บทที่ 544 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (6)
ในทางกลับกันภายในอาคาร Essence of the Strait ตอนนี้เต็มไปด้วยสายโทรศัพท์ ยูยอนฮา เรียก แชนายอน ซึ่งเป็นหนึ่งในฮีโร่ที่มีชื่อเสียงที่สุดของกิลด์มาหา
 
แชนายอน ตะโกนออกมาทันทีที่เธอเข้ามาในสำนักงานของ ยูยอนฮา
“จริงเหรอ! คุณ จินเซยอน เข้าร่วมกิลด์ของเราจริงเหรอ!”
 
เสียงของเธอดังก้อง ยูยอนฮายิ้มกว้างและพยักหน้า
 
“ว้าว….”
 
ขากรรไกรของ แชนายอน อ้าอยู่นาน มันเป็นปฏิกิริยาที่เข้าใจได้เพราะวีรบุรุษระดับปรมจารย์ส่วนใหญ่ไม่ไอ้เป็นผู้นำกิลด์ก็มักไม่อยู่ในกิลด์
จินเซยอน เข้าร่วม Essence of the Strait เป็นข่าวใหญ่ที่กลบข่าวลือทั้งหมด แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่น่าแปลกใจ
 
“ว่าแต่ แชนายอน”
 
“หืม?”
 
ยูยอนฮา ยิ้มเบาๆและนำ บัลมุงก์ ของ คิมฮาจิน ออกมาให้เธอ
แชนายอน เงยหัวเธอ
 
“เอาไป.”
 
“นี่มันอะไร ไม้เบสบอล?”
 
ปฏิกิริยาของเธอเป็นไปตามคาด ปัจจุบันบัลมุงก์ดูเหมือนไม้ยาวๆมากกว่าอย่างอื่น
 
“ไอเท็มนี้เหมาะสำหรับเธอ”
 
“นี้มัน? อะไรเอาไว้เกาหลังเหรอ?”
 
“ลองถือมันไว้ก่อน”
 
ยูยอนฮา ต้องการเซอร์ไพรส์ แชนายอน ดังนั้นเธอจึงมอบบัลมุงก์ให้กับเธอโดยไม่ได้อธิบายอะไรและแชนนายูนก็ถือมันด้วยความสนใจและ
ในขณะนั้นเอง เฟี้ยว! ยูยอนฮา ฟาดแส้ด้วยพลังเวทมนต์ของเธอและเฉี่ยวแขนเล็กๆ ของ แชนายอน
 
“โอ๊ย!”
 
เลือดไหลออกมาจากบาดแผลและ แชนายอน หันไปหา ยูยอนฮา
 
ติ้ง,ติ้ง เลือดซึมเข้าไปในดาบศิลา
 
“เพื่ออะไรเนี้ย?”
 
แชนายอน มอง ยูยอนฮา ด้วยความโกรธ
 
“ลองดูก่อน.”
 
“ฉันเลือดไหลออกมาแล้วนะเห็นไหม ชิ”
 
“ก็แน่สิ.”
 
ยูยอนฮา ยักไหล่ เลือด 500 มล. จำเป็นต้องใช้ในการปลุก บัลมุงก์
ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำให้บาดแผลลึกลงเล็กน้อย
 
“แน่สิบ้าอะไร? มองดูแขนของฉันนี้! เลือดออกเยอะมากเลยนะ!”
 
“ดูสิ่งที่อยู่ในมือของเธอก่อน”
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้แชนายอนก็มองลงไปที่มืออย่างดูถูกดูแคลน
 
“…!”
 
ร่างกายของ แชนายอน สั่นก้อนหินในมือของเธอดูดเลือดของเธอเข้าไป
 
“เฮ้ เฮ้ นี้มันอะไรน่ะ…”
 
เธอไม่มีเวลาถาม เมื่อบัลมุงก์ดูดซับเลือดได้มากพอมันก็จะปล่อยแสงออกมา ยูยอนฮา และ แชนายอน สร้างบาเรียโดยสัญชาตญาณ
 
วิ้งงงงง แสงไหลซึมกลับเข้าไปในหินอย่างช้าๆ
 
“… เอ่อ.”
 
