตอร์ที่มีลักษณะคล้ายเสือ
รูปร่างของเขาเหมือนมนุษย์เกินกว่าจะเรียกเขาว่าเป็นเสือสองขา
แต่กระนั้นขนของเขาหนาเกินไปและกรงเล็บของเขาแหลมเกินไปที่จะถือว่าเป็นมนุษย์
 
– ……และปารีสก็ยังคงถูกโจมตีโดย ‘ซอมบี้’ ซอมบี้ฆ่าผู้คนเปลี่ยนเหยื่อให้กลายเป็นซอมบี้ เจ้าหน้าที่ยังไม่สามารถปราบปราม
‘ความตาย’ ครั้งนี้ได้
 
ถ้าออร์เดนส่งมอนสเตอร์ของเขาเพื่อเป็นการเตือนต่อมนุษยชาติแผนของเขาก็ประสบความสำเร็จมากกว่า โลกเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัวเมื่อเขาตั้งใจเห็นความโหดร้ายของมอนสเตอร์
 
– แต่ไม่ใช่ทุกประเทศที่ไม่มีการป้องกัน ด้วยความช่วยเหลือของ
ท่านหญิง ‘อาแฮอิน’ จอมเวทย์ 8 ดาวที่อังกฤษและผู้เล่น ‘ชินจงฮัก’ ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการอัศวินแห่ง Crevon ประเทศอังกฤษประสบความสำเร็จในการหยุดยั้งมนุษย์ การโจมตีของมอนสเตอร์….
 
อย่างไรก็ตามถ้าเป้าหมายของ ออร์เดน คือทำลายโลกเขาก็ล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัด อังกฤษไม่เพียง แต่หยุดยั้งมอนสเตอร์ได้สำเร็จเท่านั้น แต่ยังทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้อีกด้วย
 
– แม้ว่ากลยุทธ์การป้องกันของอังกฤษได้พิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จแต่ ‘โลกแห่งความปรารถนา’ ก็จะยังคงได้รับความนิยมในหมู่ประชาชน ผู้เชี่ยวชาญให้เหตุผลว่าการเติบโตของความนิยมไปสู่ข่าวลือที่แพร่หลายซึ่งระบุว่า ‘โลกแห่งความปรารถนาจะยังคงสภาพสมบูรณ์แม้โลกจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ‘
 
“… เจ้าหญิง?”
 
ในช่วงเวลานั้นพ่อบ้านของเรเชลก็มาที่ห้อง เรเชลปาดน้ำตาของเธอ
 
“คะ?”
 
“ท่านควรออกมา ผู้เข้าพักจะมาถึงแล้ว”
 
“ …อ๊ะ จริงเหรอ?”
 
หัวหน้าของประเทศต่างๆ มีกำหนดจะไปอังกฤษวันนี้ ไม่เพียงแต่มีทั้งนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีคนอื่นๆเท่านั้น แต่เรเชลก็คาดหวังที่จะทักทายพวกเขาด้วย เรเชลรีบลุกขึ้นมา
 
“อีเวนเดล พักผ่อนต่อเถอะนะ”
 
ก่อนที่เธอจะจากไปเรเชลบอก อีเวนเดล ที่หลับบนโซฟา
 
“…อืมมมมมมมมมมม.”
 
อีเวนเดล ให้ผงกหัวเล็กน้อยพร้อมกับหลับตาลง ‘เธอคงเหนื่อยจากการ จัดการวิญญาณที่ถูกเรียกออกมาทั้งหมดเมื่อวานนี้’ เรเชลคิดว่าขณะที่เธอจูบ อีเวนเดล เบาๆบนหน้าผาก จากนั้นเธอก็ออกไป
 
ใช้เวลาประมาณ 10 นาทีจาก พระราชวังบัคคิงแฮม ไปยังคุกของ โทจิ ด้วยรถลีมูซีน จอมเวทจำนวนหนึ่งปกป้องห้องขังที่ผู้บัญชาการอัศวิน
ชินจงฮัก ได้สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับโทจิด้วยพลังเวทมนต์ของพวกเขา
 
“ขอบคุณที่มาเจ้าหญิง”
 
“ดีใจที่ได้พบคุณ.”
 
