บทที่ 360 กระบวนการของโชคชะตา (2)
 
เรเชลเดินไปพร้อมกับเจ้าหญิงแต่ตามหลังไป 2 ก้าว วิธีที่เธอเดินนั้นสุภาพและสง่างามอย่างที่เจ้าหญิงคาดหวังเอาไว้ เจ้าหญิง อราฮา เหลือบมองด้วยความสง่างามและรู้สึกทึ่ง
 
“ว้าว เธอคงเป็นเจ้าหญิงจริงๆสินะ”
 
“… ฮ่าๆ.”
 
“นั้นสินะ ว่าแต่เธอมีแฟนหรือยัง”
 
เรเชลยิ้มให้กับคำถามวัยรุ่นๆแบบนี้
 
“ฉันยังไม่.”
 
“ถ้าอย่างนั้น คนที่เธอชอบละ”
 
“ฉันไม่….”
 
“ฮะ? เธอหยุดก่อนนะ!”
 
“ไม่มี”
 
เรเชล ใจเย็นส่ายหัวทันที เธอยังไม่รู้สสึกเลยว่าจะตกหลุมรักใครบางคนได้ยังไง…เมื่อคิดถึงตรงนั้นเธอก็เปิดช่องข้อความขึ้นมา คนส่วนใหญ่ที่เธอแลกเปลี่ยนข้อความด้วยเป็นสมาชิกของกิลด์ราชวงค์อังกฤษแม้ว่าคนที่เธอส่งข้อความไปล่าสุดจะเป็น ‘Extra7’ ก็ตาม
 
“อา…..ฮาจิน นายอยู่ชั้นไหน ฉันอยู่ที่ชั้น 12 หากนายอยู่ใกล้ๆ
นายอยากไปปีนหอคอยกับฉันไหม ^ ▽ ^ ? 」
 
ยังไม่มีคำตอบจากเขา เป็นเพราะฉันพิมพ์ผิดหรือเปล่า? เขาเองก็ไม่ได้คิดมากกับเรื่องไวยากรณ์นี้น่า เรเชลหน้ามุ่ยและก้าวเข้าไปในปราสาท
 
“อืมมมมม เล่นสนุ๊กกับฉันไหมคืนนี้”
 
“ไม่มีปัญหาแต่เจ้าหญิงอราฮาต้องทำการบ้านเสร็จให้หมดก่อนนะ”
 
“… ฮึ่ม.”
 
ในห้องโถงของพระราชวัง ภาพวาดแห่งกษัตริย์ในอดีตของตระกูลนั้นเรียงรายเต็มกำแพง มีทั้งหมด 4 ราชาและเรเชลมักจะจ้องมองไปที่
1 ใน 4 คนนั้น
 
[อาเธอร์ วอน อราธอส เพนดรากอน]
 
ตัวอักษรที่สลักไว้
 
ชื่อนี้คุ้นเคยกับเรเชลเป็นอย่างมาก วีรบุรุษในตำนานของอังกฤษ
กษัตริย์ อาเธอร์ หลังจากฟื้นคืนชีพที่นี่เขาคงปรากฏตัวใน Crevon และทำแบบเดียวกับสิ่งที่เขาทำบนโลกเมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่
 
“ปู่ของฉันหล่อใช่ไหมละ”
 
อราฮา พูดอย่างไร้เดียงสาซึ่งเรเชลพบว่ามันน่ารักมาก ริมฝีปากของเรเชลโค้งเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ
ในขณะนั้นเองเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากช่องข้อความ เรเชลขอตัวรับโทรศัพท์ทันที
 
“…ค่า. นี่เรเชลคะ”
 
เกือบจะในทันทีน้ำเสียงร้อนใจก็ดังขึ้น
 
“- …หัวหน้า! ไอเท็มของเจงกีสข่านถูกค้นพบในเอเชียกลาง!”
 
“ฮะ? อะ-อะไรนะ ไอเท็ม?”
 
– กว่าพวกเราจะไปถึงมันก็สายเกินไปแล้ว ดูเหมือนว่าการต่อสู้กำลังจะยุติลงแล้ว กิลด์และสมาคมต่างๆคงปิดเรื่องนี้เป็นความลับ….
 
