The Novel’s Extra ตอนที่ 521
บทที่ 521 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (11) …ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อไหร่ แต่ฉันเริ่มเห็นความทรงจำในอดีตของฉันเมื่อฉันหลับตาลง แม่ของฉันยิ้มอย่างสดใสให้กับฉันที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอสวนที่พวกเราเคยเดินเล่น ฉันเห็นภาพเธอตัวเต็มไปด้วยเลือดที่ตายแล้วฝนที่ตกลงมาในระหว่างงานศพพี่ชายของฉันจับมือของฉันเอาไว้ขณะในที่เขาพยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองและสัญญาที่ให้ไว้กับหน้าหลุมศพของเธอ… นั่นคือตอนที่ฉันตัดสินใจเป็นฮีโร่ ฉันเข้าสู่ โรงเรียนเตรียมเพื่อทำตามคำสัญญาแต่วันหนึ่ง ฮีโร่ที่ฉันไม่รู้จักก็มาเยี่ยมฉัน ฉันยังจำชุดสีดำที่สวมใส่ได้อยู่เลยมันเป็นชุดที่สวมใส่เพื่อแสดงความโศกเศร้ากับการจากไปของสหาย พวกเขาบอกฉันว่า พี่ชาย ตอนนี้กลายเป็น ‘เจ้าชายนิทรา’ ความตกใจและความเศร้าโศกครอบงำฉัน แต่ฉันก็ยังไม่ยอมแพ้ศัตรูของฉันยังคงมีชีวิตอยู่ข้าง ฉันเชื่อว่าสักวันพี่ชายจะหายดีแล้วถ้าฉันฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นฮีโร่เขาจะตื่นขึ้นมาและกอดฉันเอาไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยความดีใจ ฉันที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวังจึงเข้าสู่ ‘Cube’ นั่นคือตอนที่ฉันเจอเขาเป็นครั้งแรก เขาค่อนข้างแปลกๆเขาพูดถึงพี่ชายทั้งๆที่เจอกับเป็นครั้งแรกและเลือกที่จะต่อสู้กับฉัน เขาเรียกฉันว่านักธนูที่สิ้นหวังและบอกให้ฉันเปลี่ยนไปใช้ดาบ ฉันเกลียดเขาแทบตาย ฉันอยากที่จะเอาชนะเขาให้ได้ แต่เวลาผ่านไปก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ฉันก็ชอบเขาเข้าซะแล้วจริงๆแล้วฉันพึ่งรู้ว่าตัวเองจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา ฉันอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉัน …ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม คิมฮาจินชายผู้ลึกลับ คนร้ายที่ฆ่าพี่ชายโดยไม่มีคำอธิบาย แม้ว่าตอนนี้ฉันจะรู้ว่าการกระทำของเขานั้นถูกต้อง แต่ฉันรู้ว่าเขาเลือกที่จะเงียบและทนรับความเจ็บปวดนี้เอาไว้เพื่อฉัน ถ้ามีคนถามฉันว่าฉันเกลียดเขาหรือเปล่า…ฉันจะตอบไปว่า ใช่.ฉันอาจจะเกลียดเขา แต่ในขณะเดียวกันฉันก็รักเขาจนหมดหัวใจ “….” ฉันมองย้อนกลับไปในขณะที่วิ่งไปเรื่อยๆ คิมฮาจินช้ากว่าฉันเล็กน้อย เขาไม่ได้วิ่งหนีจากท่าทางของเขา เขาไม่ได้วางแผนจะวิ่งหนีไปไหนดังนั้นฉันจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฉันมีคำถามมากมายที่จะถามเขา แต่อย่างที่เขาพูดสถานการณ์นี้มันไม่เหมาะสม พวกเรายังคงวิ่งต่อไป ในที่สุดพวกเราก็มาถึงห้องบัลลังก์ของ ออร์เดน การผสมผสานของพลังที่ไม่น่าเชื่อจาก ออร์เดน และ ฮีโร่ ข้างในทำให้ พวกเราต้องหยุดเดิน “…เธอไปต่อได้ไหม” คิมฮาจินถามฉัน เสียงของเขาเบากว่าปกติ ทันใดนั้นมีคำถามปรากฏขึ้นในจิตใจของฉัน คิมฮาจิน เสียงปกติเป็นแบบไหนกันนะ “แน่นอน