อย่างอย่างเงียบลงแชนายอน ส่งเสียงสั้นๆ ก้อนหินในมือของเธอเปลี่ยนเป็นดาบ ใบมีดสีน้ำเงินและด้ามสีทอง เช่นเดียวกับในตำนานของ ซิเกิร์ด ทั้งความสว่างและความมืดอยู่ร่วมกันในดาบเดียวดาบเล่มนี้ยาว 1.8 เมตร
 
ยูยอนฮา มองดูแล้วพูดว่า “นั่นคือ บัลมุงก์”
 
“บัลมุงก์…นี่…มันดาบศักดิ์สิทธิ์…”
 
ในขณะที่ แชนายอน ตกตะลึง ยูยอนฮา ก็หยิบเอกสารออกมาจากลิ้นชักของเธอ มันเป็นสัญญาเช่าอาวุธ
 
“เธอต้องการมันใช่ไหม? ถ้าเธอจะเอามันเธอก็เซ็นลงชื่อที่นี่”
 
“…ฮะ? แน่นอน เอาสิ”
 
เมื่อ ยูยอนฮา ส่งสัญญาให้กับเธอ แชนายอน ก็เซ็นสัญญาโดยไม่ได้มองอะไร
 
“เกิดอะไรขึ้น!?”
 
จากนั้นประตูสำนักงานของ ยูยอนฮา ก็เปิดออก ฮีโร่ที่ตรวจจับพลังเวทมนต์ของ บัลมุงก์ รีบเข้าไปข้างในแต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าทั้ง
ยูยอนฮา และ แชนายอน นั้นปลอดภัยสายตาของพวกเขาก็หันไปหาสิ่งของแปลก ๆ ในห้อง
 
“ …ว้าว”
 
“ ห่า….”
 
บัลมุงก์ อาวุธในตำนาน ไม่มีใครที่ไม่ตกใจร่างที่แท้จริงของมันยูยอนฮา ยิ้มให้กับเหล่าฮีโร่ที่งงงวยและให้คำอธิบายแก่พวกเขาว่า
 
“นี่คือ บัลมุงก์ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของเราคุณ คุณ XJ ให้พวกเรายืม”
 
XJ ย่อมาจาก EXTRA HAJIN ชื่อของเขาเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของ Essence of the Strait แม้ว่าจะไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาก็ตาม
 
“เจ๋งใช่มั้ยละ อย่าลังเลที่จะถ่ายภาพและคุยโม้เรื่องนี้กับเพื่อนของพวกคุณ”
 
กิลด์ที่มีอาวุธอันมีค่าดังจะช่วยเสริมภาพลักษณ์ แม้หลังจากได้ยินคำอธิบายของ ยูยอนฮา แล้วฮีโร่ก็ยังคงจ้องมองบัลมุงค์อย่างไม่สนใจอย่างอื่น
*************************************************************************
 
[Tower of Wish – ชั้น 8 Crevon]
 
ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองของพระราชวัง อราฮา  บอกว่าทางเดินนั้นอยู่บนชั้น 9 ผมไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดความจริงหรือไม่ แต่ผมให้พวก Chameleon Troupe จัดการมันได้ เพราะยังไง ชอคจุนกยอง มักจะอยากต่อสู้อยูาเสมอ
 
“ทำไมคุณไม่ตอบกลับข้อความของฉัน”
 
จากนั้นผมได้ยินเสียงของเรเชลจากบริเวณใกล้เคียง เธอกำลังพูดคุยกับจินซาฮยอค
 
“ฉันต้องเหตุผลเหรอ?” จินซาฮยอค ตอบ
 
“…เข้าใจแล้ว” เรเชลพยักหน้าโดยไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิดเดียวในสีหน้าของเธอ แต่ทุกคนสามารถบอกได้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บทางจิตใจไม่น้อย
 
“ฮาจิน?”
 
“ว่าไง?”
 
ผมหันไปหาเรเชลด้วยรอยยิ้ม เรเชลยิ้มแล้วก็พยักหน้า
 
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ.”
 
“อ๊ะ ใช่แล้ว”
 
“….”
 
ในขณะเดียวกันจินซาฮยอค มองย้อนกลับไปมาระหว่างผมกับเรเชล เรเชลหันมาหาจินซาฮยอคเช่นกันจากนั้นการต่อสู้อย่างเงียบๆก็เริ่มต้นขึ้นระหว่างทั้ง 2 คน
 
“อ้าวๆ…? นั่นอะไรน่ะ?”
 
เมื่อมองไปรอบๆ ห้องผมพบโต๊ะสนุกที่มุมห้อง จากสิ่งที่ผมได้ยินมามันเป็นกีฬาที่ผู้เล่นกำลังนิยมใน Crevon
 
“อืมมมม พวกเธออยากเล่นสนุกดูบ้างไหม?”
 
“อะ? สนุก?”
 
ทันใดนั้นตาของเรเชลก็สดใสขึ้น
 
“ก็ดีนะ…ฉันชอบ คุณละชอบหรือเปล่า ฮาจิน?”
 
“เอ่อ…ถ้ามันไม่ยากมากฉันก็ว่าเล่นไหวอยู่นะ?”
 