เรเชลฟังเสียงของสมาชิกกิลด์ที่ร้อนใจ เธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้
เธอเพิ่งรู้ว่าเหตุใดผู้นำกิลด์คนอื่นๆจึงหลีกเลี่ยงเธอเมื่อไม่นานมานี้และทำไมสมาชิกหลายคนใน Essence of Strait และ Frost Sanctuary ถึงต้องออกไปนอกหอคอย
 
“…ฉันเข้าใจ ฉันขอวางสายก่อนนะ”
 
เรเชลกัดฟันและวางสาย ความโศกเศร้าและความรู้สึกเศร้าสลดค่อยๆปรากฏขึ้นภายในจิตใจของเธอ เธอคิดว่าพวกเขากลายเป็นสหาย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะยังคงเป็นแค่คนแปลกหน้า
 
…แต่มันก็ช่วยไม่ได้ นี่คือชะตากรรมของกิลด์ที่ไร้อำนาจ เธอไม่สามารถพึ่งพาผู้อื่นเพื่อรับข้อมูลข่าวสารได้ เธอต้องได้มันมาเอง
ดังนั้นจะตำหนิใครไม่ได้ หากมีที่ต้องถูกตำหนิก็ควรเป็นตัวของเธอเองที่เพราะความอ่อนแอของเธอ
 
“เฮ้อออออออออออออออ… .”
 
เธออารมณ์ เสียและพยายามยอมรับมันพร้อมหายใจเข้าลึกๆ
 
*************************************************************************
 
[เอเชียกลาง]
 
“ทุกคน โหมดสแตนด์บาย”
 
เสียงต่ำเยือกแข็งของรองหัวหน้า Essence of Strait, ยีจินอา, ดังก้องทั่วอุโมงค์ใต้ดินที่เย็นเฉียบและแห้งแล้ง
 
“พวกเราจะเข้าไปภายใน 10 นาที”
 
ทีม Essence of Strait วางแผนที่จะเข้าสู่พื้นที่ขุดผ่านอุโมงค์ใต้ดิน ที่ที่พวกเขารับผิดชอบอยู่เป็นชั้นใต้ดินชั้นที่ 5 ไซต์นี้เต็มไปด้วยไอเท็มและพวกเขาได้วางแผนกับ ยูยอนฮา
 
“ทุกคนตรวจสอบอาวุธให้พร้อม”
 
คำพูดของยี่จินอาบอกให้สมาชิกยืนยันสถานะอาวุธของพวกเขา
 
“ยีจินยูนตรวจสอบดูว่าบัฟของเธอทำงานไหม”
 
“คะ! สมาชิกกิลด์ทุกคนได้รับการเพิ่มความสามารถทางกายภาพและเพิ่มพลังเวทมนต์ พร้อมเพิ่มคุณสมบัติให้กับ โยเฮย์ และ เซินยวี่อัน ซึ่งพรสวรรค์เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติของพวกเขา
 
“ดี ยีจินยูน และฮีลเลอร์อยู่ในสถานะเตรียมพร้อมที่จุดกึ่งกลางของอุโมงค์นี้”
 
“รับทราย”
 
ยีจินยูนและอีกคนสนับสนุนด้วยคำตอบอย่างรวดเร็ว ก่อนเริ่มต้นภารกิจ ‘ทุ่งหญ้าแห่งเจงกีสข่าน’ รองหัวหน้ายีจินอาเริ่มเช็คส่วนสุดท้าย
 
“ทีมจะถูกแบ่งตามที่กล่าวไว้ล่วงหน้า หัวหน้าทีมคือฉัน คิมยองจินและยียุนโฮ ตอบ.”
 
“ทีม คิมยองจินพร้อมสมาชิกในทีมอีก 11 คน”
 
“ทีม ยียุนโฮพร้อมสมาชิกในทีมอีก 12 คน”
 
“ยืนยันเรียบร้อย ทีนี้ผู้ที่อยู่ในลำดับถัดจากผู้นำทีม”
 
“ เซินหยวน, รองหัวหน้าของทีม ยีจินอา”
 
“ แชนายอน รองหัวหน้าของทีม คิมยองจิน”
 
“ โยเฮย์ รองหัวหน้าของทีม ยียุนโฮ”
 
“เอาละ ใช้ [จดหมายทวีคูณ] ในกรณีที่มีปัญหาเกิดขึ้น ตอนนี้เริ่มต้นภารกิจ!”
 
