บทที่ 473 สาบาน (5)
 
สายตาของหญิงสาวดูเหมือนจะทะลุจิตใจของเธอ มันเป็นครั้งแรกในที่ จินซาฮยอค ได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขามขนาดนี้แต่ จินซาฮยอค ก็ไม่ถอยเลยแม้แต่ก้าวเดียว
 
เวลาผ่านไปอย่างเงียบๆ
 
จินซาฮยอค เป็นคนที่ไม่แน่นอน เธออาจยอมแพ้ในบางช่วงเวลาแต่เรื่องนี้เธอไม่มีทางยอม จินซาฮยอค ใช้เวลาคิดอยู่นานว่าจะทำยังไงดี แต่เธอก็ตัดสินใจว่าเธอจะไม่มีทางยอมแพ้เรื่อง คิมฮาจิน
 
“อย่ามาบ้าไปหน่อยเลย เขาเป็นของฉัน”
 
เธอไม่แน่ใจว่าความสามารถที่แท้จริงของเขาคืออะไร แต่เธอรู้ว่ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับพลังเวทมนต์ของ คิมฮาจิน จากสิ่งที่เธอเห็นใน อคทรีน่า เธอกล้าพูดเพราะเธอไวต่อพลังเวทมนต์เป็นพิเศษเพื่อการสร้าง
อคทรีน่า ขึ้นมาใหม่จำเป็นต้องใช้พลังของเขา
 
“…ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องแบบนี้อีกแล้ว”
 
บอสพูดออกมา พลังเวทมนต์อันร้อนแรงอันเกิดจากความโกรธเกรี้ยวและจิตสังหารที่พุ่งขึ้นมาราวกับทอร์นาโด จินซาฮยอค รีบป้องกัน
ตัวเองอย่างรวดเร็วด้วยบาเรีย
 
“และ…..ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอรอดไปจากที่นี่เด็ดขาด”
 
เงาย้อมร่างกายของหญิงสาว จิตสังหารพุ่งอย่างมาอย่างที่ไม่เคยมีก่อนความกระหายเลือดของ 2 สาวเติมบรรยากาศ จินซาฮยอค รู้สึกว่านี้จะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดที่สุดของเธอ
 
“…ถ้าอยากสู้ก็เข้ามาเลย”
 
จินซาฮยอค ไม่มีแผนที่จะปฏิเสธการต่อสู้ แม้ว่าเธอจะไม่มั่นใจที่จะชนะแต่เธอก็รู้สึกว่าเธอแพ้ไม่ได้เหมือนกัน ยิ่งกว่านั้นจินซาฮยอค อยากประเมินความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนนี้ นี่เป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่เธอมาที่นี่ เธออยากรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่กับคิมฮาจินมันจะเก่งขนาดไหนกัน
 
“ถ้างั้นก็จัดให้”
 
เมื่อหญิงสาวพูดจบเงาก็ลุกขึ้นมาจากเท้าของเธอและล้อมรอบบริเวณนั้นเอาไว้มันคือ ‘เงาบาเรีย’ ที่ปิดเส้นทางหลบหนีของจินซาฮยอคเอาไว้
 
“ชิ.”
 
จินซาฮยอค ยิ้มเยาะและปลดปล่อยพลังเวทมนต์ของเธอออมา…นอกจากนั้นออร่าสีแดงเข้มและอาวุธหลายร้อยชิ้นก็ถูกสร้างขึ้นมาในอากาศ
 
สนามรบที่ดุเดือดและอันตรายยิ่งกว่า Pandemonium Arena เริ่มขึ้น
หญิงสาว 2 คนจ้องมองกันและกันก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้แห่งความตาย
 
แต่ว่า…
 
“…ฮะ? บอส?”
 
เสียงดังออกมาเหมือนเทน้ำเย็นๆลงบนร่างกายที่ตึงเครียด บอสและ
จินซาฮยอค ทั้งคู่หันไปหาที่มาของเสียง
 
“การลงโทษของฉันจบลงแล้วเหรอ?”
 