ถ้านายไม่ได้ไหน” คิมฮาจินยิ้มจากคำตอบของฉัน รอยยิ้มที่เศร้าโศกของเขาทำให้หัวใจของฉันสั่นไหว “ฉันหนีไปไหนไม่ได้หรอก คุณใช้การ์ดกับฉันแล้วนี่น่า” “…อ้อ ใช่แล้ว.” บัตรระดับ 8 ดาว [การสื่อสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด] ฉันสงสัยว่า Extra7 มีความสัมพันธ์บางอย่างกับคิมฮาจิน แต่กลับกลายเป็นว่าพวกเขาเป็นคนเดียวกัน กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือคิมฮาจินช่วยชีวิตฉันเอาไว้ในหอคอยแห่งความปรารถนา…มันทำให้หัวใจของฉันสั่นไหวอีกครั้ง “เฮ้ นาย-” แต่ก่อนที่ฉันจะพูดอะไรบางอย่าง … อุว้ากกกกกกกกกกกก… ! ทันใดนั้นก้อนเนื้อขนาดใหญ่ก็ลอยออกมาจากประตูห้องบัลลังก์ก้อนเนื้อซึ่งน่าจะเป็นมนุษย์กลิ้งเหมือนลูกบอลโบว์ลิ่งและชนเข้ากับเสาขนาดใหญ่ “…นั่นใครน่ะ?” ขณะที่ฉันขมวดคิ้ว ฉันสังเกตเห็นว่าคิมฮาจินสะดุ้ง “นั้นไม่ใช่เขาเหรอ? ไอ้บ้าที่เรียกตัวเองว่า ชอคจุนกยอง?” “ …เอ่อ ใช่ เขาเองละ” “นายรู้จักเขาด้วยเหรอ?” “อืม ฉันเคยเจอเขา 2-3 ครั้งในหอคอย….” แต่แล้วท่าทางที่ใจเย็นของคิมฮาจินเปลี่ยนไปในทันใด เหมือนคนที่เห็นภาพสยองขวัญ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยว “เฮ้ จินซาฮยอค!” เขาตะโกนชื่อของ จินซาฮยอค จินซาฮยอค ขมวดคิ้วและโต้กลับ “อะไรอีกละ?” “เธอสร้างบังเกอร์ด้วยการจัดการแห่งความจริงได้ไหม?” “…บังเกอร์?” “ใช่ สิ่งที่สามารถทนต่อระเบิดนิวเคลียร์….” ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร แต่ฉันมีอะไรแบบนั้นอยู่นะ “บังเกอร์เหรอ? ฉันคิดว่าฉันมีนะ” ฉันหยิบการ์ดออกมา มันเป็นการ์ดระดับ 8 ดาวที่ฉันได้รับพร้อมกับ [การสื่อสารที่ไม่มีที่สิ้นสุด] ===[บังเกอร์ลวงตา] [8 ดาว] คุณภาพดี– สร้าง ‘บังเกอร์ลวงตา’ ในพื้นที่ที่กำหนดเป็นเวลา 48 ชั่วโมง– บังเกอร์นี้สามารถมองข้ามผลกระทบขนาดใหญ่ได้ทั้งหมด○ อัญเชิญพันธุ์มิตร– คุณสามารถเรียกกลุ่มพันธมิตรได้มากถึง 30 คนที่กำลังอยู่ในอันตรายจากการไหลของเวลาได้ 10 วินาทีภายในบังเกอร์นั้นเท่ากับ 1 วินาทีในภายนอก=== “ว่าแต่นายต้องการบังเกอร์ไปทำอะไร?” “… !” ดวงตาของคิมฮาจินเบิกกว้างและเขาก็รีบหยิบการ์ดออกจากมือของฉันเขาเปิดใช้งานมันทันทีจากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม “จริงๆแล้วฉันสามารถมองเห็นอนาคตด้วยทักษะเฉพาะส่วนตัวได้น่ะ” ************************************************************************* [ห้องราชบัลลังก์] จิตวิณญาญเหล็กไหล เฮย์เนค, ผู้เป็นอมตะ แชจูชึล, ปรมจารย์วาจาสิทธิ์ ไอลีน, หมาป่าแห่งสวรรค์ ยูชีฮยอก, อสูรสายฟ้า ยูจินวอง, นักธนูผู้ศักดิ์สิทธิ์จินเซยอน,ดาบศักดิ์สิทธิ์ คิมซูโฮ,จ้าวแห่งศาสตราวุธ คิมยองจิน…. ฮีโร่หลายคนรวมตัวกันในห้องราชบัลลังก์ของราชามอนสเตอร์ พวกเขามีเป้าหมายร่วมกันก็คือการฆ่าออร์เดน “…ราชามอนสเตอร์ ออร์เดน” ก่อนการต่อสู้ครั้งสุดท้ายจะเริ่มขึ้น เฮย์เนค เรียกชื่อของออร์เดน “ทำไมแกถึงต้องพิชิตมนุษย์?” นั่นคือคำถามแรกของ เฮย์เนค ออร์เดนตอบเบาๆ “เพราะพวกเขาไม่สามารถอยู่ร่วมกับฉันได้” “…และทำไมถึงเป็นแบบนั้น” นั่นเป็นคำถามที่ 2 ของเฮย์เนค ออร์เดนตอบหลังจากเงียบไปชั่วครู่ “มนุษย์คุ พวกเจ้าสามารถอาศัยอยู่ในโลกที่ปกครองโดยลิงได้หรือไม่? พวกเจ้าสามารถให้พื้นที่อยู่อาศัยของพวกเจ้ากับพวกเขาและช่วยพวกเขาได้หรือไม่?” ออร์เดนไม่สามารถนิยามความรู้สึกที่เขามีต่อมนุษยชาติได้อย่างชัดเจน แต่เขารู้ว่า ‘การอยู่ร่วมกัน’ นั้นไม่ใช่แค่ภาพลวงตา ออร์เดนไม่สามารถยืนหยัดอยู่เหนือโลกที่มนุษย์ปกครองได้และมนุษย์เองก็มองว่าเขาเป็นภัยคุกคาม “…งั้นก็ไม่มีที่ว่างสำหรับการเจรจาเลยสินะ” คราวนี้เสียงเด็กๆดังขึ้น เป็นของผู้บัญชาการกองกำลังพิเศษ ไอลีนเธอเดินขึ้นและยืนตรงกลางห้องบัลลังก์ “แน่นอน” ออร์เดนพยักหน้า “ มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์และมนุษย์ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ นั่นคือสิ่งที่พวกเราเป็น” ออร์เดน สรุปอย่างเด็ดเดี่ยว ฮีโร่เองก็ยกอาวุธขึ้นและชี้ไปที่ ออร์เดนออร์เดนมองดูพวกเขาจากบัลลังก์ของเขา นั่นคือธรรมชาติของมนุษย์ พวกเขามีความเป็นปัจเจกชนอย่างยิ่งแต่เมื่อพวกเขามารวมกันภายใต้เป้าหมายร่วมกันพวกเขาก็สามารถมีพลังที่แข็งแกร่งนี่คือความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดระหว่าง มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์กับมนุษย์ “…ฉันเข้าใจแล้ว.” “เข้าใจอะไร” ราชาปีศาจมองดูมนุษย์อย่างชัดเจน เขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเดือดอยู่ในจิตใจของเขา อาจเป็นความโกรธ ความเศร้าโศก การจากลาหรือความตื่นเต้น ไม่ว่ายังไงออร์เดนก็รวบรวมอารมณ์ที่กระเซ็นไปมาในหัวใจของเขา “ข้าชื่อ ออร์เดน—!” เสียงคำรามของเขาสั่นสะเทือนโลกและดังขึ้นไปทั่วท้องฟ้า “ข้าคือ ราชาแห่งมอนสเตอร์!” คลื่นพลังเวทมนต์ระเบิดออกมาจากร่างของกษัตริย์ที่แท้จริง โครมมมมมมมม… ! การสั่นของพลังเวทมนต์ทำลายแผ่นดินและทำให้ท้องฟ้าเปลี่ยนสีคิมซูโฮเหวี่ยงดาบของเขาใส่ใจกลาง ‘ความโกลาหล’ ที่กำลังก่อตัวแต่ในเวลานั้นลมกระโชกก็ซัดลงมา “… !” “คุรุคุรุ… .” คนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ที่สุดของออร์เดนมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายตั๊กแตนตำข้าว คุรุคุรุ ปรากฏตัวขึ้น คุรุคุรุ พุ่งไปที่ คิมซูโฮ แล้วเหวี่ยงขาหน้าของเขาเข้าใส่ “คุรุรุ!” ด้วยความเร็วที่ไม่สามารถคาดเดาได้ทำให้เคียวมาถึงตัวในเสี้ยววินาที คุรุคุรุ เทหมดหน้าตักเพื่อขัดขวาง คิมซูโฮ “แกเป็นใคร-! ถอยออกไป-!” วาจาสิทธิ์ ของ ไอลีน ผลัก คุรุคุรุ ออกไป แต่มันก็สายเกินไป “…ชิ.” พลังเวทมนต์แห่งความโกลาหลของออร์เดนระเบิดออกมาและคิมซูโฮก็ไม่มีทางเลือกนอกจากดูการระเบิดของพลังเวทมนต์ของราชามอนสเตอร์ วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงง แสงที่ท่วมท้นจากพลังเวทมนต์ที่กระจายอยู่ทั่วโลก*************************************************************************
คอมเม้นต์