บทที่ 422 จุดจบของหอคอย (10)
 
[เอเชียกลาง – ฐานของ Chameleon Troupe]
 
ในขณะเดียวกันผมกลับไปที่ฐานปฏิบัติการของ Chameleon Troupe สถานที่ดูน่ากลัวกว่าที่ผมจำได้ แน่นอนใน Pandemonium อาคารที่ดูสวยงามทำให้ตกเป็นเป้าหมายของการโจมตีดังนั้นที่หลบภัยจึงตั้งอยู่ลึกลงไปใต้ดิน
 
“มี 5 ชั้นใต้พื้นดินงั้นเหรอ”
 
“อืมม~ นี่คือห้องของนาย การตกแต่งภายในเป็นอย่างไร?”
 
เจนถามพร้อมรอยยิ้มที่เบ่งบาน ขณะที่พวกเราอยู่ในห้องที่มีชื่อว่า
‘สำนักงานสีดำ’ พูดง่ายๆก็คือสำนักงานของดอกบัวดำ
 
“เยี่ยมมาก ให้ฉันเอาแผ่นศิลา ก็อบลิน มาจากถ้ำด้วยไหม?”
 
“ไม่ปล่อยก๊อบลินอยู่ที่นั่น พวกเราจะใช้ถ้ำนั้นเป็นฐานสำรอง”
 
“โอเค.”
 
ครืดดดดดด
 
ในขณะนั้นเองประตูก็เปิดออก เมื่อมองไปด้านข้างผมเห็นดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองพวกเราจากด้านหลังประตู เห็นได้ชัดว่าดวงตากลมสีดำเป็นของบอส
 
“… .”
 
เธอกำลังจ้องมองมาที่ผมในขณะที่ซ่อนตัว จากนั้นเธอก็เริ่มที่จะกลอกตาราวกับกำลังมองหาผมที่อยู่ในห้อง ผมยิ้มแล้วเดินไปเปิดประตู
 
“อา!”
 
บอสกระโดดด้วยความตกใจ เธอกระพริบตาแล้วปล่อยเสียงไอแห้งๆก่อนที่จะเข้าไปในห้องอย่างเมินเฉย ผมมีความสุขที่ได้เห็นบอสหลังไม่ได้เจอกันนาน
 
“นานแล้วที่ไม่ได้เจอกันสินะ บอส”
 
“…ใช่. นายออกไปนานเกินไป”
 
“ผมมีบางอย่างที่ต้องทำในหอคอย”
 
“ …นายเหลือจดหมายไว้เพียงฉบับเดียว”
 
ผมยิ้มให้บอสที่กำลังบ่น
 
“มานั่งลงเถอะ”
 
ผมไม่รู้ว่าห้องนี้มีไว้เพื่ออะไร แต่มีเก้าอี้และโต๊ะ ผมพาบอสไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง บอสเห็นเจนเตะเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่
 
“จริงสิ เธอมาที่นี่คนเดียวโดยไม่บอกฉันทำไม”
 
“คุณบอกว่าอย่าปลุกคุณตอนที่คุณหลับ ~”
 
“… .”
 
บอสนั่งลงโดยไม่พูดอะไรตอบ ผมนั่งถัดจากเธอ อาจเป็นเพราะพวกเราไม่ได้เจอกันมานานบอสค่อยๆนั่งข้างๆผมอย่างเชื่องช้า ผมเริ่มสนทนาเพื่อแก้ไขความอึดอัดใจ
 
“เมื่อเร็ว ๆ นี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้างไหม?”
 
“นายหมายถึงอะไร”
 
“เกี่ยวกับมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์”
 
“อ้อ นั่น -”
 
“อ้า~ นั่นเอง~?”
 
บอสพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่เจนขัดจังหวะเธอ
 
“มีนิดหน่อย ดูเหมือนพวกเขาจะส่งทูตไปยังกลุ่มส่วนใหญ่ของปีศาจรวมถึง สังคมปีศาจ และ 7 บาปของซาตาน”
 
“…อืม.”
 
จนถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไรใหม่ ราชามอนสเตอร์ ออร์เดน ต้องการพิชิตโลกทั้งหมดดังนั้นเขาจึงส่งทูตไปทั้งฝ่ายมนุษย์และปีศาจแน่นอนว่ามนุษย์ไม่สามารถยอมรับข้อเสนอของ ออร์เดน ได้
 
“นอกจากนี้ ฮาจิน”
 
บอสมองมาที่ผมแล้วพูดออกมา
 
“ว่า?”
 
“การแก้แค้นของนาย ตอนนี้กำลังทำอยู่”
 
“แก้แค้น…เอ่อมันเหรอ?”
 
