บทที่ 540 เรื่องราวที่เชื่อมโยงกัน (2)
 
[ต่อไป ดาวรุ่งที่น่าจับตามองของกิลด์อันดับ 1 คุณ แชนายอนและ
ม้ามืดของการแข่งขันจินซาฮยอค!]
 
ลานกว้างฮีโร่ของกรุงโซล แชนายอน และ จินซาฮยอค อยู่ในทีมเดียวกันและทั้งสองเข้าไปในดันเจี้ยนเดียวกัน
 
“เฮ้อออ.”
 
แน่นอนว่า แชนายอน ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำงานร่วมกับเธอ เธอพุ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามเมื่อเข้าไปในดันเจี้ยน แม้ว่าจะไม่แนะนำให้วิ่งในทิศทางสุ่มแบบนี้ในดันเจี้ยนแต่สัญชาตญาณของ แชนายอน ก็ทำให้เธอไม่กลัวอะไร แชนายอน รู้เกี่ยวว่าตัวเองมีสัญชาตญาณเหนือธรรมชาติดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเธอจะหาทางออกได้ในไม่นาน
 
“….”
 
แต่ จินซาฮยอค ไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้น เธอเปิดใช้การจัดการความเป็นจริง พลังเวทมนต์ของเธอซึมเข้าไปในดันเจี้ยนและเปลี่ยนโครงสร้างของมัน
 
วิ้งงงงงงงงงงงง
 
เธอเปลี่ยนแปลงดันเจี้ยนและกำจัดทางออกทิ้งไป แชนายอน ผู้ไม่ทราบถึงเรื่องนี้ได้แต่วิ่งวน
 
“…เธอมันโง่จริงๆ” จินซาฮยอคหัวเราะเยาะ ตอนนี้ แชนายอน ไม่สามารถหาทางออกได้ไม่ว่าเธอจะทำอะไร สิ่งที่จินซาฮยอค ต้องทำก็คือรอจนกระทั่งเธอเริ่มเหนื่อยและกลับมาเอง
 
ปิ๊ดดๆๆๆ
 
จินซาฮยอค นั่งลงบนพื้นและส่งโทรจิตไปหา เบลล์ เพื่อฆ่าเวลา
 
*************************************************************************
 
[เอเชียกลาง]
 
รถม้าวิ่งผ่านเอเชียกลางอย่างต่อเนื่องเช่น จินเซยอน, ยูยอนฮา และ
จินเซชาน คอยจับจ้องที่ ลิเทรน พวกเขาเฝ้าดูเธอทุกการเคลื่อนไหวพร้อมร้องอุทานทุกครั้งเพราะ ความงาม ความแข็งแกร่งและความใจดีของเธอ พวกเธอดูจนพวกเธอกลายเป็นแฟนตัวยงของ ลิเทรน และหลับไปในที่สุด
 
หลังจากนอนหลับเป็นเวลา 3~4 ชั่วโมงพวกเราก็มาถึงจีน โซนปลอดภัยอยู่ไม่ไกล แต่พวกเราต้องคอยเฝ้าระวัง
 
“…เป็นไงบ้าง” จินเซยอนถาม
 
“ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ผมพยักหน้า
 
ส่งเสียงดัง รถม้าเคลื่อนย้ายอย่างสงบสุข จากนั้นผมหันไปหาจินเซยอน เธอมองมาที่ผมจากท่าทางเธอจะต้องรู้สึกถึงการปรากฏตัวที่ผิดปกติใกล้ๆพวกเรา
 
“คุณ ยอนฮา พวกเราควรเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้”
 
ยูยอนฮา ตกใจกับคำพูดของ จินเซยอน แต่ในไม่ช้าเธอก็แสร้งทำเป็น
กล้าหาญ
 
จินเซยอน กล่าวว่า “พวกเราถูกล้อมเอาไว้ ไม่มีทางรอดแทนที่จะถูกซุ่มโจมตีพวกเราควรออกไปเผชิญหน้ากับพวกเขา”
 
“…ฉันเห็นด้วย.”
 
มันจะน่ารำคาญถ้ารถถูกทำลายจากการซุ่มโจมตี ผมเปิดประตูรถและเดินออกไปข้างนอก จินเซยอน, ยูยอนฮา และ จินเซชาน ตามหลังผมมา
ในช่วงเวลานั้นความเป็นปรปักษ์และจิตสังหารก็ปรากฏลมพัดพาพลังปีศาจมาแสดงว่าพวกศัตรูใกล้เข้ามาแล้ว
 
“ไม่ต้องกังวลพวกเราจะชนะแน่นอน ฉันแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์”
 
จินเซยอนหยิบคันธนูออกมาอย่างใจเย็น ผมเองก็เอา Desert Eagle ออกมา
 
ทันใดนั้นพลังปีศาจปรากฏเต็มอากาศรอบๆ พายุยักษ์ดูเหมือนจะก่อตัวเป็นดาวตกที่ตกลงมาจากท้องฟ้า
 
วิ้งงงง!
 
