บทที่ 519 ภารกิจสังหาร ออร์เดน (9)
 
“……”
 
ผมพยายามคิดคำพูดที่ถูกต้องเพื่อพูดคุยกับ แชนายอน เธอดูเหมือนเธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของเธอตอนนี้ค่อนข้างตลกและมันทำให้ผมอยากพูดอะไรสักอย่างดับเธอ แต่สถานการณ์มันไม่เหมาะสม
 
[หมัดพยัคฆ์ไร้รูป] ของ ไทกริส พุ่งมาหาผม แต่ผมไม่จำเป็นต้องหลบการจัดการความเป็นจริงของจินซาฮยอค หยุดพลังหมัดเอาไว้
 
“จัดการมันสิ” จินซาฮยอค พึมพำ
 
ผมพยักหน้ารับแล้วยก Desert Eagle ขึ้นมาพร้อมหยิบยาชั้นดีออกมาจากกระเป๋าของผม มันควรจะสามารถรักษาบาดแผลของ แชนายอน ได้อย่างรวดเร็ว ผมเปิดขวดวางลงบนพื้นข้างๆ แชนายอน แล้วมองไปรอบๆ
 
ปาร์คฮันโฮผู้ซึ่งโดนกระสุนพิษก็กำลังคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดขณะที่เขารักษาตัวเอง ไทกริสจ้องมาที่ผมด้วยดวงตาแดงก่ำ
 
“…คิมฮาจิน”
 
ตอนนั้นเองที่ผมได้ยินเสียงของยุนซึงอา เธอกับชินจงฮักมองมาที่ผม แต่เมื่อผมหันมามองพวกเขาไทกริสก็เริ่มบ้าคลั่งอีกครั้ง ผมเลยต้องเปิดใช้งาน ‘bullet time’ แต่ไทกริสก็ยังคงรวดเร็วอยู่ดี ผมมองไล่ตามด้วยสายตาของผมและเล็งปืนไปหา ไทกริส ในปืนนี้คือ [กระสุนพิษของบาซิลลิสก์] ที่ทำจากผลึกพิษกว่า 100 ชนิดผสมเข้าด้วยกันกับ
[ระบบเสริมพลังแบบสุ่ม] และ [ขีดจำกัดและการขยายขีดจำกัด]
ถ้าผมยินโดนแม้กระทั่ง ไทกริส ก็ไม่สามารถรักษาตัวมายืนอยู่ตรงหน้าได้อีกอย่างแน่นอน….
 
ผมแลกเปลี่ยนสายตากับสหายทั้ง 2 และพวกเราก็เคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบ
 
อันดับแรกชินจงฮักเหวี่ยงหอกของเขาที่ปาร์คฮันโฮ ยุนซึงอาป้องกัน
ไทกริส จินซาฮยอค ปกป้องแชนนายูนขณะที่เธอดับไฟและผมเล็งปืนไปที่ไทกริส
 
คลิก
 
ผมคำนวณทิศทางและความเร็วของกระสุน ตำแหน่งและการเคลื่อนที่ของเป้าหมายพร้อมเหนี่ยวไกในเวลาที่ถูกต้องที่สุด
 
ปัง!
 
เสียงปืนสั้นดังขึ้น
 
กระสุนนัดแรกพุ่งไปในเส้นตรง แต่ในไม่ช้ามันก็โค้ง
 
การยิงกระสุนโค้งตอนนี้มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนการหายใจให้ผม
 
ไทกริสพยายามป้องกันตามสัญชาตณาณ แต่ยุนซึงอาไม่ยอมให้เขาทำ
ดาบดอกไม้สีขาวของเธอแบ่งออกเป็นกิ่งไม้ต่างๆมากมายราวกับดอกไม้กำลังพุ่งออกมาแทงใส่ไทกริส
 
ฉึก!
 
เป็นผลให้กระสุนยิงไปโดยที่ส้นเท้าของ ไทกริส ที่ส้นเท้า ไทกริสตอนนี้ไม่สามารถขยับร่างกายครึ่งล่างของเขาและล้มลงกับพื้น
 
“…เรียบร้อย.”
 
หลังจากนั้นผมก็ปิดการใช้งาน [ขีดจำกัดและการขยายขีดจำกัด] ผมยิงกระสุนออกไปเพียง 2 นัด แต่แขนขวาของผมก็ได้รับเสียหาย
 
“จินซาฮยอค ฉันจะฝากส่วนที่เหลือให้เธอด้วยละ”
 
“… .”
 