“ใช่ ไอ้แมลงนั่น”
 
บอสพึมพำในน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น ในความเป็นจริงผมเองก็เป็นห่วงคุรุรุคุเช่นกัน มันแข็งแกร่งมากจริงๆ
 
“แต่อย่าผลักฝืนมากเกินไปละ”
 
ผมส่ายหัว คุรุคุรุ เป็นคู่ต่อสู้ที่ยากลำบากแม้แต่กับบอส จริงๆแล้วมีไม่กี่คนที่สามารถเอาชนะมันได้อย่างง่ายดาย
 
“แทนที่จะแก้แค้นมัน จะเป็นการดีกว่าถ้าบอสปลอดภัย”
 
ผมมองบอสด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน ผมทำมันโดยไม่คิดมากเพราะผมไม่ได้เจอเธอซักพักแล้ว
 
“…ใช่แล้ว…โอ-โอเค”
 
แต่ดวงตาของบอสเริ่มสั่นคลอน ผิวสีขาวของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงปฏิกิริยาของเธอทำให้ผมคิดว่า …
 
“อย่ากังวลมากไปเลย ฮาจิน~”
 
เจนขัดจังหวะความคิดของผม
 
“พวกเราสาปแช่งมันน่ะ”
 
“คำสาป?”
 
“อ๋อ จำแขนบอสได้จากมันหรือเปล่า?”
 
“… อา ~”
 
ผมจำได้ แขนขวาของคุรุคุรุหรือแขนซ้ายนะ? ไม่ว่ายังไงผมกำลังวางแผนที่จะเปลี่ยนมันให้เป็นอาวุธ
 
“มันอาจจะตายในขณะที่พวกเราพูดอยู่ อย่างน้อยที่สุดเขาจะไม่รวดเร็วอย่างที่เคยเป็นแน่นอน”
 
“อืม…….ก็ดีที่รู้แบบนี้”
 
แม้กระนั้นภัยคุกคามที่ ออร์เดน ครอบครองก็ไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่เล็ก ออร์เดน เป็นคนที่ชั่วร้ายที่สุด
 
ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ประหลาดทั่วไป ออร์เดน ไม่พยายามที่จะแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยกำลัง อาวุธของเขาคือสติปัญญาและความเจ้าเล่ห์และแน่นอนรวมถึงทรัพยากร
 
ออร์เดนครอบครองทรัพยากรทั้งหมดในแอฟริกา เขาเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลกและเขาจะใช้สิ่งนี้เพื่อขัดขวางรัฐบาล บริษัท และเหล่าฮีโร่
 
“อ้อ ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว”
 
ผมลุกขึ้นอย่างช้าๆ ผมเพิ่งกลับมาสู่โลกดังนั้นผมจึงมีเรื่องให้ทำมากมาย ผมดูที่ข้อมือซ้ายของผมจนติดเป็นนิสัย แต่ ตอนนี้ผมไม่ได้ใส่ Smart Watch อยู่
 
“…โอ้ ใช่.”
 
‘Smart Watch ของเราหายไปตอนที่เราได้รับ รอยสักที่ 5 รู้สึกแปลกๆที่ไม่มีมันอยู่กับตัว’
 
“ตอนนี้นายจะไปไหน? นายเพิ่งกลับมา”
 
บอส ดึงแขนเสื้อของผมเอาไว้
 
“อ้อ ผมมีงานต้องทำ”
 
ผมไม่มีเวลาให้เสียเปล่า ถ้าออร์เดนส่งทูตไปหานักการเมืองที่ทุจริต
จะมีคนเป็นเหยื่อของเขา ผมเริ่มสวมชุดของ ดอกบัวดำและบอสก็ถามอีกครั้ง
 
“งาน?”
 
“ใช่ ทำงาน”
 
ผมวางแผนที่จะค้นหาคนที่ทรยศของมนุษยชาติด้วยหนังสือแห่งความจริงและฆ่าพวกเขาซะ ผมควรเริ่มจากนักการเมืองในเกาหลีที่ยอมรับการติดสินบนของออร์เดน ถ้าทิ้งไว้ตามลำพังผมไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรกับคิมซูโฮผู้ซึ่งจะพิชิต Tower of Wish หรือ ยูยอนฮา ซึ่งเป็นผู้นำของ Essence of the Strait
 
หลังจากกำจัดขยะออกไปมันจะเป็นเวลาของ อีเวนเดล ที่จะเปล่งประกาย
 
‘แต่ก่อนหน้านั้น…เราควรไปหา ยูยอนฮา และเอา smartwatch อันใหม่ให้ตัวเอง”
 
ผมวางแผนการลงมือครั้งต่อไปของผม
 
“…ฉันก็ไปด้วยเหมือนกัน”
 
บอสยืนขึ้นมา
 
“คุณอยู่ที่นี่เถอะบอส”
 
“ไม่ ใครจะรู้ว่าตั๊กแตนบ้านั้นจะปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อไหร่”
 
“… .”
 
“ตั๊กแตนตำข้าว ฉันจะฆ่ามันถ้ามันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง….” บอสบ่นอย่างจริงจัง
 
เมื่อมองดูใบหน้าของบอสผมก็คิดว่า ‘…เอาละอย่างน้อยก็ดีที่ได้อยู่กับบอส’
 
ผมตอบ “แน่นอน ตามสบาย”