ดาวตกตกลงมาด้านหน้าพวกเรา น่าประหลาดใจที่ดาวตกนั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิต
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้พวกเจ้าสบายดีไหม?”
 
“….”
 
ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร หน้ากากปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาทำให้เห็นได้ชัด มันคือ เดสทรอย
 
แต่เดสทรอยไม่ได้มาเพียงคนเดียว ปีศาจหลายสิบคนปรากฏตัวขึ้นจากพื้นดิน ท้องฟ้าและใต้ดินมาล้อมรอบพวกเราเอาไว้
 
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เดสทอยส่งเสียงหัวเราะ ยูยอนฮา มองไปที่แร่ในมือของเธอและกัดฟันแน่น
 
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ลูกสาวของยูจินยอง”
 
“ …คุณรู้จักเขาเหรอ” จินเซยอนถาม
 
“นิดหน่อย. เขาเคยแพ้พ่อของฉัน”
 
“…อะไรนะ?”
 
“เขาบ้าคลั่งไคล้จากปมด้อยของเขาที่ไปพ่ายแพ้พ่อของฉัน”
 
เมื่อได้ยินแบบนี้ใบหน้าของเดสทรอยก็บิดเบี้ยวอย่างหนักเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและจ้องมองที่ ยูยอนฮา
 
“ดูเหมือนว่าลูกสาวจะไร้ค่าเหมือนพ่อเลยสินะ… ”
 
จากนั้นเขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับยิ้ม ปีศาจรอบๆพื้นที่ต่างปล่อยพลังงานปีศาจและเปลี่ยนร่างเป็นร่างปีศาจ ไม่น่าแปลกใจที่ลูกน้องของเดสทรอยทุกคนมีความสามารถในการแปลงร่างปีศาจ
 
เดสทรอย ถาม “แร่อยู่ที่ไหน? ข้างในรถม้า? ฉันจะให้พวกแกตายอย่างสงบถ้าพวกแกมอบมันมา”
 
อย่างไรก็ตาม ยูยอนฮา ส่ายหัวของเธอ
 
เดสทรอยขมวดคิ้วของเขา “เชื่อฉันเถอะ หากเธอมอบแร่ออกมาฉันจะตัดหัวของเธออย่างหมดจดและส่งส่วนที่ไม่บุบสลายให้พ่อและคนที่เธอรัก ไม่อย่างงั้น”
 
“หุบปาก. ลมหายใจของแกมันส่งกลิ่นเหม็นออกมา เข้าใจไหม”
 
“….”
 
ใบหน้าของ เดสทรอยดูน่าเกลียด ผมเปลี่ยนร่าง Desert Eagle เป็นรูปแบบปืนกลทันที
 
“เฮ้ออออ….”
 
เดสทรอยถอนหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็เกาหัวและร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี้คือการแปลงร่างเฉพราะส่วน
 
“…ดูเหมือนว่าฉันจะต้องกลับไปที่คำพูดของฉัน”
 
เขายักษ์ยื่นออกมาจากหัวของเขาและร่างของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำด้วยพลังงานปีศาจ เดสทรอยงอร่างกายเหมือนนักวิ่งที่จุดเริ่มต้นจากนั้นพุ่งไปข้างหน้าเหมือนกระสุน ไม่นั่นคือสิ่งที่เขาพยายามจะทำ
 
“จงหยุด.”
 
เสียงเหมือนเด็กสาวดังขึ้นจากท้องฟ้า กุญแจมือแห่งพลังเวทมนต์ผูกมัดร่างกายของเดสทรอยเอาไว้ มันไม่ใช่แค่เดสทรอย โลกทั้งโลกดูเหมือนจะตอบสนองต่อเสียงในและแม้แต่ลมก็หยุดพัด
 
“ฉัน… .อัก.”
 
