บทที่ 406 ดอกบัวดำ (6)
 
[เทือกเขาหิมาลัย]
 
‘ความเข้มข้นของออกซิเจนต่ำและความหนาแน่นพลังงานเวทมนต์สูง ดังนั้นนักปีนเขาจะต้องหายใจอย่างระมัดระวังบนเทือกเขาหิมาลัยซึ่งเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าค่าเฉลี่ยภายใต้สภาวะที่ไม่เอื้ออำนวยเหล่านี้ทำให้มนุษย์ไม่สามารถอยู่อาศัยได้ โรงแรมลึกลับอยู่ที่ไหนสักแห่งในภูเขาเหล่านี้จริงๆเหรอ….’
 
นั่นคือตำนานของเมืองที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต แม้ว่า แชนายอน ไม่ได้วางแผนที่จะเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับตำนานแต่ตอนที่เธอปีนเขาหิมาลัยโดยบังเอิญเธอก็มาที่โรงแรมแห่งหนึ่งขณะที่เดินผ่านพายุหิมะ
 
[เทือกเขาหิมาลัยตอนกลางวัน]
 
นี่คือชื่อของโรงแรมลึกลับที่ตั้งอยู่บนหน้าผาครึ่งทางขึ้นเขา ตอนนี้เธอยืนยันแล้วตำนานเป็นของจริง
 
“ …แขกที่มาที่นี่เป็นฮีโร่ที่มีฝีมือทุกคนเหรอ”
 
แชนายอน เลือกที่จะเข้าโรงแรมโดยไม่ลังเลและตอนนี้เธอนั่งที่เคาน์เตอร์พูดคุยกับเจ้าของโรงแรม
 
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยถาม”
 
เจ้าของตอบสั้นๆเขาเป็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวและมีเครา พลังเวทย์ที่ฝังอยู่ในดวงตาสีฟ้าของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าอาชีพเดิมของเขาคืออะไร
 
“หืมแล้วมีกี่คนที่อยู่ที่นี่ในตอนนี้?”
 
“7”.
 
“โอ้… .”
 
น่าแปลกใจที่โรงแรมที่ตั้งอยู่กลางภูเขาที่ขรุขระแบบนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือมีแขกถึง 7 คน แชนายอน เอาเบียร์ไปจิบ
 
“อ้อ เบียร์สักแก้วเท่าไหร่นะ?”
 
“ 100,000 วอน”
 
“อืม … .”
 
แม้ว่าจะเป็นเครื่องดื่มที่นี่ราคาแพงแต่มันก็คุ้มค่ากับราคา เบียร์หิมาลัยจะเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ที่หนาแน่น
 
“รสชาติสดใหม่ เป็นเพราะมาจากเทือกเขาหิมาลัยใช่ไหม”
 
“ไม่ มันถูกนำเข้าจาก SCAA ของเกาหลี”
 
“… .”
 
“คุณรู้เรื่องที่ของฉันสินะ แม้ว่าฉันจะยังเด็กแต่ ฉันก็ 20 แล้ว”
 
แชนายอน มองเข้าไปในแก้วเบียร์ มันเต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์จริงๆ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอก็คิดว่ามันคุ้มค่ากับราคา
 
“อย่างไรก็ตาม ทำไมคุณถึงมาสร้างโรงแรมขึ้นมาในที่แบบนี้ละ”
 
“… .”
 
เจ้าของไม่ตอบ ทันใดนั้นเธอก็เห็นรอยแผลเป็นทั้ง 3 บนแก้มของเขา เธอจ้องมองรอยแผลเป็นด้วยความเงียบและเจ้าของก็หัวเราะเบาๆและพูดว่า “หากเธอมีสิ่งที่เธออยากถามก็แค่ถามออกมา”
 
“อ้า… อะแฮ่ม”
 
แชนายอน ปล่อยเสียงไอแห้งๆ เธอถามอย่างตรงไปตรงมา
 
“คุณเคยเห็นผู้ชายคนหนึ่งไหม? อืมเขาดูเหมือนนี้”
 
แชนายอน ถ่ายรูป คิม คิมอง ออกมาหลายภาพ รูปแรกแสดงลักษณะที่ปรากฏตามปกติของเขาและส่วนที่เหลือมีผมเคราไม่เรียบร้อยและ
การเปลี่ยนแปลงอื่นๆที่เป็นไปได้บนใบหน้าของเขา
 
“… .”
 
