บทที่ 398 เฟตที่ 3 (4)
 
การฟื้นฟูร่างกาย ความสามารถที่สามของพลังแห่งโชคชะตามันเปิดใช้งานทันทีที่ร่างกายของผมเสียชีวิตกลับไป 10 นาทีก่อนหน้าผมตาย
ผมบอกบอสเพราะเธอบอกว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียวเธออยากอยู่ข้างๆผม
 
“ผมสบายดีบอส”
 
“… แต่ฉันไม่สบาย”
 
“ไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากหรอก พวกเราได้สิ่งนี้มากแล้ง”
 
ผมยกแขนขวาของคุรุคุรุที่บอสมอบให้ผม เคียวแห่งแสง ส่องแสงสะท้อนแสงจันทร์ส่องลงมาจากหน้าต่าง
 
“แต่มันใช้ยังไง”
 
“คุณหมายถึงอะไร นี่เป็นอาวุธที่น่าอัศจรรย์”
 
เคียวแห่งแสง แม้ว่าตอนนี้มันจะดูแย่นิดหน่อย แต่เมื่อผมทำความสะอาดและใช้ใบมีดเพื่อสร้างอาวุธมันจะเทียบได้กับอาวุธระดับตำนานส่วนใหญ่อย่างง่ายดาย
 
“คุณอยากใช้มันไหม”
 
“… .”
 
บอสส่ายหัวของเธอ
 
ดิ้งงงงงงงงงงงงง –
 
ในขณะนั้นเองผมได้รับข้อความจาก เจน
 
[ฉันคิดว่ามันเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต~ บอสจะสบายดีในวันพรุ่งนี้ ~ เธออาจจะเตะผ้าห่มคืนนี้ด้วยความเสียใจ~]
 
[อ่าๆ อย่าลืมถ่ายเธอตอนนั้นล่าาาา~]
 
ถ่ายเธอ? นั่น…ฟังดูเหมือนความคิดที่ดี ผมยก Smart Watch ขึ้นมาและเริ่มถ่ายVDOเธออย่างเปิดเผย
 
เฮือกกก
 
บอสรีบสะดุ้งทันที
 
“…นายจะทำอะไร?”
 
“ก็จะถ่ายคุณน่ะสิ ผมจะไม่หยุดจนกว่าคุณจะไป ถ้าคุณอยากรักษาศักดิ์ศรีของความเป็นบอสคุณก็รู้ว่าจะต้องทำอะไร”
 
บอสก้มลงคิดก่อนกระโดดขึ้นมา
 
“ก็ได้.”
 
“…บอกฉันถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
 
เธอออกจากห้องไปหลังจากนั้น
ด้วยสายตาของผม ผมยังคงเห็นเธอเฝ้าประตูอยู่ด้านนอกห้อง แต่เจนก็ปรากฏตัวขึ้นในไม่ช้าและลากเธอออกไป ผมถอนหายใจทันทีที่เธอจากไป
 
“เฮ้ออออออออ… .”
 
ในที่สุดผมก็สามารถอยู่คนเดียว ผมพูดโกหกและเข้าไปใน
[ห้องจัดเลี้ยงสีม่วง]
 
[คุณได้รับคำตอบจาก แดฮยอง แชจูชึล]
 
4 วันที่แล้ว แชจูชึล แจ้งหน่วยงานแห่งความจริงว่าเขาจะตามล่าปีศาจที่เรียกว่า ‘มาร’ ผมส่งโดรนไปที่วิหารแห่งมารเพื่อสังเกตการณ์นั่นไม่ได้อยู่ในจิตใจของผมในขณะนี้
 
“…เราตายไปงั้นเหรอ”
 
คุรุคุรุ ไอ้สารเลวนั้นกล้าฆ่าเรางั้นเหรอ? ผมจะตามล่าแก….
 
*เฟิ้ยววววววววววววววว****
 
เมื่อผมเติมประโยคลงไปลมก็พัดและโอบร่างกายของผมเอาไว้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าผมไม่ปิดหน้าต่างเอาไว้ละนะ
 
“… ?”
 
ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าต่างอย่างประหลาดใจ
 
“อะไรกัน…?”
 
ที่นั่นผมเห็นแขกที่ไม่คาดคิดนั่งอยู่บนขอบหน้าต่าง ผมสีน้ำเงินเข้มและดวงตาสดใสพร้อมพลังเวทมนต์สุดอันตราย เป็น จินซาฮยอค เธอจ้องมองมาที่ผมและเดาะลิ้นของเธอ
 
“ฉันสิต้องประหลาดใจ ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
 
“ …ฉันได้ยินมาว่านายตายแล้ว ทำไมนายยังมีชีวิตอยู่ละ”
 
“เธอพูดว่าอะไรนะ”
 
ผมขมวดคิ้ว เธอรู้ได้ยังไงว่าเราตายแล้ว
 
“เธอมาถูกทุบตีอีกครั้งสินะ”
 
ผมไม่อยากต่อสู้กับเธอด้วยค่าสถานะในปัจจุบันของผม แต่ผมยังแกล้งเธอต่อไป
 
“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้ ฉันเพิ่งได้ยินข่าวว่านายตายดังนั้น
ฉัน…เลยมา…มาหานาย นายรู้จักเขาใช่ไหม เบลล์ ไอ้บ้านั้นโกหกฉัน”
 
โชคดีที่ จินซาฮยอค รู้สึกกลัว เธอแสร้งทำเป็นเขินๆ แต่เธอไม่สามารถพบตาผมได้
 
“พวกเราสามารถต่อสู้กันได้หากเธอต้องการ”
 
“ฉัน….ฉัน….ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อต่อสู้”
 
“หยุดพูดติดอ่างได้แล้ว”
 
“…ฉันแค่อยากจะถะ…ถ่มน้ำลายใส่ศพของนาย ถ้านายตาย……”
 
ผมยิ้มเยาะ ใช่แล้วนี่คือ จินซาฮยอค ที่ผมรู้จัก ทันใดนั้นผมก็นึกถึงสถานะการณ์ตอนนี้จากนิยายต้นฉบับ จินซาฮยอค ร่วมมือกับคิมซูโฮเพื่อกำจัดปีศาจกล่าวว่าเธอเป็นคนที่จะช่วยคิมซูโฮ
 
“มันเป็นความจริง. ฉันตายไปแล้ว ฉันเพิ่งฟื้นกลับมาเมื่อกี้”
 
“…นายว่าอะไรนะ?”
 
“มันเป็นทักษะของฉัน”
 
ใบหน้าของ จินซาฮยอค บิดเบี้ยวทักษะอะไรกันที่สามารถทำแบบนี้ได้? เธอบ่นและพูดขณะที่เธอมองมาที่ร่างกายผม
 
“มีใครบางคนที่สามารถฆ่านายได้งั้นเหรอ”
 
ผมไม่ตอบคำถามเธอ ทันใดนั้นผมก็มีความคิดแปลก ๆ
 
‘ผู้แต่งร่วมปล่อยแต่งให้เธอเป็น “ลาสบอส” จริงๆเหรอไม่สิหรือว่าเขาเปลี่ยนเธอให้เป็นตัวละครที่เป็นกลางและสามารถชักชวนได้?
 
แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยแต่มันเป็นคำถามสำคัญ แม้แต่คุรุคุรุก็ยังมีความแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ. ในสถานการณ์เช่นนี้ถ้าศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า คุรุคุรุ ปรากฏตัวออกมา จินซาฮยอค อาจกลายเป็นพันธมิตรที่ทรงพลังเท่ากับ คิมซูโฮ ถ้าเธอสามารถชักชวนได้ เพื่อค้นหาคำตอบผมเลยถาม
ออกมา
 
“เฮ้ ทำไมเธอถึงมีชีวิตอยู่ละ”
 
“…ฉันอะไรนะ นายอยากต่อสู้กับฉันเหรอ?”
 