มันคือ ชอคจุนกยอง ที่ถูกคุมขังใน ‘เงาบาเรีย เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเพราะไปสังหาร ปีศาจ ของ เทอร์โรว์ เพราะพวกเขาเลือกต่อสู้กับเขา
 
แต่จินซาฮยอค ดูไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย เธอเชื่อว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนประเภทที่จะให้คนอื่นเข้าร่วมในการต่อสู้แบบ 1: 1
 
บอสพูด “…ใช่แล้ว, การลงโทษของนายจบลงแล้ว”
 
“โอ้ว~ ขอบคุณพระเจ้า โอ้ ใช่บาเรียของคุณน่าสนใจมาก แม้ฉันจะเห็นมันมาหลายครั้งแล้วก็ตาม”
 
บอส ‘เงาบาเรีย ไม่ใช่แค่เปลี่ยนพื้นที่โดยรอบ แต่เก็บสิ่งมีชีวิตดข้าไปในนั้นได้ นี่คือเหตุผลที่จินซาฮยอดและบอสเจอ ชอคจุนกยอง ในสถานที่แห่งนี้’
 
“…กยอง.”
 
“ฮะ?”
 
ในขณะที่บอสและ ชอคจุนกยอง กำลังคุยกันจินซาฮยอคคลายกล้ามเนื้อของเธอด้วยการยืดกล้ามเนื้อ อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้สึกผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย
 
“จัดการเธอซะ”
 
“โว้วววว?”
 
“…อะไรนะ?”
 
ดวงตาของ ชอคจุนกยอง และ จินซาฮยอค เบิกกว้าง พวกเขาแปลกใจด้วยเหตุผลที่แตกต่างกัน
 
“สะ-สอง ต่อหนึ่งไม่ยุติธรรม!”
 
จินซาฮยอค ชี้นิ้วของเธอไปที่บอสและตะโกนออกมา แต่ ชอคจุนกยอง ไม่สนใจเธอ เขาถูกคุมประพฤติเป็นเวลา 2 สัปดาห์เขาไม่ได้ต่อสู้กับใครมานาน เขารู้สึกดีใจที่มีคู่ต่อสู้ที่มีค่าอยู่ต่อหน้าเขา
 
“คุฮาฮาฮาฮา!”
 
ชอคจุนกยอง พุ่งไปข้างหน้าเหมือนสัตว์ป่า
 
“เจ้ากรรม!”
 
จินซาฮยอค เปิดใช้งาน [การจัดการความเป็นจริง] อย่างรวดเร็วเพื่อพยายามหลบหนีจากเงาบาเรีย แต่บอสและชอคจุนกยอง ไม่ยอมให้เธอทำตามใจตัวเอง
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงง!
 
ระเบิดพลัง ของ ชอคจุนกยอง ทำลายเส้นทางที่สร้างโดย จินซาฮยอค
 
“อย่าหนีนะ!”
 
ชอคจุนกยอง ตะโกนอย่างมีความสุขและชกกำปั้นของเขาไปทางใบหน้าของจินซาฮยอค
*************************************************************************
[พระราชวัง ออร์เดน]
 
ไม่รวมโทจิมอนสเตอร์มนุษย์อีกสามตัวคือไทกริส, ซิฟิลิสและโดโลเรน
กลับไปยังวังของออร์เดน พวกเขาทำตามคำสั่งของ ออร์เดน เรียบร้อยและประสบความสำเร็จในการสร้างความเสียหายในบางประเทศ
 
“อ้า น่าเบื่อ”
 
แต่ไทกริสไม่พอใจ มอนสเตอร์ร่างมนุษย์อีก 2 ตัวเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน พวกเขาต้องการที่จะฆ่ามนุษย์อย่างสนุกสนานแสดงความแข็งแกร่งจนให้ความรู้สึกที่เหนือกว่า
 
“วังมันน่าเบื่อ”
 
ออร์เดนสั่งให้พวกเขากลับมาก่อนที่พวกเขาจะสามารถบรรลุความต้องการได้ครึ่งหนึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกรำคาญ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามคำสั่งของกษัตริย์
 
“เกิดอะไรขึ้นกับโทจิ?”
 