จินซาฮยอค ตอนแรกมองมาที่ผมก็ แชนายอน ข้างหลังผมก่อนที่จะลังเลนิดหน่อยก่อนพุ่งไปทาง ไทกริส และ ปาร์คฮันโฮ
 
ดิ้งๆๆ
 
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนที่ไม่คาดคิดก็ดังขึ้น มันมาจาก smartwatch ของผม
 
ดอกบัวดำคุณอยู่ไหน พวกเราอยู่กับคนของคุณ
 
ข้อความมาจาก วิคเก็ชโดย ‘คนของคุณ’ เธออาจหมายถึงกลุ่ม Chameleon Troupe
 
– อยู่กับพวกเขาต่อไป ฉันมีธุรกิจที่ต้องจัดการก่อน แล้วฉันจะไปหา
 
ผมเปิดใช้งาน [Buster Call] ทันทีหลังจากที่ผมส่งคำตอบไป ผมทำเพื่อให้รอบสักของผมหมดแล้วก็ [ทลายขีดจำกัด]
 
วิ้งงงงงงงงงงงง…
 
พลังเวทมนต์จาก smartwatch ของฉันทะลุเพดานและขึ้นไปบนฟ้า
 
[…นี่คือ โฮเนอร์ จาก Genkelope ฉันมาแล้วเจ้านาย!]
 
หลังจากที่ผมติดต่อกับเรือกผมก็หันหลังกลับไป หัวใจของผมดิ่งลงทันที
คนที่คุ้นเคยกำลังยืนอยู่ต่อหน้าผม
 
“… เฮ้.”
 
เป็นเสียงที่ชัดเจนและเสียงแหลมสูงที่ผมเคยได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนในระหว่างวันที่ผมอยู่ใน Cube ผมรู้สึกราวกับว่าผมได้กลับไปเป็นนักเรียนที่ Cube อีกครั้ง
 
“เกิดอะไรขึ้น?” แชนายอน ถามอย่างสับสน
 
ผมมองดูที่ แชนายอน อย่างเงียบๆ
 
“…อะไรกัน…นะ…นายคือ Extra7?” แชนายอน ถามอีกครั้ง
 
ผมพยักหน้าเบาๆ.
 
“…ฉันไม่อยากจะเชื่อ นายโกหกฉันเรื่องอายุของนายเหรอ? จริงๆแล้วนายเป็นคนยังไงอะไรกันแน่”
 
แชนายอน เอามือปิดหน้าเธอร้องไห้อีกแล้ว ในสายตาของเธอมีอารมณ์นับไม่ถ้วนรวมถึงความลำบากใจและความเศร้าโศก
 
“… .”
 
แชนายอน ไม่รู้จะพูดอะไร..จากใบหน้าที่สิ้นหวังของเธอ ผมบอกได้เลยว่าเธอกำลังคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเราในอดีต
 
ดังนั้นผมพูดก่อน
 
“เธอสบายดีไหม”
 
ใบหน้าของ แชนายอน เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ผมเสียใจที่ถามคำถามนี้ขึ้นมาทันที ผมควรจะปิดปากถ้าผมไม่มีอะไรจะพูด ฉันเป็นแบบนี้เสมอมันยากที่จะรักษาความใจเย็นของผมต่อหน้าเธอ
 
“…ฉันสบายดีไหมงั้นเหรอ”
 
แชนายอน เข้ามาใกล้และมองหน้าผม
 
“นายคิดยังไง?”
 
เธอคว้าไหล่ของผมแต่มันคล้ายกับที่เธอจะคว้าที่ปกเสื้อของผม
 
“ต้องบอกว่า…ฉันทำได้ดีขนาดนี้ได้ยังไงสิ”
 
เมื่อพูดอย่างนั้น แชนายอน ก็วางหัวเธอไว้บนหน้าอกของผม มันหนักและเจ็บปวดเล็กน้อย
 
“ฉันควรจะทำ..ยังไง?”
 
เธอพึมพำ
หลายร้อยคำถูกย่อลงใน 1 ประโยค ผมไม่อยากได้ยินอะไรเลย พวกเราหยุดนิ่ง พวกเรารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาหรือสถานที่ที่เหมาะสมดังนั้นพวกเราจึงได้แต่เงียบและ….
 
“เปิดห้องไหม”
 
…เปิดห้อง…ไม่นะ เดี๋ยวก่อน นี้มันไม่ถูกต้อง
 
หัวของผมเย็นลงราวกับว่ามันถูกกดลงไปในถังน้ำแข็งทั แชนายอน และผมหันไปทางเจ้าของเสียง
 
จินเซยอน,ยุนซึงอา และ ชินจงฮัก กำลังเฝ้าดูสถานการณ์นี้ด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
 
*************************************************************************
 
[พระราชวัง ออร์เดน]
 
“แกหนีไม่พ้นหรอก”
 
ในขณะเดียวกันคิมซูโฮผู้ที่เข้ามาในวังก่อนใคร ถูกขังอยู่ในบาเรียของ โดโลเรน มันคือ ‘โดโลเรนฮอร์’ ซึ่งเป็นบาเรียเดียวกันที่ครั้งหนึ่งเคยถูกดอกบัวดำทำลาย
 
“ฉันแก้ไขมันให้สมบูรณ์แบบหลังจากถูกทำลายครั้งล่าสุด”
 
“…ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ถ้าฉันชนะ”
 
คิมซูโฮ จ้องมอง โดโลเรน และจับ มิสเทลทีน  แน่นอย่างไรก็ตาม
โดโลเรน ยิ้มเบาๆ
 
“เจ้าไม่สามารถหนีไปจากที่นี่ได้แม้ว่าเจ้าจะชนะ แต่เจ้าจะไม่มีทางชนะอย่างแน่นอน”
 
“แล้วเราจะได้เห็นกัน…?”
 