ผมมีความคล่องแคล่วของคนแคระหนุ่มไม่มีทางอ่อนอย่างแน่นอน
 
“หึ.” แต่เรเชลยิ้มเยาะเบาๆมันเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอเยาะเย้ยคนอื่น มันจะต้องออกมาจากจิตใต้สำนึกเมื่อเธออยากรักษาหน้าของเธอเอาไว้อย่างแน่นอนแต่มันทำให้ผมผงะไปในทันที
 
“อืม ขอโทษนะ ฉันว่าฉัน…ค่อนข้างเก่งสนุก ฉันชนะการแข่งขันด้วยนะ”
 
“อ้า…ฉันเข้าใจแล้ว”
 
ผมพยักหน้าในความไร้ปราณีอันน่าภาคภูมิใจของเรเชล แต่นั่นก็ทำให้เกิดจิตวิญญาณในการแข่งขันของจินซาฮยอค
 
“เธอกำลังพูดถึง สนุก อะไรนะ? ก็แค่ กีฬาที่แทงลูกบอล 8 ลูกมันไม่ยากอะไรสำหรับฉัน”
 
“จริงเหรอ? ถ้างั้นพวกเราก็มาแข่งกันไหมละ”
 
“แน่นอน.”
 
เรเชลเต็มไปด้วยความมั่นใจซึ่งจินซาฮยอค ดูเหมือนจะเกลียดมัน
จินซาฮยอค ไปที่โต๊ะสนุกและหยิบไม้คิวขึ้นมา เรเชลก็คว้ามา 1 ไม้พร้อมรอยยิ้ม
 
“พวกเราจะเริ่มเลยไหม?”
 
“อ๊ะ มันจะน่าเบื่อถ้าพวกเราไม่ได้เดิมพันอะไร พวกเราควรเดิมพันอะไรสักอย่าง”
 
“เดิมพัน…ก็ได้แล้วต้องการอะไรล่ะ”
 
“ดี.”
 
ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา แต่เมื่อการแข่งขันกำลังจะเริ่มต้นขึ้น …
 
“…?”
 
ผมก็ได้รับการติดต่อจาก สปาตัน ผู้ซึ่งอยู่นอก Tower of Wish
 
– ยูจินฮยอกส่งข้อความว่าการสืบสวนของยียองจุนนั้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว
– ยียอนจุน ดูเหมือนจะกำลังหาอะไรสักอย่างอยู่
 
ผมลุกขึ้นเพื่อกลับสู่โลกทันทีที่ผมได้รับความคิดของสปาร์ตัน
 
“ฉันจะไปแล้ว พวกเธอเล่นกันไปนะ”
 
“อะ? นายกำลังจะไปไหน?”
 
“เธอพูดถูก คิมฮาจิน คุณก็ควรเล่นเหมือนกันนะ”
 
แต่เรเชลและจินซาฮยอค จับมือผมพร้อมกัน เรเชลยังยัดไม้คิวให้ผมอีกด้วย
 
“อย่าวิ่งหนี คุณต้องเล่นเป็นเพื่อนพวกเรา”
 
“…ฉันด้วยเหรอ?”
 
“แน่นอน!!.”
 
เรเชลและจินซาฮยอค พร้อมพูดออกมาพร้อมกัน
 
“เอ่อ…โอเค”
 
เนื่องจากสปาร์ตันไม่รีบร้อนผมจึงตกลงและก็ตัดสินใจที่จะจัดการกับพวกเธออย่างรวดเร็วและออกไปจากที่นี่
 
“ถ้างั้นฉันจะเริ่มก่อนนะ”
 
ผมวางชอล์กบนปลายคิว (ไม้สนุก) และเตรียมพร้อม แต่จินซาฮยอค และ เรเชล ไม่ได้มองผมอยู่ในสายตาของพวกเธอเลย
 
“ฉันอยากรู้จังว่าเธอจะเก่งแค่ไหนกันเชียว อดีตผู้บัญชาการอัศวิน”
 
“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”
 
“ก่อนอื่นสอนฉันด้วยละ”
 
“ฉันไม่รู้ว่าคุณมีดีพอที่จะเป็นศิษย์ฉันหรือเปล่า”
 
“…ทำให้ฉันรำคาญแล้วนะ. นั่นเป็นกลยุทธ์หรือเปล่า”
 
“เอาละ จะให้คนอื่นสอนก็ต้องทำตัวดีๆเข้าใจไหมคะ หึหึ?”
 
“….”
 
พวกเธอคุยอะไรกัรไม่รู้แค่ผมคิดว่าพวกเธอไม่มีโอกาสที่จะแสดงทักษะของพวกเธอออกมาหรอก
 
“ฉันเริ่มละนะ”
 
ผมวางแผนที่จะจบมันใน 1 เทิร์น โดยการทำ เซนจูรีเบรก!!
(ครั้งเดียวหมดโต๊ะ!!!) ถ้าข้อมูลผิดพลาดผู้แปลต้องขออภัยด้วยนะครับ