โดโรเรน บ่นขณะที่เธอเล่นกับศีรษะมนุษย์ที่เธอรับมาเป็นของที่ระลึก หัวเป็นของฮีโร่ขั้นสูง ระดับ 2
 
“งี่เง่าน่า ฉันแน่ใจว่าเขาตกหลุมพราง และเขาจะหาทางกลับมาได้”
 
“นั้นสิ? โทจิไม่ตายง่ายๆหรอกด้วยร่างกายที่แข็งแก่รงนั้น”
 
“เขาแข็งแกร่งและยากที่จะฆ่า”
 
พวกเขาคุยกันและพวกเขาเดินไปที่วังพวกเขายืนอยู่หน้าประตูใหญ่และเจอตั๊กแตนตำข้าว เป็นคุรุคุรุที่มีปีกและแขนข้างหนึ่งหัก
 
“…เอ๊ะใช่เลย มันทำให้คิดทุกครั้งที่เห็นเขา ทำไมเขาถึงเป็นอย่างนั้น?”
 
“นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะถามพอดี”
 
โดโรเรน ขมวดคิ้วขณะที่เธอจ้องมองที่คุรุคุรุ ไทกริสเดินเข้ามาใกล้คุรุคุรุ
คุรุคุรุ พึมพำขณะที่เขาจ้องมองพวกเขา
 
“คุรุคุรุ, คุรุคุรุ….”
 
“เขากำลังพูดอะไร เขาพูดไม่ได้งั้นเหรอ”
 
“คุรุคุรุ.”
 
โดโรเรน แปลคำของ คุรุคุรุ
 
“ทำไมพวกเจ้ามาช้า พวกเจ้าน่าจะมาทันทีที่ราชาสั่งนั่นคือสิ่งที่เขาพูด”
 
“… ชิ.”
 
ไทกริสเยาะเย้ย
 
“ตั๊กแตนตำข้าวเพียง เจ้าไม่สมควร”
 
ไทกริสยกมือใหญ่ขึ้นและตบคุรุคุรุ
 
พัวะ!
 
คุรุคุรุลอยไปด้านข้างและกลิ้งไปบนพื้น.
 
“ตั๊กแตนตำข้าวที่อ่อนแอและชั้นต่ำซึ่งพูดไม่ได้ -ไม่คู่ควรมาสั่งพวกข้า”
 
ไทกริสตะโกนและเดินเข้าไปในราชสำนัก โดโรเรน จ้องที่ คุรุคุรุ ด้วยรอยยิ้มเล็กๆก่อนจะตามไทกริสเข้าไปข้างใน
 
“…คุรุคุรุ.”
 
“ ท่านคุรุคุรุ!”
 
มอนสเตอร์ร่างมนุษย์มาช่วย คุรุคุรุ หลังจากเดินโซเซ คุรุคุรุก็จ้องมอง
มอนสเตอร์ทั้ง 3 ที่ยืนอยู่ต่อหน้ากษัตริย์ของเขา กษัตริย์ของเขาทักทาย มอนสเตอร์ผู้หยิ่งผยองที่มาสายด้วยรอยยิ้ม
 
“คุรุคุรุ… .”
 
คุรุคุรุ กัดฟันของเขาจนกรามของเขาบวมเป้ง
*************************************************************************
[คังวอนโด, บังเกอร์ใต้ดิน]
 
การฝึกฝนสำหรับภารกิจลอบสังหาร ออร์เดน สิ้นสุดลง ในวังของ
ออร์เดน ทีม 3 เอาชนะมิโนเทารัสได้สำเร็จ
 
แต่การทำงานเป็นทีมของพวกเขาไม่สามารถเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ เซินหยวน และ ยีจิยูน ถูกฆ่าตายก่อนที่พวกเขาจะมาถึงบอสที่เป็น
‘มิโนทอร์’ และ คิมซูโฮ ก็เอาชนะบอสลงด้วยตัวเอง
 
“ทำไม มันถึงแข็งแก่รงขนาดนี้นะ….”
 
