บทที่ 574 การประชุมสงบศึกข้ามชาติ (1)
 
[สถาบันดาบลีโอเรส – สำนักงานของผู้บัญชาการ]
 
คิมซูโฮ เดินไปเดินมาในห้องทำงานของเขา เขาแจ้ง เซเรเน่ ถึงการมาถึงของ คิมฮาจิน ทันทีที่ได้ยินข่าวจาก แชนายอน อย่างไรก็ตามเขายังกังวลเกี่ยวกับการประกาศของ เซเรเน่ ว่าเธอจะทดสอบทักษะของ 
คิมฮาจิน
 
“…ทำไมนายถึงเป็นห่วงเขาละ คิมฮาจินรู้วิธีดูแลตัวเอง” ไอลีนกล่าว เธอกำลังพิงเก้าอี้ในมุมของสำนักงานและหาวเบาๆ
 
คิมซูโฮได้แต่เกาหลังคอและนั่งลงบนเก้าอี้
 
“เขาจะโอเคไหม”
 
“ฉันจะรู้ได้ยังไง? แต่อย่างที่พวกเราทุกคนรู้เขาไม่ใช่เด็ก”
 
อืมมมมมม~คราวนี้, ไอลีนยืดตัว
 
“ว่าแต่ ฉันเจออีกหลายคนเลยนะ”
 
“อะไรนะ? จริงๆเหรอ?”
 
คิมซูโฮเบิกตาของเขา
 
ไอลีนตอบ “ใช่อีก 3 คน เรเชล, ยูยอนฮา, ยีจินยูน”
 
“ว้าว!” คิมซูโฮอุทานด้วยความประหลาดใจ
 
แต่แล้วเขาก็นึกถึง ‘เธอ’ คนนั้นขึ้นมาได้และหัวใจของเขาก็ดิ่งลงเหว
ยุนซึงอา เขารู้ว่าเธอถูกลากเข้ามาในโลกใบนี้แต่ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน
 
“ทั้ง 3 คนทำธุรกิจร่วมกันในเมืองท้องถิ่น”
 
“…ธุรกิจ?”
 
“ใช่.”
 
คิมซูโฮเงยหัวของเขาด้วยความสับสนและไอลีนยื่นกระดาษที่ยับยู่ยี่ให้เขา มันเป็นเอกสารที่สรุปสถานะปัจจุบันของ ยูยอนฮา, เรเชลและ 
ยีจินยูน
คิมซูโฮเริ่มอ่านเอกสารอย่างเงียบๆ
 
…ตามที่ไอลีนกล่าวไว้ยูยอนฮาดำเนินธุรกิจในโลกนี้อย่างจริงจัง
 
เธอเป็นลูกสาวของพ่อค้า ครอบครัวของเธอทำธุรกิจในท้องถิ่นมาหลายชั่วอายุคน เรเชลเป็นสาวใช้ของ ยูยอนฮา และ ยีจินยูน เป็นขุนนางท้องถิ่น
 
“ดูเหมือนว่าพวกเขาได้ร่วมมือกันแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังทำเงินได้มากมาย”
 
“…ไม่น่าแปลกใจเลยสำหรับ ยูยอนฮา เธอเป็นคนที่จะประสบความสำเร็จได้ในทุกๆที่”
 
เธอเคยรอดชีวิตจากการถูกทิ้งอยู่บนเกาะที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ได้เพราะงั้นไม่ยากอะไร คิมซูโฮวางเอกสารพร้อมรอยยิ้ม
 
ยูยอนฮา ตั้งรกรากใน ‘ลีคอร์’ ซึ่งเป็นเมืองหลวงของลีโอเรส
 
‘เราควรจะไปหาเธอทันทีที่เราจัดการเรื่องปัจจุบันเกี่ยวกับคิมฮาจินเสร็จ…’ คิมซูโฮคิด
 
และแล้ว……
 
ฉุกเฉิน! ฉุกเฉิน! เกิดเส้นทางของมอนสเตอร์!
 
เสียงไซเรนดัวผ่านลำโพงในสำนักงาน
 
ปัง!
 
คิมซูโฮลุกขึ้นนั่งและวิ่งออกจากออฟฟิศทันที
 
“เฮ้ออออ… .”
 
ไอลีนถอนหายใจจากนั้นก็ยืดตัวและหาวอีกครั้งก่อนไล่ตามคิมซูโฮไป
 
*************************************************************************
 
[ห้องใต้ดินของคฤหาสน์ของ เซเรเน่]
 
“…”
 
เซเรเน่ไม่เชื่อสายตาของเธอแม้ว่าเธอจะยืนอยู่ตรงกลางของทุกสิ่ง
 
ตู้มมมมมมมมม!
 
หลุมมหึมาบนพื้นผิวดิน มอนสเตอร์เดินทางผ่านรูเต็มจนมองไม่เห็นพื้น แต่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้มากกว่านั้นคือคนที่ฆ่ามอนสเตอร์พวกนี้
 
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ… .
 
