บทที่ 593 หนึ่งขั้นตอน (6)
– ไม่ใช่ว่าเธออยู่ข้างเบลล์รึไง? ทำไมไม่ลองโน้มน้าวให้เขาหยุดการสืบเชื้อสายของบาอัลละ?
– เป็นไปไม่ได้หรอก
จินซาฮยอคส่ายหัวของเธออย่างเฉียบขาด
– ถ้าปล่อยไปแบบนั้น บาอัลจะฉีกร่างของเบลล์ออกจากกันและลงมาด้วยตัวเขาเองในวันที่ 14 นั่นเป็นสาเหตุที่เบลล์เร่งการสืบเชื้อสายในวันเดียวเพื่อที่เขาจะได้ช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากความตาย
ด้วยบรรทัดสุดท้ายนั้น จินซาฮยอคเคี้ยวไก่ไปด้วย และผมหันไปหาบอส
“ได้ยินนั่นไหม? เบลล์จะตายในไม่ช้า”
“….”
บอสบีบมือผมโดยไม่ตอบกลับ บอสไม่รู้สึกเกลียดชังต่อเบลล์อีกต่อไป เธอตระหนักว่าเธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่า ตอนนี้เธอรู้ว่าเบลล์ไม่เคยฆ่าอียอนจุน ที่จริงแล้ว เธอรู้สึกเสียใจ
“ฉันเข้าใจแล้ว”
เสียงพึมพำของเธอเย็นชาและขมขื่น
“…อื้ม”
เหลือเวลาอีกไม่มาก
จุดสิ้นสุดของอาณาจักรอรันเฮลล์ และอาณาจักรลีโอเรส
โลกและจุดจบของโลกนี้
และตอนจบของผมเอง
มีเวลาไม่มากจริงๆ…จนกระทั่งมันจบลง
เมื่อถึงวันนั้น ผมควรจะเลือกอะไร?
อะไรที่ผมควรเลือก?
“…..”
ผมตัดการเชื่อมต่อวิสัยทัศน์ของเราดับผู้สังเกตการณ์ No.2 เมื่อผมลืมตา ผมเห็นสีหน้าของบอส เธอยังปิดตาอยู่ และทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อการเชื่อมต่อถูกตัดขาด
ความงามของเธอยากที่จะอธิบายด้วยคำพูด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมคิดเสมอ คือเมื่อใดก็ตามที่ผมเห็นด้านที่น่ารักและเงอะงะของเธอ
‘ผมอยากอยู่กับเธอนานกว่านี้’
แต่ในขณะนั้น เสียงหนึ่งก็ไหลเข้ามาในหูของผมราวกับจะหยุดรถไฟแห่งความคิดนี้อย่างชัดเจน
– มาที่นี่พรุ่งนี้เวลาตี 3
อียอนจุนกำลังคุยกับผมผ่านผู้สังเกตการณ์ No.1
เขาเรียกให้ผมไปที่ซอยที่เงียบสงบแห่งหนึ่งในสาธารณรัฐ
**
[อังกฤษ – เขตรักษาพันธุ์คณะคมีเลียน]
เมื่อเพนเดอร์​โมเนียมแสดงสัญญาณว่าถูกกลืนหายไปจากการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร สมาชิกของ คณะคมีเลียนกลับไปที่ฐานของพวกเขาในถ้ำใต้น้ำของช่องแคบอังกฤษ
วิหารใต้น้ำนั้นสะอาดและได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากการดัดแปลงของคิมฮาจิน สมาชิกแต่ละคนแกะข้าวของในห้องของพวกเขาและรวมตัวกันที่ล็อบบี้
“… ฮะ? ออร์เดนยังมีชีวิตอยู่? คิดบวกไปเองรึเปล่า?”
ชอคจุนกยองถามด้วยเสียงกรีดร้องบนโซฟาที่ทำด้วยมือของคิมฮาจิน
“ใช่ นั่นคือสิ่งที่ดรูนพูด น่าสนใจใช่มั้ย?”
จินโยฮานพยักหน้าขณะที่เขาหยิบเบียร์ออกมาจากตู้เย็น
“อืม….”
ชอคจุนกยองลูบคางและไตร่ตรอง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และไม่มีใครสงสัยว่ามีเงาออร์เดนเงาอยู่ในความคิดเขาแล้ว
จินโยฮานหยิบเบียร์ออกมาหนึ่งขวดแล้วเปลี่ยนหัวเรื่อง
“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชั้น 9 ?”
“โอ้ นั่นเรอะ? มันจบแล้วละ ฉันเองก็ดูแลความหายนะเหล่านั้นหรืออะไรเทือกๆนั้นแหละ”
ชอคจุนกยองตอบด้วยรอยยิ้ม เขาจำได้อย่างชัดเจนถึงการต่อสู้ของเขาบนชั้น 9 สัตว์ประหลาดในตำนานและลี้ลับกลายเป็นก้าวย่างสำหรับการเติบโตของเขา และเขายังต้องต่อสู้กับตำนานอย่าง ลานเซลอต และ ลิโป้
“แล้วเราจะทำอะไรตอนนี้ละ? ค้นหาและฆ่าออร์เดนอีกครั้งหรอ? หุหุ”
ชอคจุนกยองหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาจมลงไปในโซฟา
“อา…โซฟาตัวนี้สบายมากเลยแหะ เป็นเพราะฮาจินทำเองเหรอ?”