เดสทรอยหันศีรษะของเขาอย่างสิ้นหวังไปในทิศทางของเสียงที่นั้นมี
‘คนตัวเล็ก’ ลอยอยู่เหนือพื้นดิน 10 เมตร ผมสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของเธอส่องประกายอย่างสวยงามและดวงตาใสๆของเธอก็จ้องมองไปที่เดสทรอยอย่างรุนแรง ฮีโร่ระดับชั้นนำของโลกมาถึงแล้ว
 
“…ทำไมเธอมาช้าจัง”
 
จินเซยอน เงยหน้าขึ้นและมองเธอพร้อมรอบยิ้ม
 
“ฉันมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว เธอบอกให้ฉันแอบมา ฉันเป็นประธานของวิหารแห่งความยุติธรรมแล้วนะ เธอคิดว่ามันง่ายที่ฉันที่จะออกมาโดยไม่มีใครรู้งั้นเหรอ?”
 
ไอลีน บ่นและกระโดดลงมาจากก้อนเมฆที่เธอยืนอยู่
 
ตุบ
 
เธอร่อนลงเบาๆภายใต้พื้นที่ถูกแช่แข็งด้วยคำพูดเดียวของเธอ
 
“ดูขยะพวกนี้สิ” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะเยาะ
 
“….”
 
ในที่สุด ยูยอนฮา ก็เลิกตะลึงและจ้องมองที่ จินเซยอน เพื่อขอคำอธิบาย
 
จินเซยอนยิ้มและกระซิบ
 
– ฉันบอกคุณแล้วว่าพวกเราจะชนะแน่นอน ฉันแอบขอกำลังเสริมไปแล้ว
 
“อะ…อะ….”
 
เดสทรอยพยายามต่อต้าน วาจาสิทธิ์ ของ ไอลีน เท่าที่จะทำได้ เขาบิดคอของเขาอย่างแรงและพึมพำด้วยความโกรธ
 
“แก … ไอ … “
 
“หุบปาก.”
 
คำพูดของไอลีนทำให้เสียงเดสทรอยหายไปแต่ดวงตาของเขายังจ้องมองเธอด้วยจิตสังหาร
 
ไอลีน ขมวดคิ้วของเธอ
 
“…ไอ้คนน่ารำคาญ โดนบี้ไปซะ!”
 
เสียงสั้นๆเบาๆของเธอ ดังขึ้นในทุ่งโล่งและนั่นก็เพียงพอแล้ว
 
“อักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก—!”
 
ร่างกายของเดสทรอย ถูกพับด้วยวิธีแปลกๆก่อนที่จะระเบิด…และนั่นคือจุดจบของเขา
 
“….”
 
“….”
 
พวกเราจ้องที่ภาพตรงหน้าด้วยความงุนงง ไอลีน มีพลังมากกว่าที่
พวกเราเห็นเธอใน Tower of Wish หรือแม้แต่ตอนที่พวกเราเห็นเธอในระหว่างการต่อสู้กับออร์เดน
 
เธอเกือบจะอยู่ในระดับ ‘ยอดเยี่ยม’ แล้ว
 
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
 
“หึๆ ประทับใจใช่ไหม ฉันมีทักษะพิเศษที่น่าทึ่งจาก Tower of Wish ตอนนี้ฉันทำอะไรก็ได้เลยละ”
 
ไอลีน ยืดอกเล็กๆของเธอและมองไปรอบๆผู้นำของปีศาจตายไปแล้ว แต่คนที่เหลือไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เพราะคำพูดของไอลีน ไอลีน ไม่สนใจพวกเขาและเข้าไปหา จินเซยอน
 
“ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่”
 
“หา? อ่า…เกี่ยวกับเรื่องนั้น”
 
จินเซยอน เกาหลังคอของเธอสักพักหนึ่งแล้ววางมือบนไหล่ของ
ยูยอนฮา
 
“ให้ฉันแนะนำเธอก่อนนี่คือ ยูยอนฮา หัวหน้าของกิลด์ฉัน”
 
“…หัวหน้ากิลด์? เธอหมายถึงอะไรเธอไม่ได้อยู่ใน … ”
 
ทันใดนั้นดวงตาของไอลีนก็เบิกกว้าง
 
“เดี๋ยวก่อนเธอหมายถึง…?”
 
ยูยอนฮา เป็นคนแรกที่รู้ว่า จินเซยอน หมายถึงอะไร
 
“…อ้า!”
 
นี่คือการตอบสนองของ จินเซยอน ต่อข้อเสนอที่เธอยืนไปเมื่อนานมาแล้ว ยูยอนฮา มองที่ จินเซยอน จากนั้นก็ ไอลีน จากนั้นก็มองมาที่ผม
 
“ชะ…ใช่แล้ว…ใช่แล้วละ!”
 
จากนั้นยูยอนฮาก็กระโดดอย่างตื่นเต้นในเรื่องนี้