ชายคนนั้นเล็งเครื่องจักรที่ดูประหลาดๆไปที่พวกมอนสเตอร์ การยิงของเขาดูไม่รุนแรง แต่การโจมตีของเขาทำให้มอนสเตอร์ตายไปทีละตัวอย่างแม่นยำและไม่มีข้อยกเว้นมอนสเตอร์ที่ถูกกระสุนปืนยิงตายทันทีเมื่อหัวและหัวใจของพวกมันระเบิด กระสุนทุกนัดมีพลังสูงมากจนเซเรเน่ ไม่เชื่อสายตาตนเอง
 
“ว้าวนี่มันเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดเลย” คิมฮาจินพูดพึมพำพร้อมกับหัวเราะ
 
เป็นเพราะเขาไม่ได้ยิงแบบนี้มานานแล้ว ความตื่นเต้นทำให้หัวใจของเขาเร่าร้อน
 
แต่เขารู้ว่าเขาไม่ควรเสียกระสุนจากความตื่นเต้น เพราะนี่ไม่ใช่โลกและกระสุนมีจำนวนจำกัดเมื่ออยู่ที่นี่
 
คิมฮาจินจึงหยิบระเบิดมือที่เขาได้รับมาจาก Essence of the Strait มันสร้างขึ้นมาโดยใช้ ‘เอนโทรเปีย’
 
คิมฮาจิน อัพเกรดระเบิดนี้ด้วย  [บอมเบอร์] – ตั่วที่เขาได้รับจาก 
Tower of Wish รวมถึงพรสวรรค์ [ระบบเสริมความแข็งแกร่งแบบสุ่ม] และเวทมนต์จาก [รอยสัก] ระเบิดมือนั้นใหญ่พอๆกับลูกเบสบอล
อย่างไรก็ตามผลกระทบของมันจะมากกว่าระเบิดส่วนใหญ่ใบโลก
 
เฟี้ยว
 
คิมฮาจินโยนระเบิดมือเข้าไปในรูที่มอนสเตอร์เดินทาง
 
จากนั้นเขาก็หันไปหาเซเรเน่แล้วพูดว่า “ปิดหูของเธอซะ”
 
เซเรเน่ สะดุ้งและปิดหูของเธอตามคำแนะนำ
 
ตู้มมมมมมมมมมมมมม-!
 
ระเบิดมือระเบิดทันที
 
ก๊ากกกกกกกกกกก!
 
การระเบิดครั้งใหญ่ทำลายพื้นและเสาแสงสีขาวพุ่งออกมาจากรู
พวกมันเกิดจากแสงที่ติดกับลูกระเบิด
 
“…”
 
ทุกอย่างเงียบลงหลังจากการระเบิดครั้งใหญ่ในความสงบนิ่ง เซเรเน่ 
ปัดเส้นผมของเธอ
 
“โอ้ย-”
 
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง ‘นี่มันอะไร? มองไม่เห็น’
 
หัวของเธอกำลังจะระเบิดด้วยความสับสน
 
“…อืม.”
 
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วคิมฮาจินเคลื่อนไหวอย่างใจเย็นและมองเข้าไปในรู ทุกอย่างถูกทำลายล้างอย่างสมบูรณ์ตามที่เขาคาดไว้ มอนสเตอร์ทั้งหมดได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่ออยู่ภายในแสง
 
“ที่นี่ปลอดภัยแล้ว” เขาพูดอย่างภาคภูมิใจและหยิบ Desert Eagle ขึ้นมาซึ่งอยู่ในรูปแบบของปืนกล จากนั้นเขาก็ถามว่า “ขอโทษ เซเรเน่ สินะ สถานที่นี้มีหลังคาไหม”
 
“…บนดาดฟ้าเหรอ?” เซเรเน่ กลืนน้ำลายของเธอแล้วถามกลับ
 
คิมฮาจินตอบว่า “ใช่ นอกนั้นมีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม ฉันต้องการไปที่ดาดฟ้าและยิงพวกมันทั้งหมด”
 
“นั่น…มัน”
 
นั่นเป็นการยืนยันที่ดีสำหรับคิมฮาจิน เขาล้อมรอบตัวเองใน เอเธอร์ และใช่ ปาร์กัวร์ เพิ่มความสามารถทางกายภาพของเขา
 
“ฉันจะลุยไปข้างหน้าต่อเอง”
 
เขาเหยียบบนผนังและปีนขึ้นไปบนหลังคาอย่างรวดเร็วเหมือนแมงมุม
 
“เยอะมากเลยแฮะ”
 
เขามองลงไปที่พื้นด้านล่างจากดาดฟ้าที่มีลมแรง มอนสเตอร์ที่หนีออกมาสู่โลกได้ก่อให้เกิดเสียงอึกทึกบนถนนในเมือง
 
“อืม.”
 
เขาถอนหายใจเล็กน้อยและคว้าปืนกล ด้วยดวงตาพันไมล์ เขาประมาณจำนวนของมอนสเตอร์ที่มีประมาณ 20,000 ตัวนี่หมายความว่าเขาจะต้องฆ่ามอนสเตอร์อย่างน้อย 30 ตัวด้วยกระสุนนัดเดียว
 
“…จะใช้งานได้ไหมนะ”
 
เนื่องจากพลังจากพรสวรรค์ของเขาลดลงเขาไม่คิดว่าความเร็วและ
การเคลื่อนไหวของกระสุนของเขาจะแม่นยำเหมือนเมื่อก่อน แต่พวกมันก็เป็นเพียงแค่มอนสเตอร์ เขาถือ Desert Eagle ที่ตอนนี้อยู่ในรูปของปืนกลบนไหล่ของเขา
 
จากนั้นเขาเล้งเป้าหมายหลายๆตัวพร้อมกันและคำนวณวิถีของกระสุนและเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเล
 
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…
 
จากหลังคาของคฤหาสน์ – กระสุนเริ่มตกลงมา
************************************2************************************