จินซาฮยอค มองมาที่ผมอย่างตกตะลึง แต่เมื่อเธอสบตากับผมเธอก็สะดุ้งและมองออกไปทางอื่นผมยิ้ม
 
“ผู้คนมีเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ ฉันอยากถามว่าของเธอคืออะไร”
 
“…ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อฟังเรื่องไร้สาระ ฉันจะไปละนะ”
 
“หา?”
 
“ฉันยืนยันแล้วว่านายยังไม่ตาย มันสำคัญมากที่ฉันรู้ว่านายสามารถฟื้นคืนชีพได้ หมายความว่าฉันสามารถฆ่านายได้หลายครั้งเลยละ”
 
จินซาฮยอค พยายามวิ่งหนีออกไป อย่างไรก็ตามผมขยายเอเธอร์และจับข้อมือของเธอเอาไว้ ผมรู้สึกว่าผมจะไม่มีโอกาสอีกแล้วถ้าผมปล่อยเธอไป จินซาฮยอค จะหลีกเลี่ยงผมต่อไปและเมื่อพวกเราได้เจอกันอีกในอนาคตการต่อสู้ครั้งใหญ่ก็จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน คราวนี้ผมจะเป็นคนถามรายละเอียดเพิ่มเติม
 
“เธออยากกลับบ้านไหม”
 
“… .”
 
จินซาฮยอค หยุดนิ่งแต่ไม่ตอบอะไร ผมไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโยนเหยื่อล่อออกไป
 
“เพื่อ พัลซาร์?”
 
ทันใดนั้นเองที่ จินซาฮยอค แข็งค้างร่างกายของเธอแข็งตัวและพลัง
เวทมนต์ย์ของเธอก็เย็นลง จินซาฮยอค ส่ายหัวเธอต่อผมพร้อมสายตาสั่นไหว
 
“อะ- อย่าบอกฉันนะว่า…นายเป็น ผู้ผลัดหลง ด้วยงั้นเหรอ?”
 
ผมยิ้มและส่ายหัว
 
“ไม่”
 
“อย่ามายุ่งกับฉัน -!”
 
จินซาฮยอค ตะโกนออกมา บ้าแล้วถ้าบอสได้ยินเธอจะตายเอาไว้
 
“ตอบฉัน! นายรู้จักชื่อราชวงศ์ได้ยังไง?”
 
“พวกเราสามารถพูดคุยเรื่องนี้ได้ในภายหลังถ้าพวกเรามีโอกาส”
 
“นายทำให้ฉันสงสัยขนาดนี้แล้วก็จะให้กลับไปงั้นเหรอ!”
 
เสียงของจินซาฮยอค เปลี่ยนไป เธอเข้ามาในห้องจับและจับคอของผมเอาไว้พร้อมตะโกนออกมา
 
“ตอบมา-!”
 
“…เธออาจตายได้ถ้าเธอไม่ปล่อย”
 
อีก 5 วินาทีบอสจะมาถึง
 
ผมยกมือขึ้นและเริ่มนับถอยหลังด้วยมือของผม
 
5 4 3 2….
 
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าผมจะแตะต้องมังกรเข้าแล้ว จินซาฮยอคเมื่อได้ยินชื่อของราชวงศ์เธอ เธอก็ปฏิเสธที่จะถอยกลับไป
 
จากนั้นผมก็นับถอยหลังเสร็จ…
 
– เจี๊ยบบบๆๆๆ!
 
สัญญาณของสปาร์ตันดังขึ้นในหูของผม มันหมายถึงมีบางสิ่งที่เกิดขึ้นบนชั้น 27
 
“ตอบมา….”
 
ผู้หญิงคนนี้ยังคงตะโกนใส่หน้าผม แต่ผมหมดเวลาเล่นแล้ว สปาร์ตันกำลังเรียกผมและผมก็ถูกดึงเข้าไปในหอคอย