เจ้าของได้ศึกษารูปถ่ายอย่างละเอียด
 
“ฉันไม่รู้เหมือนกัน ฉันอาจเห็นเขาที่ไหนซักแห่ง”
 
เขาตอบอย่างคลุมเครือและจ้องไปที่ดาบที่ด้านหลังของ แชนายอน
 
“อย่างไรก็ตามเธอเป็นนักดาบหรือเปล่า”
 
“…อะ? อ้อ ใช่.”
 
เจ้าของยิ้มอย่างเงียบๆรอยยิ้มของเขาทรงพลังและรู้สึกตื่นเต้น เขาถือรูปภาพไว้ในมือ
 
“ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นผู้ชายคนนี้ เขาแนะนำตัวเองว่าเป็นนักนิติเวช
ฉันรู้มาว่าแบบนั้น”
 
คิมจุงโฮ นักนิติเวช ดวงตาของแชนายอนเบิกกว้างในคำพูดของเขา
 
“แล้วเขาไปไหน เขาอยู่ที่นี่เหรอ!”
 
แชนายอน กระโดดขึ้นมาแล้วมองไปที่เจ้าของคนนั้นอย่างไรก็ตามเมื่อเธอยืนขึ้นเธอก็พึ่งรู้ว่าตัวเขาใหญ่มาก ไหล่ของเขากว้างเท่ากับภูเขาและความสูงและรูปร่างของเขานั้นเทียบได้กับผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุด
 
“…เธออยากรู้ไหม”
 
“ใช่. ฉันต้องรู้ให้ได้”
 
ถึงอย่างนั้นแชนายองก็ไม่ได้ถูกข่มขู่เลยแม้แต่น้อย
 
“มันดีที่เธออยู่ที่นี่ ฉันเริ่มเบื่อพอดี”
 
ทันใดนั้นเจ้าของก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
 
“ฉันจะบอกคุณ ถ้าเธอเอาชนะฉันได้”
 
“…ขอโทษ..นะ…อะไรนะ?”
 
“เธอบอกว่าเธอเป็นนักดาบ”
 
คำพูดของเขาชัดเจน แชนายอนยิ้มเบาๆที่จริงแล้วรอยยิ้มนั้นน่าหัวเราะมันเป็นส่วนผสมของการเยาะเย้ยและความประหลาดใจ
 
“จริงๆแล้วฉันเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งพอสมควรเลยนะ”
 
“แขกทุกคนที่นี่ก็เป็นแบบนั้น”
 
“…อย่าโทษฉัน แม้ว่าคุณจะเจ็บละ”
 
“แน่นอน.”
 
แชนายอน พยักหน้า เขาดูค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่เขาเป็นชายชราที่อายุมากกว่า 70 ปี แถมเธอเรียนรู้มากมายในขณะที่ปีนเขาหิมาลัย
 
“ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่แนะนำตัวเราเองก่อนล่ะ? ฉันคือแชนายอน
ฉันเป็นฮีโร่ที่ทำงานให้กับ Essence of the Strait นั่นเป็นกิลด์อันดับ 1 ในโลกตอนนี้เลยนะ”
 
“… แชนายอน เหรอ?”
 
แววตาแปลกๆปรากฏในสายตาของเจ้าของ ดูเหมือนเขาจะสนใจชื่อของเธอมากกว่าสิ่งอื่นใด
 
“ใช่.”
 
“เธอ…หลานสาวของแชจูชึลงั้นเหรอ”
 
“ฮะ? คุณรู้ได้ยังไง? คุณรู้จักคุณปู่ด้วยเหรอ”
 
แชนายอน เอียงศีรษะไปด้านข้าง เจ้าของหัวเราะเบาๆอย่างพอใจ
“ฉันไม่เคยนึกเลยว่าฉันจะเจอหลานสาวของแชจูชึลในสถานที่เช่นนี้…” เขาพึมพำและรำลึกถึงความหลัง
 
“ไม่ว่ายังไงก็ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่อของฉันคือ….”
 
‘เขารู้จักกับคุณปู่งั้นเหรอ’ แชนนายูนบ่นอย่างเงียบๆและเจ้าของพูดก็ต่อ
 
“ไคร์เน่.”
 
“…อะไรนะ?”
 
เมื่อเขาเปิดเผยชื่อ แชนายอน ก็รู้สึกงุนงง
 
ไคร์เน่
 
เธอเคยได้ยินชื่อนั้น จริงๆแล้วมันเป็นชื่อที่ฮีโร่ทุกคนจะต้องรู้ เป็นชื่อที่มีแม้กระทั่งชื่อในตำราเรียน ความสำเร็จของเขาถูกบันทึกไว้อย่างละเอียดในชีวประวัติมากมายขณะที่ ‘ไคร์เน่’ ทิ้งรอยเท้าเอาไว้ในประวัติศาสตร์ของฮีโร่ทั้งโลก
 
“คุณหมายถึงคุณ…ไคร์เน่ ‘วิญญาณเหล็กไหล’ เหรอ?”
 