ยีจิยูน ถอนหายใจและนวดกล้ามเนื้อเจ็บของเธอ ในขณะเดียวกัน
ชินจงฮัคจ้องมองที่ แชนายอน เธอกำลังจดบันทึกบางอย่างลงบนสมุดบันทึกของเธอ
 
“เฮ้! ทำไรอยู่น่ะ?”
 
เมื่อได้ยินชินจงฮัคพูดทั้งยีจินยูนและคิมซูโฮก็หันกลับมา
 
“…ฮะ?”
 
แชนายอน หยุดเขียนและยิ้มเล็กๆ
 
“ฉันกำลังคุยกับอาจารย์น่ะ”
 
“…อาจารย์?”
 
“ใช่สมุดบันทึกนี้ทำงานได้เหมือนจดหมายสื่อสารของหอคอย”
 
แชนายอน ใช้สมุดบันทึกเพื่อสื่อสารกับชายชราผู้ซึ่งได้เป็นอาจารย์ของเธอก่อนที่เธอจะสังเกตเห็น แม้ว่าพวกเขามักจะพูดคุยกันและก็มีหลายครั้งที่เธอได้รับคำแนะนำที่มีค่ามาเช่นกัน
 
“… โอ้? ใครคือคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งเหรอ?”
 
คิ้วของยีจินยูนเต้นอย่างสนุกสนาน
 
“ฉันบอกเธอแล้วเขาเป็นอาจารย์ของฉัน”
 
“อาจารย์? ฮีโร่ ยูชีฮยอก?”
 
“ไม่นะ ไม่ใช่เขา”
 
แชนายอน สงสัยว่าพวกเขาจะตอบสนองอย่างไรหากพวกเขาพบว่าอาจารย์ของเธอคือ เฮย์เนค แต่เธอก็ไม่บอก เธอยักไหล่แล้ววางสมุดลง
 
“โอเคแล้ว ฉันต้องติดต่อฮาจิน…อ๊ะ”
 
คำพูดต่อไปของคิมซูโฮทำให้หัวใจของ แชนายอน หยุดเต้น คิมซูโฮผู้ซึ่งพึมพำกับตัวเองรู้สึกตัวทันทีหลังจากที่ตระหนักถึงสิ่งที่เขาพูด
 
“…อ้ออออ~? แล้วคิมฮาจินล่ะ?”
 
ยีจินยูน ยิ้มอย่างลึกลับและเข้าไปหา คิมซูโฮ
 
“เอ่อ…ไม่มีอะไร”
 
คิมซูโฮปล่อยเสียงไอแห้งๆออกมาและให้คำตอบแบบเลี่ยงๆ
เขาต้องการขอบคุณฮาจินสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่เขาได้รับ
แต่พวกเขาไม่มีโอกาสได้เจอกันพบกันเลยตั้งแต่ที่อยู่กับยุนซึงอา
 
“คุคุคุคุ…”
 
เขาหันไปหา แชนายอน ที่กำลังจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ
 
“แชนายอน อย่าปล่อยให้หัวหน้าเจอสมุดบันทึกนั้น เธอบอกว่าห้ามใช่อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และนั่นก็ไม่ได้แตกต่างกันเลยนะ”
 
“… .”
 
แชนายอน พยักหน้าอย่างแข็งๆ
 
“มันก็ไม่ต่างไปจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์น่ะนะ”
 
ทันใดนั้น ‘หัวหน้า’ ของพวกเขาก็ปรากฏตัว แชนายอน และทีมที่เหลืออีก 3 คนแข็งตัวและก่อนที่พวกเขาจะตอบสนองยุนซึงอาปล่อยพลังเวทของเธอเพื่อแย่งสมุดบันทึกของ แชนายอน มา
———————-2———————-