ทั้งหมดมีสมาชิก 35 คนของทีม Essence of Strait ออกเป็น 3 เส้นทาง
 
ปังปังปัง…
 
ทีมของคิมยองจินดูแลอุโมงค์ด้านตะวันออกยาวประมาณ 1 กม.
เป็นคนแรกที่เข้าไปในพื้นที่ขุด ทีมลงไปในอุโมงค์ศึกษาพื้นที่อย่างระมัดระวัง ไม่มีวี่แววของศัตรู ตอนนี้พวกเขาปลอดภัยแล้ว
 
[ตะวันออกยืนยันแล้ว]
 
คิมยองจินส่งข้อความผ่าน [จดหมายทวีคูณ] ไอเท็มแสนสะดวกเขาเจอในหอคอย
 
[ตะวันตกยืนยันแล้ว]
 
[เหนือยืนยันแล้ว]
 
ข้อความที่ตามมาก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน
 
“… .”
 
คิมยองจินพยักหน้าให้สมาชิกในทีมของเขาและเดินเข้าหาช่องว่างทางทิศตะวันออกอย่างเงียบๆไปยังจุดขุดค้นวัตถุ แม้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่า
พวกเขาจะไม่ถูกสังเกตเห็น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่แปลกใจที่จู่ๆก็มีแสงส่องมายังพวกเขา
 
ปึ้ง-!
 
ภายใต้แสงเจิดจ้าเผยให้เห็นสภาพแวดล้อมของพวกเขา พวกเขาเผชิญหน้ากับศัตรูไร้ร่องรอย ไม่มีสิ่งใดคาดคิดได้ว่าพวกเขาจะเจออะไรบ้างจากสถานที่แบบนี้
 
– ฉันรู้ว่านายมาแล้ว
 
เสียงแหบแห้งและเสียงดังกึง ดูถูกพวกเขา ทีม Essence of Strait มองไปในทิศทางนั้น แต่เจ้าของเสียงยังคงซ่อนตัวอยู่ในความมืด
 
“เตรียมพร้อมต่อสู้”
 
ตามคำสั่งของคิมยองจินพวกเขาทุกคนหยิบอาวุธออกมา
 
– พวกแกเรียกความชั่วร้ายว่าปีศาจ แต่พวกแกมันก็ไม่แตกต่างอะไรกับพวกเรา
 
ปัง ปัง ปัง
 
รอยเท้าดังก้อง
 
แชนายอน หลอมรวม [ดาบเคลย์มอร์] กับพลังเวทมนต์ คิมยองจินเข้าใจว่าดาบนั้นครั้งหนึ่งเคยถือครองโดยนักรบเกาหลีโบราณ ไม่นานปีศาจหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้นจากความมืด
 
“ครั้งนี้ พวกแกมาที่นี่เพื่อขโมยของของพวกเราใช่ไหม”
 
ผู้ชายที่คิดว่าจะเป็นผู้นำของพวกมันก้าวออกมาข้างหน้า ผมของเขาเหยียดออกไปด้านนอกเหมือนแผงหน้าอกและคางของเขาถูกปกคลุมไปด้วยขน เขาสูงเกิน 2m การปรากฏตัวของเขาทำให้พวกเขานึกถึงสิงโต
 
“พวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อขโมย พวกเรามาที่นี่เพื่อกำจัดความชั่วร้ายของมนุษยชาติ”
 
“พวกแกมันช่างเต็มไปด้วยความซับซ้อนในตัวเอง ฮ่าฮ่ฮ่าฮ่า….”
 
เมื่อได้ยินพูดของคิมยองจิน ชายผู้นั้นก็หัวเราะออกมาจากนั้นเขาก็พยายามที่จะก้าวมาเรื่อยๆ แต่เขาก็หยุดลงเมื่อเขาหันไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ถัดจากคิมยองจิน รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเขาพร้อมดวงตาเบิกกว้างและเขาจ้องมองผู้หญิงคนนั้น
 
– แชนนายูน ขมวดคิ้วอย่างสงสัย
 
“แม้แต่ในสถานการณ์แบบนี้ แกก็สนใจแต่ผู้หญิงงั้นเหรอ? หน้าโง่.”
 
คิมยองจิน พูดจาดูถูกชายคนนั้น
 
“ฮ่าฮ๋าฮ๋าฮ่าฮ๋าฮ๋าฮ๋า-!”
 
ทันใดนั้นชายผู้นั้นก็ส่งเสียงหัวเราะ เสียงหัวเราะดังก้องทั่วทั้งอุโมงค์ สมาชิกกิลด์ 2 คนขมวดคิ้วและเงยหน้าขึ้นมอง เขาชี้นิ้วใหญ่ๆของเขาไปที่ แชนายอน
 
“เจ้า-! เป็นเจ้านั้นเอง-!”
 
“ …นี้จะพูดอะไรกันแน่”
 
“…หืม?”
 