“นี้หรอ? ใช่ คิมฮาจินทำมัน…แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ฟังนะ จุนกยอง เราไม่ควรรอจนกว่าบอสจะกลับมาหรอ? มีสิ่งอื่นๆที่เราต้องดูแล เหมือนเรื่องกับ Vast Expanse หนิ”
จินโยฮานบดเบียร์ในมือของเขา เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว Vast Expanse ได้มาเยี่ยมพวกเขา ต้องการพบกับอียูริ หญิงสาวที่มีอำนาจรักษา
“ใช่แล้ว ตอนนี้ดรูนกำลังออกไปกับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ พวกเขาอยู่ด้วยกัน แม้กระทั่งตอนนี้”
“ฮ่าฮ่า มีบางอย่างแหะ”
ชอคจุนกยองหัวเราะเหมือนชายชราและกางแขนออก เขานอนอยู่บนโซฟาอย่างสงบสุข และนึกถึงปีศาจทั้งหมดที่ปรากฏเมื่อเร็วๆ นี้
สิ่งมีชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่คาดว่าจะลงสู่พื้นดินโดยใช้ร่างอวตาร…ชอคจุนกยองจ้องที่เพดานและบ่นอย่างเงียบๆ
“เฮ้ย ปีศาจพวกนี้…นายคิดว่าเราจะจัดการพวกมันได้เหรอ?”
“ …ทำไม นายอยากสู้หรอ?”
“คุคุคุ นายต้องถามด้วยเหรอ?”
ชอคจุนกยองยกมือขึ้นแล้วจ้องที่มัน มือที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ชอคจุนกยองเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของเขา
“ไม่ว่าฉันจะเจอมารอะไรก็ตาม….”
เขาเอาชนะลิโป้ ดูลาฮาน และเอาชนะบิฮีมอท
“ฉันคิดว่าฉันจะสามารถบดขยี้พวกนั้นได้”
รอยยิ้มที่มั่นใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา พลังเวทย์มนตร์ ‘ม่วง’ เบลอรอบๆมือของเขา เขาได้รับพลังเวทย์มนตร์สีม่วงนี้โดยการกินหัวใจของบิฮีมอท เขาเชื่อว่าความแข็งแกร่งของเขามาถึงขอบเขตเหนือธรรมชาติแล้ว
“….”
จินโยฮานมองเขาอย่างเงียบๆ
“ดี…”
ในฐานะที่เป็นคนที่เคยเห็นทั้งเฮย์เนคและแชจูชึล จินโยฮานก็อดไม่ได้ที่จะเห็นด้วย ชอคจุนกยองในปัจจุบันไม่ได้ดูอ่อนแอไปกว่าแชจูชึล อันที่จริงจินโยฮานนึกไม่ออกว่าชอคจุนกยองจะแพ้ยังไง
“ดูเหมือนนายจะกลายเป็นสัตว์ประหลาดไปด้วยเหมือนกันนะ”
จินโยฮานพูดพึมพำการสรรเสริญอย่างซื่อสัตย์
ชอคจุนกยองยิ้มเบาๆ พลังเวทย์มนตร์สีม่วงของเขาประทุที่มือและแขน ยิ่งเขาเห็นมันมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น
– ช่างทุกอย่างไป แล้วมุ่งความสนใจไปที่ชั้น 9
สิ่งที่คิมฮาจินบอกนั้นถูกต้องเหมือนทุกครั้ง
ในขณะที่ ชอคจุนกยองรู้สึกมึนเมาจากความแข็งแกร่งของเขา…
Beeeeep-! Beeeeeep-!
เสียงไซเรนดังก้องในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เสียงที่มานั้นมาจาก smartwatches ของสมาชิก
“โว้ว!”
“อ้าา จิ๊ ทำให้ฉันประหลาดใจจริงเชียว”
เกอิต้าและเซนต์​รินตื่นขึ้นจากการนอนหลับ และดรูนก็ออกมาจากห้องของเขากับอียูริ
“เกิดอะไรขึ้น จินโยฮาน ชอคจุนกยอง?”
“…”
จินโยฮานดูสงบลงเมื่อมองนาฬิกาสมาร์ทนี้อย่างใจเย็น หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาทีเขาก็เงยหน้าขึ้นและเผชิญหน้ากับชอคจุนกยอง ชอคจุนกยองก็หันกลับมามองเขาเช่นกัน
ในไม่ช้ารอยยิ้มขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“เกิดอะไรขึ้น?”
เขาถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง จินโยฮานจึงฉายการแจ้งเตือนฉุกเฉินให้ทุกคนดู
[รายงานฉุกเฉิน! ปีศาจอันดับที่ 62 วาเลค กำลังเดินทัพไปทางทิศเหนือพร้อมกับกองทัพของเขา!]
[รายงานฉุกเฉิน! ปีศาจอันดับที่ 29 แอสทารอท ปรากฏในสเปน!]
[รายงานฉุกเฉิน! ปีศาจอันดับที่ 14 เลราจ ประกาศการสร้างปราสาทปีศาจ ที่ตั้งของมันคืออดีตสำนักงานใหญ่ของบริษัทเกม Leol!]
[รายงานฉุกเฉิน! ปีศาจอันดับที่ 3 วาสโก้….]