จ้าวแห่งเหล็กไหล, ไคร์เน่ เฮย์เนค
 
สมาชิกของ 9 ดารา แข็งแกร่งที่สุดในโลก
 
“ชื่อนั้นยังอีกห่างไกล”
 
ไคร์เน่ หัวเราะเบาๆ และส่ายหัวของเขา
 
“อย่าเรียกฉันแบบนั้นเลย ตอนนี้ฉันทำพรสวรรค์ของฉันหายไปแล้วละฉันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าชายชราคนหนึ่ง “
 
*************************************************************************
 
[วิหาร มาร]
 
…ปีศาจ มาร จับมนุษย์ที่เฝ้าดูวิหารของเขาจากด้านนอก สายตาของมารมากว้างไกลเขายื่นแขนของเขาออกมาเพื่อลากมนุษย์คนนั้น
 
มนุษย์ที่ถูกจับกระโดดไปข้างหลังเหมือนกบทันทีที่เขาจ้องมองมาร มารฉีกศีรษะของมนุษย์ออกดึงความกล้าของเขาออกไปแล้วดึงแต่ความหวาดกลัว
 
จากเลือดสดของมนุษย์และงานฉลองแห่งการทรมานของมารทำให้พลังของเขากลับคืนมา
 
ท่าน มาร ข้าพบเจอผู้บุกรุก
 
เสียงดังก้องในหูของ มาร มันเป็นของปีศาจที่ มาร ได้แต่งตั้งให้เป็น
พ่อบ้านของเขา เขาฟังผู้รับใช้ของเขาขณะนั่งบนบัลลังก์
 
– ข้าจะต้องเรียกกำลังเสริม….
 
แต่คำพูดของพ่อบ้านหยุดกะทันหัน มารรู้สึกพลุกพล่าน เขามองไกลๆ จากในที่นั่งของเขา เขาเหลือบไปเห็นชายชราผู้หนึ่งซึ่งหายตัวไปหลังจากนั้นไม่นาน
 
เมื่อเวลาผ่านไปวิหารก็ยิ่งนิ่งเงียบ ไม่ช้าเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาก็เริ่มเข้ามาใกล้ๆ รอยเท้านิ่งสงบ
 
“ใช่……มนุษย์……อีกแล้ว”
 
มาร พูดออกมา เสียงอื่นดังก้องไปที่ผนังถ้ำและตอบกับมาร
 
“เป็นสถานที่สกปรกจริงๆ”
 
เสียงข้างนอกชัดเจน แต่ภายในจิตใจ มาร รู้สึกว่ามีมนุษย์เข้ามาใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ
 
“เจ้าหาข้าเจอ….”
 
มาร พึมพำ แทนที่จะตอบคำถาม มนุษย์ก็แสดงตัวเองออกมา รอยเท้าของเขาผ่อนคลายและเครื่องแต่งกายของเขาเรียบร้อย ชุดสีขาวบริสุทธิ์เหมาะกับมนุษย์คนนี้เป็นอย่างดี
 
“ฉันมาเพราะแกเรียกฉัน”
 
มนุษย์พูดขณะที่มองตรงไปที่มาร รูปร่างหน้าตาของเขาถูกสะท้อนออกมาในดวงตาสีแดงเข้มของมาร มนุษย์เป็นชายชราซึ่งจิตวิญญาณแข็งแกร่งเหนือใคร จิตใจของมารถูกทุบตีอย่างรุนแรง
 
“เจ้าเป็นใคร….”
 
มารถามและมองไปที่ชายชรา ดวงตาของชายชราเปล่งประกายสีฟ้า เขาตอบเบาๆ
 
“ฉันเป็นเจ้าของ แดฮยอง และเป็นผู้นำตระกูล แช”
 
เขาเคาะพื้นด้วยไม้เท้าที่เขาถือไว้ในมือตลอดเวลาของเขา
 
ก๊อก-!
 
คลื่นพลังเวทมนตร์ยืดออกไปทุกทิศทาง
 
“และเป็นนายจ้างของมนุษย์ที่แกสังหารอีกด้วย”
 
ชายผู้ที่ฉายาว่าผู้เป็นอมตะนั้นไม่กลัวแม้แต่จะเจอกับปีศาจที่แท้จริง
 
“นามสกุลของฉันคือ แช และฉันชื่อคือ จูชึล”