ตอนนั้นเองที่ซอมบี้ลุกขึ้นจากพื้นดินโดยรอบๆการแสดงคอนเสิร์ต
 
ซ่าาา…
 
ซอมบี้ปล่อยลมหายใจเย็นๆออกมา
แต่ใช้เวลาไม่นานคิมซูโฮก็ตระหนักได้ว่าพวกมันเพียงแค่อยู่ด้านหน้าเพื่อปกปิดสิ่งที่อันตรายกว่า ความรู้สึกที่ของเขาบอกว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ในฝูงนั้นน่ากลัว
 
มอนสเตอร์ที่มองไม่เห็นมันันเป็นการรวมกันของปีศาจและมนุษย์
มันคือ ‘เอ็กเฟล’ หนึ่งในสี่นายพลของ ออร์เดน
 
“ไม่คิดว่ามีพวกแกมีมากเกินไปหน่อยไหม? มันเกือบจะ 1 ต่อ 300 เลยนะ ต่างกันสุดขั้วไปเลยแฮะ”
 
หลังยิ้มเสร็จคิมซูโฮก็เพิ่มระดับพลังเวทมนต์ของเขา พลังเวทมนต์ของ ดาบศักดิ์สิทธิ์ เริ่มเปล่งแสงสีฟ้าในขณะที่มันล้อมรอบเจ้าของ
 
“แต่ถ้ามันสุดขั้วล่ะก็งั้นก็ต้องใช้พรสวรรค์ของฉันพยายามทำให้ดีที่สุด “
 
คิมซูโฮพยักหน้า
 
“และจริงๆแล้วมันไม่สำคัญเลย ฉันเองก็ไม่ได้โดดเดี่ยวเหมือนกัน”
 
“…อะไรนะ?”
 
เมื่อเวลาที่ โดโลเรน ขมวดคิ้วคิมซูโฮหยิบ [ตั้วอัญเชิญ] ที่เขาได้มาจาก Tower of Wish ตั๋วนี้อนุญาตให้เขาเรียก 1 ใน NPC ของ Tower ที่เป็นพันธมิตรของเขาออกมา ทันทีที่คิมซูโฮใส่พลังเวทมนต์ของเขาตั๋วอัญเชิญก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
 
“เดี๋ยวก่อนนี้มันโกงกันนี้น่า”
 
NPC คิมซูโฮ ต้องการเรียกคือแม่มดที่ครั้งหนึ่งเคยดำรงตำแหน่งเลขาของราชาปีศาจ ในฐานะคนที่เก่งเวทมนตร์และคาถาเธอจะเป็นคู่ต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบสำหรับ โดโลเรน
 
วิ้งงงงงงงง!
 
ตั๋วอัญเชิญปล่อยพลังเวทมนต์ที่ทรงพลังซึ่งผ่านกาลเวลาและสถานที่ ให้ออกมาจากหอคอย
 
เธอตอบรับทันที…และปรากฏตัวบนโลก
 
วิ้งงงงง!
 
คิมซูโฮ มองไปที่ NPC ที่ปรากฏหลังลมแห่งพลังเวทมนต์
ผิวสีซีดผมสีเข้มของเธอให้ความรู้สึกที่เป็นอันตรายและลางไม่ดี
 
“…ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ.”
 
เธอ มองที่คิมซูโฮแล้วยิ้มคิมซูโฮพยักหน้าแล้วพูดว่า
 
“ฉันสามารถข้ามคำอธิบายไปเลยได้ไหม?”
 
แม่มดมองไปรอบๆสถานที่ที่เธอถูกเรียกตัวมา เธออยู่ในบาเรียแปลกๆ
เมื่อเข้าใจสถานการณ์แล้วแม่มดก็หันมาจ้องมองมอนสเตอร์ที่เป็นเจ้าของ บาเรียนี้ โดโลเรน ตัวสั่นและแม่มดก็ยิ้มออกมา
 
“…ใช่. มั่นใจได้เลยว่ามันเป็นความสามารถพิเศษของฉันที่จะสั่งสอนคนอย่างเธอ”
 
พลังงานปีศาจที่ชั่วร้ายรวมตัวกันอยู่รอบมือของแม่มด
 
************************************2************************************