เรเชลยิ้มและแลกเปลี่ยนคำทักทายกับรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ดูเหมือนว่ารัฐมนตรีคนอื่นๆก็กำลังยุ่งอยู่ในการเตรียมต้อนรับแขก VIP เรเชลพยายามจดจำใบหน้าของพวกเขาเอาไว้
 
“ตัดต้นไม้ทั้งหมดที่อยู่รอบๆที่นี่”
 
“แต่ฉันได้ยินมาว่าผู้เป็นอมตะรักธรรมชาติ”
 
“จริงหรอ เอ๊ะ…ถ้างั้นหาต้นไม้เพิ่มมาจากที่อื่น”
 
แชจูชึล กำลังมาที่นี่เพื่อสังเกตโทจิ นอกจากนี้ ยูยอนฮา ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ต้องการของบุคคลทรงอำนาจเกือบทั้งหมดในโลกก็ต้องการที่จะมาเยี่ยมชมเช่นกัน พลเมืองของอังกฤษมีความหวังสูงสำหรับการประชุมครั้งนี้ แต่นายกรัฐมนตรีที่ควรเป็นผู้นำการประชุมนี้จากด้านหน้ากำลังพูดคุยทางโทรศัพท์ในมุมมืด
 
“ใช่แล้ว คุณถึงปูซานอย่างปลอดภัยใช่มั้ย? ใช่แน่นอน….ผมจะจัดการดูแลที่นี่เอง”
 
นายกรัฐมนตรีพูดเกาหลีแม้ในระหว่างการโทรคุยส่วนตัว
 
“ฮะ? จริงเหรอ. ดีจังเหลือเวลาไม่นานหนูจะเรียนจบแล้วนะ….”
 
คิ้วของเรเชลขมวดไปมา
ชายคนนั้นอพยพครอบครัวของเขาไปยังเกาหลีอย่างลับๆ เขาให้ครอบครัวของเขาไปทั้งๆที่เขามีประเทศที่เขารับผิดชอบได้ยังไง?
เรเชลงงงัน
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
 
ตอนที่เธอกำลังจะเข้าไปหานายกรัฐมนตรี พอร์ทัล ก็ถูกเปิดใช้งานจนเป็นแรงสั่นสะเทือนขนาดใหญ่ Essential Dynamics เรียกมันว่า
‘พอร์ทัลพกพา’ ซึ่งไม่ใช่คำอธิบายที่เหมาะสมเนื่องจากอุปกรณ์มี
น้ำหนัก 3 ตัน แต่เป็นอุปกรณ์เดียวที่สามารถช่วยให้ผู้คนเดินทางไปยังปลายทางได้ตามที่ต้องการโดยไม่ต้องใช้ ‘พรสวรรค์’ หรือ ‘ทักษะ’
 
“ทุกคนเตรียมพร้อม! พวกเขากำลังจะมาแล้ว!”
 
ช่างตะโกนและผู้คนก็มารวมกันใกล้ประตู เรเชลยืนถัดจาก
นายกรัฐมนตรี
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง…
 
ไม่ช้าพอร์ทัลก็เปิดใช้ด้วยแสงสีฟ้าและพวกเขาเห็นชายและหญิงเดินออกมาคนแรกที่มาถึงคือแชจูชึลตามด้วยยูยอนฮา
 
“ยินดีต้อนรับ”
 
นายกรัฐมนตรีเข้าพบแขกทั้งสอง
 
“ผมคือเรย์แมคแคน เป็นเกียรติที่ได้พบคุณ”
 
“ยินดีที่ได้รู้จัก”
 
แชจูชึล จับมือกับนายกรัฐมนตรี เรเชลรีบก้าวเข้าหาต่แตามนายกรัฐมนตรี
 
“ฉันเรเชล เอลิซาเบธ หลุยส์ เป็นเกียรติที่ได้เจอกับผู้เป็นอมตะ”
 
เรเชลยื่นมือออกมา แต่แชจูชึลก็จ้องมองเธอด้วยแววตาที่ลึกลับ
 
“…?”
 
‘เราควรถอนมือของเราออกหรือควรนิ่งไว้นะ’ เรเชลสงสัยแต่ในที่สุด
แชจูชึลก็พูดออกมา
 
“…เธอดูเหมือนจะมีพรสวรรค์ที่คล้ายกับของฉันเลยนะ”
 
“… ?”
 
เรเชลเงยศีรษะของเธอด้วยความสับสน อย่างไรก็ตามอีกสักครู่ต่อมาเมื่อเธอรู้ว่าแชจูชึลชมเธอ เธอก็แทบหายใจไม่ออก
 
“ขะ…อะไรนะคะ?”
 
พรสวรรค์ที่คล้ายกับของ แชจูชึล ผู้เป็นอมตะเพิ่งประกาศว่าเขากับเรเชลเหมือนกัน ‘นั่นหมายความว่าเขาดูฉันอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอ?’ เรเชลมีความสุขและความกดดันในเวลาเดียวกัน
 
“เรื่องนี้จริงแน่นอน?”
 
“ใช่.”
 
แน่นอนว่า แชจูชึล หมายถึงเรื่องที่เขาคิดในใจ พรสวรรค์ที่คล้ายกันหมายถึงผลข้างเคียงที่คล้ายกัน เขายังคงจ้องมองที่เรเชลเพื่อดูว่าเธอจะตอบโต้อย่างไร….
 
“อ่า ขอบคุณคะ ขอบคุณมาก”
 
‘อย่างที่คิดฮีโร่รุ่นใหม่ลืมเลือนเรื่องผลข้างเคียงไปแล้ว’ เมื่อคิดอย่างนั้น แชจูชึล ก็เดินผ่านเรเชลไปโดยไม่จับมือกัน
 
“ยินดีที่ได้พบเจอเธอนะ.”
 
ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาและจับมือที่สั่นระรัวของเรเชล
 
“อืม ใช่ คุณยอนฮา ยินดีที่ได้เจอเธอเช่นกัน”
 
เป็น ยูยอนฮา ยูยอนฮา ยิ้มแล้วก็บอกให้เธอนำทาง
 
“เธอช่วยพาไปดู ‘โทจิ’ หน่อยได้ไหม “
 
“…แน่นอน. ตามฉันมา.”
 
เรเชลพยายามปลอบใจเธอขณะที่เธอพายูยอนฮาและแชจูชึลไปที่คุกโทจิ มันไม่ใช่คุกธรรมกา มันคือลูกบาศก์สีน้ำเงินสามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากระยะทางหลายไมล์
ยูยอนฮา มองขึ้นไปที่ลูกบาศก์อย่างชื่นชมและพูดว่า “นั่นคือคุกเหรอ ฉันประหลาดใจมากเหมือนกันแฮะ”
 
“ใช่ แต่จอมเวทต้องใส่พลังเวทมนต์ของพวกเขาเพื่อรักษามันไว้”
 
‘การจัดการความเป็นจริง’ ของจินซาฮยอค มีข้อจำกัดอย่างหนึ่งเพื่อรักษาผลงานเอาไว้จำเป็นต้องมีพลังเวท แต่นั่นก็หมายความว่าคุกนั้นสามารถคงอยู่ได้ตลอดไปตราบใดที่มีการส่งพลังเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง
 
“มอนสเตอร์หลับอยู่งั้นเหรอ?” แชจูชึลถามเมื่อเขาศึกษาโทจิในลูกบาศก์
 
“ใช่ เขาหลับอยู่” ตอบเรเชลแชจูชึล และเข้าเข้าไป เคาะมัน
 
ต๊อก ต๊อก ต๊อก
 
“…เธอถอยไป”
 
เรเชลตกใจคำพูดของแชจูชึล แต่เขาดูใจเย็น เขาถามว่า “ฉันจะเข้าไปข้างในได้ยังไง”
 
“อะไรนะ? คุณ?”
 
การป้องกันของโทจินั้นไม่อาจต้านทาน เรเชล และอาแฮอิน เข้าใจแล้วว่าทางที่ดีที่สุดในการจัดการกับ โทจิ คือต้องขังเขาไว้ให้นานที่สุด และแชจูชึล เองก็ถึงการตัดสินใจของพวกเขาแล้ว
 
ถึงกระนั้นแชจูชึลก็ดูสับสนเล็กน้อยจากปฏิกิริยาของเรเชลขณะที่เขาพูดว่า “ฉันต้องเข้าไปข้างใน ไม่อย่างนั้นฉันก็จะไม่สามารถฆ่า
มอนสเตอร์ตัวนั้นได้”
 
“อ่า …”
 
…แน่นอนว่า แชจูชึล ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคปัจจุบันเต็มไปด้วยความมั่นใจ
*************************************2***********************************