เขาหยุดครู่หนึ่งเมื่อได้เห็นการตอบสนองอันน่าเบื่อของ แชนายอน แต่ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจว่าหมายถึงอะไร
 
“อ้า…เจ้าคงไม่รู้จักข้า ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าเดาว่าข้าจะต้องแนะนำตัวเอง
ข้าแน่ใจว่าเจ้าจะมีความสุขที่จะหาที่….”
 
และชายคนนั้นก็สารภาพออกมาอย่างเฉยเมยราวกับว่าเขากำลังพูดถึงสภาพอากาศในปัจจุบัน
 
“ข้าเป็นคนหนึ่งในคนที่ฆ่าแม่ของเจ้า”
 
*************************************************************************
 
ขณะเดียวกันเบลล์ก็สำรวจพื้นที่รอบๆ สถานที่ขุดสมบัติของเจงกีสข่านในท้องฟ้าที่มืดมิด เขาเปลี่ยนร่างกายทั้งหมดของเขาให้เป็นพลังเวทและว่ายผ่านเมฆหมอก
 
ดวงตาเวทมนต์ของเขาสามารถมองผ่านสิ่งต่างๆได้ดังนั้นเขาจึงเข้าใจสถานการณ์ทั่วรอบแล้ว Essence of the Strait, Frost Sanctuary, และ Desolate Moon เพิ่งเข้ามาในไซต์หลังจากคนอื่นๆ กิลด์ ผู้รังสรรค์ศักดิ์สิทธิ์เป็นกลุ่มสุดท้ายที่จะเข้าร่วมพร้อมสมาชิกเพียง 8 คนและ
พวกเขาก็มุ่งหน้าสู่ระดับชั้นใต้ดินแห่งแรกในไซต์ใกล้ที่สุดและอันตรายที่สุด
 
“พวกเขาจะอยู่ที่ไหน….”
 
เบลล์ค้นหาต่อไป แต่ก็ยอมแพ้อย่างรวดเร็วในเวลา 7 นาทีต่อมาเมื่อเขาไม่พบร่องรอยของพวกเขา เขารู้ว่ามันหมายความว่าพวกเขาแทรกซึมเข้าไปในไซต์โดยใช้พรสวรรค์ของเจนอย่างน้อยก็ 2-3 วันก่อนหน้านี้
 
“ไม่เป็นไร ซาฮยอค พวกเราไม่ได้เจอพบพวกเขาหรอก ไปกันเถอะ”
 
– …
 
แต่ดูเหมือนว่าคู่หูของเขาจะไม่คิดอย่างนั้น
 
“จินซาฮยอค?”
 
– หุบปาก. ฉันคิดว่าฉันเจอเขาแล้ว
 
“…ฮะ? เจอใคร?”
 
เบลล์ถาม แต่จินซาฮยอคไม่ตอบ เบลล์ค้นหาพื้นที่ที่มองเห็นได้อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ แต่ก็ชัดเจนว่าไม่มีใครอยู่รอบๆแต่ประมาณ 3 นาทีต่อมา
คำตอบของจินซาฮยอค มาสายไปเล็กน้อย
 
– เจอกันอีกแล้วนะ คุณหมาป่าเจ้าเล่ห์
 
ความตื่นเต้นหลั่งไหลออกมาจากน้ำเสียงของเธอ เบลล์ถามกลับอย่างประหลาดใจ
 
“เธอจะลงมือจริงๆเหรอ?”
 
– ฮะ…เฮ้ เบลล์ พวกเราอยู่นอกหอคอยใช่มั้ย? พวกเราอยู่บนโลกใช่ไหม?
 
“เราอยู่ แต่นายเป็นยังไง…ไม่สิ ฉันจะไม่ถาม กลับกัน ทิ้งเขาไว้คนเดียวจนกว่าเขาจะขยับ”
 
-ฉันรู้ ฉันรู้
 
เสียงของเธอสั่นคลอนราวกับว่าเธอกัดฟันอยู่
‘ตอนนี้เธอตื่นเต้นแค่ไหนกัน? และคิมฮาจินจะตื่นเต้นกับเธอไปได้ไกลแค่ไหน?’ เบลล์ยิ้ม
 
– ฉันคิดไม่ออกเลยว่าไอ้พวกนี้วางแผนจะทำอะไรกันตอนนี้…
 
เสียงที่เกิดจากความไม่พอใจและความตื่นเต้นสำหรับการแก้แค้นดังก้องขึ้นในหูของเบลล์
 
– แต่ฉันจะฆ่าเขาในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด