บทที่ 602 เรื่องราวของตัวละคร (9)
[สาธารณรัฐลีโอเรส – บังเกอร์ใต้ดินขนาดใหญ่]
ในขณะเดียวกัน คิมซูโฮมุ่งหน้าไปที่บังเกอร์ใต้ดินในเมืองหลวงของสาธารณรัฐ เพื่ออพยพประชาชนที่ได้รับการช่วยเหลือ บังเกอร์ ที่ซึ่งได้รับการออกแบบโดยยูยอนฮาสามารถรองรับพลเมืองส่วนใหญ่ได้อย่างเต็มที่
“ขอบคุณ….”
หลังจากยิ้มให้กับผู้คนที่แสดงออกถึงความซาบซึ้งของประชาชน เขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของยูยอนฮา
แผ่นป้ายที่อ่านว่า [สำนักงานวางแผนการปฏิบัติงานบังเกอร์] แขวนอยู่ที่ประตู
ข้างในนั้น ยูยอนฮากำลังพูดกับคนด้านนอกทางวิทยุ
“…คุณเพิ่งพูดว่าด้านขวาของกำแพงระเบิดหรอ?”
สิ่งนี้ทำให้คิมซูโฮประหลาดใจ กำแพงของบาอัลนั้นยากที่จะทำลายแม้จะมีพรสวรรค์ก็ตาม
“อื้ม…เข้าใจแล้ว อา เราจะปกป้องคุณเซอรีน เพราะงั้นไม่ต้องกังวลเรื่องเธอหรอก ดี ทำต่อไป”
ยูยอนฮาหันมามองคิมซูโฮและตัดสายวิทยุ
คิมซูโฮเป็นคนแรกที่พูดขึ้นมา
“กำแพงระเบิดหรอ?”
“ใช่ แน่นอนเลยละ”
ยูยอนฮามีความคิดคร่าวๆว่า ใครเป็นผู้รับผิดชอบต่อการทำลายล้างครั้งนี้ ซึ่งเธอถอนหายใจอย่างโล่งอก
‘ฉันไม่ได้ยินข่าวของเขาซักพักแล้วสิ สงสัยว่าจะมีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น แต่ฉันคิดว่าเขายังมีชีวิตอยู่และไม่เป็นอะไรนะ’
“ใคร-”
ตึ้ง-! แต่ประตูเปิดออกก่อนที่คิมซูโฮจะพูดจบ คิมซูโฮและยูยอนฮาหันกลับมาที่ประตูทางเข้า
ไอลีนยืนอยู่ที่นั่น
เธอเข้าหาพวกเขาด้วยสีหน้าตื่นเต้นและตะโกน “ดอกบัวดำอยู่ที่นี่!”
คิมซูโฮและยูยอนฮาต่างคนต่างตอบกลับต่างกัน
“อะไรนะ?!”
“….”
รูจมูกของคิมซูโฮขยายเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ ขณะที่ยูยอนฮาตรวจสอบปฏิกิริยาของทั้งไอลีนและคิมซูโฮอย่างรอบคอบ
ไอลีนพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นและต่อเนื่อง
“ใช่! อ้อ ชินจงฮักก็อยู่ด้วยนะ”
เมื่อมาถึงจุดนี้ ยูยอนฮาไม่สามารถแสร้งทำตัวเฉยเมยได้อีกต่อไป
เธอถามพยายามปกปิดความสนใจของเธอ
“ …จงฮักอยู่ที่นี่?”
“ใช่ ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากยุนซึงอา และเขากับจินซาฮยอค หรือชื่ออะไรเนี้ยแหละ”
จินซาฮยอค ทั้งสามพยางค์นั้นทำให้เธอไม่สบายใจ
ยูยอนฮาหันมามองคิมซูโฮอย่างเงียบๆ คิมซูโฮก็แข็งเหมือนปลาที่ถูกทิ้งไว้ข้างนอกให้แห้งนานเกินไป
“ …คิมซูโฮ?”
ยูยอนฮา เรียก คิมซูโฮ
คิมซูโฮยืนแข็งและถอนหายใจทันที
“เอ่อ…พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่? จินซาฮยอคและชินจงฮัก?”
“ฉันจะรู้ได้ไง? แต่ซึงอาบอกว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปที่ ‘ปราสาทปีศาจ’ อะ”
บาอัลได้สร้างป้อมปราการที่กึ่งกลางกำแพง ข้างในนั้น บาอัลกำลังรวบรวมพลังที่จะลงมาบนโลก
“เราไม่ควรไปที่นั่นด้วยเหรอ?”
คิมซูโฮพยักหน้าตามคำถามของไอลีน
“ใช่ เราเหลือเวลาเพียง 2 วันเท่านั้น เราควรรีบแล้ว”
“2 วัน? คุณจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นสองวันอย่างแน่นอน”
“หนังสือกล่าวไว้ว่า โลกนี้จะถูกทำลายใน 3 วันหลังจากการสืบเชื้อสายของบาอัล จำได้ไหม?”
กำหนดเวลาคือ 3 วัน แต่เวลา 1 วันผ่านไปแล้ว ดังนั้นเวลาที่เหลืออยู่คือ 2 วัน มันสั้นเกินไป แต่พวกเขาต้องหยุดบาอัลไม่ให้ทำลายโลกนี้และโลกของพวกเขา
“สำหรับตอนนี้เรารีบไปกันเถอะ”
คิมซูโฮหยิบยาออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วกลืนลงไป สิ่งนี้อาจไม่เพียงพอที่จะบรรเทาความเหนื่อยล้าและบาดแผลที่เขาสะสมไว้ในระหว่างวัน แต่เขาไม่มีเวลาแล้ว
“โอเค ถ้าอย่างนั้นเราจะไปหาดอกบัวดำและจินซาฮยอคกันก่อนเถอะ”
ด้วยรอยยิ้ม ไอลีนจับมือคิมซูโฮ เธอเปิดใช้งานทักษะ [เทเลพอร์ต] ทันที โลกทั้งโลกเริ่มสั่นคลอนและคิมซูโฮหลับตา ครู่ต่อมาเมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง ปราสาทปีศาจก็ปรากฏอยู่ข้างหน้าเขา
แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่มีเวลาที่จะต้องมาตกใจ
“…คิมซูโฮ?”
เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นมา
ไอลีนและคิมซูโฮหันหลังกลับและด้วยความประหลาดใจของพวกเขาทั้งสอง คนที่เพิ่งพูดคุยเรื่องของพวกเขาอยู่ที่นั่น
“…คุณไอลีนเทเลพอร์ตของคุณแม่นยำอย่างน่าตกใจเลยนะครับ”
“ชะ-ใช่?”
คิมซูโฮอุทานด้วยความประหลาดใจอย่างแท้จริง แต่ไอลีนเพียงกระพริบตาอย่างรวดเร็วและเกาที่หลังคอของเธอ ทั้งหมดนี้ทำให้เธอประหลาดใจเช่นกัน
“เธอสองคนตามเรามาหรอ?”
จินซาฮยอคและชินจงฮักที่ห่างออกไปประมา 10 ก้าวเองก็ตะลึงที่เจอคิมซูโฮ
“ฮะ? ไม่ เราไม่ได้จะพูดว่าเรา….”
คิมซูโฮตื่นตระหนกโดยไม่มีเหตุผล ทั้งสองอยู่ด้วยกันเสมอเลยหรอ? เขาจำได้ว่าพวกเขาไม่ได้เข้ากันได้ดีนักในอดีตหนิ
“อืม…ช่างเถอะ นายควรเตรียมพร้อมเช่นกันนะ”
จินซาฮยอคพูดอย่างใจเย็นแม้จะมีความงุนงงของคิมซูโฮก็ตาม
“ …เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับอะไร?” ไอลีนถาม
จินซาฮยอคเย้ยหยันราวกับว่ากำลังสนุกกับไอลีนกับถามคำถามที่งี่เง่าแล้วก็ชี้ไปที่ปราสาทปีศาจในระยะไกล
สิ่งที่เคยเป็นที่พำนักของประธานาธิบดี ตอนนี้คือปราสาทของบาอัล ที่ล้อมรอบไปด้วยพลังงานปีศาจ และมันก็กลายเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีรูปร่างประหลาดไปแล้ว
“ปราสาทนั้นต้องพังลงซะ”
“…ฮะ? เธอ?”
ดวงตาของคิมซูโฮเบิกกว้างขึ้นจนเกือบนูนออกมา
จินซาฮยอคที่เขารู้จักไม่ใช่คนแบบนี้ ไม่นานมานี้เธอได้ประกาศว่าเธอจะทำลายโลก ถ้าเธอไม่สามารถกลับไปบ้านเกิดของเธอได้
“ไม่”
จินซาฮยอคส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น
‘แน่ละ’ คิมซูโฮคิด แต่หลังจากนั้นคำพูดต่อไปของจินซาฮยอคก็ทำให้เขาแข็งทื่อ
“เรากำลังจะไปทำมันด้วยกัน”
**
[ดินแดนปีศาจ ตะวันออก]
วาสซาโกสร้างโคโลเซียมของเขาในเมืองที่เรียกว่าฮาร์บิน ดินแดนแห่งนี้มีพรมแดนติดกับรัสเซียและมีทัศนียภาพของคาบสมุทรเกาหลีทางทิศใต้
โคโลเซียม ซึ่งมีการออกแบบของอาณาจักรอสูรนั้นมีขนาดใหญ่และงดงามพอที่จะมองเห็นได้จากทั้งเกาหลีและรัสเซีย
ด้วยเหตุนี้ โคลีเซียม จึงกลายเป็นสัญลักษณ์ของความหวาดกลัวไปแล้วสำหรับหลายคน อย่างไรก็ตามในวันนี้ วีรบุรุษคนหนึ่งเดินทางมาถึงโคโลเซียมตามความต้องการของเธอเอง
“…มันใหญ่มาก”
จินเซยอน วีรบุรุษระดับสูง – เทพแห่งอาร์เชอร์ (ธนู)
หลังจากที่ท้าทายวาสโก้ เธอมองไปรอบๆ โคโลเซียมด้วยความงุนงง
“เฉพาะผู้ที่ขาดทักษะการดูแลเกี่ยวกับรูปลักษณ์”
จากนั้น
เสียงหนักๆ ดังขึ้นข้างหลังเธอ จินเซยอนดึงสายตาของเธอออกจากโคโลเซียมทันทีและหันหลังกลับ
“ผ่านมาสักพักแล้วนะ อาร์เชอร์”
มันคือ ชอคจุนกยอง ตามที่คาดไว้ ใบหน้าของเขากำลังยิ้มกว้าง จินเซยอนดีใจที่เห็นเขายิ้ม แม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจว่าทำไม
เธอยิ้มให้เขากลับไปอย่างนุ่มนวล
“ฉันไม่รู้ว่าเราสนิทพอที่จะแบ่งปันคำทักทายแบบนี้แหะ”
“ใครสนละ? เราสามารถทำความรู้จักซึ่งกันและกันได้นับจากนี้เป็นต้นไป”
ชอคจุนกยองยักไหล่ จินเซยอนพยักหน้าเห็นด้วย แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเวทีนี้ เธอรู้สึกมั่นใจว่าชอคจุนกยองจะไม่ทรยศต่อเธอ